Deze week bezocht ik Veenhuizen, een dwangkolonie, rijksinrichting en gevangenisdorp uit de 19e eeuw. In 1823 gesticht in een veengebied en bestemd voor bedelaars, arme gezinnen en wezen. Heropvoeding stond voorop. Tucht en Arbeid was belangrijk om te overleven. Met name in het huizen- complex op de foto kwamen mensen die misdaden hadden gepleegd. Een indrukwekkend geheel. Bovenstaande foto is "het Tweede Gesticht" en het enig overgebleven gebouw van drie zulke complexen waar meer dan 1200 mensen werden gehuisvest in kleine kamertjes van 10 x 15 meter. Er moest hard gewerkt worden, o.a op de veengrond als turfsteker. Hygiene / privicy / bewegingsvrijheid / frisse lucht waren niet belangrijk. Een deel van dit gebouw is tegenwoordig ingericht en in gebruik genomen als museum: "Het Gevangenis Museum" waar ook het strafrecht van nu te zien is. Zeer het bezoeken waard !!. Gratis met de museumkaart. Alles rondom dit complex is in gebruik. Ook de mooie grote oude huizen die alleen de naam van toen hebben ( b.v. "Toewijding, Bitter en Zoet, Plichtsgevoel) en doen herinneren aan de functie en de " leer " van toen vanaf 1819. Het is een klein en toch uitgestrekt dorp, met straten, bossen en tuinen ( b.v. De tuin van Weldadigheid ). Er zijn een aantal wandelingen en fietsroutes uitgezet. Het geheel is een interessant bezoek waard!! Voor wie graag leest hierover : o.a. Het boek "Het Pauperparadijs" gaat over de strafkolonie in Veenhuizen (Toevallig: Vanavond ook te zien in het programma "de IJzeren Eeuw")