Stefanborkos
Potten en pannen
Cyprus. Nicosia - Lefkosa Tussen potten en pannen, Tussen 2 culturen Grieks en Turks. Een gedeelde stad, Een stad met een groene zone, Een zone Turks en Grieks. Twee volkeren samengepakt op een eiland, Twee volkeren van twee werelddelen. Nog vele oude huizen en kerken, Kerken omgebouwd nu tot moskee. Maar het leven gaat door, Door in al zijn onenigheden. Onenigheden die tot nu toe onoplosbaar zijn, Oplosbaar voor wie en dat is nog steeds de vraag. Die simpele vraag die ik mij stelde was gewoon van wat nu en later. Dat nu en later blijft ook voor mij een vraag zonder antwoord, Dat antwoord blijft stil met een gevoel wat dan. Maar het gevoel van de schoonheid van dit eiland zal je niet vergeten, De schoonheid van de bergkammen en de heldere blauwe zee, Dit heldere geeft een verkwikking en doorzetting vermogen voor alle twee volkeren. Bijzonder ondanks de nu verdeeldheid zal het ooit eens goed komen, Goed komen op wonderschoon Cyprus. Tijdens dit bericht belde mijn buurvrouw en zei kijk eens uit het raam, Het raam was verlicht met een geweldige regenboog in alle kleuren, De kleuren van vooruitgang, Vooruitgang van na regen komt zonneschijn, En zonneschijn dat doet je goed.
Stoffig maar schoon
Marrakech. bij Ouahat Sidi Brahim. Zomaar een dorp, Een dorp als zovele, Zovele in alle opzichten. Alle zonder verharde wegen, Wegen die stoffig maar schoon zijn, Schoon in al zijn eenvoud, Eenvoud van bouwkunst en bedrijvigheid, Bedrijvigheid in de meer koele uren, Uren om te dwalen in een andere wereld, Een wereld van bijna niets, Maar dat niets maakt het mooi. Ik ga in juni terug om het opnieuw te beleven, Beleven van andere indrukken en streken, Indrukken en streken wat goed in mijn lens past.
Thee drinken
Marrakech. De Ourika vallei. Even thee drinken bij zomaar een huis, Een huis met vriendelijke mensen, Mensen die je onthaalden, Onthaalden en alles lieten zien, Alles in en om het huis, Het huis met plastic daken, Daken met een uitzicht over het dal, Het dal met schaduw en zon, De zon die de omstandigheden mooier maakte, Mooier in al zijn eenvoud, De eenvoud van het leven aldaar, Het leven is hier goed denk ik, Goed was ook de thee, De thee die was geweldig.
Afstervende palmen
Marrakech. de Palmaraie. Een zeer groot bijna vlak gebied boven Marrakesh, Hierboven met de duurste hotels in een zeer landelijke omgeving, Een omgeving wat dor en kaal is met ontelbare palmen, Palmen geven de naam aan van deze plek, de Palmaraie, De plek van arme dorpen overal met schatten van mensen, Mensen die met kleine dingen hun brood moeten verdienen. De plek van kleine wervel stormen van opvliegend stof, Stof die soms het uitzicht op de mooie verre Atlas verbleken, De Atlas met zijn witte toppen. Toch ondanks vele pogingen sterven de palmen af, Af door aanvretende insecten in de stam, Insecten die langzaam de Palmaraie verwoesten, Het verwoesten kan tegen gegaan worden door het verbranden, Het verbranden van de aangetaste bomen. Jammer het eind is nog niet in zicht, Nog niet, maar ik hoop dat men daardoor het mooie unieke landschap kan behouden.
Het blauw gele huis
Marrakech - Jardin Majorelle - Yves Saint Laurant. Schaduwrijke lanen, exotische planten en bomen, Een exotisch plekje in Marrakech. Verfrissende beekjes en zwembaden gevuld met waterlelies en lotusbloemen, Bloemen die het water vullen met hun weelde van bloemen. Een gebouw met Moorse charme en een vleugje Art Deco, Een charme van bijzondere architectuur. Geschilderd in verbazingwekkende levende primaire kleuren, Kleuren die echt aanwezig zijn. Gloeiend geel met een intens blauw, waargenomen in het Atlasgebergte, In dit gebergte heb ik ook deze kleuren gezien. Betoverend door harmonie en een delicate dagvaarding voor de zintuigen, Een dagvaarding wat je hier in Marrakech echt niet mag missen. Ver weg van de bruisende binnenstad ligt dit beschut tussen hoge aarden wallen, Binnen die aarden wallen ben je even op bezoek bij eens de mode koning Yves Saint Laurant, Yves Saint Laurant die eens zo veel heeft betekend voor de mode wereld, Dit was eens zijn woon wereld in Marrakech.
