

Als we ons geïnstalleerd hebben in ons huisje in Okaukuejo is het tijd voor onze eerste game-drive in een open jeep door Etosha. We hebben net een goed plaatsje in de jeep bemachtigd als er een famili... Lees meer
Op de Galápagos eilanden kom je prachtige dieren tegen. Veel daarvan komen nergens anders ter wereld voor. Ik hou met name van de paringsdans van de albatrossen en de Blauwvoet Jan-van-Genten. Op het eiland Española kon ik mijn hart ophalen. En dan gebeurt er dit. Lig ik op mijn buik om foto's van deze prachtige Jan-van-Genten te maken, komt de (voor de kijker) linkervogel naar mij toe en biedt me het stokje aan dat onderdeel is van de dans. De vogel kijkt me aan, ziet dat ik niet de juiste partner ben, en loopt terug om hem vervolgens aan de ander aan te bieden. De rechter Jan-van-Gent tilt de voet op en de paringsdans kan beginnen! Op dat moment druk ik af. De Galápagos eilanden blijven je verbazen!
De Uroseilanden zijn kunstmatige eilanden die zich bevinden op het Titicacameer in de regio Puno in Peru. Het volk van de Uros bouwde deze eilanden oorspronkelijk om de Inca's te ontvluchten. De Inca's domineerden op dat moment namelijk het vasteland. Vandaag leven er nog ongeveer 3000 nakomelingen van de Uros, hoewel slechts een honderdtal van hen nog steeds op de eilanden leven en deze onderhouden. De eilandjes zijn gemaakt van het riet dat in het Titicacameer groeit. Wij worden vriendelijk ontvangen op een speciaal toeristen eiland en mogen in een huisje kijken, ervaren hoe het is om op een rieteiland te lopen, hun kleding passen en natuurlijk souvenirs kopen.
Op zo'n 5u rijden ten zuiden van Windhoek tref je nabij Keetmanshoop het Quiver Tree forest aan. DIt bos staat vol met kokerbomen, de bekendste bomen van Namibië. Naast dit bos ligt Quiver Tree camping, de ideale uitvalsbasis om het bos te bezoeken. Aangezien er hier bijna geen lichtvervuiling is, kan je de melkweg spotten met het blote oog. Het kokerboomwoud zorgt voor een ideale voorgrond voor een foto van de melkweg! Dit zuidelijke deel van Namibië wordt door veel mensen overgeslagen. Nochtans zijn hier met het kokerboomwoud, Fish River Canyon en Kolmanskop verschillende plaatsen die zeker en vast de moeite zijn te bezoeken.
Tijdens mijn reis door Iran vorig jaar november deed ik het plaatsje Kashan aan. Voor mij een van de grootse verrassingen van Iran. Er heerst een ongelofelijke relaxte sfeer en er valt van alles te zien en te beleven. Tijdens een wandeling door het oude centrum hoorde ik werkgeluiden. Ik keek door een raam naar binnen en zag deze oude weverij. Door de twee mannen die er aan het werk waren werd ik uitgenodigd voor een glas thee. Ze vertelden in gebrekkig Engels verhalen over hun land en stelden vragen over mijn land. Met handen en voeten en wat Engelse woordjes werd het een heerlijk gesprek. Ik maakte er een hele serie foto's waaronder deze.
Vietnam • Ho Chi Minh stad (Saigon)
Vietnam • Ho Chi Minh stad (Saigon)
A young girl prays amongst the smoke of the gigantic incense sticks in the Thien Hau Temple, an oasis a quietness in the chaotic old city of Saigon.
Tijdens het struinen over de adembenemende stranden van Isla Bastimentos zagen we deze kleine dikzak. De enige niet palmboom aan de waterlijn was binnen enkele minuten volledig kaal gegeten door deze luiaard. Wat een schatje.
Er staan meer dan vijfhonderd tempels in en om Pushkar, hoewel sommige, zoals de schitterende Vishnutempel, verboden zijn voor niet-hindoes. Het belangrijkste heiligdom van Pushkar, de Brahmatempel, huisvest een vierhoofdig beeld van Brahma, en is een van de weinige tempels in India die aan hem is gewijd. Ben je de tempelbezoekjes zat ga dan lekker door de straatjes slenteren en genieten van de locals die altijd wel ergens mee bezig zijn.
Sadarghat on the river Buriganga, is one of the most busiest and dynamic places in Dhaka. Small boats constantly cross the river to and fro. Here the dabawhalahs are ferried across the river. The word “dabbawalah” , means “one who carries a box”. “Dabba” means a box (usually a cylindrical tin or aluminium container). The closest meaning of the dabbawala in English would be the “lunch box delivery man. And whats for lunch - we guess, pulses, vegetables, a small piece of mutton, about 4 chapatis and rice and don't forget the pickle.
