Leunie
Walvissen spotten op.
Walvissen spotten is leuk. Erg leuk! Het is spannend en het geeft zo'n kick als je er eindelijk eentje ziet als je minutenlang over het water hebt gestaard. Op de Azoren stikt het van de walvissen en dolfijnen. De beste tijd om ze te treffen is in de zomermaanden. En de beste manier om dat te doen is, als je het mij vraagt, met Naturalist Science & Tourism. Een kleinschalig Portugees bedrijf gevestigd aan de haven van Horta op het eiland Faial. Het team bestaat uit mariene biologen, onderzoekers en gidsen die samenwerken met universiteiten, onderzoekscentra en lokale gemeenschappen. Door bij hen een tour te boeken, steun je de onderzoeken die zij doen naar het zeeleven, maar het belangrijkste is misschien nog wel dat ze je leren om met respect en op gepaste afstand om te gaan met het kwetsbare onderwaterleven. Iets wat andere bedrijven, tot grote ergernis van de medewerkers van Naturalist, duidelijk niet doen. Natuurlijk wil je graag zo dichtbij mogelijk komen. Maar, zo legden de biologen en onderzoekers aan boord uit, de walvissen vinden het geluid van de motoren van de boten helemaal niet fijn en je wilt niet dat de beesten zich verwonden aan de schroef, dus we houden wat meer afstand. En ik denk dat ik dat nog wel het meest kon waarderen aan deze mensen. Naast alle informatie die ze gaven, de mooie verhalen die ze konden vertellen, de vele vragen die zij eindeloos beantwoordden en de dankbaarheid die zij uitspraken aan hun passagiers. Want, elke keer dat er uitgevaren wordt, is voor de onderzoekers een mogelijkheid om data te verzamelen. En zonder de passagiers zouden de kosten veel te hoog worden en is onderzoek niet meer mogelijk. Je kan wel degelijk een verschil maken.
De sauna bootjes van.
In hartje Oslo kun je lekker naar de sauna. Een drijvende sauna welteverstaan. De drie sauna bootjes van KOK liggen aan de Langkaia, recht tegenover het Operahuis. Elke dag kun je van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat terecht, mits je van tevoren geboekt heb. Dat kan heel gemakkelijk online. De bootjes bieden plaats aan respectievelijk 10 tot 14 personen en je kunt een drijvende (Finse) sauna huren voor twee tot drie uur. De bootjes kun je zowel met een groep huren als losse plaatsen reserveren. Hoe lekker is het om na een dagje sightseeing te ontspannen in de sauna en een duik te nemen in het Oslofjord?!
Wanderbus
Wanderbus Ecuador is de eerste hop-on hop-off bus in Ecuador. Het is een, op het moment van schrijven, nog jonge organisatie en bestaat sinds 2018. Ik maakte gebruik van deze bus in september 2018, toen ze net een half jaar bezig waren. Ik reisde samen met mijn vriend met het openbaar vervoer en Wanderbus was voor ons echt een uitkomst op het traject Bãnos-Cuenca-Puerto López. Juist ook omdat wij een aantal plaatsen wilde bezoeken die eigenlijk niet binnen ons tijdschema paste, maar waar we met Wanderbus dus toch konden komen. Want het mooie van het systeem van Wanderbus, ten opzichte van het openbaar vervoer, is dat je onderweg van A naar B ook nog een aantal andere plaatsen aandoet. Zo bezoek je tussen Baños en Cuenca de markt in Riobamba, het eerste kerkje van Ecuador in Colta en de lagunes van Ozogoche in Sangay National Park. En tussen Cuenca en de kust wordt er o.a. gestopt in El Cajas National Park (waar deze foto gemaakt is) en bij een cacao hancienda. In iedere bus rijdt een gids mee die onderweg van alles kan vertellen over het landschap en de plaatsen die bezocht worden. Ze zijn ontzettend begaan met hun gasten, zorgen voor een snack en water onderweg en regelen desnoods een taxi voor je op je uitstappunt. Het was een bijzonder waardevolle ervaring. En als je nu denkt dat je als toerist in een mega bus overal mee naartoe wordt getroond; dat valt reuze mee. Het zijn geen grote 65-persoons bussen waar ze mee rijden. En bovendien kun je ervoor kiezen om bij de tussenstops uit te stappen en een paar dagen op een bepaalde plek te blijven en weer je eigen gang te gaan. Wanderbus is echt een uitkomst als je bijvoorbeeld alleen reist en het openbaar vervoer in Ecuador best een beetje spannend vindt of, net als ons, beperkt de tijd hebt om rond te reizen en toch nog een paar mooie plaatsen mee wilt pakken zonder een extra dag ergens te moeten blijven of excursie te moeten boeken.
