Herman m
Schouwspel van...geom
De Juma-moskee in ?amax? (ook wel gespeld als Shamakhi, Shamakhy) biedt aan de binnenzijde een waar schouwspel van geometrie. Het Godshuis werd in 1902 op het fundament van een moskee uit de tiende eeuw gebouwd. Ten tijde van een volksopstand in 1918 verwoestte echter een niets ontziende brand het oorspronkelijke bouwwerk en de resten bleven als ruïne staan tot in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. Er waren inmiddels plannen om te komen tot herbouw en dat heeft pas in de jaren negentig - nadat Azerbeidzjan zich aan de Sovjet-Unie had ontworsteld - plaatsgevonden.
Boodschappen te paard
In het eeuwenoude dorpje Lahic lijkt de tijd stil te staan. In de entourage van het ver van de gebaande wegen afgelegen dorpje met straten, voorzien van ongelijke klinkers, en met gebouwen die de tand des tijds hebben weten te doorstaan, waan je je in een periode zoals die volgens overlevering gelijkenis zou kunnen vertonen met de middeleeuwen. Diverse gebouwen zijn voorzien van de voor de Kaukasus zo karakteristieke erkers. In een stil en verlaten straatje kwamen we een man te paard tegen. Het lijkt erop, dat hij net zijn boodschappen heeft gedaan. Hij stond kort stil en keek ons zwijgend en met een blik van verbazing aan om vervolgens zijn rit voort te zetten.
Vlammentorens
De drie Vlammentorens in Bakoe zijn gebouwd in de vorm van gestileerde vlammen, het symbool van Azerbeidzjan. In deze torens bevinden zich appartementen, een hotel en een kantorencomplex. Verlichtingsbedrijf Osram is verantwoordelijk voor de opvallende uitwendige verlichting van de torens, die een hoogte van 208 tot 235 meter bereiken. In samenwerking met de Amerikaanse verlichtingsdesigner Francis Krahe ontwikkelden technici speciale krachtige LED armaturen om de gevels van de torens te verlichten. Dankzij een geïntegreerde besturing fungeren de drie torens als gigantische LED schermen, zodat video's en animaties op de gevels van de gebouwen kunnen worden getoond. Op deze nachtopname is er sprake van een lichtbeeld van de Azerbeidzjaanse vlag.
Bibi-Heybat moskee
Bibi-Heybat is een plaats ten zuiden van Bakoe aan de Kaspische Zee, waar voor het eerst aardolie werd aangeboord. Het olieveld van Bibi-Heybat is nu uitgeput en het grondwater is met olie vervuild. Bij Bibi-Heybat stond een sjiitische moskee uit de 13de eeuw, gebouwd door Shirvanshah Farrukhzad II Ibn Ahsitan II. Dit historisch bouwwerk werd echter op bevel van Stalin in 1936 door de bolsjewieken vernietigd. In 1998 is op dezelfde plaats een nieuwe moskee in Ottomaanse stijl gebouwd. De Bibi-Heybat moskee (Bibiheyb?t m?scidi) bevat het graf van Ukeyma Khanum, een afstammeling van Mohammed, en is vandaag de dag het spirituele centrum voor de moslims van de regio.
Azerbeidzjaans tapijt
Een Azerbeidzjaans tapijt is een traditioneel handgemaakt textiel van diverse afmetingen. Het land kent een grote diversiteit aan tapijten. Elke regio in Azerbeidzjan onderscheidt zich met eigen kenmerkende textuur en patronen. Omdat Azerbeidzjan sinds de oudheid een ambachtelijk centrum uitmaakt dateren sommige tapijten reeds uit tweede eeuw voor Christus. De Azerbeidzjaanse tapijten kunnen in vier groepen verdeeld worden gelijk met de vier geografische zones van het land: Guba-Shirvan, Gandzja–Qazach, Karabach en Tebriz. UNESCO heeft het Azerbeidzjaanse tapijt tot meesterwerk van Immaterieel Erfgoed van de Mensheid uitgeroepen. De tapijten op deze foto hingen over een muurtje nabij de Maagdentoren in het oude centrum van Bakoe.
Vrouw in Ilisu
Niet ver van de grens met Dagestan, een deelrepubliek van de Russische federatie, ligt het dorpje Ilisu, eens de hoofdstad van een onafhankelijk kanaat. Het is een schilderachtig dorpje in een dichtbeboste en bergachtige omgeving (Kaukasus). Er is één straat die je doet herinneren aan de gloriedagen. Naast enkele traditionele huizen zie je hier de overblijfselen van kasteeltorens, een zeer goed bewaard gebleven moskee uit de 18e eeuw en een 16e eeuwse stenen brug. Deze traditionele inwoonster van Ilisu kwam aangelopen vanaf een akker aan de rand van het dorp en was bereid op de foto te gaan.
