Rsteeghs
Oorlog en spel
In Nicaragua heeft na een revolutie van de Sandinisten in 1979 een jarenlange burgeroorlog gewoed. Na de revolutie wordt er een leger van contra’s gevormd, die de Sandinisten met terroristische acties bestrijden. Deze contra's worden gesteund door de Verenigde Staten. De Sandinisten brachten veel goed voor de arme Nicaraguaanse bevolking, maar de veranderingen werden fel bestreden door de Nicaraguaanse elite en de VS. Volgens schattingen komen bij de Sandinistische Revolutie zo’n 50.000 mensen om het leven. De latere burgeroorlog tussen de Sandinisten en de contra’s zou ongeveer 13.000 mensen het leven hebben gekost. In 1990 komt aan het Sandinistische bewind een einde, waarna diverse rechtsgeörienteerde partijen aan de macht geweest zijn. In het hedendaagse Nicaragua zijn soms nog herinneringen aan de oorlog te zien, zoals op de muurschildering op de foto: burgerprotesten op straat die hard de kop worden ingeslagen. De afbeelding viel me des te meer op door de groep jongens die in de late middagzon een potje aan het basketballen was. Ik vond het een "mooi" contrast: aan de ene kant vrijheid (de sportende jongens) en aan de andere kant onderdrukking (de afbeelding van de oorlog).
Is het al warm?
Deze gebronsde Egyptische jongeman was de plaatselijke fakir in Marsa Alam, waar R. en ik onlangs verbleven voor een heerlijke duik/relax vakantie. Normaal hou ik helemaal niet van toeristen-optredens in hotels, maar de show van deze fakir zou net beginnen nadat we met een gezellige groep mensen hadden gegeten en we besloten om er toch maar naar te kijken. En wel helemaal vooraan natuurlijk, zo zijn we dan ook wel weer. Ik wilde proberen close-ups te maken, wat later niet zo verstandig bleek, want tijdens het uitblazen van de fakkels vloog er een hele lading van de gespuugde benzine over mij en mijn camera heen... gelukkig was ie nog heel en kon ik toch nog een paar actiefoto's maken. De acts die de fakir opvoerde wil ik nooit van mijn leven nadoen overigens: naast het vuurspugen (minst "eng") ging hij met al zijn lichaamsdelen in glasscherven liggen met een zootje toeristen bovenop hem, werden er zwaarden in zijn keel gestoken en kreeg hij honderden puntige spijkers op zich gedrukt. brrrrrrr.
Costa Rica • Westkust Costa Rica
Costa Rica • Westkust Costa Rica
Gevangen in de golven
Deze bodyboarder, een man uit Chili, was elke dag van 5 uur 's ochtends tot 5 uur 's middags te vinden in de tweede langste left-hand-break ter wereld in Pavones, Costa Rica. Ik verbleef daar een week en maakte foto's van de vele surfers en bodyboarders die ik na bewerkingen verkocht. Een leuke business en nog leuker om deze sporters zo fanatiek bezig te zien. De bodyboarder van deze foto was zeer fanatiek en een van mijn grootste afnemers. Na elke golf die hij nam kwam hij naar me toe om te informeren of ik hem er goed op had staan. Met deze foto die ik maakte toen hij een wild uiteenspattende golf richting het strand nam en waar hij zeer geconcentreerd en ingespannen op kijkt, was hij zeer blij.
Straatje in...Chefcha
Chefchaouen in het Rifgebergte van Marokko is een heel sfeervol plaatsje. De huizen hebben allemaal een typerende blauwe, lavendelachtige kleur, soms licht, soms donker, wat een heel bijzondere uitstraling geeft. Tussen de huizen door lopen smalle straatjes met veel trappen want het stadje is op heuvels gebouwd, dus er is af en toe wat hoogteverschil. Er zijn veel leuke kleine winkeltjes en typisch Marokkanse restaurantjes (vraag gewoon bij een winkeleigenaar waar je lekker kunt eten en hij wijst je de niet-toeristische plekjes). Deze foto van zo'n typerend straatje in Chefchaouen maakte ik toen er net een oudere man met een klein jongetje aan zijn hand aan kwam lopen (waarschijnlijk opa en kleinzoon). Ik heb even gewacht met het maken van de foto tot ze voorbij waren, want veel Marrokaanse mensen vinden het niet prettig als hun gezicht op de foto staat. Het jongetje draaide wel nog net nieuwsgierig zijn hoofd om voordat ze het hoekje om verdwenen.