Kale akker
Overijssel. Junne. Vechtdal. Een pril begin, Een begin van de lente, De lente met kale akkers, Akkers die wachten op het gewas, Gewas die het land weer zal vullen, Vullen tot bijna het einde van het jaar, Dit is geen einde, Dit is een heerlijk begin. Deze foto is genomen in Junne, Junne een boerderij dorp in het Overijssels Vecht dal, Het dal van onze Vecht met zijn bossen, akkers en weiden en een schat aan natuur, Een natuur om even bij stil te gaan, Heel even stilstaan en genieten. De wereld gaat al snel genoeg.
Knotten
Almelo. De lente in een oud gebied. Knotten zijn wilgen in een oud gebied, Lente en bomen in het wit, Het wit van de vele kikkerbloemen, Bloemen zonder kikkers maar wel wit, Wit in al zijn eenvoud en geven een schakering van het ontluikend groen, Het groen van de lente, De lente waar wij op wachten, Wachten op wit, geel of groen en andere kleuren, Kleuren die wij nodig hebben om ons fijn te voelen, Dat is het gevoel met elke natuur. De natuur waar dan ook.
Schoonheden
Hardenberg. Overijssel. De dagen worden langer, Langer is het licht, Het licht van de lente, De lente met de vele kleuren, Vele kleuren van bollen en andere prille schoonheden, Schoonheden die het landschap een prettig gezicht geven, Een gezicht met reuk van geuren en kleuren, Deze tulpen vond ik vorig gaar zomaar op een plek in mijn landschap, Een landschap aan de Vecht in Overijssel, Zomaar aan de Vecht tussen houtwallen en groene akker kleuren, Kleuren die voor ons die van de heide zijn in het najaar, Niks najaar, laat eerst maar eens de mooie lente komen. Nog heel even wachten, Nog heel even het komt er aan.
Spannende vormen
Marokko. Imouzzer. In de natuurlijke omgeving van Imouzzer heb je schitterende watervallen, Watervallen met ook bijzondere rotsen, Rotsen gevormd door de natuur, De natte natuur met sijpelend water, Water wat deze weelde een vorm heeft gegeven, Het lijkt wel een vorm van kwade sprookjes, Sprookjes gevangen in het groen, Het groen van mossen en andere planten, Planten die verder groeien naar een mooie plons helder water, Het water wat deze spannende vormen eens gaf.
Een boeiend spel
Egypte. De sluis bij Esna. Op weg naar Edfu. En daar zijn ze dan, De bootverkopers, Een brul en een schreeuw, Zij tonen de mooiste kleden, Het werd een spel van handelen en heen en weer gegooi, Opdringerig dat wel, Of dat de manier is blijft in twijfel, Maar het is in ieder geval een boeiend spel.
Zand zand zand
Egypte. Aswan. Zand is dun en fijn, Fijn en het bedekt je ogen, Jou ogen in de wind, De wind die het zand elke minuut kan veranderen, Veranderen ook de kades van de Nijl, De Nijl die ook die schittering terug krijgt van het geel, Het geel van de woeste zandbergen bij Aswan, Voor die zandbergen ploetert hij voort, Voort na een bestemming wat ik niet weet, Maar ik hoef echt niet alles te weten. Het gaat mij hierom wat zand kan doen met de wind. Wind, zand en kleuren. Dat is mooi.
Een chaotisch...tonee
Egypte. Aswan. de kade. Het is vroeg, erg vroeg, Want vroeg ben ik altijd. De boot ligt aan de kade van Aswan, Aswan komt tot leven in de eerste zonnestralen. Het leven begint zoals elke dag, Zo ook als een dag als deze. De deuren gaan weer open en de waar wordt weer uitgestald, Open voor de eerste klant op een brommer. De koets staat nog te wachten op zijn paard, Dit paard zal ook zo ten tonele verschijnen. En zo wordt het drukker en drukker, Zo druk dat het gaat lijken op een chaotisch toneelspel. Een goede reden om vroeg wakker te zijn om dit ontluikende spel aan te zien.
