Edwinaverdingh
Trotse papa
De Kailasanatha Tempel is de oudste tempel in Kanchipuram en is het beste voorbeeld van de Pallava architectuur. Hij dateert uit de zevende eeuw en is gewijd aan Shiva (en aan Parvati en hun kinderen Ganesh en Murugan). De tempel onderscheidt zich van de andere tempels in de stad door zijn intiem karakter en eenvoudig beeldhouwwerk. De tempel wordt omringd door een muur met hierin nissen, waarin men zich kan terugtrekken om te mediteren. Hier vind je prachtige muurschilderingen zoals: http://www.columbusmagazine.nl/azie_en_midden-oosten/india/tamil_nadu/reisreporter/fotos/371990.html Hoewel de tempel niet op zijn mooist gerenoveerd werd, is deze zeker een bezoek waard. Er komt zo goed als niemand en de ligging en kleine omvang van de binnenplaats laten je tot rust komen. Zeker wanneer je er tegen zonsondergang gaat, want dan wordt de zachte zandsteen mooi belicht door een warme gloed. En zo nu en dan verschijnt er wel iemand die heel graag op de foto gaat.
Somewhere...
Somewhere in Noorwegen... Gedurende drie weken trekken we van hut naar hut. Dikwijls met lage wolken en regen in ons kielzog, maar ook met momenten die je onmiddellijk het zwijgen opleggen. Gewoonweg genieten van de kleuren en composities die de natuur speciaal voor ons gemaakt heeft. Mooier moet het niet zijn.
Warme zomeravond
Van het nostalgisch treintje in de Sommebaai in Picardië (zie tip en foto's) naar de boot op de Moldau in Praag. Gezellig van een diner en wijntje genieten terwijl het landschap aan je voorbijtrekt? Ja dat kan! Als je de warme zomeravond en de prachtige zonnegloed op de historische trekpleisters er gratis bij krijgt, kan je avond helemaal niet meer stuk.
Fish?
De Ulun Danu Bratan is een Balinesische Pura, een hindoeïstische tempel op Bali. De Pura Ulun Danu Bratan ligt in het noordwesten van het eiland bij het Bratan-meer. De tempel is gewijd aan de godin Dewi Danu, de godin van het water, meren en rivieren. Dit meer speelt een belangrijke rol in de irrigatie van de omgeving. Het complex werd in 1633 gebouwd. Het is verdeeld over verschillende eilandjes. De Meru, met elf daken is gewijd aan Shiva en zijn gemalin Parvati. Ook Boeddha (als reïncarnatie van Vishnoe) heeft een plaats in de hindoeïstische godentempel. Het Bratan-meer staat bekend als het "heilige bergmeer", de omgeving is zeer vruchtbaar. Het ligt op 1200 meter hoogte en het klimaat is daardoor koel. (wikipedia) Deze tempel siert menig reisgidsen, maar ik vond de vrolijke vissertjes op de voorgrond weer eens iets anders.
Verwondering
De Spoorweglijn van de Sommebaai (Frans: Chemin de Fer de la baie de Somme) is een spoorweglijn in de baai van de Somme. Een heel leuk alternatief om deze streek te verkennen, want je rijdt tegen een slakkengang door het prachtige natuurgebied. Je geniet hier van de herders die hun schaapjes laten grazen. Dit zijn de gekende moutons de pré salé. Ze grazen op de wadden waar zoutwaterpanten staan en krijgen hierdoor die typische smaak. Met de auto rijd je op een 10 tal minuten van stadje naar stadje, maar met dit treintje ga je terug in de tijd en kan je er wel een hele dag mee vullen. Hier staan we even stil op het perron van Noyelles, richting Cayeux-sur-Mer. Vanop het strand in Cayeux-sur-Mer zie je in de verte de krijtrotsen van Ault. Een prachtig vergezicht. Dit meisje hing uit het raam en keek met volle verwondering om zich heen. Misschien was ze zich aan het afvragen waarom die 2 mensen voorover gebukt op het perron staan. Ik heb het pas opgemerkt toen ik thuis mijn foto’s aan het bekijken was.
