Ambassadeur Corriedewinter
Een echt model
In het noorden van Namibië leeft het Himbavolk. Zij trekken met hun kuddes door het land en vestigen zich voor een tijdje op een plek waar genoeg voedsel is. Daar wordt ook o.a. maïs verbouwd door de vrouwen. Hier zie je een jong meisje. Ze heeft haar haar in twee vlechten aan de voorkant van haar gezicht. Als ze puberteit bereikt heeft, vlecht ze het haar in verschillende staartjes(erembe), die daarna ingesmeerd worden met geitenvet met oker. De vrouwen wassen zich niet, maar smeren hun hele lichaam in met Otjize, een mengsel van geitenvet, kruiden en oker. Door de oker krijgen de vrouwen een typische rode kleur. Dit mengsel geeft hen ook een goede bescherming tegen het woestijnklimaat. Je doet de Himba's een groot plezier door vaseline voor hen mee te nemen, ter vervanging van het geitenvet.
Met vader naar huis i
Djougou is de hoofdstad van het westelijke Beninse departement Donga. Het is het de vierde stad van het land met ongeveer 250000 inwoners. De stad ligt ongeveer 40 kilometer van de grens met Togo, aan de rand van het Atakoragebergte (Togogebergte). De bevolking bestaat religieus gezien vooral uit aanhangers van de islam en de animistische religie. Er is een fetisjmarktje, waar je zebrapoten, apenschedels, krokodillenkoppen en geneeskrachtige kruiden kunt kopen. Deze markt is streng gescheiden van de gewone markt, omdat moslims een aantal dieren als onrein beschouwen. Moslims willen niet gefotografeerd worden, vandaar deze opname 'uit de heup'. Ga vooral op bezoek bij de koning, vraag vooraf toestemming.
Vestingdorp
In het grensgebied van Togo en Benin (voorheen één groot gebied) leven de Taberma in hun versterkte kasteelachtige huizen. Deze huizen zijn zo gebouwd, dat indringers moeilijk binnen kunnen komen. De ingang is een opslagruimte. Men gaat binnendoor langs een smalle trap naar het dak, waar zich een slaapkamer in een soort koepel bevindt. Je kunt alleen achteruit naar binnen. Daarna wordt de ruimte afgesloten. De houten trap die je rechts ziet, wordt 's avonds opgehesen. Achter de balustrade houdt men bezoekers in de gaten. Voor het huis staat een fallisch gevormde offerplek met een fetish, die de Taberma extra bescherming moet geven. Dit alles dateert uit de slaventijd, toen de koningen van Abomey letterlijk op jacht gingen naar slaven om deze te verhandelen tegen o.a. wapens. Onze chauffeur moest goed zoeken voor hij het juiste weggetje gevonden had dat naar het dorp leidde. Je komt er ook alleen maar met toestemming van het dorpshoofd, die lang niet altijd gegeven wordt.
Panorama: Opgejaagd
We zijn in de Tabermavallei, waar de Taberma hun kasteelachtige huizen hebben gebouwd. Zij koesteren een diepgeworteld wantrouwen naar buitenstaanders. Deze houding wortelt in het verleden, toen de koningen hun eigen mensen als slaven verhandelden. De Taberma vluchtten zo ver mogelijk het binnenland in en barricadeerden hun huizen of verstopten zich in holle baobabomen (zie een vorige foto) Toen ik dit jongetje zo angstig naar huis zag rennen, kwam het verleden in volle hevigheid binnen....
Tegen de klippen op:.
Deze brug, hoog over de Teestarivier, wordt veel gebruikt door pelgrims die naar een tempel achter de bergkam gaan. Het water staat in dit droge seizoen erg laag. Men zou door de rivier naar de overkant kunnen lopen. De brug hangt vol gebedsvlaggen, zodat de gebeden zo makkelijk door de wind verspreid kunnen worden. Gebedsvlaggen worden nooit weggehaald; men hangt er ieder jaar nieuwe vlaggen bij.
El Valle,...vogelpara
Dit is dan de toekan die ik zag bij het begin van de wandeling naar de India Dormida (zie ook mijn andere foto en tip). Het is een van de 47 soorten: een Aracari. Deze vogel (mannetje en vrouwtje zien er hetzelfde uit) is een holte aan het vergroten door rot hout weg te halen. Ze kunnen zelf geen gat hakken. De vogels leggen drie eieren, die door het mannetje en vrouwtje bebroed worden. In tegenstelling tot ‘gewone’ toekans leven aracari's het gehele jaar in groepen van ouders en uitgevlogen jongen, die ook weer helpen met voeden van het nieuwe nest. Ze slapen met zijn allen in een holte, met de staarten over elkaars rug!
