EstherV
The real 'Dancing...b
In Oeganda hebben wij twee weken 'samengeleefd' met een aantal Oegandese vrouwen. Deze vrouwen zetten zich in voor de rechten van de vrouw in hun land en de eerste week hebben zij ons laten zien wat voor serieus werk zij doen. Maar naast alle serieuze momenten hebben we ook gelachen met de vrouwen. In Oeganda wordt veel gedanst en ook wij werden vaak meegetrokken om met hen te dansen en zo samen vrolijkheid en blijdschap tot uiting te brengen. Maar ja... wij zijn niet zo soepel en het dansen lukte ons maar matigjes... De Oegandese vrouwen vonden het hilarisch en vaak werd ons toegeroepen: 'Where are your dancing bones...?' Op de foto is Gertrude te zien, een prachtige open en spontane vrouw. Zij kwam regelmatig niet meer bij van de lach als zij ons zag stuntelen in onze dans.. jammer dat jullie haar lach niet kunnen horen... werkelijk aanstekelijk..! En als er iemand kon dansen en swingen, dan was het Gertrude... zij had de echte 'dancing bones'...!!
Is the bike too big o
Tijdens onze reis verbleven wij een week in Lwangosia, helemaal in het oosten van het land, het was bijna 'the middle of nowhere' te noemen... En meteen viel ons al op... er was bijna geen verkeer.. af en toe een oude vrachtwagen of een krakkemikkig busje. Sporadisch kwam er een auto voorij maar deze was dan vrijwel zeker het bezit van een 'rijke Oegandees'... Nee, de meeste mensen lopen, zij lopen kilometers ver... En als je alles lopend moet doen, dan is een fiets een 'groot bezit'. Een fiets maakt het verschil, omdat je dan meer kan meenemen, verder kan komen en minder moe wordt van de last die je moet verplaatsen. En al ziet de fiets eruit alsof ie elk moment in elkaar kan vallen, voor deze jongen is deze fiets absoluut heel waardevol. Hij kwam 'm dan ook heel trots aan ons laten zien! Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat ik er ook wel de humor een beetje van in zag... want ik vraag me af hoe hij het voor elkaar krijgt om op de fiets te komen... De verhoudingen waren wel ietwat lachwekkend.. Question of the day.. 'is the bike too big or the boy too small...??
Green & white....
Wat is dat genieten zeg... dat mooie sneeuwlandschap... Geweldig om door die witte wereld rond te lopen en mooie plaatjes te schieten. Zie heel veel mooie foto's voorbijkomen van bomen die helemaal wit zijn van de rijp en mooi afsteken tegen een blauwe achtergrond, prachtig... De rijp is hier alweer verdwenen, maar dit denneboompje had nog wel een sneeuwlaagje... ik vind het groen een mooi contrast vormen met het wit... dit zijn details waar ik heel erg van kan genieten.....
Een prachtige lach...
De eerste foto die ik ga plaatsen van mijn reis door Uganda en dat moet dan gewoon een vrolijke zijn..! We bezochten in het uiterste oosten van Uganda een school in Lubango en we deden daar (o.a.) verschillende spelletjes met de kinderen. Een aantal jongens probeerden een volleybal hoog te houden en dat zag er nogal grappig uit. Dit meisje op de foto vond het ook erg lachwekkend en kwam niet meer bij van de lach... De uitbundige en open manier waarop ze zich uitte was zo mooi.. stralende ogen, een brede lach om haar mond en haar schaterende lach was in de verre omtrek te horen… Ik vond het prachtig..!
Roemenië • Zwarte Zee kustgebied
Roemenië • Zwarte Zee kustgebied
'One of the brightest
Op de foto een meisje uit de zigeunerwijk van Babadag. Er waren vele kinderen in de wijk en zij is toevallig op één van mijn foto’s beland… Ik kan me haast niets meer van haar herinneren, niet haar naam, haar leeftijd of haar levensverhaal… Wel herinner ik me haar grote bruine ogen en haar lieve blik… Zij was mooi.. mooi van buiten en mooi van binnen.. Een lied van James Blunt lijkt wel over haar te gaan… Ze is een ster, een heldere ster, dansend naar de maan.. en wij hebben haar gezien… One day your story will be told, One of the lucky ones, who´s made his name One day they´ll make you glorious, Beneath the lights of your deserved fame. And it all comes round once in life a lifetime like it always does Everybody loves you cause you´ve taken a chance out on a dance to the moon, too soon And they'll say told you so, we were the ones who saw you first of all We always knew that you were one of the brightest stars
The man who can’t be.
