India: “You love it, or hate it “. Het is opvallend, hoe vaak je dit zinnetje tegenkomt, als je je verdiept in het land India. Wij wilden er naar toe om te ontdekken welke van de twee wij konden doors... Lees meer
Geervannesmeed
Naam
Gerard Stals
Reviews
Foto's & tips
1761
Blogs
14
Lid sinds
16 November 2008
Favorieten
Fav. werelddeel
Azië
Fav. land
Indonesië
Fav. stad
eigenlijk geen
Over mij
Ik kan erg genieten van al het mooie om me heen. Of het nu groot of klein, opvallend of onopvallend, bijzonder of gewoon, zwart of wit is. Ik wil de mens, zijn cultuur en de natuur om hem heen leren kennen en waarderen. Ik koester wat ik waarschijnlijk nooit meer te zien krijg.
Vooral in het verre Azië herken ik iets van mezelf: Genieten van het leven, want het is eigenlijk maar kort. Pluk de dag; stel niet uit wat vandaag kan, want morgen is het misschien te laat. En.... op z'n Indonesisch: "Pelan Pelan"; neem dus ook de tijd om eens lekker te relaxen ... Zeker als je op vakantie bent.
Ik ben vereerd wanneer mensen foto's van mij willen gebruiken, maar vraag wel toestemming vooraf aub.
Mijn Motto
'De mens is per definitie een reiziger. Zijn leven is 1 reis. Van de wieg tot het graf.Waar hij ook gaat en staat. (Bertus Aafjes)'
Over mijn camera
Type
Merk
Sony
Model
Sony DSC-WX220
Overige
Canon Powershot A75 , Sony DSC-H70
Hoogst gewaardeerde foto’s & tips (1761)
De pauw als symbool
Zoals elke grote stad in Rajasthan, heeft ook Jaipur natuurlijk een stadspaleis. Het bezoek aan het Stadspaleis, nog steeds gedeeltelijk bewoond door een maharadja, is schitterend, maar het verschil tussen heel rijk en heel arm in India wordt hier wel heel duidelijk gemaakt. Het ligt in het hart van de oude stad en beslaat een groot oppervlak. Het paleis bestaat uit een groot aantal gebouwen, binnenplaatsen en tuinen. Een poort schuin tegenover de diwan i- am (de Zaal der Openbare Audiënties) geeft toegang tot de “pritam niwas chowk”, de pauwenhof, die is vernoemd naar de met pauwen versierde portalen. In India is de blauwe pauw symbool voor de god Krishna en wordt als heilige vogel beschouwd. De Hindoes zijn ervan overtuigd dat het lichaam van de pauw onvergankelijk is: het symbool van verrijzenis en eeuwig leven, de essentie van de goddelijkheid. Op het doden van de pauw stond vroeger dan ook de doodstraf. De pauw is tevens nationaal symbool van India, zoals dat bij ons de leeuw is.
De oude Batavia stad
Hoewel we het advies kregen om niet al te lang in Djakarta te blijven, raden we je aan om toch een bezoekje te brengen aan “Jakarta - Kota”, de oude Batavia stad. In het oudste deel zijn nog veel Nederlandse oud-koloniale gebouwen in verschillende architectuurstijlen en zelfs grachten en ophaalbruggen. Op de Grote Markt, nu het "Fatahilla-plein", staat het voormalige Nederlands stadhuis uit 1710. Breng daar ook een bezoek aan het "Batavia café". Het café is nog steeds zo ingericht als in de vijftiger jaren. De muziek en talloze foto’s aan de muren herinneren nog aan deze periode. Ga daarna naar de “Sunda Kelapa” haven. Dit is een oude haven waar met name tapiocameel en hout in- en uitgeladen worden op een manier zoals het bij ons 50 jaar geleden ook ging. Kleine maar ook sterke mannen dragen grote zakken meel of hout over heel smalle loopplankjes het dek op en af. De tijd lijkt hier wel stilgestaan te hebben. Bij ons is dat nu onvoorstelbaar. Je ziet “Makasar-schoeners” die vooral hout van Kalimantan naar Jakarta verschepen. Echt de moeite waard.
