Gearresteerd op vliegveld

Door: Anchie

Geplaatst op Mar 10, 2009

In januari 2006 ben ik samen met 11 andere vrijwilligers naar Uganda geweest om een school te bouwen voor kinderen tussen 3 en 7 jaar. Vanaf 7 jaar is het onderwijs "gratis" en de kinderen die dan al een vooropleiding hebben gehad zijn dan beter voorbereid op het vervolgonderwijs.
Ik heb letterlijk meegeholpen de fundering te graven en met bakstenen gesjouwd/gegooid. Pal onder de evenaar is dat geen eenvoudige klus geweest.

Vier mensen, waaronder ikzelf, gingen na 17 dagen zwoegen weer naar Nederland. 'S ochtends vroeg gingen we terug naar het vliegveld van Entebbe. Aangezien ik geen tijd meer had gehad om een sigaretje te roken ging ik naar buiten (buiten het vliegveld) om op een afgelegen plekje te staan om aan mijn verslaving toe te geven. Out of the blue kwam er een agente aanlopen en liep langzaam langs me heen en in het voorbijgaan zei ze..."your now under arrest"!!! Nog steeds niet helemaal wakker vroeg ik haar wat ze bedoelde. Zonder emotie in haar gezicht en mij niet aankijken herhaalde ze haar zin.

Toen landde de boodschap wel en mijn knieen voelde aan als rubber. Inmiddels had ze via haar portofoon een arrestatiebusje opgeroepen. Ik mocht mij niet bewegen en moest blijven staan. Dit was dus een cruciaal punt want ik mocht ook niet de andere waarschuwen dat ik meegenomen zou worden. Op dat moment gaat er van alles door je heen want zo zou ik van de aardbodem verdwijnen....

Haar gezicht stond onbewogen en ze keek de andere kant op. Toen ben ik gaan vertellen over het project waar ik aan meegewerkt had en dat ik voor haar land gewerkt had. Ze keek me ongelovig aan en wilde aan mijn handen voelen. Toen ze over mijn handen had gewreven zei ze..too soft. Mijn brein maakte overuren en ik vertelde dat ik handschoenen had gedragen. Ik bleef praten, praten en praten tot ze emotie in haar gezicht liet zien. Toen maakte ze een vergevingsgebaar en zei dat ze me Pardon gaf. Het politiebusje werd afgezegd en zei ze dat ze veel respect voor me had. Pfff....

Ze wilde dat ik nog een keer naar Uganda zou komen en ook op Entebbe (of omgeving) een school zou gaan bouwen waar haar kinderen dan geplaatst konden worden. Ik had een nieuwe beste vriendin!!!!
Eenmaal terug bij de andere had ik natuurlijk een spectaculair verhaal . Wat een opluchting toen ik eenmaal opsteeg van het vliegveld en Uganda steeds kleiner en kleiner en .....kleiner zag worden.

De school is inmiddels al ruim twee jaar in gebruik en mocht je de bouwfoto's en het uiteindelijke resultaat willen zien, kijk dan op www.happyandjoy.nl

Groet
Angela