Bartjroth

Ik reed meer dan een uur op de rondweg van Sint Petersburg voor ik de stad achter me liet. Met nog een tussenstop vlak voor de grens arriveerde ik de volgende dag in Helsinki. Hier zette ik mijn tentj... Lees meer

De laatste avond in het hotel in Velsk werd opgeluisterd door een gezelschap van een stuk of tien vijftigers dat een feestje vierde. Voor deze gelegenheid werd het volume van de muziek opgeschroefd to... Lees meer

Na Perm wachtte ons het avontuurlijkste deel van de trip door Rusland. 2000 km door een gebied waar ze in de regel nog nooit een toerist gezien hebben. En dat bleek. In cafe's langs de weg raakten de... Lees meer

In ongeveer twee weken reed ik van Ulaanbaatar naar Omsk, van waaruit mijn neef Stefan zou meerijden. Ik reed veel, zag weinig, en heb daardoor over dat deel niet zoveel te melden. Behalve misschien d... Lees meer

In het gerkamp bevond zich ook een groep gepensioneerde Fransen die met grote terreinauto's naar Mongolië waren gereden. Met de namen van de begin- en eindstations in felle letters op de auto's geplak... Lees meer

Het was leuk om Martijn en Marie weer te zien en we spraken af dat we een stukje samen zouden reizen. Ondertussen bezochten we het Nadaam-festival in Mörön, één van de hoogtepunten van Mongolië... Lees meer

Het Amarbayasgalant-klooster, ten westen van Darkhan, was niet bepaald eenvoudig bereikbaar. Ik moest alle terreinrijkwaliteiten van Sammy en mezelf aanspreken om sommige passages, waarbij we door str... Lees meer

De tweede dag in Ulaanbaatar werd in de bus mijn smartphone gerold. Dat kan in elke grote stad gebeuren, maar ik baalde er wel erg van. Niet alleen stonden er veel foto's op, maar ook contactinformati... Lees meer

Wat ik al lang gevreesd had, gebeurde tijdens mijn eigen rijbeurt op een onoplettend momentje toen ik net iets te hard over een hobbel reed: er brak een achterbladveer. Je kan met een gebroken bladvee... Lees meer

Kort na Risbeks alarmerende opmerkingen viel hij, in tegenstelling tot ikzelf, in slaap. Ik hoorde die nacht veel geluiden om de tent, maar die werden veroorzaakt door een paar flinke regenbuien en wi... Lees meer

"No problem". "Go!". Het waren de favoriete uitdrukkingen van Risbek. En dus riep hij dit ook voortdurend toen het spoor waar we op reden zich zorgwekkend ver begon te verwijderen van de route op he... Lees meer

Ik liet Risbek ook rijden, want elke dag minimaal 8 uur rijden is best zwaar. En zeker in west-Mongolië. Er zijn geen wegen. Alleen sporen die zijn ontstaan doordat ooit iemand bedacht maar eens zó ov... Lees meer

De Mongoolse douanier was de eerste die geen genoegen nam met alleen de autopapieren. Hij wilde ook zien dat het chassisnummer op de auto daadwerkelijk overeenkwam met het nummer dat op het kentekenbe... Lees meer

De grens tussen Rusland en Kazachstan markeert behalve de scheiding van twee landen ook de scheiding van twee totaal verschillende landschappen. Kazachstan is leeg, kaal en grotendeels ongecultiveerd.... Lees meer

Kazachstan zou het land worden waar ik de meeste autopech zou ondervinden. Maar "elk nadeel heb z'n voordeel". Daardoor ontmoette ik ook weer een paar ontzettend aardige en behulpzame mensen zonder wi... Lees meer

Na Turkmenistan moest ik helaas ook weer snel door Oezbekistan heen. Té snel. Maar omdat ik net als in Turkmenistan verplicht in dure hotels verbleef, kon ik het me niet permitteren er veel tijd doo... Lees meer

Twee mannen gebaarden waar ik moest parkeren en snauwden af en toe wat korte commando's. In het Russisch uiteraard (de eigenaren waren Russisch). Ik voelde me niet echt welkom. Maar toen ik binnenkwam... Lees meer

Na een korte nacht, ik had besloten nog wat stoom af te blazen in de bar van het hotel en lag pas rond 3 uur op bed, stond de volgende morgen om 9 uur mijn gids klaar. Dat is verplicht als je met je e... Lees meer

De boottocht verliep onverwacht soepel. Ik had zelfs een cabine voor mij alleen met schoon beddengoed en een wastafel. Toen ik in "restaurant" aan een tafeltje ging zitten werd ik binnen 10 seconden g... Lees meer

Ongeveer vier uur lang stond ik aan de Azerbeidzjaanse grens. Iedereen die aankwam moest achteraan de rij aansluiten. Dat ging uiterst geordend. Totdat één of andere wijsneus, ergens halverwege de rij... Lees meer