Straatjes van Gili...
Op Gili Meno, een heel klein eilandje van Lombok, kent geen geasfalteerde wegen. Er zijn alleen zandpaden. Dat geeft een heel bijzonmdere en relaxte sfeer. Deze foto maakte ik tijdens het late middaglicht. Eerst maakte ik een foto van het straatje, ik vond het licht zo mooi en warm op het gele rieten huis schijnen. Toen zag ik de koets aankomen (hét vervoermiddel op Gili Meno) met daarin een vader met zijn zoontje op weg naar de nabij gelegen "haven". Ik heb gewacht tot de koets net het hoekje om kwam en heb toen nog een foto gemaakt. Een heel typerend straatbeeld van Gili Meno!
Vietnam • Ho Chi Minh stad (Saigon)
Vietnam • Ho Chi Minh stad (Saigon)
Straat in Ho Chi Minh
Ho Chi Minh is een drukke, levendige stad met zowel moderne als armoedige wijken. R. en ik hebben veel rondgelopen in de stad om zoveel mogelijk verschillende kanten te kunnen zien. Zo zijn we in het gebied met de luxe warenhuizen geweest, maar ook in armoedige achterafstraatjes. Deze foto maakte ik vanuit een modern gebouw met een luxe restaurant vanaf waar je mooi uitzicht had over kleurrijk en een meer middenklasse deel van de stad en een doorgaande weg.
Nieuw-Zeeland • Queenstown omgeving
Nieuw-Zeeland • Queenstown omgeving
Paadjes, paadjes,...p
Iedereen die wel eens in Nieuw Zeeland is geweest weet dat dit een fantastisch wandelland is. De landschappen zijn overweldigend en enorm afwisselend, waardoor geen enkele wandeling saai is. Het Noordereiland kenmerkt zich door glooiende groene heuvels, hoge vulkanen met grillig lava-landschap, stomende zwavelmeren en ruige maar ook tropsiche kusten. Het Zuiderleiland heeft een fjordlandschap, uitgestrekte stranden waar zeeleeuwen en pinguins te spoten zijn en prachtige berggebieden die soms aan de Oostenrijkse Alpen doen denken. R. en ik maakten in al deze landschappen verschillende wandelingen. Meestal volgden we geen vastgelegde route, maar namen we de GPS mee en kozen we zelf ons pad. Het mooie groene bergachtige gebied van deze foto is in de omgeving van Queenstown. We liepen langs kudden schapen, staken riviertjes over, passeerden blauwe meertjes en onderweg kwamen we nauwelijks andere mensen tegen. Op deze foto zie je een stukje van onze route: het zandweggetje links om het meertje heen en weer verder over het paadje rechts naar boven. Een prachtige wandeling!
Echt Marokko
Dit is echt een typisch Marokko beeld: een man met zijn ezeltje op pad door het dorre landschap met de besneeuwde toppen van het atlas gebergte op de achtergrond, lopend over een pad dat zeer waarschijnlijk geen echt pad is, maar toch weet hij de weg. Dit soort beelden maakt rijden over de “snelwegen” van Marokko absoluut geen straf!!
