Potosi

Reisgids

Beste reistijd

Foto's

Praktisch

Een bloedstollende tocht door de Cerro Rico.

Potosi,
Bolivia


Potosi is beroemd geworden door de zilvermijn Cerro Rico. De Spanjaarden hebben zich hier gigantisch kunnen verrijken. De Zilvervloot, waar Piet Heyn zo beroemd door geworden is, was volgeladen met zilver uit deze mijn. Potosi ligt op ruim 4000 meter hoogte in de Altiplano van Bolivia. Tegenwoordig wordt er nauwelijks nog zilver gedolven, wel andere metalen.

De mijnwerkers leven hier al eeuwen onder barre omstandigheden. De gemiddelde leeftijd van deze harde werkers komt niet veel boven de 40 jaar uit. Trots vertelden de Spanjaarden dat zij hier zoveel zilver weggehaald hadden dat ze er wel een brug van konden maken tussen Potosi en Madrid. Ze vertelden er maar niet bij dat er met gemak net zo'n brug naast gezet kon worden met botten van overleden mijnwerkers.

Een bezoek aan de mijn geeft een indrukwekkend beeld van de leefomstandigheden hier. Voordat je afdaalt met je groep is het traditie om eerst geschenken voor de mijnwerkers te kopen: liefst sigaretten, sterke drank, cocabladen en dynamiet.
Aan het begin van de mijn kom je bij El Tio. Bij dit duivelse beeldje wordt geofferd voor een behouden terugkomst.
Bereid je voor op een tocht met veel kruipwerk. Mensen die last hebben van claustrofobie kunnen beslist niet mee. Voor vertrek krijg je een oude overall en een helm met lamp. De mijn bestaat uit vijf levels.

Laat je van te voren goed voorlichten hoe moeilijk de tocht wordt. Voor ons was er namelijk geen weg terug toen we diep onder de grond bij een mijnschacht kwamen, waar we in het schemerdonker in drie etappes met een klein laddertje omhoog moesten klimmen. Zodra er een man of zes op een vooruituitstekende richel in de schachtwand was aangekomen moesten zij daarna met die zelfde ladder verder omhoog klimmen naar een hogere richel. Zo konden ze ruimte maken voor de volgende groep. Vervolgens moesten die de ladder weer laten zakken naar de groep die nog beneden stond. Toen iedereen boven was aangekomen kwam het engste deel nog: op een meter of zeven boven de grond zonder beveiliging (!) over een dikke balk zittend schuiven naar de andere kant van de schacht. Bloedstollend!!!

We mogen achteraf El Tio nog wel eens hartelijk bedanken dat dit bij iedereen goed is gegaan. Later hoorden we dat er ook gemakkelijkere tochten door de mijn bestaan.....jullie zijn dus gewaarschuwd!!!