Ambassadeur Corriedewinter
Ik woon in een...kloo
Het Labrang klooster ligt niet ver van Gangtok in Sikkim, een koninkrijk, dat in 1975 bij India is gevoegd. De weg naar het klooster is slecht te berijden en je moet ook nog 15 minuten klimmen. Er wonen niet zoveel oudere monniken in het klooster, wel veel kinderen. De leerlingmonniken vinden het prachtig dat wij hen komen bezoeken en willen van alles van ons weten. Sommige kinderen bekijken ons zwijgend en komen pas los als we een spelletje voetbal beginnen. Gelukkig gaat dit ernstige mannetje uiteindelijk meedoen. Zo'n blik vergeet je toch niet meer?
Even rust tijdens de.
Bij de rijstoogst helpt iedereen mee. Mannen en vrouwen sjouwen balen met rijst die door de oudere vrouwen gevuld zijn, naar de weg. Vervolgens worden de balen weer weggereden. Wij hebben ook even meegeholpen, toen we met een fietstocht langskwamen. We moesten toch afstappen, want op de smalle dijkjes in de rijstvelden is weinig plaats om elkaar te passeren. En om nu dwars door de rijst te lopen...... Deze dame, met de kenmerkende rieten hoed, neemt even pauze. Ze 'drinkt' een waterijsje uit een plastic zakje.
Bangun tidur
Het heeft hard geregend in Medan, maar nu schijnt de zon weer. Vader en dochter zijn net wakker en misschien gaat papa dit liedje wel voor zijn dochter zingen: Bangun tidur, ku Terus mandi ... Tidak lupa menggosok gigi Habis mandi ku tolong ibu Membersihkan tempat tidurku Als ik wakker word, neem ik meteen een bad Ik vergeet nooit om mijn tanden te poetsen Na het baden, help ik mijn moeder En maak mijn bed op. Zelf luisteren? http://www.mamalisa.com/mp3/lagubanguntidur.mp3
Dans naar het licht i
Léon is het intellectuele en religieuze hart van Nicaragua. Er is een universiteit en er zijn wel dertien kerken en kathedralen, waaronder de grootste van Midden-Amerika. Vanaf het dak heb je een prachtig uitzicht over de stad. Léon is lange tijd in strijd geweest met Granada, om de hoofdstad van het land te worden. Uiteindelijk koos men voor Managua. In de kathedraal wordt iedere dag een mis gehouden. Het is heel bijzonder om deze bij te wonen. Dit kindje huppelt naar het licht, een hopelijk mooie toekomst tegemoet.
Dochu La , een...mo(n
Als je van de hoofdstad Thimpu naar Punakha, het religieuze centrum rijdt, kom je over de Dochu La pas (3140 m) Je rijdt langs een woud van gebedsvlaggen en dan zie je dit monument van 108 chortens (gedenkplaatsen) Het getal 108 is een heilig getal. Het geeft de twaalf astrologische huizen weer en de negen planeten van het zonnestelsel. De chortens zijn in 2005 opgericht om de slachtoffers van gevechten met Assamese militanten te gedenken. Je ziet dan ook opvallend veel witte gebedsvlaggen (de kleur van de dood) Vanaf deze plek heb je een prachtig uitzicht over de Himalaya, als het tenminste helder is. Zoals je ziet hadden wij geluk.
Winterstop, tijd voor
Het is winterstop, zelfs bij een veld met kunstgras. Tijd om in de kantine naar een verhaal te luisteren: In de goede, oude tijd toen Onze-Lieve-Heer nog op aarde wandelde, kwam hij bij Geertrui, die zat te bakken. Ze had een rode muts op. Onze-Lieve-Heer vroeg haar om haar koek te mogen proeven. De vrouw nam deeg en rolde het uit. Maar het deeg werd zo groot, dat het het hele bakblik besloeg. Ze nam minder deeg; maar het deeg werd weer te groot. De derde maal nam ze een piepklein stukje deeg en dat werd te groot. " Ik kan niets geven," zei gierige Geertrui. Toen werd Onze-Lieve-Heer boos en zei: "Omdat je mij zo weinig gunt, zul je een vogel worden en je voedsel tussen schors en hout vandaan halen, en alleen maar te drinken krijgen wanneer het regent." Geertrui veranderde meteen in een specht, en vloog door de schoorsteen weg. En tot vandaag kun je haar met haar rode mutsje en pikzwarte lijfje, zwart vanwege de schoorsteen, zien rondvliegen. Ze hakt en pikt in de bomen naar voedsel, en fluit als het gaat regenen, want dan weet ze dat ze drinken krijgt.
