Henneke
Hanekam
Joshua Tree National Park was voor ons een nieuwe plek om te ontdekken in april dit jaar.. Het is een vrij druk bezocht park met de kenmerkende joshua trees, eigenlijk geen bomen, maar uit de kluiten gewassen yucca's. Wij hebben hier een mooie trail gelopen, die niet druk bezocht werd én we vertrokken vroeg, dat is de beste manier om de drukte te vermijden. Op onze wandeling stonden weinig joshus trees, maar het landschap was prachtig door de rotsformaties en andere mooie planten. Sommige rotsen hebben een naam, zoals Facerock, waar je ook echt een gezicht uit kon halen. Ik zag bovenstaand plaatje en heb ter plekke deze rots omgedoopt tot hanekam rots :-)
Lone Rock bij Lake...
Ook in Amerika zijn de gevolgen van de klimaatverandering zichtbaar. Deze eenzame rots 'Lone Rock' staat normaal gesproken midden in het water van Lake Powell. Maar in dit deel van het land heeft het al heel lang niet echt geregend, het water staat erg laag in het meer. Ook 'wild fires' zijn veel vroeger dan anders. Diverse zwart geblakerde stukken gezien. We hebben zelf ook veel wind gehad met zandhozen en ik kan me er alles bij voorstellen hoe snel zo'n brand zich dan uitbreidt. De ene regendag die we gehad hebben was voor ons wat minder, voor de natuur een zegen, maar niet genoeg!
Onion Creek Road
We hebben tijdens onze reis door Amerika dit keer veel onverharde wegen gereden. Met een SUV is dit meestal goed te doen. Een mooie rit was de Onion Creek Road. Het riviertje kronkelt om de haverklap over het pad en dit maakt het een avontuurlijk ritje. De omgeving is prachtig. Na 14 keer door het water werd de weg wel erg hobbelig en zijn we omgedraaid. De moeite waard, maar na regen onbegaanbaar! Vooraf informeren is verstandig!
Three gossips
Na 2 jaar uitstel door de corona pandemie konden we in april eindelijk vertrekken naar Amerika. Behalve een test 24 uur voor vertrek, die negatief moest zijn (heel spannend!), mondkapjes in het vliegtuig op de heenreis hebben we nauwelijks nog iets gemerkt van corona. Wat wel veranderd is - deels door corona, deels door het alsmaar toenemende toerisme- is dat je in verschillende bekende nationale parken een 'timeslot' moet reserveren. Je kunt een uur kiezen, waarbinnen je dan het park ingaat. Dus moesten wij ons bezoek aan Arches NP van te voren inplannen. Om 8 uur reden we het park in en hebben de eerste wandeling die je tegenkomt gedaan: Park Avenue. Je daalt behoorlijk af in een brede kloof met indrukwekkende rotswanden. Halverwege wordt het wijder en weidser en bijna aan het einde heb je mooi zicht op de rotsformatie "three gossips" (3 roddeltantes) Het is geen lange trail en je gaat dezelfde weg terug. Mooie start van een heerlijke dag in Arches NP.
Zion national park
Naast de Grand Canyon is Zion National Park één van de drukst bezochte parken in West-Amerika. Van mei tot september kun je het hart van dit park bezoeken met een shuttlebus, makkelijk overal in en uitstappen en een mooie wandeling doen. Momenteel is alleen vroeg vertrekken of laat in de middag nog een optie als je geen zin hebt in lange wachtrijen. Het is hier giga druk geworden. Omdat we dit park al 2 x bezocht hebben en prachtige wandelingen hier gedaan hebben, zijn we deze keer alleen over de doorgaande weg gegaan. Hier zijn veel stopplaatsen en de weg is schitterend. We waren er al vroeg in de ochtend, dus nog rustig. Het is één van de mooiste parken in dit deel van Amerika. We hebben er wederom van genoten.
De voorloper van de..
Tijdens onze reis door West-Amerika vielen ze ons al op: de gigantische campers waar de Amerikanen zelf mee reizen. Niet zelden zat er achter de camper nog een auto vast of een boot. Eenmaal geplaatst zijn de campers in de breedte uitschuifbaar en zo houd je het wel een poosje uit. Je mag ook bijna overal staan, dus op mooie plekjes werd ons beeld nog wel eens verstoord door weer zo'n gigant. In het plaatsje Jerome (Arizona), ooit een mijnstadje, is een 'museum' van oude auto's en oude attributen uit die tijd, vooral een verzameling oude troep, maar wel leuk om te kijken. Hier kwamen we ook deze 'camper' tegen, zowel van binnen als van buiten grotendeels van hout gemaakt. Of ie ooit echt gereden heeft weten we niet.
