Kokkeeri
Het kleine wild van..
De meeste aandacht in Etosha gaat uit naar de grote beesten, olifanten, leeuwen, neushoorns etc etc. Maar er is ook veel 'klein grut' te ontdekken. Deze grondeenkhoorntjes zijn daar een goed voorbeeld van. Uren hebben we gekeken naar deze bedrijvige beestjes. Helaas worden ze door de meesten toeristen vaak letterlijk over het hoofd gezien op weg naar de grote beesten.
Opnieuw Lake Taal
Afgelopen november was ik voor de 2e keer in de Filipijnen voor een project. De organisatie waar ik voor werkte had voor een zondag een leuke excursie gepland met een bedrijfsbezoek en een beetje sightseeing. Na het erg inspirerende bezoek aan een biologische boerderij, waar alles in het teken stond van gezonde producten en aandacht voor het milieu. De excursie erna had als bestemming het betoverend mooie Lake Taal. Op zich een prachtige plek, maar wat mijn collega's natuurlijk niet wisten, was dat ik een jaar eerder drie zeer saaie regenachtige en stille dagen op deze plek had doorgebracht met de enige bezigheid; staren naar de vulkaan in het meer (als het tussen de regenbuien en mist door zichtr was). gelukkig was het uitzicht met een zonnetje erbij een stuk mooier dan het jaar ervoor....
Stille kracht
Tijdens de kano-tochten door de Surinaamse jungle rond het Kabalebo resort kregen we een aantal keer deze boatsman mee. Een stille man, die rustig zittend voorop de korjaal, ons door de stroomversnellingen moest leiden. Hij had alleen een probleem; zijn gehoor. Dat resulteerde nog wel eens in grappige misverstanden en hard roepen om de boot de goede kant op te krijgen.
Het uitzicht
Het ritueel was elke dag gedurende ons 5 daagse verblijf in El Nido hetzelfde. Rond 17:30 uur bestelden we een heerlijke koude San Miguel en dan nestelden we ons op het strand voor ons hotel. Wachten op het ondergaan van de zon in de zee. Elke avond leverde dat een prachtig spel van licht en wolken op. Life is beautiful op Palawan!
Modderbadje
Wandelend op Bohol hoorde ik achter een struik wat gespetter. Nieuwsgierig als ik ben, liep ik door de bosjes om te kijken wat het zou zijn. Voordat ik het wist, stond ik oog in oog met een grote buffel. Gelukkig had hij veel meer interesse in het modderbad dan voor mij. Zuchten liet hij zich in de poel vallen. Genoeg van de vliegen rond zijn hoofd en de warmte. en ik was veilig.
Lekker hangen
Het leven van een luiaard is niet echt avontuurlijk. een beetje aan een tak hangen, wat bladeren naar binnen werken en dan wat suffen en slapen. Een keer in de week even naar beneden om een plasje te plegen en naar de volgende boom om weer wat te hangen, te eten en te suffen. Hij beweegt zo langzaam (en weinig) dat er zelfs algen in zijn huid groeien.... ze zijn niet makkelijk te spotten. meestal hangen ze hoog in de boom tussen het bladerdek. maar als je er dan een ziet...heb je er wel dagen plezier van. hard wegrennen zal niet snel gebeuren!
Lachend bandietje
In Tagaytay liep ik een beetje verveeld rond. Na 3 dagen was ik wel een beetje uitgekeken op de vulkaan, maar met mijn stomme kop had ik het hotel voor 3 nachten gereserveerd....de beschrijving in de Lonely Planet was iets misleidend. Maar het leuke van die doelloze wandelingen is dat je dan weer onverwachte dingen tegen komt. Ik stuitte op een groepje jongens die nog aan het twijfelen waren tussen kattenkwaad uithalen en zich netjes gedragen. Voordat ze een beslissing konden nemen, liepen ze mij tegen het lijf. En toen moesten ze natuurlijk op de foto. In het begin allemaal stoer in gangster-rappers-pose, maar dat hielden de mannetjes niet lang vol. Al snel kwam de lach te voorschijn.
Mr. Mangrove
Al eerder plaatste ik een foto van de charmante Lady Mangrove, onze gids en zangeres tijdens een kano-mangrove tour in Sabang op het fantastische eiland Palawan. Deze heer was onze boatsman, oftewel de roeier en ook zanger. Samen brachten ze aan het eind van onze tocht door het mangrove bos het ontroerende Mangrove-lied ten gehore. Een mooie afsluiting van een leuke tocht. Dit community-project is echt een aanrader als extra activiteit naast de ondergrondse rivier. Mr. Mangrove was verrast toen ik ook een foto van hem wilde maken en bracht eerst zijn haar netjes in model. Hij kon ook niet weten dat ik een voorliefde heb voor scherp gesneden portretten..................
Licht in de sombere..
