Fransvdg
Lekker smikkelen
Deze vogel zat lekker te smikkelen uit een cactusbloem. Je ziet de restanten zelfs nog op zijn kop zitten. Het voordeel van de Galapagos eilanden is dat de dieren niet schuw zijn. Dat maakt het fotograferen van zo'n moment wel iets gemakkelijker. Ik heb deze foto gemaakt op het terrein van het Charles Darwin Research Station. De reuzenschildpadden worden daar goed verzorgd, maar de vogels zijn er zo vrij als een vogel. Die zorgen dus helemaal voor zichzelf in de voor hun vrije natuur.
Je eigen boontjes...d
Deze Indiaanse man zag ik op de markt van Pilahuin. Hij was bezig met het doppen van zijn boontjes. Pilahuin ligt in de Andes en de lokale bevolking vond het er koud. Dat kun je op de foto wel zien.
De snoepjes van oma.
Baños is een geliefde plaats voor Ecuadoriaanse toeristen, vanwege de minerale baden, de bedevaartskerk en de dierentuinen. Er is dus veel te zien en te doen. Daar speelt de commercie natuurlijk ook op in. Op deze foto zie je hoe men op traditionele wijze snoepgoed maakt. Een taaie suikermassa, met een kleurtje en een smaakje, wordt aan een haak diverse keren languit getrokken en daarna weer over de haak gemikt. Het is een leuke fitness-oefening voor de jongen die er een tijd mee bezig is. Na verloop van tijd wordt deze lange suikersliert in stukje geknipt en dan zijn de snoepjes van oma (los dulces de la abuela) klaar. Ik heb deze bereidingswijze in heel wat winkeltjes in Baños gezien.
Verrassing in de...ee
Tijdens het avondeten in onze Lodge zagen we ineens deze prachtige vlinder op de muur zitten. Je snapt, dat was een verrassing en dus een foto waard. Wie kan me vertellen bij welk soort hij hoort?
De Pastaza
De rivier de Pastaza is een grote aftakking van de Amazone. Het water van deze rivier stroomt ruim 700 kilometer door Ecuador. De waterstand is zeer onvoorspelbaar. Visserij is er weinig. Op meerdere plekken is de Pastaza een wildwaterrivier, met stroomversnellingen tot de vierde categorie. De rivier wordt daar vaak voor rafting gebruikt. De weg tussen Puyo en Baños loopt langs de rivier, en passeert vier grote en toeristisch populaire watervallen. Dit is een prachtige route om te rijden. (Wiki bedankt voor de feiten.)
Tussen de duiven
Hier zie je de San Francisco kerk, gebouwd in de Spaanse tijd tussen 1534 en 1680. De fundamenten zijn nog ouder, die stammen uit de Inca tijd. In deze kerk staat het vaak aanbeden beeld van de Maagd van Quito. Maar daar hebben deze kinderen even geen boodschap aan. Zij genieten van het duiven voeren.
Een lekker hapje
De Galapagos eilanden zijn bekend geworden door hun reusachtige schildpadden. Darwin heeft hun leven en de onderlinge verschillen uitgebreid bestudeerd. Hij ontdekte dat er op verschillende eilanden ook verschillende ondersoorten voor kwamen. Mede door die ontdekking beschreef hij zijn evolutieleer. Ik maakte deze foto bij een broedstation op het eiland San Cristóbal.Die broedstations zijn nodig om de ondersoorten te laten voortbestaan. Het moet niet zo gaan als met Lonesome George, de beroemde schildpad van het eiland Pinta, die in 2012 als laatste van zijn soort overleed. Doorfokken met schildpadden van een ander eiland is helaas niet gelukt. De Pinta schildpad is daardoor definitief van de aarde verdwenen....
De Guayas
In de haven van Guayaquil zag ik dit prachtige zeilschip liggen. Het is een opleidingsschip van de Marine van Ecuador en werd in 1976 te water gelaten. Het is een driemastbark, met een bemanning van in totaal 155 personen. De Guayas heeft een lengte van 79 meter en een diepgang van 4.8 meter. (Met dank aan Google.) Mensen met een goed geheugen weten nog dat dit schip tijdens Sail 2015 in Amsterdam te zien was. Maar de thuishaven is de stad Guayaquil. De naam Guayas herinnert ons aan een in 1534 door Spanjaarden vermoorde legendarische Indiaanse chief. Samen met zijn vrouw Quil werd hij de naamgever van de stad Guayaquil.
Goudzoekers langs de.
Vanuit onze boot, op weg naar het dierenopvangverblijf AmaZoonico, zagen we arme Ecuadorianen langs de oever van de rivier de Napo goud zoeken. Helaas is de opbrengst zelden hoopgevend. De goudzoekers leven er dus in armoede.
Schoenpoetser
Deze schoenpoetser had in Cuenca een prima plek gevonden, onder een arcade op het centrale plein in de stad. Mensen stonden zelfs bij hem op hun beurt te wachten. Zelf heb ik ook mijn schoenen bij hem laten poetsen. Voor 75 dollarcent glommen ze me weer tegemoet.
Kenners zien het...me
Ja, kenners zien het meteen. Ik was in Cuenca bij de hoedenfabriek van Homero Ortega. Panamahoeden komen namelijk uit Ecuador en zijn pas wereldwijd bekend geworden na de aanleg van het Panamakanaal, toen de arbeiders (en ook de USA president Theodore Roosevelt) zo'n hoed droegen. Niet om mooi te zijn maar omdat ze functioneel en ook sterk zijn. De hoeden worden door dames thuis gevlochten en daarna naar de fabriek gebracht. Daar worden ze op kwaliteit gekeurd en daar wordt ook de buitenrand afgemaakt. De hoeden op de foto zijn dus nog niet voor de verkoop geschikt. Tip: Als je een "superfino" kwaliteit wilt kopen moet je wel een paar honderd euro meenemen.......of pinnen.