Kikker op het droge?
De Chebika oase ligt in het westen van Tunesië, op enkele luttele kilometers van de grens met Algerije. In deze bergoase vind je een kloof met een waterval welke via irrigatiekanaaltjes het gelijknamige dorp van water voorziet. In een van de poeltjes rondom de waterval trof ik dit kikkertje in het heldere water. Het water is er zo helder, dat je het bijna niet ziet. Ook bij deze kikker denk je misschien in eerste instantie dat die op het droge zit, maar het tegendeel is waar. De Chebika oase is overigens, vermoed ik, in het hoogseizoen een drukbezochte plek. Toen ik er in de maand november was, was het er heerlijk rustig. Dus ik kan je adviseren vooral buiten het seizoen te gaan.
Pacific Coast...Macad
Hij wordt door veel bezoekers van het land overgeslagen: de East Cape van het Noordereiland. En eigenlijk geheel ten onrechte, als je het mij vraagt. Want ik ben fan van dit stukje Nieuw Zeeland. Groot fan! En wel hierom: Op weg naar de East Cape, het meest oostelijke puntje NZ en dus de plek waar als eerste de zon opkomt, kom je als je via het noorden rijdt als eerste langs de oogverblindend mooie kustlijn van de Bay of Plenty. De ene baai na de andere en de een nog mooier dan de andere. Maar de allermooiste hebben ze in Whanarua Bay. Een piepkleine kustplaatje, zo'n 85 km ten oosten van Opotiki, met een macadamia plantage. Je kunt er heerlijk door de boomgaard wandelen en goed de verschillende groeistadia van deze, vaak veel te dure, maar overheerlijke nootjes bekijken. Er is ook een klein café waar je een lekker bakkie met een taartje kunt halen of een bakje vers geroosterde macadamias kunt scoren. Maar het allermooiste van dit plekje is dit geweldige uitzicht! Nu stonden hier de pohutukawa's (de 'New Zealand christmas trees') nog net niet in bloei, je ziet hier en daar al wel een rode gloed ontstaan, maar moet je nagaan hoe fantastisch dit uitzicht dan is. Ik smelt. En als je nou niet genoeg kan krijgen van dit stukje Nieuw Zeeland, dan kun je in de directe omgeving een nachtje (of twee, of drie) blijven slapen. Al dan niet met uitzicht op deze prachtige baai. Daar wil je toch nooit meer weg?
Australië • Northern Territory
Australië • Northern Territory
Radslag 'on the road'
Eindeloos lange wegen waar je soms urenlang niemand tegenkomt. In de Northern Territory kun je rustig een paar keer de radslag maken midden op de weg. De snelweg welteverstaan: de Lasseter Highway. Wel oppassen dat je je handen niet verbrand aan het gloeiendhete asfalt. Overigens zorgden deze prachtige regen- en onweerswolken midden in de bloedhete Australische zomer even later voor een enorme plensbui. Er viel zoveel regen dat er watervallen ontstonden op Uluru. En dat gebeurt niet zo vaak. Naar ik mij heb laten vertellen ziet ongeveer 2% van de bezoekers van Uluru de watervallen.