Deze man zat in een hoekje van de oude medina in Kairouan. Hij zat daar voor zich uit te staren zonder zich ook maar enigszins te bewegen.. Toen ik deze week toevallig de foto nog eens terugzag schoot meteen deze tekst van een lied van The Script door mijn hoofd... Some try to hand me money, they don't understand I'm not...broke, I'm just a broken hearted man I know it makes no sense, but what else can I do How can I move on when I'm still in love with you ‘Cause if one day you wake up and find that your missing me And your heart starts to wonder where on this earth I can be Thinking, maybe you'd come back here to the place that we'd meet And you'd see me waiting for you on the corner of the street People talk about the man Who's waiting on a girl There are no holes in his shoes But a big hole in his world I’m not moving… I’m the man who can’t be moved…
Te iubesc....
Ik geef toe, het is niet een foto van heel beste kwaliteit (foto van een foto gemaakt) maar ik vond de foto wel passen in het thema communicatie... Met de Roemeense kinderen in het kindertehuis konden we niet veel met verbale taal communiceren. Korte woorden maar vooral gebaren waren toen de manier om dingen aan elkaar duidelijk te maken... We hebben een intense band gekregen met de kinderen en deze jongen maakte dat aan ons duidelijk door dit gebaar... 'ik sluit je in mijn hart... "te iubesc" (ik hou van jou in het Roemeens)...
Hilarische taalcursus
In het kindertehuis waar wij jaren geleden vrijwilligerswerk deden was het niet mogelijk om in het Engels met de kinderen te communiceren. Zij spraken alleen Roemeens en dus deden we ons best om door middel van een boekje 'wat en hoe Roemeens' toch een beetje te praten met de kinderen. Ovidiu was een vrolijke knul met een grote lach op zijn gezicht.. Hij vond het ook leuk om nieuwe dingen te ontdekken en dus vond hij het boekje helemaal interessant... Hij wilde wel wat Nederlands leren en wij het Roemeens dus samen hielpen we elkaar... Tenminste.. dat probeerden we, want Ovidiu lag om de haverklap in een deuk om wat hij zat te lezen, zo leuk..! Ach.. dat Roemeens leren zou nog wel komen.. ik vond het prachtig hem zo vrolijk te zien..!!
My beautiful green...
Als ik op reis ben heb ik altijd wel kleine dingen in mijn tas zitten om kado te geven aan kinderen. Ballonnen, stuiterballen of jojo’s… zo mooi om te zien hoe kinderen met iets kleins heel bij kunnen zijn… Zo ook dit meisje.. ik kwam haar tegen ergens onderweg op een marktje. Het was bijna op het einde van de reis maar gelukkig had ik in een zijvakje van mijn rugzak nog een ballon. Toen zij de ballon kreeg verscheen er een prachtige glimlach op haar gezicht en haar ogen straalden… Ze klemde haar handjes er stevig omheen, het was haar ballon..! Een kind zo blij te zien met een ballon… dat is toch bijzonder…
Ehh.... theedoek...??
Deze vriendelijke man stond op een marktje ergens in El Kef achter een kraampje met groente en fruit. Hij en alle andere verkopers daar zagen er eigenlijk allemaal bijna hetzelfde uit: donkeren broek met een ruitjesblouse met daarover een lange blauwe overjas. Om hun hoofd hadden ze allemaal een doek, deze waren dan wel weer verschillend van kleur. Blauw, geel of in dit geval met rode strepen en al deze hoofddoeken gaven het marktplaatje zo wel een mooie ‘cultuur- sfeer’… Maar ik moet ook wel eerlijk bekennen dat het net leek alsof ze allemaal een theedoek om hun hoofd hadden…
Boooooooos...!!!!
Vandaag naar Antwerpen geweest met de deelnemers en docent van de fotocursus die ik doe. Plaatjes schieten op de vogeltjesmarkt en bij de haven.. het weer werkte niet helemaal mee maar wel weer wat geleerd en daar gaat het om… Vanmorgen dus mensen op de markt op de foto gezet.. de meeste zijn niet zo bijzonder maar deze heeft toch wel een verhaal…. Dit jongetje zat in een kinderwagen, voortgeduwd door z’n moeder en zij liepen langs een kaaskraampje. En zoals het hoort als kind… het jongetje begon te jengelen. Ik zou eerder verwachten dat hij bij de snoepkraam zou jengelen maar nee.. dit jongetje wilde kaas… Dit liet hij zijn moeder dan ook duidelijk weten. ‘Ik wil kaas, ik wil kaahaaaas!!’. Dit riep hij dan ook weer met een Belgisch accent wat trouwens best grappig klonk… O ja, en dat roepen deed hij best luid zodat alle omstanders ondertussen ook op de hoogte waren van zijn wens… Maar moeder gaf niet toe en het jongetje werd nog bozer. Hij balde zijn vuistjes, zette zijn meest boze blik op en werd ondertussen steeds roder door alle inspanning.. Ik geloof dat de communicatie tussen moeder en kind niet helemaal soepeltjes verliep…
Red and pink…
We bezochten in Kariouan de Zaouia of Sidi Sahab, de moskee van de barbier. In de voorhof werden besnijdenissen uitgevoerd, mensen liepen met hun kinderen af en aan… Op de binnenplaats werden ook foto’s gemaakt van de kinderen en hun families tijdens deze belangrijke gebeurtenis. Dit meisje vond het allemaal wel leuk, al die aandacht, ze bleef maar glimlachen… Ze was ook heel mooi aangekleed met een mooie roze jurk en een rood hoedje…
Blue and green......
