We liepen al uren door de stad en ik was het eigenlijk wel zat. We zagen het postambt en kwamen dichterbij en Ben voelde aan de deur. Die was open! We slopen naar binnen, de oude met vloerbekleding bekleedde trappen op naar boven. Smalle gangen en kleine deurtjes, tot aan de zolder. Enorm en oud. Urbex ten top. Niemand in het gebouw; alleen wij.