Serieus...boogschutte
De nationale sport van Bhutan is datse, boogschieten. Het wordt alleen door mannen en jongens beoefend. De meeste schutters hebben een traditionele boog van bamboe. De schietschijf, een ronde houten schijf van dertig centimeter doorsnee, is 140 meter van de schutter verwijderd. Voor de wedstrijd worden offers gebracht aan de goden om hen gunstig te stemmen. De deelnemers mogen tijdens de wedstrijd hun tegenstanders afleiden door rare gebaren te maken en liedjes te zingen. Het spel wordt gespeeld door twee teams van elf schutters. Na elk schot in de roos voert het betreffende team een vreugdedans uit. Dit jongetje, dat we zagen op de overdekte markt van Thimpu, is serieus aan het oefenen met zijn zelfgemaakte boog. Hij draagt zijn schooluniform, de gho. Dit is een omslagjas, die om het middel vastgemaakt wordt met een stoffen band. De manchetten worden met veilgheidsspelden vastgemaakt, zodat ze makkelijk gewassen kunnen worden. Dat is hier zeker wel nodig!
Een rijstsprookje
Rijstveld, wat kan ik daarover vertellen? Daarom maar een volksverhaal over rijst. Heel lang geleden aten de mensen in Zuid Oost Azië niet de rijstkorrels, maar de vliesjes die er omheen zaten. Minja werkt als slaaf in het paleis. Zij moet er voor zorgen dat de koningin alles krijgt wat ze nodig heeft, maar de koningin vindt niets goed.. Als Minja op een dag een glas water laat vallen, krijgt ze geen eten meer. Ze pakt hongerig een handjevol witte korrels uit het keukenafval. In een pannetje met water kookt ze de korrels, die heerlijk smaken. De koningin begrijpt er niets van. Het lijkt wel of Minja, ondanks het eetverbod, mooier en mooier wordt. Ze roept haar bij zich en vraagt naar haar geheim. Minja wil het niet vertellen, maar de koningin dreigt alle slaven te laten doden. Dan wil Minja haar geheim wel vertellen, mits alle slaven vrijgelaten worden. En zo gebeurt het. Minja vertelt na de vrijlating haar geheim: “Ik ben zo mooi geworden, omdat ik al die tijd niets heb gegeten”. En vanaf die dag eet de koningin niets meer. Maar of ze daar ook mooier van geworden is?
Ik woon in het...Labr
Labrang hoort tot de nyingma, de oudste school binnen het Tibetaans boeddhisme; nyingma betekent oud.Men hanteert hier dus nog de oudste vertaling van Boeddhistische geschriften (8e eeuw), terwijl de meeste andere stromingen de nieuwe vertaling uit de 11e eeuw gebruiken. De nyingma's zijn uniek en hebben weinig bekendheid, omdat ze nooit politieke macht hebben gehad. Er is een geestelijk leider per streek of klooster en veel lama's zijn niet celibatair. Er wonen niet zoveel oudere monniken in het klooster, wel veel kinderen. De leerlingmonniken vinden het prachtig dat wij hen komen bezoeken en willen van alles van ons weten. We laten kaarten van Nederland zien en kijken bij het schooltje en bij de gastenverblijven, die deze jonge monnik ons laat zien. Je kunt er voor 100 Lac per jaar ( € 162,-) een tweepersoonskamer huren. En daarna gaan we voetballen.