Baie de Somme en Ault
Chemin de Fer de la baie de Somme is een spoorweglijn in de baai van de Somme. Deze lijn in meterspoor verbindt Cayeux-sur-Mer en Saint-Valery-sur-Somme via Lanchères en Noyelles-sur-Mer met Le Crotoy. Ze werd in 1887 aangelegd en werd eind jaren '60 door spoorwegfanaten opnieuw in gebruik genomen. Tussen Saint-Valery-sur-Somme en Noyelles-sur-Mer heeft de spoorlijn vierrailig spoor: meterspoor binnen normaalspoor. Een van de gebruikte stoomlocomotieven is de Beton-Bazoches, door Buffaud & Robatel gebouwd in 1909. (wikipedia) Een heel leuk alternatief om deze streek te verkennen, want je rijdt tegen een slakkengang door het prachtige natuurgebied. Je geniet hier van de herders die hun schaapjes laten grazen. Dit zijn de gekende moutons de pré salé. Ze grazen op de wadden waar zoutwaterpanten staan en krijgen hierdoor die typische smaak. Met wat geluk zie je ook de Hensonpaarden, de typische Picardische paarden die vooral een kruising met Fjordenpaarden zijn. Met de auto rijdt je op een 10 tal minuten van stadje naar stadje, maar met het treintje ga je terug in de tijd en kan je er wel een hele dag mee vullen. Het is een soort nostalgische hop on hop off trein. Saint-Valéry heeft volgens mij het meest te bieden, maar rijd zeker tot aan Cayeux-sur-Mer want dan zie je in de verte de krijtrotsen van Ault. Een prachtig vergezicht. Je kan via het keienstrand een lange wandeling maken. Eens in Ault kan je via een passage de krijtrotsen ‘beklimmen’. Hier word je overdonderd door de prachtige huizen in Le Bois- de- Cise, een prachtig groen bos, waar je als afwisseling met de zee, mooie wandelingen kan maken. http://www.columbusmagazine.nl/europa/frankrijk/reisreporter/fotos/399904.html
Stil staan
De Spoorweglijn van de Sommebaai (Frans: Chemin de Fer de la baie de Somme) is een spoorweglijn in de baai van de Somme. Deze lijn in meterspoor verbindt Cayeux-sur-Mer en Saint-Valery-sur-Somme via Lanchères en Noyelles-sur-Mer met Le Crotoy. Ze werd in 1887 aangelegd en werd eind jaren '60 door spoorwegfanaten opnieuw in gebruik genomen. Tussen Saint-Valery-sur-Somme en Noyelles-sur-Mer heeft de spoorlijn vierrailig spoor: meterspoor binnen normaalspoor. Een van de gebruikte stoomlocomotieven is de Beton-Bazoches, door Buffaud & Robatel gebouwd in 1909. (wikipedia) Een heel leuk alternatief om deze streek te verkennen, want je rijdt tegen een slakkengang door het prachtige natuurgebied. Je geniet hier van de herders die hun schaapjes laten grazen. Dit zijn de gekende moutons de pré salé. Ze grazen op de wadden waar zoutwaterpanten staan en krijgen hierdoor die typische smaak. Met de auto rijd je op een 10 tal minuten van stadje naar stadje, maar met dit treintje ga je terug in de tijd en kan je er wel een hele dag mee vullen. Hier staan we even stil op het perron van Noyelles, richting Cayeux-sur-Mer. Vanop het strand in Cayeux-sur-Mer zie je in de verte de krijtrotsen van Ault. Een prachtig vergezicht.
Saint-Valéry
De Baie de Somme is met een oppervlakte van 72km2 het grootste estuarium van Noord-Frankrijk. Een estuarium is een verbrede, veelal trechtervormige riviermonding, waar zoet rivierwater en zout zeewater vermengd worden en zodoende brak water ontstaat, en waar getijverschil waarneembaar is. De bijzonder ruime opening naar het Kanaal toe, meer dan vijf kilometer van de punt van Le Hourdel tot Saint Quentin en Tourmont, biedt al naargelang de getijden en seizoenen uitzonderlijke landschappen, waarbij hemel en aarde samenvloeien en subtiele lichtinvallen zich vermengen met de grijze, groene en blauwe nuances waar schilders en dichters, zoals: Colette, Hugo, Boudin, Seurat, Degas, Barquaval… sinds jaar en dag zoveel inspiratie uit putten. Een wandeling dwars door de Baie de Somme, tussen Le Crotoy en Saint-Valéry, wordt verzorgd door een natuurgids die je met plezier laat proeven van de beroemde zeekraal. Deze foto maakte ik in Saint-Valéry.
