Onder deze rots langs RN 40, die je op de achtergrond ziet, is een klein kapelletje ingericht voor Difunta Correa, de overleden Correa. In het huisje staat een beeldje van haar met een baby aan de borst. Daarnaast en daarvoor zie je nog een paar beeldjes en vele flessen water liggen.
Het verhaal gaat dat Correa rond 1840, tijdens de burgeroorlog, met haar baby lopend door de woestijn trok, op weg naar haar echtgenoot die gewond was geraakt in de oorlog. Ze kon hem niet vinden en stierf toen haar water op raakte. Toen haar lichaam vier dagen later door gaucho’s werd aangetroffen, was de baby aan haar borst dankzij de moedermelk die bleef stromen nog in leven.
Correa is beschermvrouwe van veehouders,vrachtwagenchauffeurs en gaucho’s, die flessen water brengen om haar eeuwige dorst te lessen. Er worden ook auto-onderdelen neergelegd, zoals de autoband die je hier ziet staan. De chauffeurs willen Difunta Correa hiermee bedanken voor de de veilige kilometers die ze hebben mogen rijden.

Difunta Correa werd begraven bij Vallecito, veel noordelijker dan de plek waar dit kapelletje staat. Het is de plek waar ze volgens de overlevering werd gevonden, haar graf is uitgegroeid tot een waar bedevaartsoord. Er worden vele wonderen aan haar toegeschreven, zoals het overleven van haar zoontje, maar Correa is nooit als heilige erkend.