Tsjikatilo
Wat kijk je??
Tsja...af en toe gaan foto's niet helemaal zoals je ze bedoelt had. Neem nou deze pelikaan. Ver boven ons bovenop een lantaarnpaal zat deze pelikaan de buurt eens goed in de gaten te houden. Erg grappig was dat iedere keer als wij onder hem/haar doorliepen de kop op z'n kant werd gegooid en een groot oog ons goed in de gaten hield. Na de zoveelste passage leek het of de pelikaan zich klaarmaakte voor 'take off' een ideaal fotomoment leek mij. Camera in de aanslag voor HET moment. Op het moment supreme schreeuwde mijn enthousiaste reisgenote inene "NU KLIKKEN"! Dat deed ik ook, maar dan wel terwijl ik achterom keek...een beetje geschrokken van het enorme enthousiaste meedenken. De pelikaan was door dit enthousiasme ook wat uit balans geraakt en wierp nog even een blik naar beneden (welke ik dus per ongeluk vast legde) alvorens uit zicht te verdwijnen. Tsja een vliegmoment is het niet geworden, maar wel een foto met verhaal.
Moeders mooiste
Gestoken in een roze trainingspakje viel dit meisje op. Ringetjes in haar oren, helemaal schoon en duidelijk moeders trots. Moeder duwde haar dan ook enkele malen vol trots voor de camera. Het kleine dametje dacht er het zijne van (en ik eerlijk gezegd in eerste instantie ook), maar ze kon gelukkig uiteindelijk erg lachen om haar foto en ging er nog een paar keer op haar best voor staan..... Later zijn we teruggereden om een uitgeprinte versie van haar foto te kunnen geven. De glimlach verscheen weer op het kleine koppie en een enthousiast zwaaiend handje deed ons uitgeleide...
Oude sporen
Zomaar een trap...ergens tussen de ruïnes van de eeuwenoude Maya stad bij Palenque. Zomaar een trap. Verscholen tussen het groen en nauwelijks nog zichtbaar. Zomaar een trap welke een enorme geschiedenis met zich mee draagt. Wie zouden er ooit overheen gelopen hebben? Wat zou de trap allemaal 'gezien' en 'gehoord' hebben? Nogmaals...zomaar een trap, maar wat graag zou ik die trap stiekem even zijn...gewoon om te weten wat er honderden jaren geleden gebeurde op die prachtige plek in het oerwoud. Zomaar een trap, maar wel een hele mooie!
Stoere krijger
Na onze 3e lekke band waren we door onze reservebanden heen. Deze behulpzame Masai stapte bij ons in de auto om de beste garage te kunnen wijzen. Hij vond het maar wat spannend om bij ons (4 dames) in de auto te zitten. Stoer, maar ook een beetje beschamend merkten we. Een dame achter het stuur tast blijkbaar wel een beetje in de mannelijkheid aan. Hij bemoeide zich dan ook graag met onze rijkunsten (te hard, te zacht, te vroeg geschakeld, te laat geschakeld etc. etc.) Mijn reisgenote had het snel met hem gezien en gaf het stuur graag uit handen. Mijn beurt dus, want de andere 2 dames hadden ook geen trek in het commentaar. Ik heb hem gewoon gezegd dat het commentaar achterwege mocht blijven of dat hij anders even mocht rijden. Een grote witte glimlach werd er tevoorschijn getoverd en zijn mobieltje. Ik heb hem niet meer gehoord, hij was te druk met zijn mobiel, tenminste dat deed hij voorkomen, want tsja...het risico lopen om zelf achter het stuur gezet te worden liep hij liever niet, want autorijden dat had deze stoere krijger nog nooit gedaan.....
Kleurenpalet
Boven op de berg in Guanajuato hadden we een prachtig uitzicht over de kleurrijke stad. Onder ons was luid en duidelijk een schoolklas zijn muzikale kunsten aan het bijschaven (en dat was ook wel nodig). Het zonnetje scheen en de kleuren van de stad werden mooi belicht. De stad staat op de Unesco werelderfgoedlijst en dat is ook wel te begrijpen. Het stadje ademt geschiedenis uit. Koloniale Spaanse architectuur domineert de stad en is een lust voor het oog...dus mocht je in de buurt zijn....