Toen we in Kairouan de Zaouia of Sidi Sahab, de moskee van de barbier, bezochten zat deze man bij de deur van het voorhof. Hij leek wel een strenge opzichter die iedereen in de gaten moest houden, want echt vrolijk keek hij niet… Wel zag hij er mooi ‘zondags gekleed’ uit en met zijn blauwe blouse kleurde hij ook heel mooi bij de blauw/groene tegeltjes op de achtergrond…
De laatste zomerse...
Volgens het weerbericht hebben we vandaag de laatste echte zomerse dag gehad.. vanaf nu alleen nog maar bewolking.. wind.. regen.. oftewel.. de herfst staat voor de deur..! Maar het was heerlijk dit nazomer-weer.. genieten van de warmte en de zon.. En in deze tijd van het jaar geeft het ook mooie plaatjes op het strand….
Purpel and blue......
In Kariouan bezochten we de Zaouia of Sidi Sahab, de moskee van de barbier. Op het moment van ons bezoek werden er in het voorhof besnijdenissen uitgevoerd. Hele families liepen er rond, versierd met hun mooiste kleding en sieraden. Deze vrouw zat langs de rand van het voorhof te wachten, zij was heel mooi in het paars gekleed… Toen ik gebaarde of ik een foto mocht maken verscheen er op haar gezicht ook nog een brede glimlach. En dat samen met de mooie blauw betegelde achtergrond gaf het geheel wel een mooi plaatje vond ik….
Het groentenwinkeltje
In de straten en steegjes van Bhaktapur gebeurd van alles… Overal zitten of lopen mensen, ze rusten uit of zijn aan het werk.. Op straat worden ook gewassen verwerkt en verkocht. Deze vrouw zat op een overdekt plekje langs de kant van de straat met haar groenten van het land voor haar uitgestald. Haar kindje had zij meegenomen en zij zat rustig bij haar moeder op schoot. Dubbel praktisch.. moeder heeft geen oppas nodig en het kindje leert zo ook in de praktijk de kneepjes van het ‘verkoop-vak’. Misschien neemt zij over een jaar of vijftien wel het ‘groentenwinkeltje’ van haar moeder over…
Roemenië • Zwarte Zee kustgebied
Roemenië • Zwarte Zee kustgebied
Sister-love....
Naast het schooltje in de zigeunerwijk van Babadag staat een klein huisje. Hier woont Nagia met haar familie en haar familie is best groot... De opa en oma van Nagia wonen ook in het huisje, haar ouders en zo’n stuk of zes a zeven broertjes en zusjes. Een drukte van jewelste maar in en om het huisje heerst altijd een gezellige sfeer..! Nagia is de oudste dochter en helpt haar moeder daarom in het huishouden. Zij zorgt veel voor haar kleinste zusje, Alina, ze geeft haar eten en doet haar in bad en kleed haar aan. Maar Nagia doet dit met heel veel liefde, zij is dol op haar zusje… Vol trots wilde ze dan ook wel met Alina samen poseren voor de foto… Alina vond het allemaal heel leuk en schaterlachte en kraaide… Prachtig om te zien, deze liefde van de twee zusjes voor elkaar…
Who's watching who...
Dit jongetje stond langs de kant van het pad tijdens onze trekking door de Annapurna. Hij keek mij wat verwonderd aan… Zijn gedachten zijn bijna van zijn gezicht af te lezen… “Wat een boel mensen lopen daar voor mijn huisje langs zeg… vreemde gasten die toeristen, met hun grote tassen op hun rug en die fotocamera’s.. ik zie ze elke dag wel langslopen maar waar ze nou naartoe gaan… moet ik toch eens aan mijn moeder vragen… Ze zijn wel leuk om naar te kijken, er is altijd wel weer wat bijzonders te zien… Oh, kijk, nu zwaait er één en ze lachen ook allemaal naar me.. Ze zien er wel aardig uit hoor, maar toch.. ik weet het nog niet zo met die toeristen hoor…”
Who's watching who...