Tip met geluid!...Con
Eigenlijk wilde ik deze tip bij Nederland plaatsen, want je hoeft niet ver van huis om te genieten van Marokkaanse muziek. Op 11(Utrecht), 12(Rotterdam) en 13 februari(Amsterdam) geven de zonen Van Ouled El Bouazzaoui een concert van Marsaoui en Chaabi muziek. Dit is dansmuziek waar je niet bij stil kunt blijven staan. Wij gingen bijvoorbeeld met deze muziek dansend het Nieuwe jaar in! Dus als je in Marokko, in Casablanca bent: zeker proberen om een voorstelling bij te wonen! De voorstelling in Nederland wordt georganiseerd door MusicDocmaroc; Bij de voorstelling wordt ook de film Aita vertoond, over vrouwelijke troubadours. www.[url="http://www.musicdocmaroc.nl" target="_blank"]musicdocmaroc.nl[/url] Hier hoor je hoe de groep Ouled El Bouazzaoui klinkt: [url="http://www.mazazikou.com/Oulad-El-Bouazzaoui-mp3.php" target="_blank"]mazazikou.com/Oulad-El-Bouazzaoui-mp3.php[/url]
Panorama...Bumthangva
Bumthang is het spirituele centrum van Bhutan en hier zijn dan ook de oudste Boeddhistische kloosters te vinden. In de Bumthangvallei vinden veel religieuze festivals plaats, waarbij episodes uit het leven van verschillende guru's worden uitgebeeld. In Bumtang is dit guru Padmasambhava. De guru wordt geëerd tijdens het festival en de deelnemers geloven dat dit geluk brengt. Hier kijk je uit op het plaatsje Jakar, met de Dzong als blikvanger. Dit 'Fort van de witte vogel" is in 1549 gebouwd als klooster. In 1646 verhief de Zhabdrung dit Fort tot paleis. Tegenwoordig wordt de Zhong gebruikt als administratief centrum en er is een klooster in gevestigd. (zie ook mijn foto: In de Bumthangvallei: http://www.columbusmagazine.nl/reporter_foto/user_images10/b42fd/b42fd.jpg/75x100/bhutan_in_de_bumthangvallei.jpg
Opzwepende dans
Dit lijkt een kastijding met zweepslagen, maar het is een dans om Heviosso, de god van de donder op te roepen. In het dorp Bopa, aan het Ahimiémeer waren wij getuige van deze dans. Het is een vrolijke boel, al zou je dat nu niet zeggen. De priesteres "zegent' deze vrouw met de staf van Heviosso. Heviosso zorgt voor regen en een goede oogst, maar hij kan die oogst ook met bliksem vernietigen. Hij is tevens de god van de rechtspraak en bestraft misdadigers in het ergste geval met een bliksemschicht.
Twee 'vogels' voor...
Ons stadje Brielle ligt pal onder de aanvliegroute naar Rotterdam airport én Schiphol. Het kan dan ook behoorlijk druk zijn. Deze foto is NIET gemanipuleerd: de meeuw is bezig vliegende mieren te vangen en het vliegtuig is op weg naar Zestienhoven. Gerrit: De foto is in onze achtertuin gemaakt.
Vader en zoon bij het
Swakopmund is een brandschoon, Duits aandoend stadje. In het centrum dan. Buiten het centrum staan kleine stenen huisjes, die door de bewoners zelf gebouwd zijn met subsidie van de regering. De bouw is aan strenge regels onderworpen. Bij iedere fase wordt gecontroleerd of het geld goed besteed wordt. Zoniet, gaat de bouw over en moeten de bewoners in hun tijdelijke behuizing van 'toevallig' materiaal blijven wonen. Hier zie je zo'n tijdelijk huis. Er is in deze wijk centraal stromend water en er zijn latrines per blok aangelegd. Hopelijk verloopt de bouw voor deze familie gunstig en woont de volgende generatie in een betere behuizing.
Rookwaar voor Maximon
Maximón is de plaatselijke heilige van Santiago de Atitlan. Hij is waarschijnlijk meegenomen door de Maya Tzutuhil uit Mexico. Maximón is mogelijk de reïncarnatie van een Mayagod: Mam. De pop was van hout gemaakt, gekleed in traditionele kleding. Er werd voedsel aan hem geofferd. Onder invloed van het katholicisme veranderde de naam in St. Simon. De meeste volgelingen noemen hem echter Maximón (Maa shi Mohn) Dit is een combinatie van Simon en Max (het Mayawoord voor tabak) Een Maximon is dan ook niet compleet zonder opening voor rookwaar. Wij bezochten de originele Maximón in het huis van een lid van De Broederschap van het Heilig Kruis van Santiago Atitlán, waar hij een jaar lang woont. Schuin achter hem ligt nog een andere heilige opgebaard. Deze is ook van hout gemaakt. Verder liggen er in vitrines nog kleine poppen, die weer wat lagere heiligen voorstellen Er komen bezoekers uit het hele land die Maximon om advies vragen. In ruil daarvoor ontvangt hij drank, sigaren, sigaretten en geld. Hopelijk verloopt de communicatie met de heilige goed.
Vrolijke dans voor...
We bezoeken een voodootempel (op de achtergrond zie je de schilderingen ervan) en worden begeleid door dansende vrouwen. Het is een vrolijke boel, maar toch ook spannend, want straks zullen er zangbeto's (een soort dansende hooischelven) verschijnen. In deze zangbeto's gebeurt van alles: er worden kippen in konijnen veranderd etc. Deze dame danst in haar mooiste kleding. Haar smaak is voor ons wel humoristisch..