Coral Pink Sanddunes
Na een time-out van deze community vind ik het toch wel weer leuk om foto's te delen en mee te kijken naar andere foto's. Ik had niet zo veel meer te delen, maar nu, eindelijk na 2 jaar uitstel mochten we 4 weken lang genieten van West-Amerika, ons tot nu toe favoriete deel van dit continent. We hadden een pracht reis en met meer dan 2000 foto's moet ik even vooruit kunnen! Deze foto is bij de Coral Pink Sanddunes tussen de plaats Kanab en Zion. Een plek die vooral in het late zonlicht mooi is. Officieel is het een Statepark en word je geacht $10,- te betalen. Advies: doe dit niet maar stap vóór die tijd uit op verschillende plekken. Het overzicht is mooier en minder druk op die plaatsen, dan bij het officiële punt. Hoewel de foto rust en eenzaamheid uitstraalt is het hier overdag druk met quad rijders. Er is hier ook een grote camping voor vooral campers. Voor een avond uitstapje vonden we het hier in elk geval prachtig.
Brainrocks
Edmaiers Secret, niet ver van de plaats Page is wederom een verborgen, redelijk onontdekt gebied op de grens van Arizona en Utah. De geschiedenis van de naam is de volgende: (bron: Ontdek-Amerika) "In de jaren ’50 van de vorige eeuw maakte ene Bernard Edmaier vanuit een klein vliegtuig een luchtfoto van een onbekend rots gebied, deze foto is destijds in een boek gepubliceerd. Bij toeval kreeg een Duitse USA-reiziger die foto een kleine 50 jaar later onder ogen, hij raakte zo gefascineerd door deze omgeving dat hij vastbesloten was de juiste locatie ervan te achterhalen. Na een lange zoektocht, waarbij hij o.a. in contact kwam met de weduwe van Bernard Edmaier, is hij daarin geslaagd. En omdat het gebied nog geen officiële naam had, heeft hij het Edmaiers Secret genoemd." Tot zover de geschiedenis. In het heden is deze plek inmiddels iets makkelijker te vinden, al is het een lange rit over onverharde weg. Eenmaal bij de parkeerplaats moet een permit gekocht worden: geld in een zakje, formulier invullen, in het kastje doen en klaar. En dan begint de mooie ontdekkingsreis door dit gebied. In het begin is er een soort pad te volgen, maar je dwaalt vooral zelf door dit gebied, om uiteindelijk uit te komen bij deze bijzondere rotsformaties, gelijkend op hersenen. Vandaar dat ze ook wel brainrocks genoemd worden. Een GPS heeft hier wel nut, je verliest al snel je oriëntatie. Maar het is een geweldig mooi en rustig gebied.
Coal Mine Canyon...on
Nadat we het parkeerplekje voor de Coal Mine Canyon hadden gevonden (info bij andere foto) werden we opgewacht door deze dames en heren. Het voelde niet helemaal ontspannen voor ons, vooral omdat vrienden van ons hier een jaar eerder geweest waren en een erg boze stier hun de doorgang had belemmerd! De Canyon is prachtig, maar ik heb toch veel achterom gekeken...
Coal Mine Canyon
Nog zo'n relatief onbekend stukje landschap, nu in Arizona: de Coal Mine Canyon. Dicht bij de plaats Tuba City. De weg er naar toe is wel lastig te vinden en onverhard. Officieel heb je een permit nodig, te verkrijgen in de plaats Cameron. Het is indianengebied en de Canyon ligt op de grens van Hopi Reservation en Navajo Reservation. Het is prachtig om hier boven langs de canyon te lopen. Afdalen is ook mogelijk, maar lastig en steil , wij hebben dit niet gedaan. Het is ook niet helemaal duidelijk of dit nog is toegestaan, sinds corona zijn er wat beperkingen ingevoerd. In 2016 hadden wij hier nog geen last van en konden we ongestoord genieten van de vele kleuren, pilaren en hoodoos, al keek ik toch voortdurend achterom of ons 'ontvangstcomité' wel netjes op afstand bleef...(zie 2e foto)
Little Egypt
in Utah aan de State Route 95 zo'n 23 mijl ten zuiden van Hanksville (Capitol Reef) vonden wij op aanwijzingen van een Amerika website het pareltje Little Egypt. Een klein bordje geeft aan waar je af moet slaan om vervolgens een stuk onverharde weg te rijden. Bij een kleine parkeerplaats verlieten we onze auto en zagen al snel de bijzondere geologische structuren van Little Egypt. Het is een onbekend, en daardoor rustig stukje natuur. Niet al te groot, geen paden, dus heerlijk zelf dwalen tussen de vreemde rotsformaties met de hoodoos en de opvallende witte band in het gesteente. Al fotograferend en dwalend ben je hier toch gauw 2 uurtjes bezig. Het is een prima onderbreking als je op doorreis bent en deze route neemt.