Soms heb ik tijdens het reizen in andere landen wel eens het idee dat niet alleen wij het land en de mensen bekijken, maar dat ook de lokale mensen ons heel interessant vinden en ons graag bekijken. Want wat zien we er eigenlijk bizar uit, met ons toeristen-outfit en gewapend met reisgidsen en fotocamera’s… we zijn een bezienswaardigheid..! Op Durbar Square Patan zag ik dit viertal zich kostelijk vermaken met het bekijken van alle toeristen die daar rondliepen. Hun blikken volgden iedereen die langsliep en af en toe zag ik ze glimlachen en iets tegen elkaar fluisteren. Ik vond het dan weer bijzonder om naar hen te kijken, de kleding van de dames te bewonderen en me te verwonderen over hoe deze mannen zo kunnen zitten.. prachtig… Tja… wie kijkt er nou eigenlijk naar wie….
Oud en gerafeld....
In heel Nepal hangen veel gebedsvlaggen. Bij de tempels en pagodes maar ook in de natuur kom je ze overal tegen.. groot, klein, allerlei verschillende kleuren, net nieuw maar ook oud.. Tijdens de trekking zag ik deze slinger gebedsvlaggen ergens hangen tussen twee bomen in. Ze hangen er al een tijdje, ze zijn al wat gerafeld, de tekst is wat vervaagd en de kleuren iets verbleekt. Boeddhisten geloven dat doordat de vlaggen wapperen in de wind de gebeden en mantra's opstijgen naar de goden, die voorspoed brengen aan de ophanger, zijn familie, vrienden en zelfs vijanden. Door de vlaggetjes op hoge plekken op de hangen kan de ta, het windpaard, de zegeningen naar alle levende wezens brengen. Daarbij wordt de lucht zelf door de vlaggetjes gezuiverd.
Heeeeeeeel veel lol..
Dit is Mama (ja, zo heet hij echt…), één van de porters tijdens onze trekking door de Annarpurna. Onze gids vertelde ons dat hij 65 jaar was… we konden het bijna niet geloven.. hij liep ons voorbij op de meest steile stukken van de trekking en was niet moe te krijgen… Hij vertelde ons dat hij er wel aan dacht over een paar jaar te gaan stoppen met dit werk. En dan niet omdat hij het te zwaar vond.. nee, hij wilde een baan in de buurt om meer tijd door te kunnen brengen met zijn vele kleinkinderen.. prachtig… Gelukkig voor ons was hij er nu nog bij als porter, want het was zo’n gezellige en vooral vrolijke man. Altijd in voor een geintje..! Dan vertelde hij dat we soep aten van koeienogen of hij verstopte onze wandelstokken… en hij had de grootste lol om onze reactie..! Zijn lach echode dan door de bergen… wat heb ik van hem genoten zeg….
Oranje......
Ik heb in mijn leven al heel wat zonsondergangen gezien, maar er zijn er maar een paar die echt bijzonder waren. En de zonsondergangen die ik zag in het Chitwan National Park horen zeker bij die categorie bijzonder… We hadden net een bezoek gebracht aan het elephant breeding centre en liepen terug naar de auto’s. Toen ik achterom keek zag ik dat de zon al heel laag stond en een mooie oranje gloed scheen over ons en de omgeving… De zon scheen ook door de bomen heen die daar stonden en dat gaf ergens nog wel wat meer sfeer… Ik vond het toch wel één van de meest bijzondere zonsondergangen ooit…..
FF een sjekkie…..
Stel je bent de eigenaar van een fietsriksja.. het is rond het middaguur, de meeste mensen zijn aan het lunchen en het is wat rustig op straat… De klanten staan niet echt in rijen opgesteld voor je riksja, sterker nog.. geen klant te zien… En wat doe je dan in zo’n geval.. juist! ff een sjekkie roken..! Straks weer hard aan het werk, maar nu even een momentje pakken… genieten van het warme middagzonnetje en een heerlijk sjekkie...!
Red & yellow.....
Een sadhu bij de tempel van Swayambhunath. Hij zat op een muurtje en glimlachte vriendelijk naar iedereen die langsliep. Ik heb begrepen dat een sadhu iemand is die al het materialistische heeft opgegeven en heeft gekozen om zijn leven volledig te wijden aan het hindoeïstische geloof. Prachtige toewijding vind ik dat..! En misschien is dit ook wel een originele sadhu, maar eerlijk gezegd vroeg ik me wel af of hij er meer zat voor de foto’s en de opbrengst daarvan.. Anyway… echt of niet echt.. hij gaf wel een mooi plaatje aan het geheel om en nabij de tempel…
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
