De geportretteerde man mist beide benen. Hij zit in zijn rolstoel bij de voordeur. Met een paar vrienden speelt hij domino. Hij is onmiskenbaar de baas. Mijn aanwezigheid wordt gedoogd, veel meer is het niet. Langzaam breekt het ijs. Hij zet een zonnebril op, staat toe dat ik een paar foto's maak. 't Is geen prater en een lach kan er niet af.

Voorzichtig vraag ik naar zijn handicap. "Venezuela!" Duidelijk is dat ik geen verdere toelichting hoef te verwachten. Met "Venezuela" is kennelijk alles gezegd. Ik neem afscheid.

Het antwoord laat me niet los. Een paar dagen later vertelt een Cubaan me van de innige band tussen Hugo Chávez en Fidel Castro. In ruil voor goedkope olie strijden Cubaanse soldaten in Venezuela tegen opstandige groepen. Een publiek geheim op Cuba. Niet iedere soldaat komt ongeschonden terug.

(foto graag vergroten voor betere weergave)