Uche, uche, uche....!! Voor me loopt een mevrouw al hoestend en proestend te wroeten door de sneeuw, bergop. Het lijkt wel of ze vanochtend een heel pakje sigaretten heeft opgerookt. Ze verstoort de stilte en komt bijna niet vooruit, dus ik ga van het pad in de sneeuw af en passeer haar half glijdend. Ik laat haar al snel achter me, en kom op een vlak plateau in de sneeuw. Het is midden juli, maar dat maakt hier niet uit in Landmannalaugar.

Ik kijk om en zie het fantastische landschap, ik kijk enorm ver weg, het is super helder weer, wát een topmoment! Ik neem een tijdje wat foto's, het is hier achter de berg windstil, bijna onwerkelijk.

Dan wordt de rust verstoord als ik het hoofd van de hoestende vrouw zie verschijnen boven het sneeuwveld. Ik laat haar voorbij gaan, ze glimlacht even naar me tussen het hoesten door, en gaat dan door naar de top van de berg, de Brennisteinsalda. Toch respect dat ze dit doet met haar conditie. Ik blijf op het tussen plateau rondhangen. Het heeft me maar een kwartier gekost om zo hoog te komen.

Rechts zie je een stuk van de zwarte vulkaan Bláhnúkúr, de meest aanbevolen tocht bergop in de reisboeken, maar die is behoorlijk zwaar en een stuk hoger dan deze. Mijn tip is dan ook, beklim de Brennisteinsalda. Het is echt eenvoudig om een eindje te klimmen en een top uitzicht over Landmannalaugar te verkrijgen, je hoeft er niet eens voor naar de top. Maar als die mevrouw het kon, geloof me, dan kan ongeveer iedereen het....