Aardbeving in Guayaquil
Guayaquil
Ecuador
Jelle51
Aardbeving in Guayaquil
Plotseling begint alles te schudden, een aardbeving flitst door mijn hoofd en ik hoor Nella roepen: naar buiten een aardbeving!!! We lopen onnatuurlijk rustig naar buiten. Gevold door de obers, die graag willen afrekenen. De straten staan vol met mensen, zo ver mogelijk bij de gebouwen vandaan, bang voor instorten van gebouwen. Onwezenlijk kijk ik om me heen.
Gisteren liepen we de mooiste tocht van deze heerlijke reis door Ecuador. Op een hoogte van 3500 tot 4200 meter hebben we een wandeling gemaakt door het schitterende en totaal niet toeristische, El Cajas natuurpark. We lopen over een dicht tapijt van vrouwenmantel,De woeste gras-hooglanden met hun bijzondere vegetatie zijn nog steeds geïsoleerd. Dit vanwege hun ligging en moeilijk toegankelijkheid. De bloemen die er bloeien zijn mooi, zoals de gele Andes tulp, de paarse crocus, viooltjes enz. Ook zien we veel vogels, de kolibries flitsen om ons heen en vliegen van bloem tot bloem van de huquizagua, zie foto. We hebben niet door dat we op grote hoogte lopen, zo wie zo is de omgeving adembenemend mooi. Hoog boven ons cirkelen roofvogels en de beekjes kabbelen voort. We hebben veel geluk want het is droog, wel ijzig koud door de wind, maar we zijn warm aangekleed en springend over de beekjes komen we aan in een sprookjesachtig bos, waar papier bomen groeien. De Quinoaboom kan wel duizend jaar oud worden en met zijn breed vertakte wortelstelsel voorkomt het erosie. Als we het bos uit komen lopen we rustig door en via stenen moeten we een rivier beek oversteken, na vier uur wandelen zijn we aan het eind van onze wandeling. Met ons gehuurde busje gaan we terug naar Cuenca, nog een keer naar een helderia (ijssalon) om nog zo'n heerlijk ijsje te eten.
Vanochtend zijn we aangekomen in Guayaquil. Het is onze laatste dag van onze reis door Ecuador.
Guayaquil is een havenstad en tevens de grootste stad van Ecuador. We hebben een hotel in het nieuwe gedeelte van de stad. De stad heeft de afgelopen jaren een ware metamorfose ondergaan. Vooral de prachtige boulevard Malecon 2000 is een hoogstandje van architectuur. Na de lunch gaan we nar het park en WOW!!, het is echt waar, er lopen grote leguanen over het plein en ze zitten overal in de bomen. Verder lopen we en komen op de boulevard en slenteren rustig langs de zee, richting oude stad. Via een trap van 400 treden komen we boven, mooie pastelkleurige huizen zijn er tegen d helling aangebouwd. Puffend en hijgend beklimmen we dan nog een toren, om van het uitzicht te genieten. Terug beneden aangekomen nemen we een lekker biertje op een terras en genieten van het uitzicht over zee. Kraaien en geelkuifreigers doen zich tegoed aan wat de zee heeft aangespoeld. Ik geniet bij de gedachte dat we morgen doorvliegen naar de Galápagoseilanden, wat ben ik toch een bofkont! Tjee het is al laat, gauw terug naar het hotel, douchen en een hapje eten. Het eten is geweldig en het is erg gezellig, maar dan!
Onwezenlijk kijk ik om me heen, als we buiten staan, overal staan mensen op straat te wachten tot ze weer in hun huizen kunnen. Ik hoor een kakofonie aan geluiden van sirenes en alarmbellen die zijn af gegaan. Na een 20 minuten kunnen we weer naar binnen en kunnen we af rekenen. De sfeer is beklemmend en we lopen een beetje beduusd terug naar ons hotel. Grote brokstukken liggen er her en der op de straat en de brandweerauto's rijden met loeiende sirenes door de straten. In het hotel aangekomen mogen we niet met de lift in verband met eventuele na- schokken. We spreken in de hal af dat we nog ergens iets gaan drinken met reisgenoten.
We zoeken een plekje in een hotel die bekend staat als aardbeving bestendig, toch kijk ik even als we binnen zijn hoe ik er zo snel mogelijk uit kan komen. Het is niet gezellig deze avond, we blijven bedrukt en angstig. Om 12 uur gaan we terug naar het hotel en horen wij dat het episch centrum op 117 km afstand in Peru lag. We moeten nu toch echt op bed want over een paar uur vertrekt onze vlucht naar Baltra, een van de Galapagos eilanden. Maar eerst nog even een berichtje naar huis sturen dat alles goed met ons gaat, want het komt vast wel in het nieuws, dat er een aardbeving is geweest. Voor we naar bed gaan zetten we onze waardevolle spullen dicht in de buurt, vast aan het bed. Wonder boven wonder val ik wel snel in slaap, maar wordt toch regelmatig met een schok wakker. Wia slaapt de gehele nacht niet. In de ochtend van 18 november vliegen we naar de galapagoseilanden en lezen we in de krant het nieuws van de aardbeving en dat er toch nog behoorlijke schade is in Guayaquil.
Foto's
