stefanborkos
Het speenkruid
Junne bij Ommen Als het frisse loof gaat ontluiken in het Vechtdal, Dan zal het echt lente worden. Als de schaduwen steeds kleiner zullen worden, Dan heeft de zon eindelijk weer meer kracht. Als het vele geel weer de velden gaat vullen, Dan begint mijn hartje weer sneller te kloppen. Als de bode van het speenkruid zijn glanzende bloem laat zien, Dan wordt ik blij en de dagen gaan weer langzaam lengen. Want na het speenkruid komt de volle lente, De lente waar ik elk jaar zo lang op wacht. Het speenkruid is mijn bode.
Wonderschoon...wonder
Side - Manavgat - Green Canyon. We blijven nog even dobberen op dit mooie water, Dit water met zijn blauw groene kleur. We blijven nog even genieten van al die mooie kleuren, Die kleuren die bijna je ogen zouden verblinden. We blijven nog even in deze totale rust, Die rust waarvan ook veel vogelsoorten van genieten. We blijven nog even in dit wonderschone wonderland, Dit wonderland met zijn overheersende kleuren groen en blauw. We blijven nog even en nu is het de weg terug. Die weg terug uit dit sprookje van de natuur. Een weg terug uit dit alles. Terug uit een wonderschoon wonderland
Als een waas
Side - De Green Canyon. Als een waas liggen hier de hoge bergen, Bergen hoog boven dit stille stuwmeer. Als een parel ligt hier dit mooie stuwmeer, Mooi vanwege zijn stilte en zijn heldere water. Als een wondertje van moeder natuur, Gevangen tussen hoge wanden in. Als een stralende bijzonderheid op zich, Zo bijzonder dat ik hoop dat bijna niemand het ziet. Als een stil wondertje, als een waas.
Stilte
Green Canyon. Onwijs stil is een boottocht op dit grote stuwmeer, Het meer met zijn heldere groen blauwe water. Onwijs groen zijn de bossen, De bossen die de omgeving vullen. Onwijs hoog zijn soms de wanden, Wanden die statig en fier omhoog hier het water omzomen. Onwijs ver zijn soms die vergezichten, Gezichten die in de verte verdwalen door een waas. Onwijs gaaf is hier de totale rust, Die rust die voorbij glijd onder de kiel van de boot. Onwijs is hier het natuurlijk monument, Het monument van unieke vogels met zijn natuur. Onwijs gaaf in deze sirene stilte.
Boeiend en eenzaam...
Side. Ver boven Side ligt dit grote stuwmeer, En wel met de naam Green Canyon. Ver in de hoge bergen verscholen, Dit ontoegankelijke natuurgebied. Ver verstopt en alleen met een boot te bereiken, Te bereiken tot aan het einde waar het stuwmeer eindigt in een mooie waterval. Ver is het om te varen over het super heldere water, Het water met zijn dode bomen en takken en zeer hoge wanden. Ver maar zeker de moeite waard om even dit te beleven, Het begin van de zo bekende boeiende Manavgat rivier. Boeiend en eenzaam mooi.
Snuiven tussen zuilen
Side. Het is in de laatste jaren een mooie badplaats geworden, Veelal de grote resorts liggen dan ook buiten het centrum van deze oude stad. De stranden zijn breed met zand en overzichtelijk. Voldoende ruimte aan deze mooie blauwe zee. Het centrum is nagenoeg laagbouw en het oude is gebleven, Het nieuwe zijn natuurlijk de vele toeristen winkeltjes. Toch waan je je hier nog lopend tussen de bewaarde resten van de oude wereld, Die overgebleven resten zijn gelukkig nog overal te vinden. De oude straten, het hoge theater, de poorten en noem maar op, Genoeg te zien dus voor wie dit interessant vind om hier de oudheid op te snuiven. Heerlijk snuiven tussen al die hoge zuilen.
Dit in weinig kleur
Chenini. Een hoog dorp tussen hoge kale bergen, Een dorp waar erosie tierig zijn gang gaat. Een hoog dorp ver weg van de bewoonde wereld, Hier een wereld van het echte oude leven zoals ik het zie. Een hoog dorp tussen dalen met weinig groen, Groen van enkele hoge palmen en lage struiken. Een hoog dorp hier vanaf de weg in een klein restaurant, Een buitenterras met zeer vriendelijke bediening. Een hoog dorp buiten alle ellende van alledag om ons heen, Alledag is hier rust en vrede tot in de verte. Een hoog dorp met zijn blakende oude schoonheid in de zon, Die zon die met de blauwe hemel bijna de armoede doet vergeven. Een hoog dorp. Dit. Dit in weinig kleur.