Kayakken in Qatar
Wat? Kayakken in Qatar, kan dat? Jazeker kan dat! In Al Dhakira, een kilometer of 60 boven Doha, bevindt zich een mangrovegebied. Er zijn een paar kleine watersportbedrijfjes die kayaktours aanbieden naar dit gebied. Met hoog water kun je tussen de mangroven door 'straatjes' van water kayakken. En met een beetje mazzel kom je er ook nog flamingo's tegen. De mangroven zijn een welkome afwisseling van de hectiek en het vele uiterlijke vertoon van de hoofdstad Doha. Als het even lukt, is het aan te bevelen om op een bewolkte dag te gaan kayakken. Want het blijft natuurlijk wel Qatar en de hitte is, met uitzondering van de wintermaanden, nooit ver weg.
Ilhéus da Madalena
Dit is geen zwart-wit foto. En nee, ook geen sepia. Dit is een halfbewolkte avond in de Azoren, tijdens zonsondergang. De Ilhéus da Madalena (eilandjes van Madalena) liggen net buiten de haven van het stadje Madalena op het eiland Pico. Precies op de vaarroute in het Faial kanaal. Neem je de veerboot van of naar buureiland Faial, dan vaar je er mooi langs. Ilhéu Deitado en lhéu em Pé, wat respectievelijk 'liggend eiland' en 'staand eiland' betekent, zijn het overblijfsel van een oude vulkaankrater. In het verleden vormden de eilandjes één hoefijzervormig eiland, maar wind, regen en zee zorgden ervoor dat het een deel van het eiland verdween. Op satellietbeelden kun je nog goed de ronde kratervorm van Ilhéu em Pé zien.
Downhillen met de...b
Baños de Agua Santa, een klein stadje in de Andes, aan de voet van de Tungurahua vulkaan. Het stadje staat niet in de laatste plaats bekend vanwege Casa del Árbol waar je even als een klein kind heerlijk kunt schommelen. Boven een enorme afgrond wel te verstaan. Niet geschikt voor bangerikken. Als je uitgeschommeld bent, kun je met de benenwagen afdalen langs een van de uitlopers van de Tungurahua vulkaan, richting Mirador La Virgen. Het wandelpad naar beneden is meer een geitenpaadje; het is smal en op sommige stukken ontzettend steil. Echt een uitdaging en goede wandelschoenen zijn hier echt een must. Maar, de uitzichten zijn fenomenaal en maken alles goed. Boven de stad torent een Mariabeeld, waar de wandelroute ook langs komt. Het geeft een prachtig uitzicht over de vallei waarin Baños ligt. Vanaf daar volgt er nog een halfuur durend trappenparcours naar beneden. Het is maar 5 km vanaf Casa del Árbol terug naar 'downtown' Baños, maar reken op flink verzuurde benen als je niet meer gewend bent dan de lekker vlakke Hollandse polders. Downhillen met de benenwagen in Baños is geen sinecure.
Ruta de los Volcanes
De Ruta de los Volcanes op het Canarische La Palma is fantastische wandelroute over het midden van het eiland, langs een keten van vulkanen. De volledige route loopt van Refugio El Pilar naar Los Canarios, maar je kunt ook een gedeelte en via een slingertje om de vulkanen heen weer teruglopen naar El Pilar. Het landschap is zeer afwisselend: loofbomenbos, naaldbomenbos met de prachtige Canarische dennen met hun mooie lange naalden, lavavelden, bergachtig, onderlangs een krater of bovenlangs over de kraterrand. Het is er allemaal. Hoogtepunt van de wandeling is de het lavaveld van de Duraznero krater en de twee Deseadas. Maar vlak voordat je daar komt, kun je met een beetje mazzel met het weer eerst nog genieten van dit mooie uitzicht. Moet je wel even achterom kijken.