Little Egypt
in Utah aan de State Route 95 zo'n 23 mijl ten zuiden van Hanksville (Capitol Reef) vonden wij op aanwijzingen van een Amerika website het pareltje Little Egypt. Een klein bordje geeft aan waar je af moet slaan om vervolgens een stuk onverharde weg te rijden. Bij een kleine parkeerplaats verlieten we onze auto en zagen al snel de bijzondere geologische structuren van Little Egypt. Het is een onbekend, en daardoor rustig stukje natuur. Niet al te groot, geen paden, dus heerlijk zelf dwalen tussen de vreemde rotsformaties (komt nog een foto) met de hoodoos en de opvallende witte band. Al dwalend stonden we plots oog in oog met 2 prachtige vossen. Eén was snel verdwenen, de ander was net zo geïnteresseerd in ons als wij in hem! Dat zijn kleine cadeautjes op je reis.
Geluksvogel
Al scrollend door de foto's van het afgelopen jaar, omdat manlief een album aan het maken is, realiseerde ik me, dat we geluksvogels zijn. Waar eerst de teleurstelling overheerste dat we wéér niet naar Amerika konden (en ook komend voorjaar helaas niet) kwam ik er achter hoe gezegend we waren, dat we naast Zwitserland en Oostenrijk óók nog eens twee keer in de Eifel zijn geweest. En de week waarin deze foto is genomen was prachtig, maar vooral gezellig omdat kleinkinderen mee waren. Na een stevige tippel rusten oma (moi) kleinzoon van 7 en kleindochter van 4 even lekker uit op zo'n uit de kluiten gewassen bank. Tel je zegeningen! ;-)
Op naar 2022
Ik wens alle communityleden een gezond en gelukkig Nieuwjaar, waarin we hopelijk weer dat kunnen doen, wat we het liefste doen: reizen naar mooie oorden op het liefst ongebaande wegen. Dank voor alle mooie foto's die er zijn gedeeld. En hopelijk kunnen we weer veel "verse" foto's plaatsen. Gelukkig Nieuwjaar!
San-people
In Namibië maakten we met een gids, tevens tolk een wandeling met 2 San mannen, die in hun speciale klik taal ons alles vertelden over hun jachtmethodes. Tot slot kwamen we in een klein 'dorpje' waar een San gezin in traditionele kleding ons opwachtte en we nog meer leerden over hun gewoontes. Toeristen-verhaal, want zo oorspronkelijk leven ze in Namibië niet meer. Het hoofd van de familie vertelde nog een leuk verhaal. Hij liet ons een klein pijl en boogje zien en vroeg of we een idee hadden waar dat voor was. Wij geen idee natuurlijk. Vroeger schoten de mannen, als ze een vrouw zagen die hun interesse wekte een pijltje in haar bil. Pakte ze de pijl op en smeet hem weg: geen interesse, draaide ze zich om naar de man met de pijl in de hand, dan had hij letterlijk "gescoord". Romantisch? Mwahh ;-) Op de foto zie je hoe de dame links bezig is met gaatjes maken in stukjes struisvogel ei en pennen van het stekelvarken. Hier maken ze kettingen van, waarvan we er natuurlijk 1 gekocht hebben.
Rattenberg
Tijdens de enige bewolkte en af en toe nattige dag van onze week in Oostenrijk hebben we een bezoek gebracht aan het kleine plaatsje Rattenberg. Het is gelegen in het Inntal en ook letterlijk aan de Inn. De straatjes zijn sfeervol met huizen in pastelkleuren. Wij vonden ze absoluut niet-Oostenrijks. Het stadje is bekend om het glaswerk, glasblazers en kristal. De winkeltjes liggen er vol mee. Kijken met de handjes op de rug, want niet te betalen. Wel leuk om er rond te struinen. We brachten ook een bezoek aan het Augustinermuseum, verbonden met de kerk St Augustinus. Je kunt hier met trapjes naar boven en dan loop je bóven de koepel en het plafond. De constructie van dit dak met eeuwenoude balken was leuk om te zien. Ook kun je de kerktoren nog in, met fraai uitzicht over het stadje en de Inn. Boven Rattenberg zijn nog restanten van een kasteel. Er worden zomers waarschijnlijk ridderspelen opgevoerd, want tussen de ruines was (in stijl) een mooi podium gebouwd. We werden hier door onze kleinkinderen getrakteerd op een geïmproviseerde voorstelling :-)
Berglsteinersee bij..
