Hebben jullie dat ook? Ik voel me op dit moment een beetje zoals de man die rechts uit het raam hangt. Het idee dat we nu niet echt kunnen gaan en staan waar we willen, hakt er nu wel een beetje in. Aan de andere kant brengt dit langzame leven me ook in gedachten terug naar ons verblijf in Salento, Colombia.

Salento is voor mij het archetype slaperige Latijns-Amerikaanse stadje. Hier gebeurt ogenschijnlijk niet veel - en dat vinden de bewoners eigenlijk ook wel best. Maar voor wie wat verder kijkt, is Salento eigenlijk een prima uitvalsbasis voor de nabij gelegen beroemde Valle de Cocora (bekend om de vele torenhoge waspalmen) en koffieplantages. Qua kleurrijkheid concurreert het stadje met de door toeristen onder de voet gelopen Guatapé. 's Avonds kun je terecht bij een van de talloze kleine restaurantjes en overdag cross je rond in een van de stoere jeeps met chauffeur.

We sliepen niet zelf in Salento, maar in de prachtig gelegen finca Reserva Guadalajara van de uiterst vriendelijke Diego. Geen warm water, maar een des te warmer welkom en geweldige herinneringen.