Het valt mij op dat veel oude katholieke kerken altijd donkere en sombere plekken zijn. Ook in deze donkere kerk in Lissabon zie je veel bloederige beelden van Jezus en schilderijen van zijn kruisiging. Maar op één plek in deze kerk viel het zonlicht door een geel glas-in-lood raam hoog in de toren op deze lege kerkbanken. Een mooi lichtpunt in een sombere plek!
Een hapje en drankje.
Fort Zeelandia in Paramaribo is niet langer alleen de moeite waard om de historische waarde en het interessante museum / rondleiding, maar tegenwoordig ook om het leuke terras met uitzicht op de Suriname rivier. Uiterst vriendelijk personeel serveert er drankjes (zelfs Parbo van de tap!!!), hapjes en zelfs een mooi diner op een heerlijk terras net buiten de muur van het Fort is super. Heerlijk rustig en een prachtig uitzicht, met als het even meezit langszwemmende dolfijnen. Een ideale plek om te genieten van de ondergaande zon of om even te wachten tot je rondleiding begint. Het grappige is dat de openingstijden ruimer zijn dan die van het museum. Dus je kunt na je drankje ook nog even ongestoord ronddwalen in het Fort. Echt een aanrader!
Bewegende strepen
Zebra's lenen zich prima voor zwart/wit foto's. De helft is eigenlijk al gedaan, zeg maar. In Etosha is het bij de waterholes een komen en gaan van de zebra's. In enorme groepen zijn ze te bewonderen. Een zwart/wit foto geeft dan nog wat extra effect aan het gestreepte gebeuren.
Lemen kerkje
In het fantastische NP Lauca in het uiterste noorden van Chili kwamen we, midden in de fantastische ruige natuur, af en toe ook een dorpje tegen. En dan mag een kerkje niet ontbreken natuurlijk. Simpel gemaakt, maar passend in het decor ba het park!
Als de verkoop...tege
Een heerlijk snack voor tijdens het wandelen door Isranbul is de Simit. Erg populair onder de Turken en daarom zijn er erg veel verkopers, die allen met hun wagentje op de drukste plekken proberen te staan. Deze verkoper had vandaag minder geluk. Vanaf een bankje konden wij hem een half uurtje bekijken. Hij verkocht bijna niets en de moed zakte langzaam naar zijn schoenen. Op een gegeven moment staarde hij enkele minuten doelloos in de verte......
Mag ik hier overvaren
het valt me op dat als je een mooie wandeling wilt gaan maken in de natuur, je op een gegeven moment altijd een rivier tegenkomt. en het mooie.....er is altijd wel iemand met een boot in de buurt, die je dan met alle plezier naar de overkant brengt. zo ook deze keer op Bohol. In een kleine kano, dus 3x varen, bracht hij ons groepje over de rivier. Wel nieuw dit keer.....na 3 minuten wandelen langs de over kwamen we een brug tegen.....
Belangrijke ontdekkin
We waren al de hele dag op pad in de Surinaamse jungle en onze gids, Jogi, werd steeds meer geïrriteerd. Hij had nog geen enkel dier gespot, terwijl wij de ene ontdekking deden na de andere. Hagedissen, boskalkoenen, poison dart frogs, ara's en roofvogels. Maar de druppel voor Jogi was het kleine groepje slingerapen dat hij helemaal gemist had.....steeds sneller ging hij lopen. Totdat hij opeens stopte.....'slang' fluisterde hij. Voorzichtig, blijven staan. Midden op het pad lag, moeilijk zichtbaar tussen de dorre bladeren, een labardia (oftewel de beruchte fer-de-lance). Een van de meest gevreesde slangen van de Surinaamse jungle. Doodstil bleef hij liggen (de slang, niet Jodi), net doen of hij slaapt, maar klaar om aan te vallen. Wij maakten de foto's en Jogi zocht naar een lange stok. De lengte van de stok,ruim 3 meter, gaf aan hoeveel respect Jodi had voor deze slang. Hij bleef steeds op grote afstand, terwijl wij toch wat dichterbij kwamen om een mooie close-up foto te maken.....ik hoorde hem denken...'rare jongens, die nederlanders...' Maar ondertussen had onze Jogi wel de belangrijkste ontdekking van de dag gedaan.
Vroeg bezoek
De zon was nog maar net op en de eerste gasten meldden zich alweer in de buurt van onze cabin. De agouti's oftewel goudhamsters (toepasselijke naam) snuffelden rond op zoek naar vruchten die de apen vannacht hebben laten vallen. En zo wisselden de dieren elkaar geregeld af in de jungle rond de Kabalebo rivier.
The eyes of a killer
het duurde even, maar eindelijk spotte we (of eigenlijk de gids) een kaaiman. goed verstopt tussen wat dode takken en planten lag hij in de rivier. eigenlijk staken alleen zijn ogen boven het water uit. en omdat deze kaaiman er zelf wel van overtuigd was, dat zijn camouflage prima in orde was, bleef hij rustig liggen. ik kon rustig, vanuit de kano, wat foto's nemen. hij ging steeds bozer kijken, althans dat leek zo. maar op een bepaald moment had hij er genoeg van. met een flinke klap van staart verdween hij onder water. met de druppels in mijn gezicht genoot ik nog na van deze ontmoeting!
