Rsteeghs
Kijken naar de optoch
Op een van de dagen dat ik op Isla de Ometepe was, een prachtig vulkaaneiland in het grote Lago de Nicaragua, trok er aan het einde van de dag een religieuze optocht door de straten van het stadje Moyogalpa. Mensen waren feestelijk uitgedost, droegen spandoeken met teksten erop en hadden religieuze symbolen zoals kruizen bij zich. Ook hadden veel mensen speciale versieringen bij of aan hun huis geplaatst, voornamelijk kruizen waar bloemen, kaarsen en soms religieuze afbeeldingen of kleine schilderijtjes bij stonden. Dat maakte het toch al kleurrijke stadje nog aantrekkelijker. Deze twee kinderen zitten voor hun versierde huis. Ze kijken verwachtingsvol naar de aankomende optocht.
Observaties
Koffiehuizen in de dorpen en steden van Marokko zijn vaak een leuke plek om het straatleven te observeren en ervan te genieten. Mensen die voorbij komen lopen met hun ezeltjes of geiten, de bakker die een met verse broden volgeladen handkar aan komt rennen, kinderen die voetballen op een pleintje aan de overkant of mensen die met hun kleedjes onder de arm naar de moskee lopen voor het gebed. Van dit soort taferelen genoten R. en ik dagelijks, want we lasten elke dag wel ergens een koffiemomentje in. Zoals hier in het dorp Taliouine, De omgeving is er prachtig, er zijn veel saffraancoöperaties in de buurt, het gebied is groen en bergachtig en er zijn verschillende campings vanaf waar je van al dit moois kunt genieten. Het dorp zelf bestaat uit één hoofdstraat waar een paar winkeltjes zitten en natuurlijk enkele koffie- en theehuizen. Al nippend van een lekker bakkie en kijkend naar het dagelijkse leven, zag ik deze mevrouw aan de overkant uit haar prachtige raam in de typische okerrode/roze Marokkaanse kleuren hangen. Ook zij observeerde de levendigheid in de straat onder haar.
Bloemenbootjes
Net over de grens met Thailand ligt Pakse, een kleine provinciestad in zuid Laos. R. en ik begonnen ons avontuur in Laos op die plek in oktober 2005. We kwamen precies op het goede moment, want er bleek een traditioneel jaarlijks terugkerend festival plaats te vinden om te vieren dat het regenseizoen voorbij was. Hierbij vinden ceremonies plaats om de regen en de kwade goden af te voeren en de goede goden en het droge seizoen te verwelkomen. Een van de rituelen die hierbij plaatsvinden is het aansteken van bootjes en bakjes met kaarsen, bloemen en andere versieringen om deze vervolgens met de stroom van de rivier mee af te laten drijven. De hele dag hieraan voorafgaand worden op de markt deze "bloemenbootjes/bakjes" verkocht, een vrolijk gezicht. Op deze foto staat een jongetje twee meter van de oever in het water. Hij is heel geconcentreerd bezig het kaarsje in zijn bootje aan te steken. Nadat dit gelukt was dreef zijn verlichte bootje, met honderden andere, de rivier af, een mooi schouwspel.
Bijzondere crematie
Op Hindoeïstisch Bali kennen ze bijzondere begrafenissen/crematies. De overledene wordt eerst begraven (of als er voldoende geld in de familie is gebalsemd en thuis “bewaard”). In de maanden en soms jaren na het overlijden wordt gespaard en worden voorbereidingen getroffen voor de crematie. Er worden prachtige bouwwerken gemaakt. Eén draagbaar om de persoonlijke en waardevolle bezittingen te vervoeren van het huis van de overledene naar de begraafplaats (en als de overledene thuis ligt wordt deze ook in de draagbaar vervoerd). Het andere bouwwerk is een stier gemaakt van hout, stof en papier. Deze is net als de draagbaar prachtig en rijkelijk versierd. Als de lange en uitbundige stoet van het huis van de overledene op de begraafplaats is aangekomen wordt de overledene vanuit het graf (of vanuit de draagbaar) in de stier geplaatst. Dit wordt vooraf gegaan door vele offergaven en rituelen om te zorgen dat de overledene het in het hiernamaals goed heeft. Daarna wordt de stier in brand gestoken, zodat de geest vrijkomt en niet blijft ronddolen op aarde. Op deze foto zie je het eindstadium van dit bijzondere ritueel in Ubud. Een vrouw doet nog een laatste offer terwijl de stier met de overledene in vlammen opgaat.
