Paramaribo

Suriname

LZwaan

Paramaribo

Door: LZwaan

Geplaatst op Feb 24, 2016

Paramaribo Zondag 21 februari

Op tijd eruit, maar aangezien het hier vier uur later is, viel het gevoelsmatig wel mee.
We vertrokken om 8.30 met onze gids naar de binnenstad, vanaf ons appartement (Oxygen
Eco Resort) is dat ongeveer een half uurtje rijden.
De gids (Peter Duker van www.travelpointsuriname.com) was enthousiast en hij wist ook de kinderen blijvend te boeien en erbij betrekken. We zagen een gezellige, rommelige stad, met veel koloniale huizen, maar helaas ook veel vervallen. Er was een oud vervallen huis, dat gestut was en waar het raam open werd gedaan door er een stoel tussen te klemmen dat wij vonden dat het op instorten stond, maar daar werkten nog mensen in! Onvoorstelbaar.
Aan de waterkant speelt het zich allemaal af. Daar vind je ook de barretjes. Door de grote stadsbranden in 1821 en 1832 is bijna de hele binnenstad vernield en opnieuw gebouwd.
Behalve het Duplessishuis, een houten gebouw uit 1772. Het werd eind 18e eeuw bewoond door de beruchte Susanna du Plessis. Zij was de wreedste plantagehouder voor haar slaven, dat vonden zelfs haar collega’s. Er gaat zelfs het verhaal dat ze de borst of borsten van de minnares (een slavenmeisje) van haar man heeft afgesneden en heeft opgediend.

Verder alle hoogtepunten gezien. Verder alle hoogtepunten gezien. Van het standbeeld van Baba en Mai (ter herdenking van de komst van de eerste Brits Inidische immigraten), Fort Zeelandia een beladen plek vanwege de december moorden, de grote stadskerk, het wrak Goslar (schip uit de tweede wereldoorlog van de Duitsers), de Wijdenboschbrug, de palmentuin, de grote stadskerk, de hervormde kerk en de St Petrus en Paulus kathedraal, tot het onafhankelijkheidsplein met o.a. het Presidentieel Paleis.Doordat het zondag was, waren we getuige van een wedstrijd met zangvogeltjes (picolets, vinken, gelebeks en twatwa’s op het onafhankelijkheidsplein). Mannen (nooit een vrouw) laten hun vogel strijden tegen een andere vogel. Een onpartijdige jury houdt bij hoeveel trillers en slagen er te horen zijn. Een goede zangvogel kan algauw een paar honderd euro opleveren.

Het weer was lekker, tussen de 25 a 30 graden, maar we hebben wel regelmatig een regenbuitje.
Dat maakte dat we halverwege de tour wel moesten stoppen om iets te drinken (hoe erg kan het zijn ;-). We waren net bij het Waaggebouw, een leuk lunchcafé in historische setting. Hier werd in vroegere tijden de handel gewogen en verhandelt. De originele ophanging van de waag was nog aanwezig.

Op de terugweg passeerden we een moskee met daarnaast de synagoge. Paramaribo word er om geroemd dat dit vredig naast elkaar kan staan en dat ze rekening houden met elkaars religieuze feesten.
Om 13.00 waren we terug in het resort. Van te voren lunch gekocht en de juiste stekker voor hier. Ze hebben hier diverse stekkers van Europees, Amerikaans tot Engels. Kon Frank weer zijn telefoon opladen 
De kinderen hebben gezwommen in de warme regen en om 15.15 vertrokken we voor de Sunset en Dolphins tour.
Peter haalde ons 15.15 op en liet ons op de heenweg nog even zien waar Bouterse woont. Een luxe villa langs de rivier.

De tour ging over de Suriname rivier en de Commewijne rivier en voer langs mangrovebossen. Gelukkig had het bootje een dakje zodat we droog bleef tijdens de bui.
De tocht op zichzelf was al prachtig en we werden verwend met Surinaamse hapjes en drinken, maar we zagen ook dolfijnen! Het zijn kleine Amazonedolfijnen. In eerste instantie alleen vinnen, maar uiteindelijk kwamen ze ook met hun snuit boven water en zagen we drie dichtbij de boot . Het viel niet mee om ze op de foto te krijgen, maar het is me toch gelukt.
We maakten een stop bij de Johanna en Margaretha plantage,waar we warme Surinaamse hapjes kregen, zoals een loempia en gebakken banaan.
Ook konden we daar wandelen en zien hoe de plantage zijn opgebouwd. Een weggetje in het midden en de huisjes aan elke kant van de weg met daarachter de plantages.
Maaike kwam nog op de foto met een tamme papagaai en zag rode kreeften en we zagen vele slijkduikers. Visjes die over het water kunnen scheren en vier ogen hebben. Twee voor onder water en twee voor boven water.
Zoals ook in Paramaribo waren hier ook wel mensen die teveel van de Surinaamse rum hadden gesnoept. Alleen was er hier wel een heel grappige man bij.
Helaas vanwege het weer geen sunset, maar dat mocht de pret niet drukken.
Om 19.15 stond de taxi weer aan de waterkant om ons terug te brengen naar het resort.