Ban Lung, da's even andere koek dan een stad als Phnom Penh! Je bent er zo ongeveer de enige toerist en zo wordt je ook nagezwaaid door de locals. Wat een feest! Bij aankomst per bus moesten we de lokale jongens die je een overnachting wilden aansmeren uit de weg duwen om de bus uit te kunnen, dan proberen met je reisgenoot te overleggen wat te doen met dat zelfde clubje boys om je heen als mieren om een pot stroop. Ik moest echt even de juf uithangen en om stilte vragen (lees: roepen). Dat zes keer herhaald en bij gratie waren ze even stil (ongeveer een halve minuut...). Uiteindelijk een keus gemaakt en achterop een scooter gesprongen. Vijf minuten later stonden we voor een groot Frans aandoend koloniaal huis, beetje vergande glorie wel. Hier waren vroeger diamantenmijnen in de buurt.