De vismarkt van...Fet
Eten op de vismarkt van Fethiye is een bijzondere ervaring. En dat begint al het het vinden van de locatie: gewoon je neus (en het geluid) volgen. De markt bevindt zich op een binnenplaats. Van buiten heb je (op de lucht na) eigenlijk niet eens goed in de gaten wat zich achter de muren afspeelt. Zodra je de poort onderdoor loopt, kom je in een andere wereld terecht. In het midden van de binnenplaats bevindt zich een flink aantal viskramen omgeven door talloze restaurantjes. Het is er in de avond een drukte van belang. Marktkooplui prijzen hun waren aan en proberen de langslopende klanten voor zich te winnen. Laat je Hollandse hang naar structuur los en laat je meevoeren in het spel. Geef je ogen goed de kost, bedenk waar je trek in hebt, zoek een mooie vis uit en kies een restaurantje waar je wilt gaan zitten. De door jou gekochte vis wordt naar het restaurantje gebracht, klaargemaakt en bij je tafeltje gebracht. Ondanks de drukte en het rumoer is het een sfeervolle plek om te eten. Op de binnenplaats staan prachtige grote bomen vol met lichtjes, gedekte houten tafeltjes en je wordt er uitstekend verzorgd. En, het is echt niet alleen maar een plek waar veel toeristen komen eten, ook de Turken uit Fethiye komen hier graag.
Lest we forget
Ieper is een van de plaatsen die enorm te lijden heeft gehad onder de Eerste Wereldoorlog. De stad werd na de vierde Slag om Ieper volledig verwoest. Alles in de stad en directe omgeving doet herinneren aan de verschrikkelijke loopgravenoorlog die hier heeft plaatsgevonden en in de omgeving zijn bijna 200 begraafplaatsen te vinden waar slachtoffers en gesneuvelde soldaten begraven liggen. De Menenpoort, aan de rand van het oude centrum, is een Brits oorlogsmonument en draagt de namen van bijna 55.000 vermiste soldaten. Iedere avond, maar dan ook ie-de-re avond, wordt er bij deze stadspoort een last post ceremonie gehouden. Het is een indrukwekkende plek. De tienduizenden namen op de muren van de Menenpoort doen het kippenvel op je armen staan. De klaproos - poppy in het Engels - staat in Groot-Brittannië, maar ook in veel andere landen, bekend als het symbool van de Eerste Wereldoorlog. De bloem zou bloeien op plaatsen waar iemand vermoord was en het bloed van het slachtoffer zou de rode kleur aan de bloem geven. Er is lang gedacht dat er daarom zoveel klaprozen te vinden waren op de slagvelden. De waarheid is echter dat de zaden van klaprozen pas ontkiemen als ze aan licht worden blootgesteld. Als gevolg van de Eerste Wereldoorlog en de omgewoelde grond bij loopgraven, ontstond in en rondom Ieper de ideale voedingsbodem voor deze prachtige bloemen en groeiden ze veelvuldig in de omgeving.
Vier seizoenen in...é
De Azoren zijn een Portugese eilandengroep, op zo'n 1400 kilometer ten westen van het Iberisch schiereiland. Middenin de Atlantische Oceaan. De wind heeft er vrij spel. En het weer ook wel, zo lijkt het soms. Op het eiland Pico, van west naar oost rijdend, kun je gerust vier seizoen in één dag treffen. Maar, slecht weer bestaat niet, zeggen ze. Alleen slechte kleding. Dus ga erop uit! Laat je natregenen, je kapsel verwaaien, de zon je gezicht kussen en geniet. Geniet van alles wat je onderweg ziet. Want voor je het weet, sta je honderden meters boven zeeniveau richting São Jorge te kijken en zie je.... een regenboog van boven!