Halfwoestijn in bloei
Tussen de steden Baku en ?amax? rijd je door een prachtig landschap, dat doet denken aan een halfwoestijn. In het voorjaar fleurt dit gebied op met een vegetatie van lage grassen en een diversiteit aan bloeiende planten, soms zo ver het oog reikt, kilometers aaneen.
Sheki Khans
In de stad Sheki bevindt zich het paleis van de Sheki Khans. Het was de zomerresidentie van Khan Mohamed Hassan en werd gebouwd in 1797 naar een ontwerp van architect Hadji Zejnalabdin uit Shiraz. Ooit maakte het paleis deel uit van een heel complex gebouwen. Het is het mooiste voorbeeld van de traditionele Azerbeidzjaanse architectuur. De façade is gedecoreerd met scenes van de jacht en bloemmotieven, in het midden is een groot glas-in-loodraam. In het paleis zijn zes kamers die verdeeld zijn in vertrekken voor mannen en voor vrouwen. Van binnen zijn de muren met fresco's beschilderd. Het paleis staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Dom Sovjet
Het regeringsgebouw Dom Sovjet, gelegen aan het Plein van de Vrijheid, werd in de tijd van Stalin gebouwd in een oriëntaalse stijl. Daarbij werd gebruik gemaakt van Duitse krijgsgevangenen in de periode direct na de Tweede Wereldoorlog. Dit complex huisvest nu meerdere ministeries en andere overheidsinstellingen. Juist op dit plein, toen nog bekend onder de naam Leninplein, werd op 20 januari 1990 door militairen van de voormalige Sovjet-Unie een bloedige veldslag gevoerd tegen de bevolking die streefde naar onafhankelijkheid voor Azerbeidzjan. Velen zijn hierbij omgekomen. Hun lichamen zijn bijgezet op de Martelarenallee enkele kilometers verderop.
Albaanse pelgrimage
In de buurt van de stad Qax kwamen we terecht in een grote stroom mensen, die op pelgrimstocht waren naar een kerkje op een vrij steile heuvel. Sommigen waren zelfs blootsvoets. Wij gingen mee naar boven en kwamen uiteindelijk terecht bij een oud Albaans kerkje, waar een grote hoeveelheid kaarsen werd aangestoken. Kaukasisch Albanië was een vroegere staat in de Kaukasus, op grondgebied van het huidige Azerbeidzjan, Georgië en Dagestan, die bestaan heeft tot de 9e eeuw. De Albaniërs (niet verwant met de Albanezen op de Balkan) waren een verzameling van 26 stammen, elk met eigen taal, die zich in de 2e of 1e eeuw v.Chr. verenigden onder de Aranshahik-dynastie. De namen van de afzonderlijke stammen zijn niet bekend. Vermoedelijk waren de meeste inheemse Kaukasiërs, waarvan alleen de Udi als etnische groep nog bestaan. De Albaniërs noemden hun land vermoedelijk Aran, in Armeense bronnen wordt het vermeld als Aghuank. In de 1e eeuw na Chr. werd de Aranshahik-dynastie vervangen door een tak van de Parthische Arsaciden (zoals ook in Armenië gebeurde) die Albanië tot het jaar 510 zou besturen. Begin 4e eeuw werd het land gekerstend vanuit Armenië door Gregorius de jongere, een nazaat van Gregorius de Verlichter. Hieruit is de Albaanse Kerk voortgekomen.
Gaval Dash
In het Nationaal Park Gobustan, niet ver van de Kaspische Zee, bevindt zich een aantal tamboerijnstenen, in de lokale taal ook wel genoemd Gaval Dash. Indien je met stenen hierop slaat wordt een tamboerijnachtig geluid geproduceerd. De Gaval Dash zijn door de eeuwen heen gevormd als gevolg van de combinatie klimaat, olie en gas. Olie en gas zijn in ruime mate voorhanden in dit deel van Azerbeidzjan. Deze schoolkinderen vonden het leuk aan ons een demonstratie te geven, wat een kakofonie aan geluid teweeg bracht.
Diri-Baba
Dit mausoleum, gewijd aan sjeik Diri-Baba, ligt in Maraza aan de hoofdweg Bakoe naar Shamakhi. Het mausoleum bestaat uit twee verdiepingen en een bolvormige koepel en dateert uit de 15de eeuw. Rond de figuur van Diri-Baba doen vele overleveringen en mythes de ronde. Mede daardoor trekt dit monument sinds de 17de eeuw pelgrims. De constructie van het gebouw is verankerd in een klif. Via smalle trappen kun je de bovenkant van het gebouw bereiken. Het gebouw is een meesterwerk van de architectonische school Shirvan. Bovenop de klif heb je een schitterend uitzicht over de omgeving.
