Ruim een uur liep ik rond in een van de spookstadjes, verlaten lemen huisjes die een prachtige fotolokatoe vormen. Uiteindelijk had ik geen flauw benul meer waar ik was. Bij een van de woningen zaten een aantal mannen bijeen, een van hen kwam direct op me af en vroeg of hij me kon helpen. Uiteindelijk trommelde hij vier jonge kerels bijeen die mij door allerlei smalle steegjes terug naar mijn 4x4 brachten.