Mysterieuze...gemummi
Wie kent hem niet...Loung Pordaeng, de beroemde gemummificeerde monnik in de Wat Khun Aram. Speciaal voor hem is een gebouw neergezet naast de tempel. Hij zit daar op een stoel achter glas en is van alle kanten te bekijken. Hij is een beroemdheid en de tempel is een echt pelgrimsoord geworden. In de jaren 80 overleed de man, die overigens pas vanaf zijn 50 jaar monnik is geworden en het is een mysterie hoe het kan dat hij er zo lang na zijn dood nog zo goed uitziet (voor een dode dan, weliswaar). Het lijkt net of hij nog leeft. Hij zit daar in lotushouding (zoals hij gestorven is) en met een zonnebril op, zodat je de lege oogkassen niet ziet en zijn oren zien er helaas niet al te fris meer uit. Destijds heeft monnik Loung Pordaeng zijn eigen sterfdatum voorspeld. Men zegt dat de monnik zichzelf heeft gemummificeerd door langdurig weinig te eten en te drinken. Zijn meditatief vermogen is zo groot geweest, dat zijn lichaam zo is blijven bestaan. Je vraagt je af hoe lang dit nog zal duren, maar er zal uiteindelijk wel een oplossing gevonden worden.
Laatste blogs (14)
Maandag 28 juli: Samosir – Bohorok. Gerard is behoorlijk gammel na de afgelopen nacht (de pancakes als dessert bij Samo... Lees meer
Zaterdag 26 juli: Samosir We staan om half 8 op en na het ontbijt gaan we om 9.30 uur met de boot naar de wekelijkse lokale markt in Parapat. Het is een gekrioel van mensen die er op hun paasbest b... Lees meer
Mijn fans (4)
Ik ben fan van (1)
Mijn favoriete foto's & tips van anderen (102)
Zondagochtend in...Ma
Het is zondagochtend, de dames hebben afgesproken op hun vaste plekje, het bankje in de zijstraat bij de kathedraal, in de schaduw, want het is nu al behoorlijk warm. Zoals altijd nemen ze de week door. "Het is me wat, mijn ogen worden steeds slechter. Ik heb echt een bril voor de hele dag nodig, maar dat kost nogal wat. Gelukkig heb ik een aardig pensioen' 'Maar goed je bent verder gezond en dat is heel wat waard. Ik heb... ' Trouwens, Malaga is een prachtige stad om te verblijven. De kathedraal, het Teatro Romano, het Gibralfaro kasteel, het Alcazaba, het Picasso Museum en de centrale markt natuurlijk. Gewoon doen!
Welke planeet is dit
Als je weg wilt van de massa in IJsland moet je zeker het binnenland in trekken. Kerlingarfjoll is een kleurrijk fotogeniek gebied met veel hete modderpoelen / stoombronnen. Maar let op het is hier spekglad als het geregend heeft en dat heb ik dan ook ondervonden. Ik ben iemand die overal op en over klimt en ben niet vlug bang, maar in Kerlingarfjoll was dit anders. Het had pas geregend dus we moesten wel wat opletten om niet uit te schuiven. Ik liep de ene heuvel op na de andere zonder probleem ... tot die ene ... ik wou hoger op de heuvel maar voelde mijn voeten omlaag schuiven, beneden mij borrelden de hete stoombronnen, nergens iets om aan vast te houden en daarboven op een vreselijke wind. Ik bevroor van angst!! Ik kon niet omhoog, ik durfde mij niet omdraaien... niks. En daar stond ik ;-) Na een tijdje heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt (en met hulp van mijn man), mij voorzichtig omgedraaid en al schuivend naar beneden gegaan. Heel raar, dat als je bang bent dat je ineens totaal geen houvast meer hebt ... mijn schoenen deden niet meer wat ik wou. Nadien zat de schrik zo in mijn lijf dat ik geen enkel heuveltje meer durfde opgaan, wat wel spijtig was natuurlijk. Mijn gouden tip: neem wandelstokken mee als het geregend heeft
Deadvlei bij...zonsop
Om een foto als deze van de zonsopkomst in Deadvlei onder deze lichtomstandigheden te kunnen maken, zul je ’s nachts al ter plekke moeten zijn. De meeste bezoekers kunnen pas bij zonsopkomst het park in rijden. Pas dan gaan de hekken open en dan moet je nog zo’n 60 km rijden naar Deadvlei. Tegen de tijd dat je daar aankomt, tref je het landschap van dode bomen al in het volle zonlicht aan. Heb je echter een verblijf in de Sossus Dune Lodge geboekt, dan heb je het voorrecht al ’s nachts naar de Deadvlei te rijden. Dit is namelijk de enige lodge binnen de hekken van het park. Aangekomen bij Deadvlei ga je dan met je rug naar de duin ‘Big Daddy’ zitten en vervolgens wachten totdat de eerste zonnestralen over de duin kruipen. Mooier kun je het niet krijgen …