Yeddi Kümb?z
Vanaf een heuvel met de mausolea en graven van Yeddi Kümb?z heb je een fraai overzicht over de stad ?amax?, ook wel geschreven als Shamakhi of Shamakhy. ?amax? heeft een rijke geschiedenis.De stad heeft grote invloed gehad op politieke gebeurtenissen gedurende de twee millennia van haar bestaan. ?amax? werd voor het eerst vermeld in de 1e eeuw als Kamachia door de Griekse geograaf Claudius Ptolemaeus. Van de 8e tot aan de 15e eeuw diende ?amax? als de hoofdstad van de dynastie Shirvanshah van het onafhankelijke kanaat Shirvan. Dit kanaat werd ook wel het Kanaat van Shemakha genoemd. De graven met de stoffelijke resten van telgen uit de Shirvanshah-dynastie zijn meer dan 200 jaar oud. In de directe omgeving van dit gebied werd in het Sovjettijdperk veel aan wijnbouw gedaan. Als uitvloeisel van een anti-alcoholcampagne van oud-president Gorbatsjov werd de wijnbouw gestaakt en werden de druivenranken verwoest.
Lahic
Deze drie heren zaten heerlijk op een bankje in het dorpje Lahic. Lah?c is gelegen op de zuidelijke hellingen van de Grote Kaukasus binnen het rayon Ismayilli in Azerbeidzjan. Men spreekt daar een aparte taal, het Lahiji, dat behoort tot de oorspronkelijke Perzische taalfamilie. Lahic is bekend door zijn authentiek vakmanschap op het gebied van koperwerk. Er zijn diverse ambachtelijke smederijen. De lokale bevolking met een omvang van nog geen 1000 personen, legt zich verder toe op de vervaardiging van tapijten. Lahic beschikt over een riolering, waarvan sommige delen dateren uit een periode van 1000 tot 1500 jaar geleden. Door zijn zeer geïsoleerde ligging is het dorpje met name in de winterperiode gedurende maanden niet of nauwelijks bereikbaar door forse sneeuwval in de Kaukasus. Een redelijk slecht begaanbare weg leidt er naar toe.
Mir Movsum Aga
Mir Movsum Aga (“De beenderloze”) was een heilige man, die volgens een overlevering geen beenderen had. Veel wonderen worden aan hem toegeschreven. In Shuvelan op het schiereiland Apsjeron is zijn lichaam bijgezet in een schrijn, onderdeel uitmakend van een fraaie sjiitische moskee, waarvan de wanden met decoraties en spiegels zijn bekleed. Het complex bevat een beganegrondvloer en een verdieping. De vrouweningang bevindt zich op de beganegrond. De verdieping is bestemd voor de mannen. Als je zeven keer biddend een ronde om de tombe maakt tegen de klok in, dan komen volgens de overlevering je gebeden uit. De van een dubbele koepel voorziene moskee is dagelijks 24 uur open en ontvangt per dag vele gelovigen vanuit geheel Azerbeidzjan.
?ç?ri ??h?r
Vanaf de Maagdentoren heb je op de voorgrond een mooi uitzicht op de binnenstad (?ç?ri ??h?r) van de Azerbeidzjaanse hoofdstad Bakoe. De binnenstad staat inmiddels op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Op de foto zie je in de verte de zogenoemde vlammentorens en de televisietoren van Bakoe. Bakoe is sinds de oudheid een belangrijke stad, cultureel en industrieel. Eeuwenlang is Bakoe een van de centrumpunten geweest van de Zijderoute, die Europa en Azië met elkaar verbond. Bakoe was een van de grenssteden van het Perzische rijk en had een bevolking van Iraanse afkomst. De naam Bakoe komt uit het Perzisch. Deze naam werd in oudere teksten vermeld als 'Badkoebe' wat in het Perzisch "geslagen door de wind" betekent. Bakoe kent harde winden in verschillende seizoenen.