Vrolijk en Verwaaid
Dit lieve, vrolijke en verwaaide meisje ontmoette ik op het strand van Kuta Lombok. Ze was tussen de kleurige vissersboten aan het spelen met een aantal vriendjes, vriendinnetjes, broertjes en/of zusjes. Zij en hun families wonen in kleine huisjes of houten hutjes aan het strand. Het is een soort wijkje waar de huizen heel dicht op elkaar staan en waar kriskras nauwe straatjes doorheen lopen. Ik ben twee avonden door dit wijkje gelopen om de sfeer te proeven en een babbeltje met mensen te maken. Zo sprak ik een mevrouw die in een enorme vijzel sambal aan het maken was. Ze vertelde me wat er allemaal in zat, in het Indonesisch en door dingen aan te wijzen. Op andere plekken waren mensen kippen aan het koken of een spelletje kaart aan het doen. In grote drommen bij elkaar speelden ze een voor mij onbegrijpelijk spel. En dan waren er dus nog de kinderen die in de “tuin” van hun huis, het strand, aan het spelen waren en die maar al te graag op de foto wilden.
Tweeluik religie-2
….Hier kijkt de mevrouw van mijn vorige foto naar: een enorm beeld van Jezus dat pontificaal in haar woonkamer staat. Deze mevrouw houdt het bij een proclamerende Jezus, maar vaak is Jezus afgebeeld aan het kruis. De betekenis ervan wordt afgeleid van het Christelijke geloof dat Jezus door de Romeinen werd gekruisigd. Dit was in het Romeinse Keizerrijk een veelgebruikte methode om slaven en niet-Romeinen die misdaden hadden begaan te executeren. Oorspronkelijk was het kruis een oosters martelwerktuig, waaraan een veroordeelde werd vastgebonden of gespijkerd om hem vervolgens te laten hangen terwijl het lichaam langzaam en pijnlijk uit elkaar getrokken werd. Soms werden eerst de armen en benen gebroken. Deze vorm van martelen werd uiteindelijk overgenomen door de Romeinen. Als terechtstellingwerktuig was het kruis een verticaal in de grond gestoken paal. Vaak, maar lang niet altijd, was een horizontaal stuk aan het verticale deel bevestigd. Of er in het geval van Jezus een horizontaal stuk bevestigd is, is niet geheel zeker, enkele van de oudste illustraties van Jezus' lijden beelden hem af als hangend aan een enkelvoudige paal. Toch wordt in het Christendom in het algemeen aangenomen dat Jezus aan een paal met horizontale dwarsbalk is vastgespijkerd,een kruis dus.
Tweeluik religie-1
Een van de mooiste steden van Nicaragua is Granada, dat vinden veel mensen althans. De stad ligt aan de westkust van het Lago de Nicaragua en aan de voet van de 1344 meter hoge vulkaan Mombacho. Tijdens het Spaanse koloniale tijdperk, was Granada een van de belangrijkste havens in Midden-Amerika, dat blijkt onder andere uit de rijke koloniale bouwstijl. Ook hebben de westerse veroveraars nog iets anders “meegenomen”. In de zestiende eeuw zette samen met de Spanjaarden het Christendom voet aan wal. In de huidige tijd is vrijwel iedereen in Nicaragua aanhanger van het Christelijk geloof, vooral het Rooms Katholicisme en de Protestantse kerk zijn goed vertegenwoordigd. Je ziet veel terug van het geloof in het dagelijks leven. Er zijn zeer veel kerken en Christelijke vieringen. Vooral de heilige week voor Pasen, Semana Santa, wordt groots gevierd met optochten en heilige processie. Hierin wordt vaak het lijdensverhaal van Jezus uitgebeeld. Dat je om Jezus te zien niet perse hoeft te wachten tot Semana Santa bewijst deze inwoonster van Granada. Zij heeft wel iets heel opvallends in haar woonkamer….(Zie deel 2 van dit tweeluik om te zien wat het is, dit “beeld” kon ik niet op één foto krijgen ;-)