Met mijn 1000-ste foto vier ik al het moois dat Columbus Travel magazine en de RR community me gebracht heeft! De absolute hoogtepunten zijn natuurlijk dat ik de titel Reisreporter van het Jaar 2015 mag dragen, en de reportagereis naar Mexico die ik daardoor heb mogen maken. Uiteraard is mijn duizendste foto er dan ook eentje van die reis. Dit is Micaela. Zij woont in een kleine Raramuri-gemeenschap in de bergen van de Copper Canyon, in het dorp San Luis de Majimachi. Haar leefstijl is eenvoudig en grotendeels nog volgens tradities die dit inheemse volk al eeuwen in stand weet te houden. Tijdens de reis die ik met journaliste Ynske maakte, logeerden we een nacht op haar terrein. Ze was authentiek, enigszins verlegen, maar bovenal ontzettend vriendelijk. Je leest meer over deze bijzondere ontmoeting in de reportage die over ongeveer twee weken in de winkels ligt. Lieve medereporters, ik wil meteen nog even van de gelegenheid gebruik maken jullie allen te bedanken voor al jullie fijne reacties en mooie foto's en tips! Het is fijn om elkaar zo te kunnen inspireren!
Dolores komt alleen maar op zondag naar La Paz. Zij woont in El Alto (een soort voorstad van La Paz en erboven gelegen, die inmiddels meer inwoners telt dan La Paz). Ik heb haar op Plaza Alonso de Mendoza ontmoet. Ze zat er met twee vriendinnen en wou in eerste instantie echt niet op een foto. Maar toen ik met haar begon te praten en zij kon vertellen hoe belangrijk het voor haar is om elke week naar haar kerk in La Paz te komen ging het helemaal veranderen. In eens wilde ze heel erg graag op mijn foto - dat is duidelijk aan haar lach te zien. Bolivia is in opzichten van fotograferen helemaal geen India. Zonder taalkennis is het echt lastig om een portret te nemen waarop de mensen niet sacherijnig kijken....
Tijdens onze rondreis door Uganda, kregen we de mogelijkheid om The Little Angels Needy Children & Orphan Project te bezoeken. Een project gesitueerd nabij Lake Bunyonyi die zich op dit moment inzet voor ongeveer 200 kinderen om hun leven te verbeteren. We kregen een warm ontvangst, de kinderen wilde alles laten zien en we werden aan de hand meegenomen. Er werd gezongen, gedanst en we mochten meekijken tijdens een Engelse les. De kinderen hadden een grote lach op hun gezicht en waren erg enthousiast dat er Mzungu's (mensen met een blanke huid) op bezoek waren. Op deze foto lacht een kleine jongen ondeugend, want ons bezoek leek toch even wat leuker/spannender te zijn dan de les op dat moment.
Het sfeervolle Rode Plein in Moskou is in het avondlicht nog een tikkie aantrekkelijker. De sneeuwval tovert het geheel om in een sprookjesachtig en kleurrijk decor.
Het zuiden van de staat Utah herbergt veel nationale parken. Daarvan is Bryce Canyon Natl. Park wel een van de bekendste en meest bezochte. Dat grote bezoekersaantal heeft natuurlijk wel een reden. Het is namelijk een ongelofelijk mooi park dat je moet zien als je er in de buurt bent of beter nog, als het een van je reisdoelen is die je thuis al hebt voorbereid. Wij hebben 8x de westelijke staten van de V.S. bezocht en 4x zijn we in Bryce geweest. Het park blijft een haast hypnotische aantrekkingskracht op ons hebben. Je ziet hier prachtig geërodeerde rotsformaties; ware beeldhouwwerken die in de meest vreemde vormen door de fantasie van de natuur zijn gecreëerd. Als je mooie foto's wilt maken die nog opvallen tussen de grote massa foto's die hier al door zo velen zijn geschoten, fotografeer in dit park dan in de vroege morgen of late namiddag als het licht het mooist is. Dan is het ook veel minder druk. De foto die bij dit tekstje hoort, maakte ik vroeg in de morgen vanaf een van de uitzichtpunten op de "Silent City" (een conglomeratie van rotstorens). Wij maakten de Rim Trail wandeling, tussen Sunset Point en Inspiration Point; deze is gemakkelijk en biedt diverse prachtige uitzichten op de hiervoor genoemde Silent City Er zijn nog veel meer wandelmogelijkheden, ook moeilijkere; een overzicht daarvan is op diverse websites over Bryce op internet te vinden. In het park is accommodatie. Er zijn hotels en lodges en ook kampeermogelijkheden. In de herfst is het minder druk, waarschijnlijk omdat het park op een hoogte van 1500 meter ligt en omdat het daar dan al behoorlijk koud kan worden. Soms is er dan al vroege sneeuw en dat kan er in combinatie met het rotslandschap fantastisch uitzien. Mijn boekentip: Photographing the Southwest van Laurent Martrès, 3 delen. Deel 1: Southern Utah (o.a. met Bryce); deel 2: Arizona; deel 3: Colorado en New Mexico Vooral voor fotografen zijn dit zijn heel fijne boeken met praktische informatie en goede foto's over alles wat de natuur in deze westelijke staten te bieden heeft. Het eerste deel is momenteel uit voorraad leverbaar bij Bol.com voor EUR 27,95. De andere delen zullen hier waarschijnlijk besteld moeten worden. Verder zijn deze boeken altijd leverbaar bij de Visitor Centers van alle nationale parken in de westelijke staten voor een lagere prijs. Ik kocht de 3 delen in een van de parken en heb er nog steeds erg veel plezier van.