Laan van Martelaren
Zwarte Januari (Azerbeidzjaans: Qara Yanvar), ook wel het Januaribloedbad (Qanl? Yanvar) genoemd, was een militaire actie van Sovjettroepen in de nacht van 19 op 20 januari 1990 met als doel een anti-Sovjet-opstand in Bakoe te onderdrukken. Het Sovjetleger, bestaand uit 26000 soldaten en vele gepantserde voertuigen, viel de Azerbeidzjaanse hoofdstad toen binnen. De Russische troepen schoten in de mensenmenigte. De slachtoffers waren ongewapende burgers. De beschietingen duurden in totaal drie dagen. De noodtoestand, die was uitgeroepen door Michail Gorbatsjov, duurde zelfs vier maanden. Volgens officiële bronnen kwamen 137 mensen om het leven (volgens officieuze bronnen 300 tot 800). De slachtoffers werden op 22 januari begraven. Bij de begrafenissen waren meer dan een miljoen mensen aanwezig. De begraafplaats voor de slachtoffers van Zwarte Januari heet de Laan van Martelaren (??hidl?r Xiyaban?). Zwarte Januari wordt door de Azerbeidzjaanse bevolking als de wedergeboorte van de Azerbeidzjaanse republiek gezien. De gebeurtenis legde het fundament voor een onafhankelijk Azerbeidzjan. In Azerbeidzjan werd 20 januari tot een officiële rouwdag uitgeroepen. Ieder jaar wordt op deze dag de Laan van Martelaren door tienduizenden mensen bezocht. Op 27 april 1995 verontschuldigde Michail Gorbatsjov zich in Istanboel voor het oproepen van de noodtoestand in Bakoe: "Het verkondigen van de noodtoestand in Bakoe en het inzetten van het leger was de grootste fout van mijn politieke leven..."
Moddervulkanen
De moddervulkanen in Azerbeidzjan leveren een bijzonder gezicht op. Onder meer in het Nationaal Park Gobustan hoor en zie je modder omhoog borrelen uit kratertjes die her en der verspreid liggen. Deze bobbelige modderbergen zijn op meer plekken ter wereld te vinden, maar met 300 van de circa 700 exemplaren mag Azerbeidzjan zich toch wel hét land van de moddervulkanen noemen. Moddervulkanen kunnen net als gewone vulkanen uitbarsten; hier komt echter geen lava uit de krater, maar een combinatie van gassen en veel modder. Dat de moddervulkanen vooral in Azerbeidzjan voorkomen is geen verrassing: moddervulkanen zijn namelijk vooral ook zichtbare tekenen van olie en gas onder de grond. In zowel Azerbeidzjan als in de rest van het Kaspische Zeegebied worden deze op grote schaal gewonnen.
Elden met haar rijke.
Vanaf de dijk tegenover het Arnhems voetbalstadion annex theater GelreDome heb je een fraai uitzicht op het dorpje Elden. De Bonifatiuskerk op de foto maakt deel uit van het beschermde dorpsgezicht. Het dorp Elden kent een lange historie. Elden werd voor het eerst als Elti genoemd in 855 als bezit van het klooster Werden bij Essen. Vermoedelijk werd de Eldense polder al eerder bewoond en gebruikt. In de Bronstijd liep de handelsroute tussen Engeland en Oost-Europa waarschijnlijk door dit gebied. Ook is bekend dat de Romeinen een Castra hadden in deze omgeving, de Castra Herculis. Tussen 1316 en 1322 kreeg de plaatselijke kapel de status van kerk, waarmee Elden een zelfstandige parochie werd. Het kerkgebouw werd daarna vergroot met een gotisch koor. De beschrijving van dit gebouw is aangetroffen in een oorkonde uit 1491. Het dorp is vandaag de dag bekend om zijn eigen pruimensoort, de Eldense Blauwe.
Medz Yeghern
Vandaag is het precies een eeuw geleden, dat de Armeense genocide, door Armeniërs traditioneel aangeduid met Medz Yeghern ofwel "Grote Misdaad" is begonnen. De volkerenmoord is gepleegd op 1 à 1,5 miljoen Armeniërs in het Ottomaanse Rijk ten tijde van het regime van de Jonge Turken. 24 April 1915 is de dag waarop de Ottomaanse autoriteiten ongeveer 250 Armeense intellectuelen en leiders van de gemeenschap in het toenmalige Constantinopel hebben gearresteerd. De genocide werd tijdens en na de Eerste Wereldoorlog in twee fases uitgevoerd: het grootschalig doden van de weerbare mannelijke bevolking door middel van massamoord en onderwerping van het leger van dienstplichtigen tot dwangarbeid, gevolgd door de deportatie van vrouwen, kinderen, ouderen en zieken die werden verplicht tot dodenmarsen in de Syrische woestijn. De gedeporteerden werden verstoken van voedsel en water en onderworpen aan diefstal, verkrachting en moord. Ook andere inheemse en christelijke etnische groepen werden op dezelfde wijze uitgeroeid. Elk jaar wordt het begin van de volkerenmoord door de Armeniërs zelf herdacht bij het nationale monument Tsitsernakaberd in de Armeense hoofdstad Jerevan. De foto toont het nationaal monument. Onder het monument bevindt zich een museum, waarin met behulp van vele foto's en documenten de verschrikkingen uit die periode in beeld zijn gebracht. Helaas hebben genocides niet aan actualiteit ingeboet. Ook in de moderne tijd doet deze afschuwelijke massamoord zich nog steeds voor.