Pad naar huis
Paden en wegen, leuk maandthema! Het pad op deze foto is bijna niet te zien. Het heeft dezelfde kleur als de omgeving en is uitgesleten door het vele lopen van de bewoners van en naar hun huis op de berg, dat ook al dezelfde kleur heeft als de omgeving. Een veelgezien landschapsbeeld in Marokko. Deze foto nam ik onderweg van Erfoud in het zuidoosten naar Taliouine in de zuidelijke Hoge Atlas. Een prachtig, maar zeer onherbergzaam gebied. Door het huis op de berg en de vrouw met haar ezeltje in de diepte krijg je een beetje een beeld van de verhoudingen in dit rotslandschap. De vrouw heeft zo te zien die ochtend de was gedaan, want de lappen en kleren liggen bij gebrek aan waslijnen op de stenen te drogen. Een methode die veel gebruikt wordt op plekken waar geen bomen aanwezig zijn.
BEDANKT!!!!!!!
Bij deze als ode en duizendmaal-dankje nog een foto van de Thaise bootsjongen op onze longtailboot-trip door Phang Nga Bay ten noorden van Phuket. Helemaal in het begin van mijn RR-carrière plaatste ik ook een foto van hem en ik verdiende er mijn eerste rode ster mee, waar ik al supertrots op was. Nu heeft diezelfde foto mij de hoofdprijs in de Amazing Thailand wedstrijd opgeleverd. Wat ontzettend geweldig!!!! Toen ik het gisteren hoorde heb ik ongeveer tien minuten zitten gillen en trillen van blijdschap op de bank, mijn kat keek er nogal gek van op. Ik ben er zo blij mee!!! En enorm verrast, want er zaten ook heel veel mooie andere foto's bij! Redactie, 333Travel, Thais verkeersbureau, China Airlines, alle andere partners die in deze wedstrijd een steentje hebben bijgedragen en die ik hier misschien vergeet: ontzettend bedankt!!!!! En ook bedankt aan alle RR's niet te vergeten, ik vind het elke keer weer geweldig om alle mooie foto's te bekijken, persoonlijke berichtjes te sturen en te ontvangen en om jullie reacties op mijn foto's en verhalen te lezen. Super!! R. en ik gaan enorm genieten van de reis. Ik hou jullie op de hoogte van de voorbereidingen!!!
Gesluierd
Deze gesluierde dames liepen in een stoffig straatje van een klein dorp ten westen van Sidi Ifni dat aan de kust van Zuid Marokko ligt. R. en ik reden met onze eveneens stoffige auto door dit straatje. Toen we moesten stoppen voor een overstekende voetganger kon ik deze dames door de voorruit vastleggen. Ze liepen net een trapje af, vandaar dat ze een beetje rechts uit beeld lopen. De foto is niet helemaal scherp omdat ik snel door het raam moest nemen, maar ik vind het toch een mooi en typerend beeld van Marokko, met haar zanderige droge dorpen, rode baksteen en prachtige gesluierde vrouwen!
Destars
Op de valreep nog een hoofddekselfoto. Deze twee mannen droegen de traditionele haardracht die op Bali gedragen wordt bij tempelbezoeken maar ook bij crematies. Het wordt een “destar” of “udeng” genoemd en bestaat uit een lap stof die op een bepaalde manier is gevouwen waardoor er een hoofddeksel ontstaat. De mannen zaten te wachten bij de voorbereidingen voor zo'n creamtie in Ubud. Het was in een straatje met verschillende kunstwinkels en ateliers en ze zaten op een muurtje voor een prachtige muurschildering van twee oliefanten (die overigens helemaal niet voorkomen in Bali, maar dat terzijde). Ik heb twee foto's gemaakt, op eentje kijken ze me recht en lachend aan, maar op deze kijken ze allebei een andere kant op met geconcentreerde blikken. Mooi moment om af te drukken!
Joehoe, halloooo!!
Deze dromedaris stond mooi parmantig voor zich uit te kijken, de zandduinen van Erg Chebbi in het zuidoosten van Marokko op de achtergrond. Het leek of hij wilde aangeven: joehoe, hallo, hier ben ik! Op het moment dat ik deze foto maakte was het nog heerlijk zonnig, maar diezelfde nacht begon het te stortregenen en te stormen en moesten we onze tent wapenen met een zelfgebouwde stenen muur, om te voorkomen dat hij zou wegwaaien. Dit onstuimige weer gaf wel weer een heel ander beeld van de zandduinen, die in allerlei kleurnuances oplichtten. Mooi om beide omstandigheden meegemaakt te hebben.
