Reisnieuws

ABC-eilanden & Suriname

Gepubliceerd: 18 jun 2012 0
Nederland heeft als voormalige koloniale grootmacht een belangrijk stempel gedrukt op het Caribisch gebied. De sporen van dit vaak meedogenloze verleden zijn in Suriname en de ABC-eilanden nog overal tastbaar. Het zou zonde zijn eraan voorbij te gaan. Je mist dan als reiziger een wezenlijk onderdeel van de cultuur en een onvergetelijke ervaring. Daarom: vier bijzondere reizen terug in de Nederlandse koloniale tijd.



Tekst Inger Hollebeek & Mark Mackintosh, Fotografie Sinaya Wolfert, Marinus L. Abee e.a.



Hollands glorie



Parelwitte zandstranden, felroze flamingo’s en een fonkelende zee - Bonaire dankt zijn imago als vakantieparadijs grotendeels aan het zesduizend hectare tellende Nationaal Park Washington Slagbaai. Maar ook dit prachtige stukje natuur heeft zijn wortels in het koloniale verleden van het eiland. Het landschap waar je nu van kunt genieten is eigenlijk een verwilderde verzameling plantages die oorspronkelijk door Nederlandse kolonisten zijn aangelegd.



De Hollanders namen hier in 1633 het stokje over van de Spanjaarden en haalden duizenden slaven uit West-Afrika om maïs, hout van de dividiviboom en aloë vera te verbouwen. Maar bovenaan de exportlijst stond zout, dat toentertijd essentieel was voor het conserveren van voedsel. De zouthandel was zelfs zo booming dat de kolonisten naast negerslaven ook veroordeelde indianen en andere ‘criminelen’ op de plantages Washington (naar de hoofdstad van de VS) en Slagbaai (‘Slachtbaai’, er werden hier veel geiten geslacht) aan het werk zetten. Om te voorkomen dat deze slaven dagelijks de urenlange tocht van de zoutpannen naar het meest nabijgelegen dorpje Rincon moesten maken, werden ze ondergebracht in piepkleine huisjes van koraalsteen. Je kunt deze slavenhuisjes nog steeds bekijken op de dijk die het Pekelmeer van de Caribische Zee scheidt.



Een andere herinnering aan de slavernij zijn de vier nabijgelegen bakens in de vorm van obelisken. Deze stenen bouwsels in de kleuren rood, wit, blauw en oranje wezen de schepen in welke haven ze voor anker moesten gaan om het zout op te halen. Pas in 1868, vijf jaar na de afschaffing van de slavernij op Bonaire, werden de plantages en zoutpannen geveild en kwamen in handen van de Herrera’s. De laatste telg van deze familie verkocht in 1967 de enorme lap grond aan de Nederlandse en Antilliaanse regering, op voorwaarde dat het een natuurgebied zou worden. In Nationaal Park Washington-Slagbaai kun je nu dan ook heerlijk wandelen, snorkelen, duiken en (...)



Lees het volledige artikel in Columbus Magazine Editie 31



Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is. 


deel dit artikel met je vrienden:
 

Laat een reactie achter

Er zijn nog geen reacties achter gelaten.

log in met je Reisreporter account of met Facebook als je zelf een reactie wilt achterlaten.

Laatste artikelen

Door: Vellah Bogle
In dit land kun je in 2024 het beste wonen (en nee, het is níét Nederland!)

Veel landen zijn fantastisch om te bereizen, maar er wonen is een tweede. Hoge huizenprijzen, een turbulent klimaat, slechte werkomstandigheden of een gebrek aan medische voorzieningen kan er al snel voor zorgen dat een land geen goede plek is om naartoe te emigreren. Datavergelijkingssite Numbeo zo...

Veel landen zijn fantastisch om te bereizen, maar er wonen is een tweede. Hoge huizenprijzen, een turbulent klimaat, slechte werkomstandigheden of een...