Al jaren is bij ons de herfstvakantie een gezinsvakanties in Oostenrijk. In wisselende samenstelling en wisselende weersomstandigheden. De herfst kan regen brengen, sneeuw of zomerse temperaturen, we hebben het allemaal beleefd. De afgelopen week hebben we bestempeld als de mooiste herfst in het Alpbachtal ooit. Bijna alle dagen stralende zon, de herfstkleuren op zijn mooist en bepoederde bergtoppen om het af te maken. Omdat de kleinkinderen niet alle dagen zin hadden in grote wandelingen hebben we het afgewisseld met wat kortere tochtjes, zolas hier bij de Berglsteinersee. Een klein meertje, waar je omheen kunt wandelen. Door de herfstkleuren en het gladde water konden we hier mooie plaatjes schieten, terwijl de kleintjes zich vermaakten met het kabbelende beekje en klimmen op de rotsen.
Ochtendgloren in...Oo
Al jaren is bij ons de herfstvakantie een gezinsvakanties in Oostenrijk. In wisselende samenstelling en wisselende weersomstandigheden. De herfst kan regen brengen, sneeuw of zomerse temperaturen, we hebben het allemaal beleefd. De afgelopen week hebben we bestempeld als de mooiste herfst in het Alpbachtal ooit. Bijna alle dagen stralende zon, de herfstkleuren op zijn mooist en bepoederde bergtoppen om het af te maken. Heerlijk! Ons hoger gelegen onderkomen keek uit over het Inntal en het was elke morgen heerlijk om buiten de eerste foto's te maken.
Morgenstond
Vlakbij onze woonplaats bevindt zich de Ginkelse Hei, een uitgebreid natuurgebied met voornamelijk heide, maar ook stukken bos. Een heerlijke plek om te wandelen. Er is ook een schaapskooi en vroeg in de morgen zijn de schapen nog in de wei. Het zonlicht, de nevelige herfst sfeer en de schaapjes maken er een heerlijk plekje van. Bij terugkomst zien we nog net de schapen vertrekken met hun herder, de grote, stille heide op. Soms zou ik de herder wel willen zijn.
Feest in de tuin
Voor de dagpauwoog is het momenteel feest in onze tuin. De herfstasters en de helianthus hebben nog veel te bieden voor deze prachtige vlinder. Waarom we er nu zo veel hebben in vergelijk met de zomer ligt waarschijnlijk aan de bloemensoorten die nu bloeien. De dagpauwoog is een van de bekendste vlinders in Nederland, komt ook verder in Europa voor. Het is een vlinder die overwintert. Prachtig diertje!
Bos bloemen
Verschillende keren tijdens onze wandelingen in de Eifel kwamen we langs bossen, die helemaal vol stonden met wat op witte bloemen leek. Fraai gezicht tussen al die strakke stammetjes. Bij nadere inspectie blijken het de uitgebloeide bloemen van het St.Jans of St. Jacobskruid te zijn. Enkele weken geleden moet het hier dus knalgeel geweest zijn tussen de bomen.
Monreal
Het stadje Monreal, in de buurt van de grotere stad Mayen, kan zó door Anton Pieck ontworpen zijn. De schilderachtige vakwerkhuisjes staan ogenschijnlijk schots en scheef rond het riviertje de Elz. 2 ruïnes omringen het stadje en je kunt vanuit Monreal er naar toe klimmen. Een leuke plaats om te bezoeken als je er tóch in de buurt bent.
Ochtendstond
Wat een bofferds waren we de afgelopen week. Weer even naar onze geliefde Eifel en dan alle dagen prachtig weer! Ons onderkomen heeft grote ramen met fantastisch uitzicht. En elke morgen werden we getrakteerd op mooie zonsopkomsten, zoals op deze foto. Bovendien was het niet de vraag óf we reeën zouden zien, maar meer hoevéél. Het maximum staat op 11. Het is dat we ook zo graag wandelen hier, maar eigenlijk was het al fijn om op ons terras te zitten en te genieten. Heb ik al gezegd dat ik gek ben op de Eifel? ;-) :-)
Wakker worden!
Ons 3-daagse verblijf in het Hluhluwe-Imfolozipark was een fantastische ervaring. Het park is bekend om de grote populatie zwarte neushoorns, die middels een succesvol fokprogramma voor uitsterven werden behoed. We hebben hier ook veel olifanten en ander wild gezien. Ook qua natuur is het een prachtig park. Deze vaste bezoekers, twee heren en een dame, hadden lekker een tukkie gedaan voor ons huis. Twee wilden wel weer eens wat ondernemen en stonden te duwen en te porren tegen het mannetje. Op film hebben we het hilarisch moment dat het mannetje zeer verstoord wakker wordt en het tweetal met veel kabaal even op hun nummer zet! Komische dieren zijn het.