Lente in Thagazout
In de lente van 2010 verbleven R. en ik zes weken in Marokko, een fantastische tijd in een prachtig land. De kuststreken hebben we enigszins vermeden, vooral het gebied rondom Agadir, waar het enorm toeristisch en niet erg aantrekkelijk is (volgens ons dan), maar net iets boven Agadir ligt het plaatsje Thagazout. Dit is een klein stadje waar wel toeristen komen, maar niet in grote massa’s en het zijn vooral mensen die niet perse de luxe hotels opzoeken en wel houden van hippie-achtige plekjes. Wij verbleven een paar kilometer buiten het stadje op een camping hoog op een klif, vanaf waar we een prachtig uitzicht over de zee hadden. Overdag brachten we bezoekjes aan Thagazout, waar we koffie op leuke terrasjes dronken, winkelden bij kraampjes op het centrale plein en keken naar hoe de vissers hun boten het strand op trokken en vis verhandelden. Ook kocht ik mijn eerste flesje arganolie in Thagazout, het begin van een inspirerende ontdekkingstocht die geleid heeft tot een eigen cosmeticamerk met natuurlijke verzorgingsproducten (voor de geïnteresseerden staat er bij mijn profiel een link naar de online winkel). Ik vond Thagazout heerlijk en zou er graag nog een keer naartoe gaan!
Hoedjes uit Panama
R. en ik verbleven een paar dagen in Chitré, een stad vlakbij de zuid-westkust van Panama. Er viel hier niet veel te doen, maar dat gaf niet. We vermaakten ons met luieren en door het stadje slenteren en het was fijn om even de enige toeristen te zijn. Tijdens een van onze wandelingen door de straten viel mijn oog op deze straatstal: een groot hek volgehangen met strohoedjes die afgeleid zijn van de beroemde Panamahoed. Een vrolijk gezicht. Panamahoeden worden gemaakt van gevlochten bladeren. De goedkopere hoeden, zoals deze op de foto, worden in een dag gemaakt. De dure en echte kwaliteitshoeden worden gemaakt in Montecristi. Het duurt maanden om zo’n kwaliteitshoed te weven en ze gaan een leven lang mee. De panamahoed komt oorspronkelijk uit Equador, maar werd rond 1850 via Panama naar Europa vervoerd. Toen aan het einde van de 19e eeuw begonnen werd met de aanleg van het Panamakanaal hadden de werkers behoefte aan een zonwerend hoofddeksel en gingen de hoeden dragen. Een foto uit 1906 van president Theodore Roosevelt, waarop hij een strohoed met zwarte band draagt, zorgde voor wereldwijde bekendheid van de panamahoed. Daar heeft de hoed zijn naam aan te danken.
Stoer!
Dit stoere jochie met een hippe trui met capuchon stond in het publiek tijdens een traditionele Balinese crematieceremonie. Naast hem staat een jongen met een wel heel aparte opdruk op zijn t-shirt: een gezicht met kuifkapsel en gekke zonnebril. Ik vond het een leuke combi voor een foto. Helemaal met die vrouw met haar hazentanden er nog net bij. Een apart geheel. Grappig was het om te zien dat veel mensen (jong en oud) bij deze ceremonie geheel traditioneel gekleed waren, met speciale hoofdtooien, kleurige tunieken en sarongs, maar dat er ook verschillende mensen (jong en oud) rondliepen in moderne kleding, zoals dit jongetje en het jongetje achter hem van wie je alleen het opvallende t-shirt ziet.