Cambodja • Angkor en Siem Reap
Cambodja • Angkor en Siem Reap
Lachende Boeddha
Voor mensen die bij de Bayon tempel in Angkor zijn geweest is dit een welbekend beeld. In tegenstelling tot het Hindoeïstische Angkor Wat is Bayon een boeddhistische tempel. Hij is dan ook gebouwd door de boeddhistische koning Jayavarman VII, die bekend staat vanwege de bouw van vele tempels. Bayon was zijn staatstempel. Hij is gebouwd in 1181 en is de meest centraal gelegen tempel in Angkor. De tempel staat vooral bekend om zijn 54 torens die elk vier gezichten afbeelden. Typisch is dat de ene helft van de gezichten een Hindoeïstische invloed hebben, deze beelden namelijk Bhrama uit. De andere helft van de gezichten beelden bodhisattva Avalokiteshvara uit. Veel mensen kiezen er voor om deze metershoge stenen gezichten van de Bayon tempel en-profil te fotograferen, mij leek het ook mooi om dat frontaal te doen. Ik heb deze afbeelding van een lachende Boeddha thuis al vier jaar aan de muur hangen in een formaat van 1x1 meter en ik wordt er nog altijd blij van. Hoe je ze ook fotografeert, ze blijven bijzonder, deze lachende gezichten.
Meedogenloze...woonom
In het grillige droge landschap ten zuiden van de Hoge Atlas leven veel nomaden. Als je over de verlaten achterafwegen rijdt zie je zo nu en dan in de verte tenten op de vlakte staan, de huizen van deze mensen. Vaak staan er ezeltjes naast de tent, spelen er kinderen in de buurt en soms zie je vrouwen de was doen in grote tobbes of in stroompjes water in de buurt van de tent. Ik vind het bewonderenswaardig hoe deze mensen kunnen overleven in deze omgeving. In de zomers is het verzengend heet, de winters kunnen enorm koud zijn en de droogte en grilligheid van het landschap maken het er ook niet makkelijk op denk ik. Deze twee vrouwen, liepen samen met kind en ezeltjes terug naar hun tent, die in de verte stond. Het rotsachtige landschap met prachtige verticale lijnen achter hen typeert hun meedogenloze woonomgeving.
Stoere binkies
Deze drie jongetjes kwamen R. en ik tegen tijdens een wandeling over Pulau Samosir, het eiland in het Tobameer. Onderweg kwamen we veel kinderen tegen die net uit school kwamen en ze wilden allemaal op de foto. Dit trio ging er wel heel erg goed voor staan. Leuk dat ze allemaal een andere gezichtsuitdrukking hebben: de linker kijkt (en staat) stoer, de rechter is vrolijk en blij en de middelste kijkt nogal nors (hij probeerde indruk te maken ;-).
Wapperend gordijn
De weg van Sona naar Santa Catalina aan de noordwestelijke kust van Panama is erg mooi. Je komt door droog, verlaten landschap en kleine dorpen. De weg is geasfalteerd, maar niet overal in goede staat, dus de bus boemelt er vaak in een rustig tempo overheen. Hierdoor is de kans om onderweg foto’s te maken redelijk aanwezig (als de bus tenminste niet net over een hobbel schiet op het moment dat je wilt afdrukken ;-) Ook stopt de bus regelmatig om mensen in of uit te laten stappen. Op één van die momenten kon ik deze foto maken. De man met een typische Panamahoed op zijn hoofd zat heerlijk relaxed op een stoel in zijn deuropening iets op een blaadje te schrijven. Af en toe keek hij nadenkend op. Ik denk dat hij een Sudoku of zoiets aan het maken was. Het gordijn wapperde door de wind als een waaier om hem heen. Ik vond het een prachtig rustgevend beeld en ben heel blij met deze foto.