Afscheid van de jungl
Onze driedaagse jungle trip naar de Yacuma Lodge in de buurt van de Napo rivier zit er op. We zijn met de snelle boten van de Lodge terug gebracht naar de plek waar de bus nog kon komen. Ik kijk nog een laatste keer om naar Fausto en zijn mannen. Ze hebben ons een geweldig mooi, interessant, en wat eten betreft ook heerlijk, verblijf bezorgd. Bedankt!
Ingapirca
In de zuidelijke provincie Cañar, op 3160 m hoogte, ligt het belangrijkste archeologische Inca gebouw van Ecuador. Ingapirca is een Quechua woord voor 'Inca muur' en dateert uit het begin van de zestiende eeuw na Christus. (Kort voor de komst van de Spanjaarden in dit gebied.) Er wordt vermoed dat het gebouw ooit diende als observatorium voor de zon. De Ingapirca ruïnes werden tussen 1974 en 1975 door Spaanse archeologen opgegraven en gerestaureerd. (Wiki bedankt.) Dit is een prachtige plek om rond te kijken, ook omdat hier vlakbij een nog oudere tempel van de maan staat die gemaakt is door Cañari Indianen.
Met de trein langs de
Treinliefhebbers moeten een keer naar naar Alausi. Vandaar vertrekt de trein naar de Duivelsneus bij Sibambe. Deze treinreis hoort bij de moeilijkste trajecten die er ooit zijn aangelegd voor vervoer over rails. De helling van de Duivelsneus is heel steil, zo’n 45 graden. Daardoor kun je niet overal langs haarspeldbochten naar beneden. Zeker aan het begin van de vorige eeuw was de aanleg een bijna onmogelijke taak voor de ingenieurs die de klus hadden aangenomen. Totdat iemand op het lumineuze idee kwam om zig-zag heen en weer te gaan langs de helling. De rit is populair, dus reserveren is beslist aan te raden. Zie hiervoor ook de site van de spoorwegen in Ecuador: http://trenecuador.com/es/expediciones/nariz-del-diablo/ Helaas mag niemand meer op het dak van de trein mee, sinds er Japanners dodelijk zijn verongelukt toen ze, al rijdende, gingen staan om foto’s te maken. Op mijn foto zie je het mooie Andeslandschap en de zig-zag etappe van de rails van afstand. Uit de trein zelf kun je daar geen goede foto van maken.
Mooi uitzicht
Tijdens een korte fotostop, onderweg van Cuenca naar Guayaquil, zag ik deze Indiaanse mevrouw in de berm zitten. Of zij ook genoot van het uitzicht of alleen maar even wilde uitrusten weet ik niet. Maar ze zat daar mooi. De rit van Cuenca naar Guayaquil is landschappelijk erg de moeite waard. Je gaat dan eerst steeds hoger de bergen in, tot 4100 meter, om daarna bergafwaarts de natuur onderweg (naar oceaan-niveau) steeds weer te zien veranderen.
Oma geniet
Op mijn vorige foto zag je een volwassen zoon zijn oude moeder de trap op helpen tijdens een bezoek aan de dierentuin. Hier zie je nu diezelfde oma volop genieten van de flamingo's. Al lijkt het ook net alsof oma in de kooi zit en de vogels los lopen. Ik weet dat dierentuinfoto's niet op de site mogen, maar het gaat me hier vooral om de genietende oude Indiaanse dame. Het was wat donker op de plek van de foto. Als je 'm even groter maakt komt oma beter in beeld.
Met moeder naar de...
Zelf vind ik dit een aandoenlijk fotomoment: met je oude moeder naar de dierentuin, iets buiten de stad Baños de Agua Santa. De slangen en de vissen hebben ze beneden al gezien. Nu gaat deze man met zijn moeder de trap op om bij de leeuwen en de flamingo's te kijken. Ze hebben wat lekkers mee voor onderweg, want voeren mag niet.
Op de markt in Calpi
Iets buiten Riobamba stopten we bij een veemarkt. Er werden vooral varkens en koeien verkocht. Deze mevrouw had drie flinke biggen aan een touw en hoopte ze snel kwijt te raken. Of ze korting gaf als ze alle drie tegelijk werden gekocht, weet ik niet.
Mooie vlinders
Na ons bezoek aan het dierenopvangcentrum AmaZoonico gingen we per boot terug naar onze jungle lodge. Onderweg werd er aan de oever van de rivier de Napo een picknick georganiseerd. Daar zag ik deze twee vlinders en ook de mooie ondergrond. Hoe Moeder Natuur die structuur in het zand heeft gekregen kan ik niet verklaren. Wie wel?
Tsjakka!
Tsjakka! De bijl erin! Deze slager op de markt in Pilahuin krijgt hulp van zijn vrouw om dit stuk vlees in kleinere brokken te hakken. Dat is wel een kleine krachttoer, zo te zien.
Slepen met een kratje
Aan het eind van de middag kwam ik deze moeder met kind tegen bij de markt in Otavalo. Ze was onderweg naar huis. Met een kleine op je rug wordt het sjouwen van een kratje vis lastig, dus deze mevrouw besloot om de handel (met behulp van een gedraaide doek) achter zich aan te slepen. Slim bedacht, vind ik.