Parel in het landscha
Tijdens mijn eerste oefentocht voor de Nijmeegse Vierdaagse liep ik o.a. langs het dorpje Ressen. De geschiedenis van Ressen gaat terug tot het begin van onze jaartelling. Sporen van bewoning zijn gevonden op twee hoger gelegen gebieden. In de eerste drie eeuwen van onze jaartelling werd Ressen bewoond door de Bataven en later door de Franken. Aan het einde van de zevende eeuw kwam Ressen in handen van de Abdij van Atrecht en spoedig daarna kreeg Ressen zijn eerste (houten) kerkje. Een kleine romaanse kerk, grotendeels van tufsteen, neemt nu een centrale plek in. De toren is 12e eeuws, het schip wellicht nog iets ouder. Beide zijn versierd met boogfriezen. Behalve de kerk telt Ressen nog drie andere rijksmonumenten: twee boerderijen (De Woerdt en De Grote Meer), en de voormalige pastorie van de Nederlands-hervormde kerk. Het geheel maakt onderdeel uit van een beschermd dorpsgezicht. Nabij Ressen bevindt zich het knooppunt Ressen, waar de autosnelwegen A15 (Rozenburg-Ressen) en de A325 (Arnhem-Nijmegen) elkaar kruisen.
Melilla, een omstrede
Tijdens ons recente bezoek aan Marokko maakten we met een grandtaxi een rit naar de Spaanse enclave Melilla. Vóór de grens werden we afgezet en zetten wij onze tocht vervolgens te voet voort. Na ongeveer drie kwartier vanaf de grensovergang kwamen we uit bij de oude stad, die is omgeven door muren daterend uit de zesde eeuw. De oude stad ligt ongeveer 30 m hoger dan de nieuwe stad. Melilla is een vrijhaven.Het werd in 1497 veroverd door de Spanjaard Don Pedro de Estopiñán voor het Huis van Medina Sidonia. In de klassieke oudheid lag hier de Fenicische handelsnederzetting Rusadir. Marokko beschouwt Melilla, de westelijker gelegen vestingstad Ceuta en zeven onbewoonde eilandjes voor de Noord-Afrikaanse kust - samen de zogeheten Plazas de soberanía - als bezet Marokkaans grondgebied. De moderne lantaarnpalen met hun felle kleuren steken schril af tegen de lichtgele kleur van de vestingmuren.
Dar Sebti paleis
Deze verfijnde decoraties tref je aan in het Dar Sebti paleis in de Oost-Marokkaanse stad Oujda. Tijdens ons bezoek liepen we hier alleen rond. Deze locatie wordt slechts weinig door toeristen bezocht. Toch is het in Oujda een belangrijke locatie, die regelmatig wordt gebruikt voor muziekvoorstellingen, met name toegespitst op Arabisch-Andalusische muziek. Het biedt ook huisvesting aan het Centrum van studies en onderzoek naar Gharnati muziek. Het complex is gebouwd in 1938 door Abdellatif Sebti, een rijke handelaar uit Fes. Tegenover het gebouw ligt het Lalla Meriem park en de stadsmuur rond de oude medina van Oujda. Het paleis is overigens gratis te bezoeken.
Trinidad en Tobago • Port of Spain
Trinidad en Tobago • Port of Spain
Kamboula
In Trinidad en Tobago werd op 1 augustus 1985 een jaarlijkse nationale feestdag onder de naam Emancipation Day uitgeroepen. Die dag staat in het teken van de herdenking van de afschaffing van slavenarbeid op 1 augustus 1834 in het toenmalig Brits West-Indië. Toevallig kwamen wij op 1 augustus 2013 aan in de hoofdstad van het land, Port of Spain. We vielen toen midden in de Kamboula, een straatprocessie met Afrikaanse trommels, steelbands en dansgroepen. Met deze man kwamen we in gesprek. Hij stelde zich voor als Big John of Black John. De laatste benaming riep bij mij in eerste aanleg associaties op met Zwarte Joop, maar ik had niet de minste indruk dat hij ook maar enige connectie had met deze Nederlander met twijfelachtig verleden.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