Wassende vrouwen
Egypte. Aswan. De Nijl, de lange groene rivier, De rivier bevaarbaar tot aan Aswan, Tot aan deze stad gaat de Nijlcruse. Mijn Nijl vaart eindigde in een houten zeilboot De Feluca, De Feluca bracht me op de mooiste plekjes bij Aswan, Plekjes zoals deze. Wassende vrouwen bij een uitgeleefde boom, Uitgeleefd is het hier echt niet. Volop bedrijvigheid in en om het water. Een tocht om aan te bevelen met deze schitterende zeilboten, Zeilboten die hier in vele aantallen te zien zijn. En die tevens je de beste randjes van deze prachtige rivier laten beleven, Deze warme belevenis is nog steeds een wonder, Een wonder uit de oudheid, de oudheid van weleer. p.s. Helaas heb ik alle foto's van Egypte moeten scannen aangezien ze alle uit mijn computer verdwenen zijn. Jammer maar het zei zo. Daarom niet minder toch.
Mysterieus moment
Lanzarote. Mirador del Rio. Met gezicht op El Risco. Vanuit Mirador del Rio heb je ook een hoog uitzicht over de noordelijke kust, Daarvoor op de voorgrond is de kust van El Risco, El Risco waar de parkeerplaats en het uitzicht gratis en net zo mooi is, (op de foto maar wel even zoeken) Mooi met een stevige wind in de volle zon, In die volle zon staan wij terwijl de noord kust gedompeld is in een regen van wit zand, Wit zand wat die richting erg mysterieus maakt, Raar mysterieus mistig terwijl de andere richting noord totaal blauw is, Totaal blauw of vaag wit in twee gezichten op één moment, Een moment wat zoveel mooier kan zijn dan nutteloos liggen op een strandbedje. (maar dat vind ik overal waar ik was) Een winters moment zoals Lanzarote ook kan zijn.
Uitgebluste vulkanen
Lanzarote. Haria met blik op de Monte Carona. Vanaf een hoge weg van Haria naar Teguise heb je prachtige uitzichten, Uitzichten over de dalen en over dorpen in het groen, Het groen van de landerijen en de uitgebluste vulkanen, Vulkanen zoals hier de Monte Carona. Hier heb je een goed beeld over het groenste stukje Lanzarote, Het groenste stukje verpakt in een wereld van blauwe luchten en de zee. Een niet te missen autotocht naar dit noordelijke gedeelte wat ik prachtig vond, Echt prachtig en had dit niet willen missen.
Lichtspel der wolken
Lanzarote. vlakbij Haria. Na het mooie witte plaatsje Haria gaat de weg snel omhoog, Haria met de vele palmen, Palmen die hier het dal vullen. Omhoog naar de prachtige uitzichten, Uitzichten over Haria en de andere kant de zee, De zee bij Arrieta. Een stevige wind zorgde voor het breken van de wolken, Wolken die het lichtspel speelden, Spelen met schaduw en zon. Zomaar links af bij een bocht na een haarspeld bocht deed ik deze keuze, Een per ongelijk zeer goede keuze, Een keuze die het moment maakte voor prachtige opnames. Hier het dal van Tabayesco.
Vliegend zand
Lanzarote. La Geria. Ineens vervagen de kleuren, De kleur van het blauw in de lucht, De lucht werd grijs wit en ook het aanblik op de bergen, Bergen en landschap werden bedolven onder een zeer fijn wit zand, Zand uit de Sahara werd hier heen gevlogen, Gevlogen uit Afrika wat het hier ineens heel mistig maakt, Mistig en dat maak het beeld soms iets mistroostig, Mistroostig dat hoort ook soms bij Lanzarote. Geen mislukte foto dus, Een foto van natuurmomenten, Die momenten kunnen soms heel bewondering waardig zijn, Bewondering over dit, Dat vond ik.