Ssst niet wekken! ...
Elle Valle is de naam van een stadje en streek in Centraal Panama. Het ligt in een dal van een voormalige vulkaan op 602 m. hoogte op de plek waar ooit een meer was. Nu stroomt de Rio Anton er langs. Het dal is vlak en groen en er komen ontzettend veel vogels voor. In de grote tuin van ons hotel Los Capitanes spotten we vanaf ons terras al meer dan 10 soorten! In het dal van El Valle kun je heerlijk fietsen (huur bij Don Pepe $ 2,= per uur.) Combineer je fietstocht eens met een wandeltocht ( van 2,5 uur) over La India Dormida, een bergkam die gevormd is als een slapende indiaan of indianenvrouw, daar is men het nog niet over eens (zie foto). Je begint de wandeling bij La Piedra Pintata, een beschilderde steen (entree $ 1,=) Hiervandaan gaat het behoorlijk steil omhoog. Onderweg goed uitkijken welke splitsing je moet nemen. Halverwege staat een bord met la India Dormida, waar je naar links moet. Je loopt langs akkertjes en door bos en je komt altijd wel iemand tegen aan wie je de weg kunt vragen. Hou tijdens de wandeling door het bos de vallei die je af en toe ziet, links van je en blijf omhoog lopen. Op de top heb je een prachtig uitzicht . Loop nu de bergtoppen over; Je begint bij het voorhoofd van de indiaan en loopt zo over hem/haar heen, weer links aanhouden en je hebt je wandeling erop zitten. Terug met de fiets of met een busje, dan lekker bruchetta’s eten in het centrum bij Bruschetta’s, tevens hotel, schuin tegenover de kerk.
Sst India Dormida
Hier zie je landschap van El Valle, een groene vlakte in Centraal Panama, waar ooit een vulkaan is uitgebarsten. In de verte zie je op de bergkam de vorm van een gezicht . Dit is de slapende indiaan, of vrouw, als je meer heuveltjes meerekent. In mijn tip beschrijf ik hoe je daar komt. In het gebied kun je vele vogels fotograferen. Bij het begin van onze wandeling hebben we een tijdje bij een toekan die een nest maakte staan kijken!
Nog even doorzetten
Deze jongen woont buiten Swakopmund in een gemeenschap waar de huizen bestaan uit afvalmateriaal. Iedereen maakt er wel iets van, maar men is ook bezig een nieuw stenen huis te bouwen in een buitenwijk van Swakopmund. De gezinnen krijgen een vast bedrag per bouwfase. Als bijvoorbeeld de fundering klaar is, krijgt men een nieuw bedrag voor bouwmaterialen. Mocht het geld niet aan het huis besteed worden, is het einde verhaal en blijft het gezin in deze woningen. Gelukkig zijn er wel latrines en wasgelegenheid. Nummer 20 op de achtergrond is daar een voorbeeld van. Het lijkt me lastig om hier met een fiets vooruit te komen; het is dus nog even doorzetten..
Wij vinden onze weg..
We zijn in het land van de San, de eerste bewoners van Namibië. Het gezin dat naar ons toe komt lopen, heeft zich in dit gebied gevestigd, in een rotsachtig gebied waar tekeningen van hun voorouders te zien zijn. De San hebben het niet makkelijk. Deze generatie wordt uit de oorspronkelijke omgeving gehaald en in dorpen gehuisvest. Dit gezin heeft 'geluk' . Zij kunnen leven op traditionele wijze, hoewel ze wel toeristen in hun gebied moeten toelaten.
Dreigende lucht
In Cuba is het lastig om je als particulier te verplaatsen. De auto's zijn duur, de benzine is niet te betalen. Men verplaatst zich daarom per driewieler, koets met paard of taxi. De meerbaanswegen zijn uitgestorven. Bij viaducten is het druk; daar staan mensen met geld in hun hand te wachten op vervoer. Het is namelijk regel dat je, als je vervoer hebt, iemand meeneemt. Er staan zelfs verkeersregelaars om ervoor te zorgen dat je op je beurt wacht.
