In Kathmandu vindt je de Hindoe tempel Pashupatinath. Als niet Hindoe mag je de tempel niet in maar van de overzijde van de rivier heb je goed zicht op de tempel en op de negen Ghats. Ghats zijn trappen om naar de rivier af te dalen met plateaus waar dagelijks crematies plaatsvinden.

Hoewel de dood bij het leven hoort willen wij als westerling hier liefst niet mee geconfronteerd worden en verbranden we de kist met lichaam buiten het zicht van de nabestaanden. Wij waren daarom ook huiverig om naar een dergelijke crematie te kijken.

Langs een houtstapel lag een lijk in een oranje doek gewikkeld. De overledene werd naar het plateau gedragen waarna het op de houtstapel gelegd werd. Men liep er drie maal omheen (met de klok mee) waarna normaal de oudste zoon of broer de stapel aansteekt ter hoogte van de mond. Deze plaats is belangrijk omdat men gelooft dat de geest van de overledene het lichaam via de mond verlaat.

Maar voor ons was het een vreemd idee dat men zo omgaat met de dode maar we hebben het ervaren als een ceremonie die eigenlijk veel respect voor de overledene heeft.