Mandinga
Mandinga optochten in Kaapverdië vinden plaats voorafgaand aan carnaval. Het zijn veelal spontane optochten op straat waarbij de West-Afrikaanse voorouders worden geëerd. Kaapverdianen hebben vaak een lichtere huidskleur dan inwoners van de West-Afrikaanse landen Senegal en Gambia en daarom smeren zij zich in met zwarte schmink. Of het daadwerkelijk altijd schmink betreft, betwijfel ik. Want de geur en de rood doorlopen ogen doen anders vermoeden. Op het eiland Sal was er steevast iedere dag een groepje dat door de straten van Santa Maria zwierf. Dansend, trommelend, rammelend met kettingen, zwaaiend met (dieren)schedels op stokken en af en toe een toerist de schrik aanjagen. In dat laatste hadden ze zichtbaar plezier, want het was natuurlijk elke keer raak.
Zaterdagmarkt in...Ot
De zaterdagmarkt in Otavalo is een kakofonie van geluiden, geuren en kleuren, een lust voor het oog en een feest voor de smaakpapillen. Het is niet zomaar een toeristenmarkt, want naast de gebruikelijke kramen met souvenirs, die er uiteraard ook zijn, is dit de plek waar de Otavaleños daadwerkelijk zelf ook naartoe komen voor hun dagelijkse boodschappen. Er zijn grote hoeveelheden verse en gedroogde groenten en fruit verkrijgbaar, vlees en andere huis-, tuin- en keukenbenodigheden. Quichua mannen en vrouwen met prachtige lange zwarte haren en kleurrijke kleding struinen de kramen af, bekijken, ruiken, proeven en onderhandelen over de beste prijs voor hun aankopen. De markt is bij uitstek ook de gelegenheid om een hapje te eten. Groepen mensen schuiven aan rond een gegrild varken voor een bord hornado, de Ecuadoraanse variant van pulled pork, drinken een glaasje chicha en eten al lopend een ander snackgerecht. En altijd vriendelijk lachend.
Het gele fort
Voor het mooiste uitzicht over Sarajevo moet je de heuvels in. The yellow fortress, oftwel het gele fort, ligt aan de oostkant van de stad. Vanaf die plek kijk je over de in een vallei gelegen stad van oost naar west. Bij het fort is een klein restaurantje waar je wat te eten en drinken kunt kopen. Je vindt er zowel Bosniërs als bezoekers en er hangt een bepaalde rust en gemoedelijke sfeer die je op weinig andere plaatsen tegenkomt. Het is een plek van bezinning. De wandelroute omhoog naar het fort voert je langs een grote islamitische begraafplaats, waar ondanks de zinderende zomerhitte het kippenvel op je armen staat bij de aanblik van de enorme hoeveelheid grafstenen en jonge leeftijden die op de stenen te lezen zijn. Eenmaal bovenop de heuvel, terwijl je blik langs de vele rookpluimen van de grill- en cevapi-restaurants glijdt en vrolijke jongeren zichzelf op hun mooist proberen te portretteren met behulp van selfie sticks, realiseer je je goed wat een ongelooflijke ellende deze stad nog niet eens zo heel lang geleden meegemaakt heeft. En tegelijkertijd voel je de ontspannen sfeer en zie je ook de enorme veerkracht die deze stad heeft.
Treinen van Oslo naar
De zeven uur durende treinreis van Oslo naar Bergen geeft je genoeg gelegenheid om urenlang dromerig uit het raam te staren. Ingestapt in Oslo duurt het ongeveer een uur voordat je het stedelijk gebied achter je laat en het weidse landschap aan je voorbij trekt. Elk uur verandert de omgeving aanzienlijk, terwijl de trein verder omhoog klimt tot het hoogste punt op ruim 1200 meter hoog. Een prachtige hoogvlakte ontvouwt zich. In de winter bedekt met een dik pak sneeuw en ijspegels van een meter lang hangen aan de dakgoten van het station. Gestaag vervolgd de trein zijn weg naar lagergelegen gebied. Geen uitzicht is hetzelfde. Bossen, meren, rivieren, bergen en, niet te vergeten: Bergen. Zeven uur zijn nog nooit zo snel voorbij gegaan.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
