Voor vandaag was afgesproken dat ik met een groepje wandelaars en iemand van het Limburgs Landschap naar het Weerter Bos zou gaan. Start was om half 10. Mijn vrouw verklaarde me voor gek, zo van "wie gaat nou met dit weer", maar ik ben (eigenwijs als ik ben), toch gegaan. Blijkbaar dachten de meesten zoals mijn vrouw en verschenen dan ook niet. Ik zelf heb er echter geen moment spijt van gehad, dat ik ben gegaan. Met zijn vijven hebben we tot 12 uur heerlijk door het gebied gestruind en de échte herfst aan den lijve ervaren.