ManonVerijdt
The Old Man of Storr
The Old Man of Storr is een bekend beeld bij veel Schotland-reizigers. Het zien van eenzelfde foto zorgde er dan ook voor dat ik een reis boekte om samen met mijn moeder Isle of Skye te ontdekken. Dit uitzicht bereikten we na een tocht door wind, regen en zonneschijn. Misschien niet de meest spannende klim, maar het maken van deze herinnering samen met mijn moeder zorgt ervoor dat deze foto erg speciaal is geworden.
Zonsondergang bij de.
Wat mijn reden ook is dat ik op reis ben, ik vind het altijd geweldig om mijn camera mee te nemen. Ook deze zonsondergang bij de Nordakademie moest ik dan ook vastleggen. Het ruime glasgebruik en het unieke ontwerp van het gebouw zorgen voor een intrigerend lijnenspel.
Pauze op straat
Een straatbeeld van nonnen die pauze houden in Florence. Een ongewoon beeld in deze wereldstad, wat ondanks zijn imperfectie toch een verhaal uitstraalt.
Zonsondergang in...Fl
Een bekende bestemming voor velen, maar voor mij een uniek beeld. Staand op deze brug was het namelijk helemaal niet druk. Ik wilde per sé blijven tot de zonsondergang, ook al zou dat betekenen dat we door het donker terug moesten lopen naar onze accommodatie. Deze foto staat dan voor mij ook voor veel meer dan het bezoekje aan Florence. Het staat voor mijn verlangen naar het maken van mooie beelden, mooie momenten kunnen delen met vrienden of familie en tevens voor geduld, omdat het voorbij komen van deze roeier een een onverwacht moment was waarbij mijn geduld werd beloond!
Papegaaiduiker op zij
Latrabjarg, een klif aan het uiterste puntje van IJsland. Ik dacht dat ik terecht zou komen op het meest afgelegen plekje van IJsland, maar niets was minder waar. Meerdere auto's stonden geparkeerd en er waren genoeg mensen aanwezig. Gelukkig merkten wij door de uitgestrektheid van de kliffen niet hoe druk het in werkelijkheid was. Ik heb dus enorm genoten van alle alken en papegaaiduikers die zich hier op de kliffen bevonden. Extra speciaal aan deze papegaaiduiker vond ik zijn houding. Erg statisch, stoer en trots, maar dan tóch een klein veertje wat opgepakt werd door de wind en zo een twist geeft aan zijn gehele look.
Dyjandi
Dyjandi, een bekende plek voor reizigers die in IJsland zijn geweest met de auto. Deze waterval in de Westfjorden van IJsland is een veel bezochte plek, maar daardoor nog niet minder mooi. Juist met een lange sluitertijd, eventueel het blauwe of gouden uurtje erbij en jouw foto kan er zo uitzien. In plaats van meteen te vertrekken kun je ook een plekje bemachtigen op een grote steen, het gras of (indien niet bezet) een tuintafel. Geniet bijvoorbeeld van je ontbijt of lunch terwijl deze waterval achter je rug of juist direct voor je loopt te kletteren. Het verrijkt je moment bij deze locatie enorm.
Papegaaiduiker op een
De Westfjorden van IJsland zijn een waar vogelparadijs. Op de kliffen zijn duizenden papegaaiduikers te vinden. Ook vind je er 'pinguins', zoals de Fransen zouden zeggen, al noemen wij ze simpelweg 'alken'. Vanaf de kliffen vliegen ze beiden op en af op zoek naar voedsel in het koude water van de zee. Onvermoeid keren ze terug naar het vasteland, om vervolgens weer een vlucht te maken. Deze foto maakte ik van bovenaf, omdat ik plat op de grond liggend zo naar beneden kon fotograferen. Als ik langer de tijd had gehad, weet ik zeker dat mijn geheugenkaart vol zou hebben gezeten.
Liefde gaat door de..