Pas vader geworden
Met deze foto van vader en kind bij een tshechu (religieus festival), waarbij het leven van Guru Rinpoche wordt uitgebeeld, wil ik jullie vertellen dat onze kleinzoon is geboren. In Bhutan zorgen vader en moeder in gelijke mate voor de kinderen. Deze vader draagt de traditionele gho, een gekleurde omslagjas met witte manchetten, die verwisseld kunnen worden. Verder draagt hij kniekousen en zwarte schoenen. Het kindje draagt nog moderne kleding. Misschien loopt hij over een aantal jaren, net als onze kleinzoon, in westerse kleding. Zo gaat dat bij een nieuwe generatie
Welkom bij de Peul
De Peul, of Fulbe, zoals ze meestal genoemd worden, vormen het grootste nomadenvolk van West-Afrika. Ze leven echter niet meer volledig nomadisch. De meeste Peul zijn herder, wonen in een dorp, maar kunnen wel lange tijd uit het dorp weg zijn met hun kudden. In Noord- Benin vormen de Peul een zeer kleine minderheid. Wij bezochten een dorpje waar voornamelijk N’ai- Peul wonen. Het zijn nomaden, maar ze bedrijven ook landbouw. Ze hebben een lichte huidskleur. Er waren alleen vrouwen in het dorp. Traditioneel dragen ze lange gebloemde jurken, met veel borduursels en kettingen. De tatoeages in het gezicht zijn vrij bescheiden. Vaak smeren de vrouwen henna rond de mond, maar nu was daar niets van te zien. Het was ook op een doordeweekse dag…De dames waren erg vriendelijk en lieten ons graag hun huisje en de pasgeboren baby in het “dorp’ van 6 huizen zien.
Oom Ho waakt over Can
Can Tho ligt aan de oevers van de Haurivier (sông H?u), die deel uitmaakt van het stroomsysteem van de Mekong. De Mekong stroomt door zes landen en is een belangrijke verbinding met Laos, Thailand en Cambodja. Schepen transporteren er tot duizend ton en kunnen makkelijk van de voorgenoemde landen naar Can Tho varen. Het is hier erg druk op de rivier, de havens liggen stroomopwaarts. Vanaf ons hotel zie ik de Rivier en in een park aan de boulevard valt een zilverkleurig beeld van de Vietnamese Vader des Vaderlands Ho Chi Minh wel op. Oom Ho was oprichter van de Viet Minh, minister-president van Noord-Vietnam in 1954 en president van Noord-Vietnam van 1954 tot aan zijn dood in 1969. Zijn beeltenis is omringd door stervormige bloemperken en natuurlijk ontbreken de vlaggen niet. Wij komen niet voor de havens, maar maken vanuit Can Tho een boottocht naar een drijvende fruitmarkt. Het is een soort groothandel, waar kleine handelaren met hun bootje het gewenste fruit komen kopen. De handelaren gebruiken een lange stok met een stuk fruit eraan als uithangbord. Wat tijdens de boottocht opviel was dat er nauwelijks vogels waren. Allemaal opgegeten.
Wealth and wisdom to.
Als je terugkomt van een klim naar het Nyingma klooster (17e eeuw) in Pemayangtse, West-Sikkim, zie je op de terugweg naar Pelling opvallend veel kinderen in een grijs schooluniform lopen. Dit zijn de kinderen van Denjong Pema school. De school is opgezet door de Muyal Liang Trust. 250 kinderen van het platteland (tribal children) krijgen daar gratis onderwijs en onderdak. Oudere (wees)kinderen en weduwen werken daar als vrijwilliger. Tegenover de school is de Lotus Bakery. De Bakkerij is opgezet om de oudere leerlingen van de school een vak te leren en om geld te genereren voor de school. Je kunt daar de heerlijkste citroentaart van Sikkim eten, maar de rest is ook niet te versmaden. Er is ook een theeplantage en een kleine weverij . (zie mijn tip) Op de deur van de bakkerij staat: Bread for food, Food for health, Health for wealth and wisdom, Wealth and wisdom to help all beings. Prachtig toch?
