ABC-eilanden & Suriname
Nederland heeft als voormalige koloniale grootmacht een belangrijk stempel gedrukt op het Caribisch gebied. De sporen van dit vaak meedogenloze verleden zijn in Suriname en de ABC-eilanden nog overal tastbaar. Het zou zonde zijn eraan voorbij te gaan. Je mist dan als reiziger een wezenlijk onderdeel van de cultuur en een onvergetelijke ervaring. Daarom: vier bijzondere reizen terug in de Nederlandse koloniale tijd.
Hollands glorie
Parelwitte zandstranden, felroze flamingo’s en een fonkelende zee -
Bonaire dankt zijn imago als vakantieparadijs grotendeels aan het
zesduizend hectare tellende Nationaal Park Washington Slagbaai.
Maar ook dit prachtige stukje natuur heeft zijn wortels in het
koloniale verleden van het eiland. Het landschap waar je nu van
kunt genieten is eigenlijk een verwilderde verzameling plantages
die oorspronkelijk door Nederlandse kolonisten zijn
aangelegd.
De Hollanders namen hier in 1633 het stokje over van de Spanjaarden
en haalden duizenden slaven uit West-Afrika om maïs, hout van de
dividiviboom en aloë vera te verbouwen. Maar bovenaan de
exportlijst stond zout, dat toentertijd essentieel was voor het
conserveren van voedsel. De zouthandel was zelfs zo booming dat de
kolonisten naast negerslaven ook veroordeelde indianen en andere
‘criminelen’ op de plantages Washington (naar de hoofdstad van de
VS) en Slagbaai (‘Slachtbaai’, er werden hier veel geiten geslacht)
aan het werk zetten. Om te voorkomen dat deze slaven dagelijks de
urenlange tocht van de zoutpannen naar het meest nabijgelegen
dorpje Rincon moesten maken, werden ze ondergebracht in piepkleine
huisjes van koraalsteen. Je kunt deze slavenhuisjes nog steeds
bekijken op de dijk die het Pekelmeer van de Caribische Zee
scheidt.
Een andere herinnering aan de slavernij zijn de vier nabijgelegen
bakens in de vorm van obelisken. Deze stenen bouwsels in de kleuren
rood, wit, blauw en oranje wezen de schepen in welke haven ze voor
anker moesten gaan om het zout op te halen. Pas in 1868, vijf jaar
na de afschaffing van de slavernij op Bonaire, werden de plantages
en zoutpannen geveild en kwamen in handen van de Herrera’s. De
laatste telg van deze familie verkocht in 1967 de enorme lap grond
aan de Nederlandse en Antilliaanse regering, op voorwaarde dat het
een natuurgebied zou worden. In Nationaal Park Washington-Slagbaai
kun je nu dan ook heerlijk wandelen, snorkelen, duiken en (...)
Lees het volledige artikel in Columbus Magazine Editie 31
Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.