Zwarte kuilen
Lanzarote. de wijnstreek La Geria. Zwarte ronde kuilen, Kuilen vol met wijnstruiken, Struiken die hier de druiven laat groeien, Groeien beschermt tegen de wind, De Passaat wind kan hier hevig zijn, Hevig in al zijn kracht, Daarom deze kuilen, Kuilen met halfronde stenen muurtjes, Muurtjes die zorgen voor bescherming, Bescherming tot de druif hier op het eind als wijn in de ton beland. Op deze plek kan je het proeven. Proost.
Lava stenen leven in.
Lanzarote. Timanfaya. Onmens zo groot is dit nationaal park, Een park met bijna geen leven, Hier leven de vele lava stenen uit een ver verleden, Een verleden van nu oude kraters en aardse kleuren, Kleuren om stil van te worden, Nou en stil is het hier, Hier geen fiets of autowegen, Wel wegen die je zonder een excursie niet kan doen, Dat doen is hier echt een must, Een must om dit maanlandschap in je op te nemen. Jammer geen geuren maar alleen kleuren, Kleuren die je hier echt niet mag missen. Het missen van dit uitgestorven desolate landschap is een totale zonde. Want dan heb je echt Lanzarote niet gezien.
Heen en weer
Lanzarote. Orzola. Het begin naar een super mooie plek, Een plek om te onthouden, Het uiterste puntje in het noorden van Lanzarote, Lanzarote met de vele gezichten, Gezichten op kale vulkaanstenen en een onstuimige blauwe zee, Een zee die hier bij Orzola goed te keer kan gaan, Hier gaan ze dan de veren, De veren heen en weer naar Isla de la Graciosa, Vlakbij de plek met een prachtig uitzicht vanuit de hoogte wat super mooi is, Echt zo mooi met dichtbij de kleine eilanden in de diepte met daarachter het oneindige blauw van de zee, Dat oneindige beeld mag je hier op Lanzarote echt niet overslaan, Overslaan? Nee dat moet je hier echt niet doen, Gewoon de hoogte in en doen en je zal versteld staan wat je zal zien, Niet alleen zien maar het blijft je ook je leven lang tussen de oren hangen. Dus echt mooi. De plek (Mirador del Rio)
De kippenboer
Taroudant. Grand marche de l'artisanat. Tussen de bezems,manden,fietsen en noem maar op zit de kippenboer, De kippenboer met zijn eieren en levend pluimvee, Pluimvee zoals levende kippen en kalkoenen, Pluimvee met de pootjes gebonden, De dames verdrongen zich in mooie gewaden, Gewaden wijd en kleurrijk, Een kleurrijk geheel maar niet voor mij, Toch geschoten omdat hier de wereld zo anders is al de onze.
Muren in het blank
Taroudant. Place 20 Août. Een monument in bouwkunst. Taroudant is echt wat echt moet zijn, Het echte Marokkaanse leven, Het leven van alledag binnen de stadse muren, Stadse muren in oude goud kleurige stenen, Stenen uit een oud verleden omringen het, Place 20 Août is echter nieuw, een monument, Nieuw in zijn gerestaureerde muren, Muren in het blank, Een blanke schoonheid van vernieuwing, Tip; Vanuit Agadir is het niet ver. Maar deze bijna onbekende stad vraagt om meer aandacht. Dat vind ik en is echt om te ontdekken. Hier kent men nog maar weinig toerisme. Wie van echtheid houd zal dit kunnen bewonderen.
Boven nummer 176, 177
Taroudant. Boven nummer 176, 177, 178 zie je dan dit, Dit na een klim over diverse wankele trappen, Na die trappen zie je dit, Dit is het boventerras, Het terras met de ingang naar de luxe keuken, Een keuken met alle luxe? Luxe niets is waar, maar een heerlijk gezicht van eenvoud, Eenvoud van het stadse leven. Een leven om eens verder te bouwen.
Nummer 176, 177, 178
Taroudant. 176, 177, 178, Dat zijn de nummers van de deuren, Deuren die toegang geven naar 3 bewoonde huizen, Huizen naast elkaar en op elkaar, Het lijkt wel een wedstrijdje, Een wedstrijdje zo van wie heeft de mooiste ingang, De ingang naar een verborgen binnenleven, Bienvenu.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
