Peterwired
Sneeuw voor de zon
Waar enkele dagen geleden nog een mooi pak sneeuw lag, schijnt nu een onheilspellend zonnetje. Zon met donkere wolken op de achtergrond is altijd raak, vooral als er veel lichte oppervlakken in beeld zijn.
Zon
De zon in Nederland staat borg voor vrolijkheid - en voor chagrijn als hij het laat afweten. De zon doet goed voor lijf en leden en voor de landbouw. Verder heeft hij geen bijzondere betekenis, al kan hij fotogenieke schaduwen werpen als een paardrijklasje langs de branding loopt van het Scheveningse strand.
Overstraling
Overstraling in de Gelderse bossen. De lens is hier schoon, maar er is zoveel licht achter de donkere bomen, dat dat de foto 'overstraalt'. Het lijkt alsof de eenzame fietser op de vlucht is voor een lichtflits.
Uitdaging
Holland mag zich gelukkig prijzen met de duinen als natuurlijke bescherming tegen de zee. Het kan hier ook spoken, maar dan is windkracht 8 of 9 doorgaans het maximum. Als het op zondagmiddag flink waait, dagen kinderen de zee uit, op het havenhoofd van Scheveningen.
Verkleedpartij
Een verkleedpartij in Holland, maar dan wel echt. Voor het hek van paleis Noordeinde in Den Haag staan de chef koetsier (links), oudgediende Rijsdam (midden) en de koetsier te keuvelen in afwachting van de koetsjes met nieuwe ambassadeurs die hun geloofsbrieven komen aanbieden aan koningin Beatrix. Zo gaat dat vrijwel elke woensdag hier in 't Haagje.
Voorzichtig
Gezien de onberekenbare zee (en de natuur in het algemeen) beschermt de Japanner zich goed aan voor hij de deur uitgaat. Aan het strand van Zamami-Jima betekent dat waterschoenen, flippers, handschoenen, een duikbril met snorkel (liefst alles in combikleuren), een duikpak en een haardoekje. En omdat de meeste Japanners niet kunnen zwemmen maar er wel veel te snorkelen valt: een reddingsvest of een zwemband. Moedig.
Rijzende zon
Japan wordt het land van de rijzende zon genoemd omdat de zon hier elke dag als eerste in de wereld opkomt. De Japanse keizer is een directe afstammeling van de zonnegodin Amaterasu. Hij draagt de zon op zijn vlag (met rode stralen) en ook de landsvlag heeft de zon als symbool. Hier zegent een Boeddhistische priester in Nagano bij zonsopkomst zijn volgelingen voor de deur van de Zonkoji-tempel.
Extrene service
Er gebeuren bijzondere dingen op het metrostation van Kobe. De reiziger die aan het loket om assistentie vraagt bij het bedienen van de kaartjesmachine, hoort van de assistente dat ze niet achter haar balie weg mag. Luttele seconden later echter klapt een deurje open naast de automaat en daar verschijnt de juffrouw als een duveltje uit een doosje. Geld, gleuf, knoppen, kaartje, klaar. Arigato! Dat is dankuwel op z'n Japans.
Shivafan
15 april 2002 - In een van de buitenwijken van Thanjavur ligt een klein tempeltje dat grotendeels is gewijd aan Shiva, een van de drie belangrijkste goden in het hindoeïsme, gekend als de vernietiger (zonder wie geen schepping mogelijk is). Je moet het weten te vinden, reisgids Lonely Planet zwijgt als het graf. De zaak wordt gerund door Siva Sathis Kumar (24) en zijn kornuiten, allen zoals ze zeggen 'Shivafans´. Een stipje op het voorhoofd is al gauw niet meer genoeg, er komen nu hele strepen wit poeder aan te pas. Geheel achterin de Shivalingam, symbool voor Shiva.
Bellenblazen
23 april 2002 - Een zeebriesje blaast bergen bellen dankzij de door deze beauty in Mamallapuram gepatenteerde 'Indian technology'. Waterpret als je de afwas voor je moeder doet. Mamalapuram staat bekend om de steenhouwers die je in elke straat hoort tikken aan hun beelden en beeldjes van Shiva, Vishnu, Ganesha en zo voorts, maar veel sterker is het dorpse karakter waarin je over strand en door steegjes dwaalt, praatjes maakt en je na een dag zoveel mensen kent alsof je er al jaren woont.