Verrassing
Zuid-Lesotho...we stoppen langs de kant van de weg om te genieten van het uitzicht en om wat foto's te nemen van het prachtige landschap met daarop de typische Lesotho-huisjes (rondavels). Inene verschijnt er een hoofdje in beeld....huh??? Ik ben erg verbaasd...waar komt zij inene vandaan? Ook mijn vrouw kijkt met enige verbazing naar het plotselinge verschijnen van het meisje. Niet veel later zien we een paar handjes aan het wegdek hangen lijkt het en komt er nog een hoofdje te voorschijn. We lopen richting de rand en zien ver onder ons een huisje liggen, vanaf dat huisje klautert een sliertje aan kinderen inmiddels naar boven. Hoe ze ons gespot hebben is ons een raadsel (misschien de auto horen stoppen?), maar ach gezellig is het wel.
Coral Pink
De 'Coral Pink Sand Dunes State Park" werd er op onze trip even tussendoor gefietst. We reden er langs en nog een klein gaatje (en die zijn erg klein kan ik je vertellen) in ons reisschema deed ons besluiten de afslag naar dit park te nemen om even met onze voeten in het zand te kunnen staan. Je kunt in dit gebied heerlijk wandelen lazen we...als je tegen herrie kan althans, want er wordt ook fanatiek op Quads rond gescheurd en dat was toch een beetje een afknapper als je rustig denkt te kunnen wandelen. Desalniettemin een prachtig gebied als je de Quads wegdenkt (oordopjes meeneemt en in doet), maar waarschijnlijk waren wij er gewoon op het verkeerde tijdstip....
Avondlicht over...Hon
Onze zeer vermoeide voeten protesteerden al hevig toen wij besloten toch niet het penbaar vervoer te pakken, maar nog even wat extra geuren, indrukken, geluiden en sfeer van Hongkong mee te pakken en dus naar ons hotel terug te lopen. De zon zakte inmiddels langzaam en toen wij op een fly-over liepen waar auto's in grote getale onderdoor denderden. We zagen dat deze de wolkenkrabbers van Hongkong nog even in het licht zette en bleven, tot zeer grote dankbaarheid van onze voeten (welke ons de hele dag al heel Hongkong door hadden gedragen) staan om van dit moment te genieten. Natuurlijk werd er nog even een foto van deze bruisende wereldstad geschoten voordat de zon geheel verdween en de stad enkel nog werd verlicht door een enorme hoeveelheid aan uithangborden, straatverlichting, autolampen en ga zo maar door...
Kleine vissers
Langs Lake Malawi vind je vele vissersdorpjes. Heerlijk om langs te lopen, vooral vroeg in de ochtend wanneer de vangst wordt binnengehaald en te drogen gelegd op grote, lange tafels. Dit bundeltje kinderen vermaakten zich prima op een steiger (eentje van wat twijfelachtige kwaliteit). Ze hadden wat hengels gemaakt en hiermee werd zowaar het ene visje na de andere gevangen. Vol enthousiasme over de vangst werd vervolgens de hengel doorgegeven en ging de volgende er eens goed voor zitten. Vol geduld werd er door de toeschouwers gewacht op de volgende vangst....in opperste paraatheid om de beurt over te nemen.
Grillig
We zijn (nog) alleen op de vlakte van Dead Vlei. Een groot deel van de vlakte staat nog vol in de schaduw, maar in een rap tempo trekt de schaduw zicht terug en begint de zon zich te laten voelen. De dode bomen die verspreid staan over de vlakte vormen een bizar schouwspel. Hun vormen zorgen voor mooie grillige schaduwen welke prachtig zichtbaar zijn op de bijna witte ondergrond. De zon begint met de bomen te spelen...langzaam worden ze uit de schaduw getrokken en vallen niet meer weg tegen de achtergrond...ik neem nog snel even wat foto's. Haast kleurrloos zijn deze terwijl de vlakte achter mij zijn ware kleuren begint te laten zien....wat adembenemend mooi is het hier.