Krulletjes
De laatste dagen van onze reis op Bali brengen we al "rustend" door. Ik denk dat het de eerste reis in ons leven is dat we dat doen. Onze huurauto hebben we net ingeleverd en zijn nu afhankelijk van ons voetenwerk. De hitte en vochtigheid zorgen ervoor dat we zo nu en dan een siesta houden en als het toch wat 'afgekoeld' is, wandelen we naar het strand, niet zo ver van onze homestay Kubu Mentig. Het is een splinternieuw gebouw met een 10 kamers. Eten kan je er niet, maar je vindt in dit toeristische plekje, niet ver van Kuta, heel wat eetgelegenheden. Wij aten elke dag in de lokale eethuisjes. Buikje vol voor nog geen euro en zeer lekker. Veel beter dan in de toeristische restaurants. De zonsondergang op het strand krijg je er gratis bij! Het dochtertje van de eigenaars van onze homestay zwom ook elke dag in het zwembad en zorgde ervoor dat de gasten op tijd en stond een verkoelend drankje kregen. Onder het afdakje stond een grote frigo waar gasten hun drankjes mochten nemen, zij zorgde voor de financiële kant van de zaak, het geld innen dus. Dat deed ze met veel overgave.
Strike a pose?
Dit meisje woont in een wijk nabij Halebid. We hebben enorm veel plezier gehad. Zeker toen zij met mijn camera foto's mocht maken van ons. De pret kon niet op! Op deze foto laat ze haar 'beste' blik zien, typisch Indisch, zeer serieus dus. Ik heb de tel niet bijgehouden. Kinderen zijn zo leuk om te fotograferen. Vooral in Indië! Ze rennen op je af, roepen om een foto en als het moment aangebroken is, staan ze er stokstijf en zeer serieus op. Meestal toch ;-)
Zout
De 'Saltfields' in Marakkanam (op de weg tussen Mamallapuram en Pondicherry) zijn zeker de moeite waard om alle tempelbezoeken in Tamil Nadu aan te vullen. De mensen die hier in de hete zon, gepekeld door het zout, blootvoets (op de dragers na) hun manden met zout vullen verdienen van mij veel respect. Ik heb het ooit al verteld bij andere foto's: Ik heb samen met hen een 6-tal manden gevuld om ze daarna op de hoofden van de dragers te liften. Een hele karwei want het zout bewerkt je handen onmiddellijk, maar zij hadden er plezier in om mij aan het werk te zien. En luidt het spreekwoord niet: Voor wat, hoort wat? Ik heb er een hele reeks prachtige foto's aan over gehouden (naar mijn eigen mening toch) Meerdere generaties werken op dit zoutveld om het 'witte goud' bijeen te krijgen.
Overweldigend
Moet ik deze nog voorstellen? Wereldwijd bekend, oh zo dominerend groot, een overdonderend spektakel aan goud en marmer. De Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad werd tussen 1506 en 1626 gebouwd in late renaissance - barokarchitectuur op de plaats van het vroegere Circus van Nero in Rome, waar volgens de overlevering de apostel en eerste Paus, Petrus, gekruisigd en begraven werd. De Sint-Pietersbasiliek was de grootste kerk ter wereld tot 1989, toen ze in grootte werd overtroffen door de Basilique Notre-Dame de la Paix, een kopie van de Sint-Pieter, in Yamoussoukro, de hoofdstad van Ivoorkust. Het baldakijn tussen de vier pijlers stamt uit 1633 (Gian Lorenzo Bernini). Het brons van het dak van het Pantheon werd gebruikt om het monument te bekleden. De gedraaide zuilen zijn geïnspireerd door de zuilen uit de basiliek van Constantijn. De enorme koepel heeft de vorm van een parabool, en bestaat uit twee lagen. In de 18e eeuw begon de buitenkant scheuren te vertonen, waarna er metalen ringen om de binnenste laag werden geklemd om het geheel bij elkaar te houden. De koepel werd in 1593 voltooid door Giacomo della Porta, nadat Michelangelo was gestorven voor de bouw was afgerond. (wikipedia)
Op de arm
Wil je genieten van de lokale tempelfeesten? Vergeet dan de grote toeristentrekpleisters en stap, gekleed in de juiste klederdracht (sarong...) een lokale tempel binnen. Een palet van felle kleuren, de geur van wierookstokjes, gamelanorkesten die je met een repeterende melodie in vervoering brengen, perfect uitgedoste mannen en vrouwen, maar ook de manier waarop kinderen in het hele gebeuren opgenomen worden, overmant je. Als 'omgeklede toerist' val je niet zo op en vanaf een afstand meegenieten is zalig.
