Terwijl we bezig zijn om de laatste hand te leggen aan onze komende reis dwalen mijn gedachten af naar de hoogtepunten van vorig jaar. Voor mij is dat zonder enige twijfel Erg Chebbi, niet alleen een paradijs voor fotografen, maar ook om de rust weer terug te vinden in mijzelf. Zittend op een duin wachten tot de zon opkomt, geen geluiden anders dan mijn eigen ademhaling. Ik moet toegeven een enkele keer zijn er Marokkanen die graag een stukje met me meelopen, maar de meeste tijd heb ik daar alleen doorgebracht. Tot ik dan opeens een kleine stip zie groeien tot een heuse karavaan. Dit is voor mij genieten pur sang en maakt het weggaan van kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden iets makkelijker.