Zelfportret
Kinderen en fototoestellen...tsja als ze die spotten ontkom je er bijna niet aan dat ze overal voor springen om maar in beeld te komen om vereeuwigd te worden. Wat ik zo af en toe dan nog leuk vind om te doen is ze zelf het toestel ter hand laten nemen en te laten klikken (natuurlijk onder enig "streng' toezicht). Deze dame wilde dit echter niet, maar regisseerde mij graag hoe ik een foto van haar moest nemen. Duidelijk anders in elk geval...zo dichtbij mogelijk, niet recht en een zo serieus mogelijke blik . 10-tallen foto's later (de moed begon me al in de schoenen te zakken) kreeg ze inene een grote witte glimlach op haar gezicht...dit was hem. Haar perfecte zelfportret.
Paasbest
Deze dame zat op het busstationnetje van Teyateyaneng rustig te wachten op haar bus. Op haar paasbest gekleed viel ze een beetje op (lees; uit toon met de overige passagiers, chauffeurs en handelaren die op het station rondliepen cq. -hingen). Ze nuttigde een kippenpootje met de pink omhoog.Een spierwit zakdoekje die uit haar tas werd getoverd deed dienst als schort. Niet veel later had het zakdoekje de rol als servet toebedeeld gekregen en nog een paar tellen later kreeg het zelfs nog een rol ...en wel die van schoenpoetsdoek. Net voor de dame het busje in stapte werden haar schoenen met het zakdoekje nog even flink onder handen genomen. Met glimmende stappers vertrok deze dame met onbekende bestemming...het inmiddels wat minder witte zakdoekje als stille getuige van haar verblijf op het station achterlatend.
Zoekplaatje
Vanaf een lunchplek nabij Lamayuru (als ik het me goed herinner) hadden we dit uitzicht. De typische bebouwing van Ladakh die haast wegvalt in het landschap. De rode figuren rechtsonder zijn een paar jonge monniken onderweg naar boven, Zij vergezelden ons niet veel later bij de lunch. Zonder woorden werden stoelen aangeschoven...thee aangerukt, glimlachen toegeworpen en stilzwijgend aan tafel gezeten (of wat er af en toe voor door moet gaan) tot je je lunch op hebt. Iets wat veel vaker gebeurde. Het afscheid was altijd weer uitbundig...veel lachen en zwaaien... Tsja, Ladakh heeft een vriendelijke, gemoedelijke en vooral diepe indruk achter gelaten.
Middelpunt
Tijdens een tocht vanuit Ushuaia over het Beagle Kanaal varen we ook langs een vuurtoren. Deze draagt de naam Les Eclaireurs en is denk ik een van de meest gefotografeerde vuurtorens van Zuid-Amerika... Ook ik hem hem op de foto gezet, maar eigenlijk niet eens om de vuurtoren. Ik vond de lucht erachter fantastisch. Deze leek zich wel te vormen om de toren zodat deze prachtig in het middelpunt kwam te staan en ik eigenlijk gewoon gedwongen werd om de toren op de foto te zetten ;-) . Dus hierbij dan toch ' the lighthouse at the end of the world' (al klopt dat stiekem niet helemaal...een door Jules Verne beroemd gemaakte vuurtoren schijnt nog wat oostelijker te liggen en die verdient deze titel eigenlijk...)
Kleurrijke oma
In Soweto (SOuth WEstern TOwnships van Johannesburg) kregen we de mogelijkheid om ook een kijkje te nemen in de zgn. kleurrijke "matchbox" huisjes (tijdens de apartheid door de regering gebouwde, goedkope 4 kamer woningen, bestemd voor de 'zwarte' bevolking [arbeiders]). Deze dame was een van haar bewoners. Vanuit haar (2!!) stoelen bekeek ze ons aandachtig en kregen we vervolgens een spervuur aan vragen op ons afgevuurd....over voetbal wel te verstaan. Ze keek duidelijk uit naar de komende werldkampioenschappen. Tsja, enigszins uit het lood geslagen door het onderwerp bleken we tot haar teleurstelling ook nog eens een flink tekort aan kennis te hebben. Ach, desondanks hadden we een hoop lol (want een dosis humor was deze dame ook niet vreemd). Helaas vroeg het fototoestel om een serieuze blik en kon ze vanuit haar strategisch geplaatste stoelen me overal zien en zat het vangen van een spontaan momentje van deze kleurrijke Soweto oma er helaas niet in...