Gebroken zout
Zarzis. Van Zarzis naar Tataouine kom je een zee van zout tegen, Groot en verlaten in een vlak gebied. Van eenzaamheid is hier ook de verblinding, Verblinding van het zeer felle licht. Van even wagen hoe sterk is die bovenlaag op het water, Het zoute water in zijn heldere licht. Van hoe oneindig is deze grote zout zee, De andere kant is echter nog veel groter. Van het heeft niet veel meer woorden nodig, Woorden vertellen een verhaal maar hier is het voelen. Voelen van dat bijna oneindige, Voelen van dit zilte in een toch vlak gebied. Voelen en zien van die schaduwen in dit gebroken zout.
Ontzettend groot
Douiret. Ontzettend groot is die vlakte vol met keien, Een spaarzame boom is er enkel te zien. Ontzettend rustig zijn hier de wegen naar het zuiden, Het zuiden waar je na deze bergen die grote zandbak tegenkomt. Ontzettend wat een warmte in dit toch verlaten gebied, Een gebied wat mij zo zeer heeft bewonderd om zijn verlatenheid. Ontzettend wat een pracht om heel even in het bijna niets te staan, Het bijna niets van en in een desolate natuur. Ontzettend wat bijzonder die vergezichten, Vergezichten met een betoverende eenvoud. Ontzettend ver kun je hier kijken. Ontzettend mooi. Ontzettend groot.
Goudgeel graan
Chenini - Douiret. Tussen deze twee hoge dorpen ligt een bijzonder landschap, Een landschap uit vervlogen tijden. Tussen deze dorpen vind je kleine oases, Oases die door de palmen het land opvrolijken. Tussen de hoge kale bergen zie je hier en daar spaarzaam groen, Nou groen is in onze ogen anders, het waren stekelige planten met heldere blauwe bloemen. Tussen dit alles vind je nog het wuivend goudgele rijpe graan, Het graan in de super harde bodem om geoogst te worden. Het graan het levensonderhoud voor elke dag. Het goudgele graan.
In moeder natuur
Chenini. Ver onder Tataouine richting het zuiden ligt dit hoge dorp, Een oud dorp op een hoge heuvel. Een oud dorp wel vervallen maar heeft de tijd doorstaan, Doorstaan door alle hevigheid van erosie en gedeeltelijke verlatenheid. De enige vreugdevolle kleur zijn nog de blauwe deuren, Die vrolijken nog enerzijds de platte huizen nog wat op. Toch hoe mooi deze eenzaamheid in dit verlaten gebied, Het gebied van de kale rotsen en de piep kleine dorpjes. Vlaktes met veel stenen die met het oog in de verte niet te meten zijn, Zeer toegankelijke wegen en geen mens te zien. Het was zo maar een tochtje met een huurauto vanuit Djerba, Zomaar door zoutmeren naar dit wonderlijke gebied. Zomaar, Maar ik zou het nooit meer willen missen. Zomaar een wonderlijke belevenis in moeder natuur.
Hoe mooi
Tataoine. Hoe mooi is dit gebergte onder en bij deze stad, Het gebergte van de vele platte hoge bergen. Hoe mooi is hier de droge omgeving, Droog met spaarzame oases. Hoe mooi en vredig is hier die overladen rust, Bijna verlaten rondom het hoge dorp Chenini. Hoe mooi is het om even uit te rusten in de warmte, Warmte en schaduwen door talrijke palmen. Hoe mooi is het om even hier te zijn, Rust in overvloed met alleen het landschap om je heen. Hoe mooi is het om hier later de vergezichten te zien, Later met in de verte die grote platte bergen in het vizier. Later, Wat is dat mooi.
De platte bergen
Tataouine. In het zuiden van dit toch unieke land ligt deze stad, Die stad tussen die machtige bergen. In het zuiden ben je op weg of sta je zomaar in het zanderige gebied, Het gebied van het zand van die grote Sahara. In dit zuiden is het droog en soms kaal. Droog met op enkele plaatsen een kleine oase. In dit zuiden vind je nog her en der schrale akkers, Akkers met graan wat eens in grote schuren werd geborgen. Die oude schuren vind je nog steeds in een stad of op hoge plekken, Nu als monument of voor andere doeleinden. Een heerlijk gebied dat is het toch, Dit bijna onbekende zuiden. Het zuiden met zijn monumentale hoge platte bergen.