Mijn ervaring in Lissabon kreeg een extra dimensie toen ik deelnam aan een cursus 'Pastel de Nata maken'. In een klein winkeltje werden stoelen voor de ingang geplaatst, zodat wij met 8 personen konden leren hoe wij deze gebakjes moesten maken. Van jong tot oud (ik ben 22, Linda, een van mijn groepsgenoten, naderde de 80 jaar) leerden we hoe we het deeg tot perfectie op het werkblad sloegen en kneedden, maar ook hoe we het eimengsel de perfecte smaak konden geven. Het mooiste moment was natuurlijk toen ze uit de oven kwamen en op het bord voor onze neus stonden te dampen. Zoete geuren drongen onze neusgaten binnen, maar een moment wachten was verplicht. De vulling zou zo heet zijn, dat onze tongen direct zouden verbranden. Na eindeloze minuten wachten mochten we dan eindelijk proeven van onze creaties. De cliché 'engeltjes op je tong' was hier zeker van toepassing.
De dorpen in het dal
Onder begeleiding van gids José stijg ik tot grote hoogte, door de rotsen in het Alentejo gebied te beklimmen. Vanuit ons hoogtepunt kijk ik neer op Escusa, het dorp waar ik verblijf.
De top bereikt
Bij het bereiken van de top was dit uitzicht de absolute topper. De rotsen in de voorgrond tonen een extra dimensie. Ik ben hier niet alleen gekomen door te hiken, maar ook door daadwerkelijk met handen en voeten te klimmen. Het was het uitzicht meer dan waard.
Nog een klein stukje.
Onder begeleiding van gids José leer ik veel over de natuur hier in Portugal. De rotsen blijken de perfecte habitat te zijn voor gieren, waardoor we deze meermaals boven onze hoofden zien vliegen. Daarnaast zijn er genoeg planten, bomem en struiken waar ik nog niks vanaf wist. Een waardevolle wandeling, met als letterlijk hoogtepunt de top van deze rots.
De meest vrolijke deu
Smalle straatjes, kinderkopjes, steile paadjes. Marvão in NP da Serra de São Mamede is een onbekend idyllisch plaatsjes op de top van een rots. Naast het prachtige dorp staat hier ook een kasteel, wat toegankelijk is voor toeristen. Bijzonder aan deze locatie is dat hier vroeger (tot zeer recentelijk) geen stromend water aanwezig was, omdat het water dus niet tegen de zwaartekracht in vervoerd kon worden. Hoewel de locatie bekend is bij het grotere publiek, waren er in februari nagenoeg geen toeristen te ontdekken. Heerlijk.
Dansen met...zonsonde
Een drukke avond in hartje Lissabon. Normaal vermijd ik dit soort plekken liever, maar ik was blij verrast toen deze groep danseressen op het plein een uitvoering startten. Echt talent en ook nog eens prachtig om naar te kijken.
He's watching you in.
Hoewel een bekende stad bij velen, was een eerste bezoek aan Lissabon toch een bijzondere ervaring voor mij. Lopend met mijn camera door de smalle straatjes, werd ik aangesproken door een mede-wandelaar. Hij bleek een expat uit Italië te zijn, maar woonde al langere tijd in de stad. Zo vriendelijk heb ik zelden iemand meegemaakt in de stad. Hij liep met me mee naar het water en toonde me deze streetart. Gemaakt van metalen materialen, en daarna overgeschilderd om deze vos tevoorschijn te toveren. Ineens kreeg ik een andere kijk op straatkunst en Lissabon! Een echt warm welkom.
Bezoek aan de kijkhut
Estland's populatie is groter dan ik mij besefte. Wel wist ik één ding zeker toen ik mijn reis boekte. Als ik naar een land ga met beren, dan ga ik ook naar ze op zoek. Zo eindigde ik in een kijkhut in een gebied rijk aan beren, samen met een gezin uit Litouwen. Na slechts een half uur wachten werden we al beloond met het bezoek van een wasbeerhond. Deze dieren had ik nog nooit in levende lijve gezien, dus het was een waar genot dat het niet bij één wasbeerhond bleef, maar dat er uiteindelijk vier wasbeerhonden zo'n drie uur lang rondom onze hut liepen. Talloze foto's en bijzondere momentjes later verlieten ze ons terrein weer. Graag zou ik een keer terug gaan om nogmaals deze nieuwsgierige dieren te bekijken.