Niet bewegen
Voordat ik af mocht drukken bewoog deze jongen alle spieren die er maar in zijn gezicht te vinden waren....het resultaat...totale spierontspanning en een bijna uitdrukkingsloos gezicht. Nou ja...eigenlijk moet ik voor het woord uitdrukkingsloos het woord ' stoer' gebruiken van de jongen. Nou vooruit dan. Is ie niet stoerrrr ;-)
Highlight
Ingrediënten voor een fantastische ervaring: - 1 klein vliegtuigje (bij voorkeur een Cessna) - een beetje boel prachtig weer - 1 fototoestel - 3 blikjes fris (het kan warm worden daarboven) - 1 gezellige piloot (en kundige...da's ook wel erg handig) - als tourgebied bijvoorbeeld de woestijn van Namibie - het aantal GB aan geheugenkaartjes geheel naar eigen smaak toevoegen. Even mixen en vervolgens een uurtje laten vliegen... een geweldige ervaring gegarandeerd!
Geschiedenis op de...
Middels de muren van Mexico Stad gaf kunstenaar Diego Rivera de geschiedenis terug aan het Mexicaanse volk. Hij verfraaide namelijk onder andere het Nationale paleis in deze stad met enorme muurschilderingen. Op deze foto staat maar een zeer klein deel van een van de gigantische muurschilderingen die de geschiedenis van Mexico verbeelden. Uren hebben we hier rond gelopen, onze ogen uitgekeken en genoten van alle kleuren en taferelen die voor onze ogen plaatsvonden enne... dit plaatjes kijken leverde nog een goede les in de Mexicaanse geschiedenis op ook.
Verenigde Staten • San Francisco
Verenigde Staten • San Francisco
Golden Gate
Ononderbroken kon de zon onze huid bereiken. Een stralende zon en een strak blauwe lucht zorgden voor een aangenaam verblijf in San Francisco...Het in San Francisco welbekende fenomeen 'mist' leek aan ons voorbij te gaan. Maar dan toch, aan het einde van de dag tijdens een wandeling langs de baai, hadden we prachtig zicht over het water en de Golden Gate (weliswaar op flinke afstand). De zon stond al erg laag en een paar enthousiaste zwemmers (zo warm was het nou ook weer niet nl.) trokken onze aandacht. Bijna misten we hem....Onze eerste blik op de Golden Gate gehuld in een vage waas. Dichterbij dan dit kwamen we niet bij mist (wel bij de Golden Gate), maar desalniettemin was het een prachtig gezicht.
Dolomisti
Zon, regen en sneeuw op een dag?? Geen probleem in de Dolomieten. Tijdens een bloedhete wandeling door groene velden, langs bergbeekjes en door de grillige vormen van de bergen werden we verrast door een enorme wolkenpartij. Mist kwam als een deken over de bergkammen heen gegleden en de wolken zorgden ervoor dat het leek of de nacht zijn intrede had gedaan. De rillingen liepen over onze rug...van de kou wel te verstaan, want die was met het verdwijnen van de zon ook meteen in alle glorie aanwezig. Een prachtig schouwspel die net zo snel als hij verscheen ook weer was verdwenen...
Gouden licht
Aan het einde van de dag besluiten we nog even het duinengebied net buiten Swakopmund te gaan verkennen. We voelen ons weer even heeeel jong in deze enorme zandbak. Na een paar sprintjes (ja...een paar maar..we zijn ook de jongsten niet meer) de mega duinen op en af is het tijd om te genieten van de ondergaande zon. Het rode zand krijgt langzaam een goudgele gloed. Het lijnenspel van de duinen en de omgeving is prachtig en foto's worden dan ook in overvloed gemaakt. Op de achtergrond rijden de Namibiers van hun werk terug naar huis en vakantiegangers naar hun onderkomen voor de nacht. Wij wachten nog even tot de zon helemaal onder is en rijden dan terug...met blosjes op onze wangen van de zon. het rennen en het prachtige uitzicht spoelen wij het zand uit onze haren en genieten van een heerlijke maaltijd welke reisvrienden van ons bereid hebben...wat is het leven mooi!