Tijdens de trekking in de Simien mountains kwamen we in een klas in een piepkleine dorp ergens in de Simien Mountains binnen. We werden heel hartelijk verwelkomd door een leerkracht. Een ideale kans om het echte klasgebeuren te fotograferen.
Nadat we bij een schooltje waren geweest kreeg onze gids het idee dat we Birmaanse kinderen wel erg leuk vonden. Enthousiast bracht hij ons tijdens de drie daagse trekking langs allerlei schooltjes. Telkens weer werden de kinderen razend enthousiast toen we aankwamen met onze bleke huidjes en camera's. Hier was dat ook het geval. Op werden bedolven onder de kinderen, totdat de lerares er genoeg van had en alle kinderen terug de schoolbanken in joeg. Een jongetje kreeg het nog voor elkaar om bij het raam te komen staan om naar ons te kijken.
Als kind deed ik dit ook veel. Alleen een haarnetje vond ik te moeilijk. Kop en schotel, zeilschip en vuurtoren gingen nog net. Dit jongetje probeerde het zijn oma te leren maar dat lukte niet helemaal. Uiteindelijk deed hij het zelf maar en toonde trots het resultaat.
Tijdens onze rondreis door Orissa werden we warm welkom geheten in de kleine dorpjes. In een van de dorpjes nodigde een schooldirecteur ons uit om zijn schooltje te bezoeken. De meeste kinderen zaten buiten te lunchen maar in een van de klassen trof ik dit brave schooljongentje aan. Natuurlijk vroeg de schooldirecteur na ons bezoek om een donatie , iets was we graag deden. Geweldig dat de kinderen in de allerkleinste dorpjes toch naar school kunnen en een beetje hulp is natuurlijk altijd welkom!
Het TakTok klooster festival, op een uur rijden van de hoofdstad van Ladakh, Leh . Het festival start met een ronde van de aanwezige monniken in prachtige kleuren. Ze verplaatsen zich in een cirkel,met speciale passen en ze draaien zichzelf steeds een keer naar het midden en een keer naar buiten toe. Voor deze jonge monnik was het waarschijnlijk de eerstekeer dat hij aan dit speciale festival mocht meedoen. Deed dit vol verve maar de onzekerheid straalde er van af. Na deze openingsceremonie volgden de andere dansen die steeds weer verhalen dat de slechte demonen veranderen in goede beschermdemonen en de bescherming van de Boedhistische leer.
Als we ons geïnstalleerd hebben in ons huisje in Okaukuejo is het tijd voor onze eerste game-drive in een open jeep door Etosha. We hebben net een goed plaatsje in de jeep bemachtigd als er een famili... Lees meer
Twee weken geleden ben ik op stedentrip naar Kiev geweest. Een prachtige en kleurrijke stad met onder meer schitterende kerken en kloostercomplexen. Maar het hoofddoel van de trip was voor mij een exc... Lees meer
Diepe kuilen trotserend, rijden we met onze auto over een zandweggetje naar ons hotel aan de baai van Breidavik. Dit gehucht is het laatste stukje bewoonde wereld op weg naar Látrabjarg, één van de gr... Lees meer
Een reisreporter is een reisreporter, daar zitten geen verschillen tussen. Nou vooruit, een kleintje dan: er zijn reisreporters en er zijn reisreporters van het eerste uur. Deze laatste reisreporters,... Lees meer
Ik kreeg de vraag om suggesties te geven voor een 6 weekse reis Zuid Afrika, Namibie en/of Botswana met een gewone auto. Kruger 10 dagen, St. Lucia en ook nog Kaapstad. En het is niet de eerste keer n... Lees meer
Ik plaats dit blog onder Oost Madagaskar vanwege de laatste paar dagen in PN d'Andasibe. Maar dit 3e deel begint nog in Centraal Madagaskar. Wo We lopen vanaf Camp Catta richting de RN7 en laten d... Lees meer
Zo, nu ik ook de andere helft van de foto's van Madagaskar heb kunnen bekijken op mijn laptop kan ik ook weer verder met het reisschema... Hier is deel 2. Vr Na een lekker ontbijt maken we ons wee... Lees meer
Waar het mee begon: Dit jaar besluiten we ons Zuid Afrika verblijf in te korten en te verruilen voor drie weken Madagaskar. Vanuit Johannesburg naar Madagaskar met Madagaskar Airlines omdat dat toch... Lees meer
Bij mijn voorbereidingen voor de reis naar Madagaskar begon ik me te realiseren hoe groot dit 8e continent eigenlijk is. Hoe ga ik dit eiland verkennen? Hoeveel weken ga ik er voor uittrekken? Wat wil... Lees meer
“In de jaren voor de oorlog had Va (=vader) een stukje land bij de Zee (=Zuiderzee), tussen Nunspeet en Doornspijk. Soms kon hij het verhuren aan een boer uit de buurt en hadden wij er geen omkijken n... Lees meer