Tour de Bolivia. deel 2
Bolivia
Zuid Amerika
ThijsVDenBurg
Tour de Bolivia. deel 2
De laatste tour die ik in Bolivia aan mijn lijstje mag voegen is meteen de meest bijzondere en ik keek hier al een tijd naar uit. De zoutvlakten in Bolivia is een apart stukje wereld gevormd duizenden jaren geleden. Mijn startpunt is het plaatsje Uyuni. De tour moet helaas ook betaald worden. Normaal krijg je uit de pinautomaten in Bolivia onhandige briefjes van 100 omdat niemand ze kan wisselen. Het tegendeel gebeurd hier. Voor de verandering en verrassing krijg ik het hele bedrag in briefjes van 10 Bolivianos (1 euro). Letterlijk een dik pak geld en even waan ik me een rijke stinkerd, aangezien mijn portemonnee bijna niet dicht kan. Helaas valt het bedrag enigszins tegen en moet het meteen ingeleverd worden en ben ik weer alleen een stinkerd. De eerste dag van de driedaagse tour begint met een treinenbegraafplaats. Bruin van de roest en ondergekalkt met slechte graffiti staan er een aantal treinstellen in de ‘middle of nowhere’, achtergelaten op deze laatste rustplaats na een lange tijd dienstdoende als mineralentransport. Bloemen zijn er niet voor ze maar aandacht des te meer. De naakte ijzeren skeletten worden bestormd en beklommen door tientallen toeristen per dag en leveren een paar bijzondere foto’s op. Hierna draaien we meteen de witte vlakte op. Een vlakke plaat ter grootte van Noord Brabant, bekleed met zouttegels vaak in zeshoekige vorm. Met de 4x4 stuiven we over dit op het oog wit sneeuwlandschap en na een tijdje zijn er alleen in de verte nog enkele bergen te zien. Het geeft een surrealistisch verlaten wereld gevoel, en de gedeelten waar een klein laagje water op ligt vormen een spiegel en creëren een apart dubbel-beeld. Een hotel gemaakt alleen uitzoutblokken (muren, bar, bed, enz.) wordt bezocht, en als laatste bezichtiging eindigen we op een eiland midden in de zoutvlakte, een koraaloverblijfsel van miljoenen jaren geleden nu geheel begroeid met aparte cactussen. Nog een mooie zonsondergang tot besluit bij een van de kleinste kerkjes ooit. In het dorpje waar we slapen hebben we een prima diner en staat de tv aan. Als een stem van boven brabbelt er iemand op een gegeven moment dwars doorheen. De hele familie snelt naar de tv om te luisteren. Achteraf blijkt het het dorpshoofd te zijn om een vergadering aan te kondigen. Hoe briljant om dit even via tv te doen. Zouden ze in Nederland ook moeten hebben om mensen te waarschuwen voor overmatig tv gebruik. ’He jongen, zet die tv nu eens uit en ga naar bed, dit programma is niet goed voor je’.
De tweede dag bestaat vooral uit het bezoeken van meren vol met flamingo’s, ik had er geen idee van dat ze op deze hoogte leven. We komen bizarre rotsformaties tegen waar toch weer even mijn boulder-skills uitprobeer en niet zonder succes. Maar het meest bijzondere van deze dag en de hele tour is het rode meer. Door algen gekleurd tot een meer van bloed in een setting met besneeuwde bergen. Moeilijk te beschrijven hoe en wat voor indruk dit geeft. De foto’s spreken voor zich. De laatste dag staan we om 4 uur op (buiten -20˚C) om de laatste lange etappe van de rit af te leggen. Geisers in de morgen bekijken terwijl de zon je nog niet verwarmd en een straffe wind (nogmaals -20˚C) is niet echt plezant, om het maar zacht uit te drukken. Foto en terug die 4x4 in. We stoppen nog bij natuurlijke warmtebaden maar ik ben mijn handdoek vergeten en dus niet echt aan te raden om buiten met een nat lichaam te blijven staan (temperatuur gezakt naar -15˚C). tegen de Chileense grens is het groene meer het hoogtepunt en hebben we een lange zit terug naar het beginpunt. Laat in de middag arriveren we terug en is dit achteraf één van de meest bijzondere ervaringen geweest tijdens mijn gehele trip.
Mijn laatste stop in Bolivia is het kleine plaatsje Tupiza wat nog gediend heeft als filmset voor ‘Seven years in Tibet’. Er gebeurt niet veel in het dorp maar de omgeving is schitterend en ik ga alleen op pad om een paar uur lang door canyons te lopen. Als een nietig hoopje mens bevind ik me tussen grote conglomeraat (zandsteen met kiezels) torens die als een soort wachters de omgeving bestuderen. Kiezels van twee kub groot liggen bovenop een dunne paal van zand, wachtend om naar beneden te storten. Wederom verbaasd de natuur me met haar schoonheid, dank je Pachamama.
Foto's