Flesje water
Tijdens onze tussenstop in Delhi hebben we enkele uren de sfeer van deze grootstad kunnen opsnuiven. De Vrijdagmoskee van Delhi of de Masjid-i-Jahan Numa (???? ???? ???) is de belangrijkste moskee van Delhi in India. De moskee werd gebouwd door de mogoel Sjah Jahan. De bouw was in 1656 gereed. Het is één van de grootste en bekendste moskeeën van India. Een prachtige plek om te bezoeken! Vermits je heilige plaatsen blootsvoets moet betreden vind je zowat bij elke tempel een schoenenbewaarder terug. Voor enkele roepies ordent en nummert hij je schoenen en ontvang je deze na het bezoek terug. Het is tevens een ontmoetingsplaats waar het sociale leven centraal staat. Zelfs de duiven hebben het hier naar hun zin. Mooi om te zien. In een land waar de temperatuur zeer hoog kan oplopen is het zalig om met water te spelen. Deze 2 meisjes speelden in het water met een plastic flesje. Niets speciaals op zich, maar het was wel in het bassin waar moslims zichzelf reinigen voor ze aan het gebed beginnen.
Nieuwsgierig
In de buurt van Halebid ontmoetten we deze jongen samen met zijn broertjes en vriendjes. Aanvankelijk hield hij zich wat afzijdig en kwam zo nu en dan naar ons toe gehold om dadelijk weer weg te rennen. Eens het ijs gebroken was, hadden ze dolle pret toen ze zichzelf op de foto zagen. Toen ze ook nog eens zelf foto's met onze camera mochten maken was het hek van de dam. Onvergetelijke momenten!
Verfrissend!
In Padang Bai passeerde ik dit kleine meisje. Ze zat voor een winkeltje haar ijsje op te eten. De voetjes opgetrokken op de stoel en de mond al aardig besmeurd met plakkende restanten van het ijsje, maar die blik... Hier moest ik een opname van hebben. Er was niemand anders te bespeuren en ongevraagd maak ik niet graag opnames, maar ze bleef er heel rustig bij zitten toen ik mijn camera liet zien. Toen ik dichterbij ging voor deze opname, zag ik haar grootvader verschijnen. Hij was aan het werken aan de truck die achter mij stond. Breed glimlachend keek hij mij aan en knikte instemmend toe. Een verrekijker heb je zeker niet nodig om haar op te merken. Een lekker ijsje gaat er met dit hete weer altijd in.
Gezellig rood
Gezellig rondtoeren op Runde, het puffineiland in Noorwegen. Mijn favoriet! Zelfs zonder er eentje te ontdekken op die ene op het infobord na. De rode huizen trekken de aandacht. De felle kleur steekt mooi af tegen de mistige achtergrond. De elekticiteitsdraad kreeg ik niet volledig uit de foto weggeknipt, want dan zou ik ofwel rechts een deel moeten verwijderen ofwel zou het dak er niet helemaal opstaan. Nu, het maakt deel uit van het landschap, dus een stukje staat er op.
Zwanenmeer?
Wandelend door de smalle straatjes van het oude centrum, belanden we op deze oever met uitzicht op de Karelsbrug. We zijn in Praag omdat we deelnemen aan een internationale danswedstrijd. Het “Zwanenmeer” krijgen we er gratis bij. Restanten van de overstromingen zijn nog een beetje zichtbaar. Rechts in beeld ligt geen dode zwaan, het is aangespoeld materiaal. De Karelsbrug is de meest bekende brug over de Vltava (Moldau) in Praag. De brug ligt in het district Praag 1 en verbindt de Oude Stad met de wijk Malá Strana. De constructie startte in 1357 onder koning Karel IV. De brug is 516 meter lang en bijna 10 m breed. De constructie bestaat uit 16 bogen met ijsbeschermers. De brug wordt beschermd door drie torens, waarvan 1 aan de zijde van de Oude Stad (de oostzijde). Deze toren wordt wel eens beschouwd als het mooiste gotische bouwwerk ter wereld. Op de brug staan 30 standbeelden, de meeste in de Barokstijl en gemaakt rond 1700. Het verhaal gaat dat door de mortel die voor de brug gebruikt is, eiwit gemengd werd om een grotere stevigheid te verkrijgen. (wikipedia)
Groen versus grijs
Bali, een eiland met contrasten. Zelfs de natuur kan er wat van. De prachtige helgroene sawah's steken enorm af tegen de dreigende grijze wolken die de vulkanen onbeschaamd bedekt. Even later doet een geweldige plensbui het even afkoelen, maar de vochtigheid laat je voor de rest van de dag niet meer los.