Ochtendhumeur?!?
Paramaribo heeft naast veel vogels ook best nog wat ander wildlife te bieden. Er schijnen kaaimannen en slangen rond te hobbelen, maar wij moesten het doen met deze 'grumpy pad'. Een mooie gast tijdens ons ontbijt.
Onze Lady Mangrove
Zoals al eerder in een goede tip van Dapau (Palawan, Lady Mangrove) aangegeven, kun je in Sabang niet alleen de wereldberoemde ondergrondse rivier bewonderen. Een andere leuke excursie is de mangrove tour; een community based initiatief dat nu een paar jaar bestaat. De mensen die in de mangrove wonen peddelen toeristen rond in hun eigen woonomgeving. Ze vertellen onder het peddelen mooie verhalen over de mangrove. Hoe ze hun eten verzamelen, de dieren die er leven en alles over de planten. Wij zagen tijdens onze boottocht 5 slangen, wat vogels en varanen. Maar het hoogtepunt kwam tegen het einde van de trip. Onze gids, Lady Mangrove, zong vol overgave, samen met de peddelaar, die al even enthousiast meezong, het Mangrove lied. Een vrolijk deuntje over het leven in dit vreemde habitat. Mooi en ontroerend!
Verveling of...wantro
'zo daar zijn ze weer. maar liefst 5 zweterige toeristen. waarom neemt mijn neef ze eigenlijk altijd mee naar ons dorp? ik vind ze maar vreemd. altijd maar foto's maken van onze huisjes. daar is toch niks vreemds aan. iedereen woont zo aan deze kant van de rivier. en ze proberen ook altijd foto's van mij te maken, of van mijn zussen. sommige stiekem. denken ze nu echt dat ik het niet zie. ik hoor het toch ook klikken. mijn neef zegt dat hij best wat geld verdient met het rondleiden van die witte mensen. het is beter werk dan jagen op tarsiers. Dat deed opa altijd. Ook hij moet altijd op de foto. Volgens mij omdat ie 6 tenen heeft. Daar moet iedereen altijd om lachen. Vreemde mensen, die toeristen. Ze zitten nu al 15 minuten te rusten op mijn speelplek. ik wou dat ze weer verder gingen......'
Aan de wandel...
Wachtend, met een biertje in de hand op een comfortabele strandstoel, op de zonsondergang in Port Barton, Palawan, kwam de lokale jeugd weer terug van een basketbal wedstrijd. De meest populaire sport in de Filipijnen. Heel vrolijk, waarschijnlijk gewonnen, kwamen ze netjes op een rijtje voorbij lopen. Op weg naar de houten hutjes in het bos.
Stiekem gluren....
In de prachtige kathedraal in Mosta op Malta kun je lekker ronddwalen. Behoorlijk wat gangetjes en ook deuren. Deuren die meestal dicht zijn voor de toeristen. Maar tijdens ons bezoek stond er een op een kier. En dan kan ik me nooit bedwingen. Altijd even door de deur gluren om te kijken of er nog iets te ontdekken is. Toen ik mijn hoofd door de opening stak, viel mijn oog op een mooi gewaad over een stoel gedrapeerd. Het gewaad van de priester! En het licht valt precies op dit stuk antieke stof. Een Kodak-moment, maar dan moet de deur wel iets verder open. Voorzichtig duw ik de zware deur naar binnen. Ik hoor direct wat voetstappen vanaf de rechterkant aankomen. Snel neem ik mijn foto van het gewaad in de zonnestraal. En dan snel een paar passen naar achteren. Terwijl een boos hoofd in de deur opening verschijnt, bestudeer ik 'schijnheilig' het schitterende plafond....
Vreemd!?!
Dit vreemde 'aapje' is een tarsier. een van de kleinste aapsoorten in de wereld. Net 15 cm hoog en erg kwetsbaar. Daarom ook zeer bedreigd. Vooral het vangen van deze beestjes om ze daarna in wegrestaurantjes te laten zien aan toeristen, doet de populatie op Bohol (enige eiland in de filipijnen waar ze voorkomen) geen goed. In gevangenschap gaan ze binnen 12 maanden dood van de stress door het oppakken en fotograferen. Als je ze in een verantwoorde omgeving wilt zien, kun je het beste naar het Tarsier Research Centre (net buiten Loboc) gaan. Hier is een stuk jungle voor onderzoek gereserveerd. Met een gids ga je ze zoeken, waarna je 5 minuten per tarsier mag kijken en foto's maken (zonder flits). Een mooie ervaring.
Typisch Schotland
Tijdens het Fringe festival in Edinburgh kun je van alles tegen komen op straat. Gedurende 4 weken is de stad een groot open lucht theater. Heerlijk om je te laten verrassen op straat of in de pubs en theaters. Je kunt er vanalles zien. Maar gelukkig ook traditionele schotse muziek met de onontkoombare doedelzak.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