In de medina van Fes
Fes is een van de vier koningssteden en tegenwoordig de culturele hoofstad van Marokko. Ooit had in deze steden en koning zijn residentie. Fes bestaat eigenlijk uit drie verschillende steden: Fes el Bali was het verblijf van veel Arabische families tijdens hun vlucht uit Andalusie. Door de bouw van paleizen van de Meriniden in de dertiende eeuw werd de stad te klein, wat er voor zorgde dat er buiten de muren van de oude stad het nieuwe Fes el Jedid werd gebouwd. Veel later kwam daar ook een stad met westerse huizen bij. Fès is de van Marokko. Vanaf een heuvel iets buiten Fes heb je een prachtig uitzicht over de oude stad. In de medina (stad) staan de oudste gebouwen. In de nauwe straatjes zijn veel winkeltjes gevestigd. Dit straatje is nog breed naar Marokkaanse begrippen. In sommige straatjes moet je je echt tegen de muur drukken, want ezelvervoer heeft voorrang. Het licht valt hier prachtig.
Overal vissersboten
In Zuid-Oost Vietnam ligt aan Nha Trang. Er zijn prachtige zandstranden en bij het plaatsje Mui Ne (ongeveer 6 uur rijden met de minibus )kun je in de zandduinen met een brommer rondtrekken of sandboarden. Het ziet er westers uit en er komen heel veel Vietnamezen. Wij reden verder naar het niet toeristische dorpje Mui Ne. Er is eigenlijk niets te doen, behalve het leven in de vissershaven bekijken en dat is erg leuk. Je ziet de bevoorrading van de schepen. Dit gebeurt met een mandboot, die bestuurd wordt met één roeispaan. Zo worden bijvoorbeeld blokken ijs afgeleverd. Ik heb overigens ook hele families in zo'n mandboot naar hun schip zien varen. Hier zie je een overzicht van een van de baaien in deze kuststrook met vissersschepen en mandboten op het strand. Op het strand worden ook de netten gerepareerd.
Aan het begin van een
Op Sumatra kon ik het niet laten om een paar scholen te bezoeken. Het bezoek was niet aangekondigd, maar men vond het geen bezwaar als we voor schooltijd even op het schoolplein van de lagere school bleven kijken. Het lager onderwijs duurt zes jaar en de officiële taal is het Bahasa Indonesia. Het voortgezet onderwijs begint met 3 jaar verplicht onderbouw, waarna men het SMP (Diploma Onderbouw Voortgezet Onderwijs) ontvangt. De bovenbouw met eveneens een duur van 3 jaar is niet verplicht. Deze is verdeeld in een algemeen vormende richting SMA) en een beroepsgerichte richting ( SMK). De diploma’s zijn ongeveer gelijk aan ons havo-diploma. Islamitisch onderwijs wordt gegeven op het niveau van het lager en voortgezet algemeen vormend onderwijs. Deze scholen volgen extra Islamitische vakken. De dag begint op militaire wijze: na de bel stellen de kinderen zich op het plein op in rijen, op gelijke afstand van elkaar. De leerling van dienst roept bevelen en klas voor klas marcheert men naar binnen. In de klas begroeten de kinderen de leerkracht en de leerling van dienst zegt samen met de leerkracht de gebeden. Het valt op, dat de jongetjes hun petje ophouden onder het bidden.
Makaak kijkt in het..
In Bukittinggi op Sumatra, 108 kilometer ten noorden van Padang, heb je vanaf een hoge heuvel, de Bukit Tinggi, een prachtig uitzicht op het Karbouwengat, ofwel de Ngarai Canyon. De Nederlanders gaven noemden de kloof Karbouwengat, omdat er regelmatig karbouwen in het ravijn vielen. Het ravijn is 4 kilometer lang. De wanden bestaan uit kalksteen, dat langzaam afbrokkelt. In 1825, toen Bukittinggi nog Fort de Kock heette, waren er in het midden van het dal twee hoge zandstenen kegels. Deze kegels zijn inmiddels verdwenen. De makaak, lid van een grote groep brutale apen, zit op Panorama Baru I. Hij kijkt in de richting van de vulkaan Singgalang. Als je links van hem naar beneden gaat, kom je op een pad dat leidt naar Kota, een plaatsje met veel zilverwerkplaatsen. In twee àdrie uur loop je naar het einde van de kloof, waar je weer omhoog kunt bij Panorama Baru II, ongeveer tien minuten rijden vanaf de stad. Wij zagen ook een kabelbaan over een gedeelte van het ravijn. Deze werd gebruikt voor goederen- en personenvervoer (niet voor toeristen)
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