Heilige maagd van...P
Tijdens een avondoptocht ter ere van de heilige maagd van Puerto Escondido dansten vrouwen in traditionele kleding en met kleurige manden op hun hoofden door de straten. Ook werden en verschillende enorme poppen door de straten gedragen en was er een praalwagen waar onder andere deze dame op zetelde. Ze moest de heilige maagd voorstellen en droeg ter ere van deze titel een felblauwe glanzende hoofddoek. Het hele spektakel was heel bijzonder om bij te wonen!
Inspiratieboom
In het zuidwesten van Marokko groeit de zeldzame Argania Spinosa, de arganboom. Deze boom komt buiten Marokko nergens anders voor. De noten van de boom bevatten een zeer rijke en voedzame olie die door de inheemse bevolking al eeuwenlang wordt gebruikt in de keuken maar ook als verzorging voor huid, haren en nagels. In de cosmetische industrie is arganolie langzaam een plekje aan het veroveren, maar toen R. en ik een jaar geleden in Marokko waren hadden wij er nog nooit van gehoord. In Nederland was arganolie ook nog nauwelijks bekend. Dit heeft mij geïnspireerd om een nieuw cosmeticamerk (RS Natural Cosmetics) in de markt te zetten voor natuurlijke verzorgingsproducten, waarbij arganolie een belangrijk bestanddeel vormt, naast andere bijzondere natuurlijke grondstoffen zoals sheabutter en jojoba-olie. Veel van jullie RR’s zijn hiervan al op de hoogte en ik heb al vaak leuke en belangstellende vragen gekregen. Vandaar dat ik jullie met deze foto van arganbomen (mijn “inspiratieboom”) in de omgeving van Tafraoute alvast wil laten weten dat mijn verzorgingslijn zaterdag 9 april wordt gelanceerd. Wil je het adres van de website weten, stuur me dan even een berichtje.
Zoet water over zee..
Op de Gili-eilanden van Lombok zijn geen zoetwaterbronnen aanwezig. De eilandjes zijn daarbij ook nog eens zo klein, dat het water dat uit de grond wordt opgepompt nog niet helemaal door het zand gefilterd is van het zout. Daardoor kun je op de meeste plekken geen water uit de kraan drinken en is het douchewater brak. Om toch in zoetwater te voorzien wordt er elke dag vanaf het vasteland met bootjes heen en weer gevaren met grote tonnen zoetwater om de hotels en restaurants die dat willen aanbieden te bevoorraden. Op deze foto zie je zo’n boot. Met een grote slang wordt het water uit de ton naar ondergrondse reservoirs gepompt waarna degene voor wie het water bestemd is het weer verder kan verspreiden. Een mooi systeem en ook leuk om naar te kijken vanaf je relaxte ligkussen in je bamboe parasol-huisje aan het water. Helemaal met dat prachtige uitzicht op de bergen en de vulkaan van Lombok, de Rinjani. Genieten! Overigens heb ik de hele week lekker met brak water gedoucht in het allergoedkoopste en leukste hutje van het eiland Gili Meno. Deed wonderen voor mijn huid en haar (al was na die week een zoetwaterdouche ook heerlijk ;-))
Ezeltjesdag
Wat lees ik hier net, hebben we een ezeltjesdag vandaag? Leuk, daar doe ik nog even aan mee, want als eerder uitgeroepen themakoningin kan ik bij een themadag natuurlijk niet achterblijven! Deze twee dames zag ik met hun volgepakte ezeltje lopen door de straten van Tineghir in het Atlas Gebergte. Ik zat heerlijk met R. op een terrasje van een bakkie koffie en het uitzicht op het straatleven te genieten. Tineghir is een erg gezellig stadje met een levendige markt waar we elke dag even boodschappen gingen doen voor onze dagelijkse maaltijd. We kochten er ladingen verse sinaasappels (en een sinaasappelpers), aubergines, paprika’s, courgettes en biefstukken voor op de BBQ, kruiden, verse munt, koriander, knoflook en citroenen om te marineren en voor erbij heerlijke verse ronde broden. Het feest kon beginnen! Maar eerst dus nog een bakkie leut en genieten van de mensen en ezeltjes die voorbij liepen.
