Arjanvergeer
Priester op de prairi
In de bergen van Tigray, aan de noordelijke grens met Eritrea, liggen tientallen (sommigen zeggen: honderden) kleine kloostertjes verscholen. Deze kloosters zijn in de rotsen uitgehakte kunstwerkjes, eeuwenoud en beschilderd en versierd met wat er maar voor handen was. De belangrijkste taak van de priester (elk klooster heeft één priester) is het bewaken van de sleutel. Zonder priester geen sleutel en zonder sleutel geen toegang. En oja, zonder fooi geen priester...
Kameleon
Sommige gidsen hebben superogen: die weten als je in een hard rijdende jeep in volle vaart langs scheurt alsnog een groene kameleon te onderscheiden van het groene struikgewas. De planten en dieren op Madagascar zijn heel bijzonder, maar de zintuigen van de gidsen minstens net zo.
Sfeer in Madagascar
Madagascar is onwaarschijnlijk kleurrijk, als een soort gekke combinatie van het Caribisch gebied, India en Buenos Aires. Zo ook dit willekeurige straatbeeld, als de schemering valt. Snoepwinkel!
Op jacht naar plastic
Vlak voordat we met de bus Bahar Dar binnenreden, stopten we nog even voor een laatste plaspauze in de berm. En ook nu, zoals altijd, worden we belaagd door kleine jochies en meisjes, op jacht naar onze lege waterflessen. De meeste doen dat agressief en schreeuwerig, maar dit jochie had een andere tactiek: heel indringend kijken.
Gouden branding
Als de zon ondergaat voor de kust van Corong Corong, in het noorden van Palawan, is het niet moeilijk te snappen dat dit zeelandschap tot de mooiste van de wereld wordt gerekend. Dat is overdag al zo, met de zwarte rotsen uit het blauwe water, maar bij zonsondergang wordt het echt een juweel.
Wadi Rum
Wadi Rum is één van de mooiste plekken waar ik ooit geweest ben. Dat prachtige oranje zand, dat tijdens zonsondergang wel in de fik leek te staan, met overal die hoopjes roodoranje rots en de cliché-kamelen. Maar het mooiste waren de Jordaniërs, dat trotse gastvrije volk, dat op onverklaarbare wijze hun kleding wit wist te houden in deze zee van oranje.
Grote zus en kleine..
Grote zus steunde onder het gewicht van haar broertje, die daar eigenlijk te zwaar voor was, op haar rug. Ze bleef maar heen en weer ijsberen langs onze trein, in de hoop dat tussen die rijke witte westerlingen er iemand was die haar wat kleingeld of een lege fles wilde geven. Van mij krijgt ze niks behalve een glimlach, ik geef nooit aan kinderen. Maar jee, wat maken ze dat lastig.
Het echte wereldwonde
Eigenlijk waren we in Sabang voor de Puerto Princesa Underground River, tegenwoordig een officieel wereldwonder. En hoewel die grot heus wel bijzonder was, haalde deze het niet bij de prachtige varanen die rustig door de jungle slenterden bij de ingang van de ondergrondse rivier. Aan deze grote draken konden we zien dat Komodo en Rinca niet zo heel ver weg meer zijn, net als Mordor....
Hapje rauw vlees
Ik weet niet hoe de vogel heet (wie het weet mag me helpen), maar ik weet wel dat ik het een van de smerigste vogels vind die ik ooit gezien heb. En een van de bijzonderste tegelijkertijd, met z'n enorme snavel en z'n sterke lange poten. Dit exemplaar had net een dood knaagdier gevonden op de oevers van Lake Awassa en hij zit het in grote happen te verorberen, inclusief alle vliegen die ook op het carcas zaten te dineren.
Vriendschap
Vriendschap ziet er over de hele wereld hetzelfde uit. Deze twee meisjes, onderweg van school naar huis, lieten elkaar geen seconde los en giechelden zoals ook over de hele wereld, de meisjes hetzelfde giechelen.
Hyena's in de stad
Elke nacht verzamelen zich voor de poorten van het oude Harar in Oost-Ethiopie de wilde hyena's uit de omgeving. Ze hebben namelijk een vaste vriend in de stad, die al het restvlees overdag ophaalt bij slagers en winkeltjes en daarmee 's avonds voor de poorten gaat zitten om de hyena's te voeren. Het was niets minder dan kippenvel om zo dicht op die krachtige geweldige beesten te zitten, die zich kalm laten voeren in het licht van de koplampen van een wachtende auto. Ze ruiken naar natte hond. Nog meer kippenvel kregen we die avond toen we terug naar ons hotel slenterden en er opeens op twee meter afstand voor ons neus een hyena in het straatvuilnis stond. Toen heb ik niet mijn camera durven pakken...
Hij is bruin! Nee,...
De eerste keer dat we in Madagaskar een kameleon zagen, wisten we niet wat we zagen. We kenden natuurlijk de verhalen van de snel van kleur veranderende dieren, maar om het zo voor je ogen te zien gebeuren - hoe de ene kleur uit zijn huid wegtrok en de volgende ervoor terug kwam - vonden we iets ongelofelijks.