Een uitzicht van bove
Hoewel deze veenmeren grootst op de kaart staan aangegeven in Estland, is deze plek prima te bezoeken terwijl je als enige aanwezig bent. Dat maakt deze bestemming, zelfs ondanks zijn bekendheid, een prachtige plek om te bezoeken. Misschien was het hierbij corona, die de locatie minder bezocht maakte dan normaal, misschien ook niet. Ondanks dat was dit een stop tijdens mijn roadtrip die ik die niet had willen missen. Over veenmeren in Estland: Door de unieke veengrond in Estland ontstaan ontelbaar veel veenmeren, die er allen zo ongeveer uitzien als op deze foto. Het water dringt namelijk niet door de grond door, maar blijft erbovenop staan. Hierdoor is de biodiversiteit in het gebied enorm divers en vooral verwonderlijk. In het park wat ik bezocht (Harjumaa) zijn houten paden aangelegd. Zou je hier met je schoenen door de natuur lopen, dan gebeuren er twee dingen. Ten eerste wordt het ecosysteem vernietigd en ten tweede heb je de kans diep weg te zakken en natte sokken te behalen. Hoewel het dus gedeeltelijk het landschap aantast/aanpast, is dit de enige manier om dit ecosysteem te behoeden voor veelvuldig toekomstig gebruik.
Een zee voor mij...al
In Estland waan je je nog echt buiten de gebaande paden. Direct bij het verlaten van Tallinn, de hoofdstad, wordt je omringd door groene bomen en struiken. Op nog geen uur afstand van de hoofdstad vind je Pudisoo, een kleine plaats met weinig inwoners. Door mijn Airbnb-host werd ik naar een klein zandstraatje aan de overkant van de snelweg gewezen. Lek geprikt door de muggen kom ik zo'n 15 minuten later aan bij een klein grasveldje. Ik kijk om de hoek van het metershoge gras en sta oog in oog met dit beeld. Een langzaam in water overlopend pad, wat je blik naar de eindeloze zee toe leidt. Meerdere avonden heb ik van dit prachtige uitzicht genoten en had ik de zee, inclusief het gezelschap van meeuwen, blauwe en witte reigers voor mijzelf. Echt tot rust komen in deze ongerepte natuur.
Een relatief onbekend
Mooie natuur en landschappen komen ook in Nederland voor. Wel met de nodige menselijke invloed, zoals veehouderij, kerken en hekken in de weilanden, maar daarom nog niet minder mooi! Hier in het noorden van Limburg, in de buurt van Gennep, kun je zeker genieten van al het natuurschoon wat Nederland te bieden heeft. Mocht je nu echt een vroege vogel zijn, dan kun je in het najaar beelden zoals deze maken. Een prachtige, koude ochtend, met een wonderbaarlijk resultaat.
Een betoverend moment
IJsland is een prachtig land wat door steeds meer mensen wordt ontdekt. De zomers zijn koud tot mild, maar de winters zijn hard en donker. Vandaar dat er in deze maanden een stuk minder toeristen te vinden zijn in het land. Daarentegen is de winter wel de juiste tijd om het noorderlicht te zien. Het was mijn eerste avond in het noorden van IJsland toen er een goede voorspelling was voor het noorderlicht. We parkeerden de auto, parkeerden deze 20 minuten buiten het dorp en wachtten. De eerste glimp leek op een lichtere wolk, maar al snel veranderde dit in een spel van licht wat ik nooit had durven dromen. Mijn camera maakte overuren en ik aangezien dit zowel mijn eerste noorderlicht was als de eerste keer noorderlicht fotograferen moest ik mijn aandacht goed verdelen. Al met al zeer tevreden met deze foto, en na dit prachtige schouwspel niet meer zoiets moois gezien! Voor allen die nog twijfelen of IJsland in de winter (of nawinter, zo rond februari/maart) de moeite waard is dan is dit het antwoord: ja, zeker! maar wees voorzichtig, want de wegen zijn een stuk gevaarlijker dan in Nederland.
Laat je verbeelding..