Warme gloed
León is een prachtige stad in het westen van Nicaragua. Er zijn veel goed bewaard gebleven koloniale gebouwen te vinden. Ondanks hun goede staat zijn ze echter vaak toch iets minder goed bijgehouden dan de gebouwen in de stad Granada, waar volgens mij elk jaar een nieuwe lik verf over de muren gaat, maar dit maakt León voor mij juist aantrekkelijker en authentieker. Het is erg fijn om door de stad te dwalen en steeds andere straten en pleinen te ontdekken. Vooral ’s avonds is het heerlijk, als het een beetje afkoelt, de mensen lekker voor hun huizen van het laatste zonlicht genieten en dit laatste licht een warme gloed werpt op de gebouwen. Zoals hier op dit pleintje, waar een paar mensen op een bankje zit te kletsen met op de achtergrond een van de mooie oude kerken die nog net wat zonlicht vangt.
Zwoel dansen
Tijdens Carnaval in panama City is iedereen in een uitgelaten, vrolijke stemming. Alle mensen, ook toeristen, zijn welkom en maken lol met elkaar. Ook wordt er veel gedanst op de straten tijdens de vele parades waar opzwepende muziek bij wordt gemaakt. Dit meisje ging er helemaal in op. Ze stond aan de zijkant van de straat en had haar ogen half gesloten, geheel geconcentreerd op haar danspassen. Ze danste niet uitbundig, zoals de muziek, maar heel ingetogen en bedachtzaam heupwiegend. Ze keer er lekker zwoel bij.
Chinees porselein
Wat (=tempel) Arun is een boeddhistisch tempelcomplex in Bangkok. Het complex is vernoemd naar de Hindi god Aruna (god van de dageraad) en werd vanaf 1809 gebouwd onder koningen Rama I en Rama II. Het complex wordt gekenmerkt door de centrale pagode, een toren in Khmer stijl. Deze toren is belegd met miljoenen stukjes Chinees porselein en heeft een hoogte van ongeveer 80 meter. Het is daarmee de hoogste pagode van Thailand. Het tempelcomplex en dan vooral de centrale Prang is goed te zien vanaf de Chao Phraya rivier die door Bangkok stroomt. Ik heb al veel tempels in Bangkok van binnen gezien, maar deze helaas nog niet. Wel heb ik hem al vaak van een afstand kunnen bewonderen vanaf een van de vele watertaxi’s die de rivier doorkruisen. Ik vind het elke keer weer een adembenemend gezicht. De volgende keer dat ik in Bangkok ben zal ik hem eens bezoeken!
Cambodja • Angkor en Siem Reap
Cambodja • Angkor en Siem Reap
In gebed of gedachten
De tempels van Angkor zijn het middelpunt van de diverse koningssteden die tussen de 8e en 15e eeuw in het gebied rondom Siem Reap zijn gebouwd. Na deze periode raakte de steden door aanvallen vanuit Thailand in verval en werden opgeslokt door de jungle, maar de prachtige stenen tempels bleven behouden en werden rond 1900 opnieuw ontdekt door een Franse expeditie. Vanaf toen is men begonnen met het herstel van het gigantische complex en is het opengesteld voor toeristen. Het is er prachtig, je voelt de oudheid om je heen en het ademt de traditie en religie uit vervlogen tijden. Maar ook in de huidige tijd komen monniken en andere gelovigen naar dit prachtige complex om te bidden, rust te zoeken of spiritualiteit te vinden. Deze oude vrouw (ik denk een Boeddhistische monnik gezien haar kaalgeschoren hoofd) stond in gedachten of in gebed verzonken naar de hemel te staren bij een prachtig doorkijkje door een van de tempels. Ik vond het een mooi, sereen beeld en het geeft de sfeer die in Angkor hangt heel goed weer voor mij.
Net op tijd!
Weer een mooie avond aan het strand van Mombasa (Nyali Beach). Heerlijk om dan een stuk te gaan lopen en foto’s te maken van de vele Keniaanse mensen die vooral ’s avonds van het strand en de zee komen genieten, als het niet meer zo heet is. Dit jongetje kwam heel snel aangelopen. Met de dobberende bootjes en het mooie licht van de ondergaande zon op de achtergrond, die de lucht geel kleurde maar het zand nog mooi wit oplichtte, leek het me een mooi moment om een foto te maken. Helaas had mijn camera wat moeite om te focussen, waardoor ik niet kon scherpstellen en het moment bijna gemist had. Maar gelukkig op het allerlaatste moment, net voordat de jongen uit beeld verdween, lukte het toch nog.