Vele wandelingen
Marrakesh. Boven deze stad ligt de laagvlakte met zijn palmen, Of wel de Palmerije. Boven deze stad vind je het boeren leven van alle dag, Simpel, eenvoudig en na onze maatstaven wel arm te noemen. Boven deze stad zag ik in de verte de vele kleine wervel winden, Winden die het stof tot meters hoog een draaiende wolk vertoonden. Boven deze stad zag ik het verbranden van de oude palmen bladeren, Palmen bladen die later als houtskool uit een oven kwamen. Boven deze stad liet een arme boer zijn bevloeiing van het land zien, Bevloeiing voor zijn nieuwe aangeplante palmen struiken op zijn land. Boven deze stad liet mijn gids alles van het vlakke land ontdekken, Mijn gids Mo al lopend door zijn arme geboorteland en niets was te veel. Boven deze stad zag ik de lege velden in december naast het spaarzame groen, Mo zijn nieuwe huis en zijn jonge vrouw in een dorp met geen verharde wegen. Boven deze stad zag je nog het echte van het verleden en het nu, Het nu van de veranderde tijd en het gaat gelukkig iets beter. Bedankt Mo je was geweldig, Mo die vele wandelingen zullen wij nooit vergeten.
Uniek plein
Marrakesh - Djemaa el Fna. Het grote plein midden in Marrakesh, Het plein waar van alles gebeurd. Het grote plein met de sinaasappel persers in de morgen, Het plein van de hoge restaurantjes, Het grote plein van de aapjes en de slangen , Het plein van de henna aanbrengende dames. Het grote plein van de rook in de avond, Het plein van de vele eet tentjes. Het grote plein voor alle volksvermaak, Vermaak in een geweldige drukte. Het grote plein in deze ontzettende grote stad, Een stad met zijn oude ambachtelijke wijken. Het grote plein wat je eens gezien moet hebben, Gezien en degelijk eens moet voelen. Het grote plein om echt lief te hebben, Lief om zijn aanwezigheid en drukte. Een plein vol verrassingen dat is het zeker. Een uniek plein.
Rijkdom aan kleur
Sal Rei. Vervallen, verlaten, Verlaten door eens de Portugese overheersing. Vervallen zijn eens de rijke vooraanstaande huizen, Nu bewoond door de zeer arme bevolking . Vervallen maar nooit verlaten, Dat zijn de huizen in een oude straat. Verlaten dat is het nog niet echt en het beeld van elke dag. Verlaten wel door de rijken naar betere oorden om wellustig te leven. Vervallen dat zijn die oude muren en beter zal het ook niet worden, Muren met soms nog een stukje kleurige duidelijke verf uit het voorheen. Verlaten is dit kleine stadje nooit en bruist van het alledaagse leven, Nooit omdat de hier levende alles nodig hebben om te overleven. Vervallen - ja. Verlaten - nee. Maar de rijkdom aan kleur zal blijven. Hoe dan ook.
Laat het zo blijven
Agadir - niet ver boven deze stad. Niet ver boven deze stad ligt een onbedorven stukje Marokko, Een stukje beboste bergen met mooie uitzichten over dalen. En waar dalen zijn is ook water te vinden in de diepte, Water wat al druipend uit een hoger gebied te voorschijn komt. Vele rotswanden in die hoogte geven dit unieke beeld, Uniek om zijn omvang en zijn bijna totale onbekende. Al glijdend naar beneden voed het de vele palmen, Palmen die weelderig aan de oevers staan. Een weelderig echt uniek stukje Marokko, Het Marokko van het onbekende. Laat het even zo blijven. Laat het. Het is zo mooi.
Een cactus uurtje
Lanzarote - de tuin met de grote cactussen. Wie naar het noorden reist komt zeker deze mooie tuin tegen, Wie van planten houd is dit zeker een bezoekje waard. Als een rust tussen de hoge beschermende lava muren ligt dit parkje, Met al zijn dikke, ronde, hoge en lange cactussen in al zijn verscheidenheid. Leuk voor meer dan een uurtje om die schat te bewonderen, Alleen bewonderen maar aankomen niet. Jardin de Cactus is de volle naam, De naam om deze reuzen te zien. Een cactus uurtje.
Vol verrassingen
La Palma - Santa Cruz de la Palma. Het eiland van, Het woeste noorden met zijn klotsende golven, Bomen vol met waaiende slierten mos aan de takken. De druipende natte laurier bossen, Wandelwegen naar hoogtes en diepten. De hoge wolken die soms tegengehouden worden, En dan afglijden over de hoge bergwanden. De kale ruige dode vulkanen in het zuiden, Al lopend van noord tot zuid en goed te zien. De lieflijke westkust met zijn talrijke bananenplantages, Tot de grote Caldera gevangen in het vele groen. Het centrale punt het stadje Santa Cruz de la Palma, Met zijn bloemenbalkons en zijn oude centrum. Hier zomaar een straatje. Spaans in alle opzichten. Spaans op een eiland vol verrassingen.