Door het autoraam
Een auto huren op Bali is geen enkel probleem, er mee rondrijden is al heel wat moeilijker en zorgt soms voor heel wat spanning. Je volgt de stroom aan auto's, brommers en vrachtwagens, maar aan kruispunten weet je gewoonweg niet wie voorrang heeft. Op hoop van zegen steek je deze over. Eén enkele keer is het kantje boordje geweest. Vermits ik deze foto kan plaatsen en mijn verhaal kan doen, heb ik het dus overleefd. Maar goed! Deze foto maakte ik net voordat we Lovina, in het Noorden van Bali binnenreden. In een zijstraat zag ik een markt met heel wat gekrioel van mensen en brommers. In een flits waren we gepasseerd, maar het leverde toch deze foto op.
Nootje pellen?
De laatste dagen van onze reis op Bali brengen we al "rustend" door. Ik denk dat het de eerste reis in ons leven is dat we dat doen. Onze huurauto hebben we net ingeleverd en zijn nu afhankelijk van ons voetenwerk. De hitte en vochtigheid zorgen ervoor dat we zo nu en dan een Bali-siesta houden en als het toch wat 'afgekoeld' is, wandelen we naar het strand, niet zo ver van onze homestay Kubu Mentig. Op het stand van Legian krioelt het van de verkopers die je steeds aanspreken. Is het niet voor een massage, dan is het om te leren surfen of om een strandstoel inclusief drankjes en hapjes te huren en te kopen. Deze pindaverkoper was een uitzondering. Hij keek zelfs niet op toen we passeerden. Wij vonden het even niet erg.
Too Hot
Het strand in Mamallapuram in Tamil Nadu. De thuishaven van 'onze' chauffeur Sanjai. We verbleven er enkele nachten en werden bij zijn thuis uitgenodigd om Indisch te leren koken. Gezellig was dat. 's Ochtends, heel vroeg, werd ik gewekt door de vissers die met hun loeiharde motorboten de zee opgingen. Ik vond het eigenlijk niet erg, want het leverde enkele leuke beelden op. Deze foto heb ik gemaakt als ze terugkeerden van op zee. Het is ontzettend heet, zelfs naar hun normen. De doek geeft wat schaduw. Hun dag zit er op. Waarschijnlijk brengt deze visser de nacht door op het strand. 's Ochtends heb ik regelmatig 'bewegende' netten gezien waar de één of andere visser zijn bed van gemaakt had.
Verlaten strand
West-Bali moet je gewoonweg doen! Met onze huurauto rijden we van Lovina, helemaal rond de westkust naar Perancak Beach. De hoofdweg is in perfecte staat en wat een contrast met de andere kant van het eiland. We hebben de weg bijna helemaal voor ons alleen. Felgroene rijstvelden, vergezichten over de oceaan om dan te stranden in Perancak Beach. We rijden door een dorpje, waar iedereen zeer vriendelijk naar ons toe rent. Via een pad tussen de huizen door wandelen we naar het strand. De gekleurde vissersboten liggen er verlaten bij. Op enkele kinderen na is er geen kat op het strand. Het wolkendek geeft een gratis show weg op muziek gemaakt door de aanrollende golven.
Legian Beach
De laatste dagen van onze reis op Bali brengen we al "rustend" door. Ik denk dat het de eerste reis in ons leven is dat we dat doen. Onze huurauto hebben we net ingeleverd en zijn nu afhankelijk van ons voetenwerk. De hitte en vochtigheid zorgen ervoor dat we zo nu en dan een siesta houden en als het toch wat 'afgekoeld' is, wandelen we naar het strand, niet zo ver van onze homestay Kubu Mentig. Het is een splinternieuw gebouw met een 10 kamers. Eten kan je er niet, maar je vindt in dit toeristische plekje, niet ver van Kuta, heel wat eetgelegenheden. Wij aten elke dag in de lokale eethuisjes. Buikje vol voor nog geen euro en zeer lekker. Veel beter dan in de toeristische restaurants. De zonsondergang krijg je er gratis bij!
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