Batik kunst
Batik is een veel toegepaste techniek in Indonesië voor het maken van kleding en kunstwerken. Het betekent “veel puntjes” in het Javaans. Eerst wordt de stof gedeeltelijk met waterafstotende was behandeld, deze delen blijven na het verven wit. Daarna wordt de was verwijderd. Geavanceerde batik bestaat uit verschillende kleurgangen, waarbij de was steeds op een andere manier wordt aangebracht. Batik heeft de vroegere Nederlandse katoenindustrie geïnspireerd tot kleurrijke druktechnieken. De stoffen werden vervolgens geëxporteerd naar Indonesië (’t moet niet gekker worden ;-). Na de Indonesische onafhankelijkheid en het verdwijnen van de Nederlandse textielindustrie is de batiktechniek in Nederland verloren gegaan. In 1993 werd het laatste handbestempelde doek afgeleverd. Wel levert één Nederlands bedrijf nog op het batikprincipe gebaseerde machinaal bedrukte doeken, die vooral in West-Afrika worden verkocht. En laat ik nou net in Kenia vier verschillende “Afrikaanse” doeken hebben gekocht. Die dus misschien gewoon in Nederland geproduceerd zijn… De batikhal op de foto bezocht ik in een klein dorp in Midden-Lombok. Er was een enorme collectie kunstwerken tentoongesteld. Er was net voldoende licht binnen om zonder te flitsen deze foto te maken. Net op dat moment kwam de vrouw binnen, ze stapte zo het licht van de deuropening in.
Lichtspiegeling
In plaats van een luchtspiegeling is dit een lichtspiegeling. Prachtig vond ik het, hoe de kleuren van een gebouw dat aan de rand van het strand in Puerto Escondido staat door het licht werden weerkaatst in het water van de branding. Het lijkt wel alsof het strand in brand staat! Elke dag maakten R. en ik een lange strandwandeling van het ene uiterste van het lange strand - waar wij verbleven - naar het andere uiterste bij het centrum van de stad. Soms om gewoon lekker een stuk te lopen, soms om boodschappen te doen in de winkel of op de levendige markt, soms om een hapje te eten bij een simpel straatstalletje. En altijd ging de camera mee, om momenten als deze vast te kunnen leggen. Het meisje is waarschijnlijk met haar familie een middagje naar het strand gekomen, iets wat veel Mexicaanse families doen, vooral in het weekend. Het strand kan dan overvol zijn en mensen nemen, net als Hollanders, hun hele hebben en houwen mee. Van koelboxen vol met eten tot strandstoelen, kleden en klaptafeltjes. Een erg gezellig en druk gebeuren.
Nieuw-Zeeland • Zuid Centraal Eiland
Nieuw-Zeeland • Zuid Centraal Eiland
Licht in het donker
Onderweg van Lake Tekapo naar Dunedin in het zuiden werden R. en ik achtervolgd door regen en wind. Helaas was het prachtige ongerepte en stille landschap om ons heen daardoor vaak in een donkere schaduw gehuld. Maar gelukkig brak af en toe een straal licht door het wolkendek heen, waardoor het landschap aan ons onthuld werd. Juist de combinatie van donker en licht leverde af en toe hele mooie uitzichten op. Voldoende reden om dan de auto even aan de kant te zetten en hiervan te genieten. En zodra de zon dan weer achter de wolken verdween en het landschap weer in schaduw gehuld was snel de warme auto weer in ;-)
Niks is groter dan...
Het koninklijk casino van Murcia in Andalusië ligt in het hart van de stad. Het is geopend in 1847 en is een plek waar de elite van Zuid Spanje bij elkaar komt. Het gebouw heeft een grote historische waarde. Het is gebouwd in verschillende bouwstijlen, zoals (Neo-)Barok, Arabisch en Neo-Klassiek. Het prachtige gebouw is helaas slechts voor een deel toegankelijk voor publiek, de meeste ruimtes zijn gereserveerd voor leden van de elite-club. R. en ik hebben dan ook maar een klein stukje mogen aanschouwen, maar wat was dat al prachtig! De toegangsdeur is enorm en heeft mooi glas-in-lood, je komt een prachtig gedecoreerde hal binnen (Patio Arabe) en vanaf daar heb je zicht op een prachtige zaal die weer wat Romeins geïnspireerd lijkt, met zuilen en marmer. Deze foto maakte ik van de lichtkoepel in de Arabische hal. De hal zelf is rijkelijk gedecoreerd met meer dan 35.000 stukjes bladgoud, het ontwerp is geïnspireerd op het Alhambra in Granada. De lichtkoepel is gemaakt van ijzer en glas-in-lood en is het hoogste punt van het gebouw. Een Arabische inscriptie “niks is groter dan Allah” staat herhaaldelijk rondom de koepel geschreven.