In the picture
Deze jongen was bang niet op de foto te komen...tenminste...het fototoestel stond op hem gericht en dat wist hij, maar toch.... Hij bewoog zich dan ook op alle mogelijke manieren richting lens. Deze foto is dan nog het beste gelukt. Hierop staat hij niet al te dichtbij (lees alleen een oog of neus in beeld) en is hij toch ' in the picture'
Voor een paar...dubbe
Luxe slapen nabij de Sossusvlei kost al gauw een aardige duit. Maaaar....de Sossusvlei lodge heeft een paar jaar geleden een mooie middenweg gecreëerd tussen luxe en toch goedkoop slapen. Ongeveer 5 minuten (5km) rijden vanaf de gate van de Sossusvlei ligt 'Desert Camp'. Hier kan je slapen in huisje welke half van canvas, half van steen en welke erg comfortabel....eigenlijk wel luxe te noemen zijn. De [url="http://www.desertcamp.com/dc-camp-units.htm" target="_blank"]huisjes[/url] zijn ruim en buiten heb je een heerlijk (privé) terras met waanzinnig mooi uitzicht. Hier is ook een keuken te vinden (inclusief koelkast, kookplaatjes en een wasbak met stromend water). Ook staat er een grote BBQ tot je beschikking. Self-catering dus,maar het wordt nog mooier je kan nl. ook gebruik maken van het waanzinnig lekkere eten van de nabij gelegen Sossusvlei lodge. Je kan het eten bestellen en dan komen ze het brengen, maar natuurlijk kan je ook daar gewoon uit eten gaan. Ondanks dat het verleidelijk is om lekker voor je te laten koken is het natuurlijk ook erg lekker om je eigen potje te koken terwijl je van de buitenlucht, de rust en het prachtige uitzicht geniet en dit te nuttigen terwijl de zon langzaam onder gaat. Bij het inchecken krijg je trouwens een [url="http://www.desertcamp.com/dc-camp-provisions.htm" target="_blank"]bak met serviesgoed[/url] mee dus zelfs daar hoef je niet voor te zorgen...enkel voor je eigen eten en drinken. Enne het kan warm worden...geen nood een [url="http://www.desertcamp.com/dc-camp-facilities.htm" target="_blank"]zwembad[/url] voor de nodige verkoeling ligt bij de receptie op je te wachten. Het aller leukste is nog dat het wild hier gewoon langs je huisje komt lopen. Menig spoor van hertachtigen vonden wij de volgende ochtend en ook jakhalzen komen graag kijken of er nog wat left-overs zijn van de BBQ. Een absolute aanrader dus dit plekje als je niet in de brandende zon op een camping wilt staan, [url="http://www.desertcamp.com/dc-camp-rates.htm" target="_blank"]geen enorme bedragen[/url] aan je overnachting kwijt wilt zijn en lekker je eigen potje wilt kunnen koken, maar als je geen zin hebt een paar uitstekende koks dit voor je kan laten doen en...en...en...bekijk de foto's maar en boeken (als je naar Namibië gaat natuurlijk) !! http://www.desertcamp.com/
Halverwege
Terwijl wij opperst geconcentreerd bezig waren om niet vast te komen zitten in het mulle zand bekeken een 2-tal gemsbokken het geploeter rustig grazend van de zijlijn. Het duurde even alvorens we door hadden dat ze er stonden en tsja...toen reed de auto ongeveer alleen (lees; leeg) door. Met toestel en al zijn we eruit gejumpt om dit stel te fotograferen. Het 2-tal besloot het toen maar op een lopen te zetten en 1 voor 1 kwamen ze voor onze lenzen langs gesjokt. We hebben ons rot geklikt. Ja en nu staat er maar 1 op...en nog niet eens in zijn geheel da's knap zullen jullie nu wel denken. Bewuste keuze...Het beeld vond ik zo wat speelser....Ik wilde eerst alleen de achterkant plaatsen...maar goed die bespaar ik jullie.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