Cape Comorin
12 april 2002 - Cape Comorin, oftewel Kanyakumari is de zuidkaap van India, de plaats waar drie zeeën samenkomen: de Indische Oceaan, de Arabische Zee en de Baai van Bengalen. Het is bovendien een heilige plaats en daarom een toeristische trekpleister voor Indiërs. Het licht is er werkelijk fantastisch. De zonsopgang is geroemd (maar moet nog worden geconstateerd om 06.13 AM plaatselijke tijd) Bij volle maan gaat de zonsondergang gepaard met de opkomst van de maan aan de dezelfde horizon. Dat hebben we dus niet goed getimed want dat was twee weken geleden.
Bart Boos
In mijn dagelijkse weblog van 2002 schreef ik: Bart Boos (Bart de Graaf) heeft een broer en hij woont in India. Zie www.peterderuiter.nl/dailyindia De Hollandse koe maakt het 'af'.
Autoriksja
Opeens wist ik hoe je van die foto's moet maken zoals ze die ook van race-auto's maken: weinig licht, dus lange sluitertijd en dan meetrekken met de beweging. Dat kost je twintig of dertig foto's, maar digitaal scheelt dat geen cent. Groothoek geeft het snelst resultaat. Dit is een autoriksja in Trivandrum. De Ricoh RDC-i700 waar deze foto mee is gemaakt kon 3,3 Mp leveren van uitstekende kwaliteit. Maar omdat geheugenkaarten in 2002 nog duur waren, zette ik hem op de stand 1024 x 768 pixels: 0,7 Mp. Geen centje pijn.
Kleurenmeisje
Een meisje verkoopt sari's in een kledingwinkel in Trivandrum, de hoofdstad van de zuidelijke deelstaat Kerala. De foto dateert uit 2002, toen ik met de Ricoh RDC-i700 negen maanden op stap was in India en Zuidoost-Azië. De i700 was zijn tijd ver vooruit, net als de Ricoh GXR nu, die verwisselbare lenzen en sensor heeft. Digitaal fotograferen stond in 2002 nog in z'n kinderschoenen. Ik was verrast door het resultaat van de lange sluitertijd die het apparaat automatisch ging maken bij weinig licht. En het feit dat je het resultaat meteen kon zien! Laat staan hoe die Indiërs tegen het plafond sprongen toen ze zichzelf zagen.
Kerstkerk
De kerk van St Priest des Champs, in welk dorp dit jaar opvallend weinig geld is uitgegeven aan kerstversiering. Helemaal 'Kopenhagen' als je het positief wilt zien. In andere dorpen lijkt er geen crisis te bestaan en is de kerstkitsch niet van de lucht. Ook deze foto komt uit de iPhone 3G S. Helaas lopen in Frankrijk nog veel elektriciteitsdraden door de lucht. Maar daar wist Photoshop wel raad mee.
Bomenclubje
Clubje bomen in de sneeuw in de Franse Auvergne, zo'n 350 kilometer onder Parijs, op 19 december 2009. De streek wordt gekenmerkt door lieflijke groene heuvels, vulkanen, witte Charolaiskoeien en veel water. Dit is de kwaliteit (in 3 Mp) die uit een iPhone 3G S komt rollen. Dat apparaat heeft twee knoppen: aan/uit en afdrukken. Ideaal!
Eerst schieten, dan..
Staar je als fotograaf niet blind op de ene foto die je per se wilt gaan maken van die oogstrelende tempel of die oogverblindende zonsondergang, maar zeg terwijl je daar naar op weg bent tijdig 'stop!' tegen de man bij wie je achterop de brommer zit en je om een bocht een kudde geiten in tegenlicht ziet aankomen en je weet dat even later ook de herder volgt. Mooie foto's bestaan maar even, dus sla snel toe.