Flirten tijdens het..
Deze twee agenten stonden bij de prachtige kathedraal van Léon. Ze waren elkaar voortdurend aan het uitdagen met flirtende blikken en houdingen. Erg leuk om naar te kijken. Op deze foto zie je hoe de man een stoere pose aanneemt door met zijn duimen in zijn broekriem te gaan staan, ellebogen vooruit om zichzelf breed te maken. De zwoele maar ook uitdagende blik die de vrouw vervolgens over haar schouders werpt lijkt te zeggen: mij krijg je niet zomaar! Maar dat is natuurlijk allemaal een spelletje “hard to get” ;-) Wat voor uitdagend of verliefd spelletje ze ook spelen, ze hebben er in ieder geval een mooi plekje voor uitgekozen.
Verdrietig en leeg
Deze jongen is de zoon van een man die tijdens een ceremoniële bijeenkomst werd gecremeerd in Ubud. De halve stad liep uit om de man zijn laatste eer te bewijzen. Er werden offergaven gedaan om de man waardevolle spullen mee te geven voor in het hiernamaals. Zo werden er persoonlijke bezittingen, nepgeld, rijst, bloemen en een geroosterd varken in zijn uiteindelijke graf gelegd, een stier van hout, papier maché en stof waarin de man uiteindelijk werd geplaatst en vervolgens verbrand. Een bijzondere gebeurtenis. De kinderen van de man, een dochter en twee zoons, liepen steeds vooraan in de stoet. De dochter hield een grote ingelijste foto van haar vader vast. Zij en een van haar broers leken in vrolijke stemming te zijn, wat niet ongebruikelijk is tijdens dit soort crematies. De overledene is vaak al heel lang dood en het rouwen is meestal al achter de rug. De ceremonie om een overledene een definitieve rustplaats te geven is dan ook vaak een feestelijke gelegenheid met veel kabaal, muziek en dans. De andere zoon van de man, de jongen op deze foto, keek echter tijdens de hele uitvaart zeer verdrietig en had een erg lege blik in zijn ogen.
Vrolijke muts
Deze man op het strand van Mombasa straalde een en al vrolijkheid uit: zijn twinkelende, lachende ogen, mooie brede glimlach en vrolijke kleren en bijpassende muts die je veel zag in dit gedeelte van Kenia. Ik maakte eerst een praatje met hem en zijn vriend, bij wie ik een paar spulletjes kocht, en vroeg of ik een foto van hem mocht maken omdat ik zijn muts zo leuk vond. Dat mocht wel en hij wilde ook wel zo’n muts voor me regelen. Dat hoefde ik dan weer niet, maar het was wel erg aardig aangeboden.
Oneens!
Deze kinderen uit Tetebatu stonden met zijn allen op een pick-up truck om van school naar huis te worden gebracht. Ik vroeg of ik een foto mocht maken en een aantal van hen riep heel enthousiast “JA!” Toen ik de foto gemaakt had zag ik dat enkele kinderen op het moment van klikken zich toch ineens bedachten en wegkropen achter hun kragen, geschrokken, beduusd of boos keken of zelfs een teken van “niet doen” maakten. Veel verschillende uitdrukkingen van het er niet mee eens zijn dus. Maar dat zag ik pas toen ik de foto bekeek nadat ik hem al gemaakt had. Dit is een uitsnede van de foto waarop het deel van de kinderen staat die het op het laatste moment toch niet helemaal eens waren met de foto. Dit heeft waarschijnlijk te maken met hun Islamitische geloof. Hier geldt de regel met betrekking tot het maken van plaatjes van een levend wezen (of het nou een mens of dier is) dat het ‘haraam’ (onrein of verboden) is. Het maakt niet uit of het plaatje driedimensionaal, gefotografeerd, getekend op papier, muren, etc. is. Het is überhaupt niet toegestaan om een levend wezen (iets met een ziel) af te beelden.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