Fijn naar huis
Dit jongetje uit een klein dorp in het noorden van Togo is al hoepelend op weg naar huis. In het dorp wordt geen thee verbouwd, zoals bij mijn geplaatste foto uit Darjeeling, maar tabak. Men kan een redelijk bestaan opbouwen en de jongen ziet er dan ook goed uit. Hij gaat zelfs naar school, al moet hij daar wel ver voor lopen.
Naar huis
In Darjeeling en Sikkim vind je veel theeplantages, omdat het klimaat daar redelijk gematigd is. Deze moeder is op weg naar huis vanaf de plantage waar ze haar kinderen bij de opvang heeft opgehaald. Op deze plantage wordt goed voor het personeel gezorgd. Er is zelfs een ziekenhuisje, waar ook mensen uit de streek gebruik van kunnen maken.
Een gewone werkdag in
Venetië is een stad die bestaat uit 177 waterwegen en 120 eilanden. Om al de eilandjes met elkaar te verbinden, zijn er in Venetië 400 bruggen over de kanalen. De kanalen vervullen de functie van straat, iedereen verplaatst zich per boot. Vroeger gebeurde dat met gondels, maar die worden voornamelijk door de toeristen gebruikt. De meeste Venetianen gebruiken bootjes met motoraandrijving, maar soms moet de polsstok gehanteerd worden, zoals je hier ziet. We zagen een ambulance, verschillende bussen, de vuilnisophaaldienst, een verhuisbedrijf en deze nieuwe gondel die door het productiebedrijf wordt afgeleverd bij de gondelvereniging Gruppo tre Archi. De gondels worden afgemeerd aan de palen die je op de voorgrond ziet.
Laten we even iets...
We rijden al uren vanaf Lomé in het zuiden naar het noorden, waar we uiteindelijk in Djougou (Benin) willen overnachten. De weg is rood van het stof, zelfs de bomen zijn rood gekleurd. Toch is dit de hoofdweg, waar het relatief druk is. Langs de weg staan billboards opgesteld, die het belang van scholing voor meisjes aangeven, want helaas worden nog veel kinderen thuisgehouden om te helpen. Wij zitten op een paar gammele houten bankjes bij een winkeltje dat nog cola met roestige dopjes verkoopt. Men maakt ze in je bijzijn open om te laten zien dat de cola echt vers is...
Dromerig
Wij logeerden een paar dagen bij de Naso indianen aan de Teriberivier. Deze indianen voorzien in hun levensonderhoud met ecotoerisme. We zijn met kano's ver de rivier afgezakt en hebben prachtige wandelingen gemaakt onder leiding van Edwin, de vader van dit meisje. Zij draagt een traditioneel jurkje. De jurkjes hebben allemaal hetzelfde model: pofmouwtjes, lange rok, effen jurken afgebiesd met band of alleen een bloemetjesmotief. Vaak wordt de jurk vervangen door praktischer kleding, maar nu is het feest omdat wij er zijn.
Gebeden voor het...na
Bhutan is het enige Boeddhistisch Koninkrijk ter wereld met een wel heel bijzondere filosofie. De vader van de huidige koning bedacht het "Bruto nationaal geluk" als alternatief op het "Bruto nationaal product": hierbij staat het geluk van de mensen voorop. Het geluk bereik je niet alleen door materiële zaken, maar bovenal door te leven in vrede en harmonie met de omgeving. Deze ouderen zijn dagelijks bezig het Nationaal Geluk te bevorderen door mantra's te reciteren en gebedsmolens te draaien.