4 op een rij
Nog maar eens foto van een zonsondergang van het heerlijke Pulau Mabul, het kleine eilandje in het noordoosten van Maleisisch Borneo. Deze foto maakte ik vlakbij de homestay waar R. en ik verbleven. Dat was een zelfde soort huis als je op de foto ziet. Ik zag het jongetje spelen in de branding en koos een standpunt waarbij hij linksonder in beeld zou komen, het huis rechts en de boot in het midden om de foto een mooie opbouw te geven. Toen ik de foto wilde maken kwam er ook nog net een boot terug van zee, dus die maakte dat het een soort 4 op een rij is geworden. Het warme licht van de zon die precies achter het huis in zee zakte maakte het plaatje helemaal af voor mij.
Stoepa's
Met tegenlicht fotograferen kan eigenlijk overal, maar geeft niet altijd een mooi effect. Toch blijf ik het erg leuk vinden om hiermee te experimenteren en soms komen er geslaagde foto’s uit. Zoals deze (vind ik zelf tenminste). Ik maakte deze foto bij Wat Po, het beroemde en grootste tempelcomplex in Bangkok (80.000 vierkante meter). Er zijn meer dan duizend Boeddha beeltenissen te zien in het complex, waarvan de 46 meter lange liggende Boeddha de bekendste is. Ook staat Wat Po bekend vanwege de traditionele Thaise massage, die hier ontstaan is en waarin nog steeds wordt onderwezen in de school in het complex. Het complex is ommuurd en binnen de muren vind je talloze tempelgebouwen en stoepa’s die rijkelijk versierd zijn. Het moet jaren gekost hebben om dit alles te maken. Op deze foto zie je drie van deze prachtige bouwwerken. Ik positioneerde de zon precies achter de voorste stoepa, zodat je wel het effect van tegenlicht hebt en de bal van de zon te zien is, maar je ook de detaillering in de pilaren nog goed kunt zien.
Bruin-wit
Nog een foto met tegenlicht, of in ieder geval heel veel licht ;-) Deze foto maakte ik vanaf een verhoging aan het strand van Mombasa (Nyali Beach). Het was druk, veel Keniaanse gezinnen vermaakten zich in zee of op het strand. Dit jongetje was er samen met zijn moeder, hij had net gezwommen en kwam met een blij gezichtje en vol passie en energie naar haar toe gerend. Zijn bruine velletje stak lekker fel af tegen het witte zand, dat door de zon nog eens extra werd opgelicht.
In het licht
Toen R. en ik van Tetebatu in Midden Lombok door een chauffeur naar Kuta in het zuiden werden gebracht stopte onze chauffeur op interessante en bijzondere plekken. Eén daarvan was een heel klein dorp waar we onder andere een winkeltje met werkplaats bezochten waar spullen van riet werden gemaakt. We konden rondkijken en kregen van de vrouw des huizes, de rietkunstenares zullen we maar zeggen, een kleine workshop waarin we zagen en zelf leerden hoe deze rieten spullen (manden, tassen, bakjes, potten, vazen, figuurbeesten, enz.) gevlochten werden. Erg leuk. Daarna konden we uiteraard iets kopen in de winkel, maar dit was absoluut geen verplichting. Toch hebben we dit gedaan. Kleine spulletjes, want we zouden nog lang reizen en onze rugzakken zaten al aardig vol. Tijdens het uitzoeken van iets moois kwam er een groepje kinderen nieuwsgierig een kijkje nemen. Blijkbaar kwamen hier niet vaak toeristen. De kinderen draalden wat in het winkeltje en ik kon deze foto maken van een jongetje dat in het licht van de deuropening stond, tussen de rieten spullen. Ik hou ervan om met tegenlicht te fotograferen, dat geeft soms hele spannende effecten.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