Fout hout
Als we bij Thazi de bergen uit komen op weg van Inle naar het tempelcomplex van Bagan, dient zich een tegenstelling aan. Scharminkelige runderen grazen naast bergen rondhout. De verhouding tussen de machthebbers en de bevolking wordt hier treffend geïllustreerd. De teakbomen worden door het regime geroofd uit de tropische wouden van het land en met dikke winst verkocht aan het buitenland. Het geld stroomt de diepe zakken in van de generaals en hun vrienden. De bevolking moet zich tevreden stellen met een dorre weide. De herdersjongen lacht, maar is niet blij. Hij weet geen betere plek om het vee te laten grazen en die plek is niet best. Aan zijn voeten prijken slippers van autobanden
I am chicken
Kipverkoper in Rangoon, eigenhandig onthoofd. Pootjes ook los verkrijgbaar. Alles zeer clean. Het Nederlandse bedrijf Dopharma besloot geen geneesmiddelen meer te verkopen aan pluimveeboerderijen in het land nadat het bedrijf op de zwarte lijst was beland van het Burma Centrum Nederland.
Bedelboot
Monniken in Birma en enkele andere Aziatische landen komen bedelend aan de kost. In alle dorpen en steden zie je ze in de vroege ochtend in rijen van tien tot twintig de huizen en winkels langsgaan. Overal krijgen ze een schep gekookte rijst, groenten en vlees in hun bedelnap, die ze later in het klooster leegpeuzelen. Op het Inlemeer gaat het bedelen per boot. In het midden zit de jongste van het miniteam, die net als elders in het land de komst van het gezelschap aankondigt met een bel in de vorm van een pagode.
Eetgraag
Yumay, c'est une type. Haar grootste hobby is: eten! Ongewoon voor een kind op die leeftijd, die je als ouders vaak met list, bedrog en veel compromissen het voedsel naar binnen moet wurmen. Ook al heeft ze net gegeten en wil de fotograaf nog een plaatje maken waarop ze 'doet alsof' ze nog eet, dan eet ze ook dat bordje helemaal leeg! Misschien heeft ze vroeger niet zoveel te eten gehad.
De gast die wegbleef
Paddenstoelen stonden niet op het menu bij Seing Oo, de kookgrage vrouw van het dorpshoofd van Pankam. Die serveer je een gast namelijk niet, want dan komt hij nooit meer terug, zo is het lokale geloof. Dat hoeft niets te maken hebben met de giftigheid van een verkeerd exemplaar. Paddenstoelen die je beter niet kunt eten haal je er namelijk uit door ze te koken met ui en knoflook. Kleurt het water blauw, dan zit er een giftige bij en kun je alles op de mestvaal gooien.
Stokoude brug
Even buiten Mandalay, na een ritje achterop een brommer waarbij je de boeddhabeeldenwerkplaatsen passeert, staat al tweehonderd jaar een brug van teakhout. Het is de U Beinbrug, die hier het 1300 meter brede Taungthamanmeer overbrugt. Het water van het meer varieert in hoogte en is zelfs in staat het wandelpad te overstijgen in juni of juli, als de regens het hevigst zijn. Nu dus. Maar het valt mee. Het water staat laag genoeg om een tiental vrouwen hun vishaakjes te laten uitwerpen. Het aas bewaren ze in het bakje op hun borst, de vangst verdwijnt in de bamboekoker. Toch is het oppassen. Onder het oog van de fotograaf verdween een vissersvrouw tot haar borst in een onvermoed gat in de bodem. Daar moest zij zelf gelukkig ook hard om lachen.
Leesvoer
Interessanter dan het nagebouwde en kunstmatig aandoende Royal Palace van Mandalay, is de Kuthodaw Paya. In 729 stoepa's staan evenzoveel zerken opgesteld waarop de volledige inhoud van de vijftien Tripitaka boeken zijn gekerfd, de leer van Boeddha. Koning Mindon van Mandalay (1853 - 1878) heeft ooit een groep van 2400 monniken alle teksten non-stop laten voorlezen. Daar hebben ze bijna zes maanden over gedaan. In 1900 is een papieren editie van de werken uitgegeven op ruim 15.000 pagina's: 38 boeken met elk 400 pagina's. De stoepa's van Kuthodaw Paya worden het grootste boek op aarde genoemd.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