Soms spreekt datgene wat je niet ziet, meer dan hetgene te zien is op de foto. Ken je dat voorbeeld van een portret waarbij iemand dromerig voor zich uit staart en je je afvraagt waar diegene naar kijkt? Dat hoopte ik met deze foto te bereiken, maar dan in de vorm van een landschap. De bergen tegenover Húsavík zijn op het hoogste punt 1200 meter hoog. Met deze hoogte en het huidige klimaat ligt er daarom het hele jaar rond sneeuw op de bergtoppen. Nét daaronder groeit en bloeit het groen weelderig over de bergen. In combinatie met de mist die als een strook voor de bergen hangt, en een zonnetje wat op het blauwe water schijnt was dit een magisch uitzicht. Hier enkel een klein gedeelte van dit uitzicht, maar zeker de moeite waard om met eigen ogen te zien!
Prachtig kleurenspel.
"Buiten is nooit ver weg", een veelgehoorde quote op de radio van Bever. Bij het zien van foto's van anderen vergeet ik dat vaak. Dan dagdroom ik weg naar Mozambique, Indonesië, Oeganda, Canada of Ecuador. Natuurlijk is dat lijstje nog veel langer, want het uiteindelijke doel is alle landen van de wereld te zien en de meest mooie dieren te fotograferen, zowel boven als onder water. Daardoor vergeet ik vaak dat ik makkelijk naar buiten kan lopen en daar op zoek kan gaan naar wildlife, want ook al heb ik de grote bonte specht al honderd keren gezien, het blijft een prachtig beest met een zeer mooi patroon op zijn rug. Tijdens een korte wandeling in het bos schoot ik deze foto, maar dat deze zo goed gelukt was zag ik pas thuis op de computer. Een gelukstreffer! Zo zie je maar, buiten is nooit ver weg.
Hoge kliffen en...ver
Zelfs na bijna een half jaar in IJsland te zijn geweest, heb ik nog lang niet alles gezien. Slechts een postzegel van de hele brief. Zo is het eiland geschikt voor wandelaars, fotografen, natuurliefhebbers en roadtrippers en is er dus meer dan genoeg te doen. De westfjorden van IJsland zijn nog redelijk onontdekt, maar zullen dit binnen de kortste keren niet meer zijn als ik het moet voorspellen. Hoge kliffen, kronkelende wegen, weelderig groen, azuurblauwe zee en gele stranden. Een uitzicht dat ik nooit had verwacht bij IJsland. Hier kun je heerlijk wandelen, maar ook prachtige foto's maken.
Een vreemde vogel
Het vergt wat inspanning en tijd, maar de westfjorden van IJsland zijn het ontdekken meer dan waard. IJsland is de afgelopen jaren flink gestegen in het aantal toeristen. Velen van hen bezoeken daarbij het (natuurlijk prachtige) zuiden en zuidwesten, maar ook in de rest van het land is veel te zien. Vooral de echte vogelaar of vogelfotograaf kan zijn hartje ophalen in bijvoorbeeld de westfjorden van IJsland. De papegaaiduiker, een van IJslands meest bekende vogels, leeft op vele plekken rondom en het eiland en vormen het perfecte fotografie-onderwerp. Hierbij niet het standaard plaatje van een papegaaiduiker, maar een lichtelijk ander perspectief.
Walvissen kijken in..
Na vijf maanden in IJsland heb ik heel wat walvissen gezien en foto's gemaakt. Desondanks blijft iedere walvis speciaal en ieder gedrag foto-waardig. Op deze foto wordt het gedrag 'lobtailing' getoond. Waarom ze dit doen is nog onbekend, maar indrukwekkend is het zeker! Húsavík, de plek waar deze foto is gemaakt, is een klein plaatsje in het noorden van IJsland. Het staat bekend als het 'whale capital of Europe'. Of dat zo is, dat kan ik niet zeggen natuurlijk, maar dat er veel te beleven is dat is zeker. Behalve bultruggen (te zien op de foto), zijn er in Skjálfandi Bay ook soms orka's, dwergvinvissen, gewone vinvissen, blauwe vinvissen, dolfijnen en bruinvissen te vinden. Genoeg om naar op zoek te gaan dus!