Trongsa: Dzong en...K
Een reis naar Bhutan is een ‘once in a lifetime’ ervaring, al is het maar vanwege de exotische namen. Als je een rondreis maakt , kom je vanuit Thimpu zeker door Trongsa, een klein stadje in het centrum van Bhutan. Volgens de traditie is het stadje altijd het thuis geweest voor alle koningen van Bhutan voordat zij de troon bestegen. De koninklijke familie woont er nu nog. Het is de moeite waard om in Trongza te overnachten, zodat je de volgende dag alle tijd hebt om de Trongsa Dzong, een fort uit 1648 van waaruit het koninkrijk werd verdedigd, te bekijken. Tegenwoordig zetelt er zowel werelds als geestelijk bestuur.(voor een indruk: zie mijn foto Dzong bij nacht) De dzong is een doolhof van steegjes, binnenpleinen, en tempels. Het is mogelijk om een ceremonie bij te wonen, maar je mag niet binnen fotograferen. Vanuit Trongsa is het ongeveer een uur rijden naar de Chendebdji Chorten, een stupa in Nepalese stijl zoals in Kathmandu, met ogen aan vier zijden. De chorten is gebouwd in de 19e eeuw, op de plek waar een slechte demon werd verjaagd. Naast de stupa staat een indrukwekkende rij witte gebedsvlaggen bij een gebedsmuur. Heel bijzonder om daartussen te staan; je voelt de geschiedenis. Voor meer algemene info: zie mijn andere tips over Bhutan
Khatmandu in Bhutan
Bij het plaatsje Chendebji vind je deze Stupa in Nepalese stijl, ongeveer een uur rijden vanuit Trongsa (meer info: zie tip). Deze stupa is gebouwd op de plek waar ooit in de 19e eeuw een kwade geest heerste. De demon werd verjaagd door Guru Rinpoche, de geestelijk leider van Bhutan. Het is een indrukwekkende plek
Gegiechel langs de we
Als je door Togo reist over stoffige wegen, kom je langs kleine dorpen, waar veel handelaren langs de weg hun waren proberen te verkopen. Er zijn vooral veel naaiateliers, kappers en 'benzinestations' (met flessen benzine voor de brommer) Deze kinderen passen op de winkel van mams. Ze vinden het best leuk om op de foto te gaan, maar ook een beetje spannend. Op de achtergrond kijkt een man kritisch toe; hij wil niet op het portret
Vietnam • Halong Bay en noordkust
Vietnam • Halong Bay en noordkust
Baai van de dalende..
Halong Bay is een baai in de Golf van Tonkin, op 170 km. ten oosten van Hanoi. Er zijn wel 3000 kalksteeneilandjes, die je hier in de verte ziet oprijzen. Veel eilandjes werden vernoemd naar hun vorm. Links op de foto (klein) zie je bijvoorbeeld “De vechtende haan”. De eilandjes staan bekend om hun prachtige stranden en grotten, die gecreëerd werden door wind en water. De mooiste grot is de Hang Dau Go, de ‘grot van de houten stok’. Deze grot heeft drie kamers die je bereikt via een lange trap. Ook Vietnamezen komen hier graag op vakantie. Wij zagen ze gewapend met zwembandjes tot hun enkels het water in gaan. Laten ze maar oppassen voor de draak die daar volgens de legende leeft!
Citroenwitje, man of.
Dit prachtige citroenwitje trekt zich niets aan van zijn waardplanten: jonge struiken van o.a. wegedoorn. Hij zit wel graag op open zonnige plaatsen, zoals hier op een Agapanthus. Na de overwintering (in o.a. graspollen) worden eitjes gelegd tot begin juni, waarna de rupsen zich ontwikkelen van half april tot eind juni. De vlinders zijn tot begin oktober waar te nemen. Dit is een mannetje; het vrouwtje is veel witter.
Route des esclaves,..
Meer dan drie eeuwen lang heeft de slavenhandel in Dahomey (o.a. Benin) plaatsgevonden. Miljoenen Afrikanen werden gedwongen vanuit het binnenland via de slavenroute naar de kust te lopen vanwaar zij gedeporteerd werden om aan de andere kant van de oceaan op plantages te werken. Hier zie je het laatste stuk van de honderden kilometerslange slavenroute dat wij vanuit Ouida liepen (4km) Onderweg zie je de boom der vergetelheid. De slaven werden daar gebrandmerkt met het merk van hun toekomstige meester en moesten om de boom heenlopen, zodat zij hun afkomst zouden vergeten. Mannen liepen 9 keer rond de boom, vrouwen 7 keer. Koning Agadja van Dahomey plantte de boom van de terugkeer. Deze markeert het laatste afscheid. Als men drie keer rond deze boom liep, kreeg men de garantie dat de ziel zou terugkeren. Een schrale troost... De route eindigt op het strand bij een monument: La Porte de Non Retour. Men zou het moederland nooit meer zien.
Door Rembrandt...gesc
Molendag als dagthema: een leuk idee! Aan het Galgewater in Leiden, met het woonschip De Liefde op de voorgrond, zie je deze replica van een standerdmolen van Jan Jansenzoon Put. De oorspronkelijke molen stamt uit 1619, maar brandde in 1640 af. Achtereenvolgens stonden op deze plek een houten korenmolen en een stellingmolen, die in 1817 werd gesloopt. In 1987 werd uiteindelijk het stadsgezicht hersteld. De molen is in bedrijf en ligt op de route van de Rembrandt wandeling. (Rembrandt was immers molenaarszoon)
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