Overgoten
Het eiland La Palma. Het meest noordelijke van de Canarische eilanden, De eilanden groep ver voor de kust van Marokko. Het meest groene van al die bijzondere vulkanische eilanden, Eilanden met elk een eigen verhaal en geen enkele is hetzelfde. Het meest bekend door zijn natuur en wandel toerisme. Want met die afwisselende natuur hier kun je je hart ophalen. Het meest bezocht door de grote schepen van heel ver, Van heel ver met als aanlegplaats de oude stad Santa Cruz. Het minst bekend door vele bezoekers van de Canarische eilanden. Dat is La Palma met al zijn overgoten natuurschoon.
Eenvoud - schoonheid
Dalyan - Iztuzu Plaji. En daar is het dan het grote strand van Iztuzu, Het strand aan het einde van de lagune bij de zee, En daar is het dan het zeer beschermde gebied, Het gebied van de geboorte van vele schildpadjes. En daar is het dan het voor velen en geliefde plaats om te baden, Baden op kleine aangewezen plekken en op enkele uren van de dag. En daar is het dan voor mij een weelde van natuurschoon aan zee, Een weelde van onbedorven plekken goed voor een stoere wandeling. En daar is het dan die weelde met de slofjes in het brandende zand, Even weg die slofjes en duiken in die verfrissende wat langzaam aflopende zee. En daarachter die prachtige binnenzee met veel verdampt water, Verdampt en lopend door die harde modderige bovenlaag en zeker oppassen. En daarachter en vlakbij die bloeiende weelderige oleander overal, Weelderig naast dood en afgestorven gras en toch mooie vlinders. En toch die heerlijkheid van helemaal eenzaam zijn in dit mooie, Dit mooie van een klein paradijsje dat pakken ze me niet meer af. Een grote plek onder Dalyan om echt zo te behouden, Behouden in al zijn eenvoud en schoonheid.
Mogelijk dat is het
Dalyan. Hoe is het mogelijk, Ontbijten met een tafel vol voor een paar centen. Hoe is het mogelijk, Ontbijten en op weg met een Dolmus busje, Voor een paar cent in de morgen. Hoe is het mogelijk , Kwakende ganzen te zien in een verlaten gebied, Hoe is het mogelijk, De nieuw geboren schildpadden te zien aan je tafel beneden in het water. Hoe is het mogelijk , Dit dierenrijk en super schattig vlak bij je tafel in de ochtend naast je volgeladen bord. Hoe is het mogelijk, Deze pracht en praal te ontdekken. Echt mogelijk vanuit Dalyan. Mogelijk dat is het.
Mooi echt mooi
Dalyan - Iztuzu Plaji. Het is een mooi stukje wereld, Mooi onder het stadje Dalyan. Het is een heerlijke groene lagune, Groen met heel veel riet. Het is een mooie boottocht, Een boottocht tot aan het fijne zand. Het is ook de plek van eens de grote oude stad Kaunos, Hoogverheven en bijna dicht geslipt aan deze lagune. Het is de unieke plek uit de oudheid met zijn restanten, Restanten waarvan de koningsgraven in de rotsen de meest bekende zijn. Het is een weldaad van water en natuur. Een weldaad in een rustige en stille omgeving. Het is een tocht naar een bijna verlaten strand, Een strand waar orde heerst vanwege zijn bescherming. Het is heerlijk om hier even te zijn, Even om te kijken hoe mooi een wereld is. Mooi vanwege zijn ligging. Mooi vanwege de oudheden. Mooi vanwege de bedrijvigheid op het stille water. Mooi vanwege zijn talloze mogelijkheden. Mooi echt mooi.
Wat bijzonder
Dalyan. Wat een bijzondere locatie, Bijzonder in zijn eenvoud. Wat een bijzondere lagune, Een waanzinnig mooi beeld van onze natuur. Wat een bijzonder landschap, Een landschap met veel riet tot aan de zee. Wat een bijzonder zandstrand, Het beschermde zand van de zeeschildpad. Wat een bijzondere oude haven, Een haven uit vervlogen tijden hier hoog op stenen vanaf een oude stad. Wat een bijzondere oude stad en wel Kounos, De stad die in volle rust te bezichtigen valt met een blik op de lagune. Wat bijzonder tussen al dat mooie groen. Wat bijzonder we hebben genoten.