Kleurrijk Madagaskar
Soms wisten we niet waren we waren in Madagascar, tussen de Aziatische rijstvelden, de heerlijke Franse biefstuk, de Afrikaanse landerigheid in de dorpjes of, zoals hier, de kleuren en geuren van het Caribisch gebied. Veel van de muren in Diego Suarez waren door een kunstenaar mooier gemaakt met verbaasde gezichten en dat kwam goed uit, want zo voelden wij ons ook vaak in dit gekke land.
Ethiopische ogen
Ze liet me met haar ogen niet los. Vanaf het moment dat ze ons in het vizier had, wilde ze op de foto. We gingen rustig in het gras zitten met uitzicht op de heftige Blue Nile Falls, die haar watersluier over ons heen waaierde, en zij bleef onverstoord staan. Tot mijn verzet brak en ik een foto van haar maakte. Het hielp niet, haar ogen hebben me nog steeds vast.
Broertjes
Met de trein reden we door een van de armste stukken van Madagaskar. We stopten om de paar minuten in piepkleine gehuchtjes van dorpen, voor wie de trein de enige levensader was, de enig verbinding met de rest van de wereld. Bij elke stop werden we omringd door verkopertjes, bedelaartjes en vooral heel veel nieuwsgierige kinderen - die er niet allemaal blij mee waren dat wij daar waren, zo te zien.
Samen leren
Op een van de mysterieuze eilandjes in het Tana Meer, de bron van de Blauwe Nijl, ligt een klein schooltje waar een aantal van de priesters worden opgeleid die zich verspreiden over de kloostertjes in en rond het meer. De priesters lezen in hun eigen taal die alleen zij spreken, eeuwenoude boeken van geitenleer. Je kon aan deze jongens zien dat ze niet konden wachten tot ze daarbij hoorden. Het leren ging grondig en fanatiek.
Lunch is binnen!
Ijsvogels zijn niet alleen heel kleurrijk, maar ook heel rusteloos. Huppeldehup van steentje naar blokje en weer het water in voor een poging een vis te vangen. En raak! Tijd om de ijsvogel verderop, die zonder vis in de snavel, eens lekker te gaan verwennen.
Jochie met vliegen
Soms doet iets wat je van zo vlakbij ziet, pijn van binnen. Het noorden van Ethiopie is ontzettend vruchtbaar, met rijk en groen land. Niemand zou daar honger hoeven hebben. Maar ook daar is de honger en de ellende van het zuidoosten soms opeens zichtbaar, zoals op het gezicht van een droevig jongetje met vliegjes in zijn ogen.
Nieuwsgierige vriende
Onderweg naar het zuiden van Ethiopie kreeg onze wagen een lekke band. We stonden nog geen minuut stil of waren omsingeld door nieuwsgierige jongens en jochies, die uiterst geconcentreerd ons bestudeerden en stiekem over ons fluisterden.
Zorgzame oma
In een dorpje vlakbij Awassa bezoeken we een oude mevrouw, die sinds haar kinderen stierven aan AIDS, zorgt voor haar kleinkinderen. De vrouw is dankbaar voor haar nieuwe huisje, dat ze heeft kunnen krijgen met hulp van Stop Aids Now en Oxfam Novib. We zijn erg onder de indruk van haar kracht en zorgzaamheid in een dorp waar verder niets is.
Gezin op de berg
Na een trektocht door de Simien Mountains van enkele dagen, arriveerden we bij onze laatste slaapplaats. Het was 3600 meter hoog en ijzig koud. Op een betonnen randje bij een huisje zaten deze vier kinderen naar ons te kijken - en wij naar hen. Ik moest aan ze denken toen ik in mijn tent lag die avond en niet kon slapen van de kou. Hoe zou het met ze gaan?
Meisje
Een ondeugend bedelaartje was ze, met haar grote ogen die ze precies kon zetten zoals ze ze wilde: soms hopeloos treurig en hongerig wanneer ze met opgeheven handje bij je stond. Vlak daarna ook weer bijna flirterig vrolijk, als ze weer wat gescoord had tussen de toeristen in Bodgaya.
Te lekker om te...off
Op Bali vallen we midden in een groot offerfeest, waar grote hoeveelheden sigaretten, wierrook, rijst en allerlei stapels heerlijk vers fruit op het hoofd van de dames de tempel wordt binnengedragen. En dan de meisjes er om heen, die wachten tot ze zelf naar binnen mogen en ondertussen al dat fruit eigenlijk te lekker vinden om te offeren...
Bijna Bijbels
De trappen van Varanasi aan de Ganges zijn een samenvatting van India, waarin alle prachtige en vreselijke dingen van India door elkaar bewegen, als een soep van religie, hard werken, hoop, devotie, ziekte en dood, rijkdom, armoede en wanhoop. Zo ook dit kleine groepje mensen, met die verhalende gezichten, waarin je heel India kunt lezen als je je best doet.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
