Dianadm
Piscina Adriatico
Zadar is één van leukste steden van Kroatië. Een opkomende bestemming met een mooi historisch centrum en de gezelligheid van een studentenstad. Aan de boulevard vind je 2 bijzondere kunstwerken, de ‘groet aan de zon’, dat op zonne-energie werkt en het zee-orgel, een marmeren trap dat door de golfbewegingen van de Adriatische Zee geluiden voortbrengt. Een soort serenade van de zee. Langs de 70 meter lange trappen van het zee-orgel zijn op meerdere plekken trappetjes geplaatst, wat bij mij direct een zwembadgevoel opriep. Piscina Adriatico, een 'zwembad' met uitzicht op de Dalmatische eilanden voor de kust.
Intimiteit bij Wileli
Het Wileli Wildlife Conservancy is een beschermd natuurgebied dat grenst aan Lake Navaisha. Je kunt hier samen met een ranger een wandelsafari doen. Tijdens de 2 uur durende tocht, wandel je door de heuvels tussen de giraffen, buffels, zebra's en gazellen. Omdat er geen natuurlijke vijanden zijn, voelen de dieren zich op hun gemak en kun je ze tot heel dicht benaderen. Echt een hele andere ervaring dan vanuit een jeep. De zebra’s die hier voorkomen zijn steppenzebra’s, te herkennen aan hun unieke streepjescode die het smalst van alle zebrasoorten is. De groep leeft in een harem die bestaat uit een hengst en meerdere merries met hun veulens, die in de harem blijven tot ze geslachtsrijp zijn. Dit grotere veulen zocht regelmatig contact met zijn moeder. Even een korte aanraking, voordat ie het gras weer te grazen nam.
Onderonsje op straat
Mensen observeren in hun eigen omgeving is één van de leukste dingen van reizen. Het leert je veel over een land en vooral het straatbeeld vind ik boeiend om te zien. Dwaal door de straatjes die wat verder weg van bekende plekken liggen en waar de Nepalese sfeer nog echt te proeven is. Vaak levert dat leuke ontmoetingen op, al moeten er wel handen en voeten aan te pas komen om elkaar te begrijpen. En soms kom je ook mensen tegen die totaal geen oog hebben voor de wereld om hun heen.
Gebroeders
Op weg naar het steltdorp Ganvié steken we in onze pirogue het Nokoué-meer over en ondanks de hitte zien we veel ‘vissers-verkeer’. De vis die hier gevangen wordt is deels voor eigen gebruik en de rest wordt verkocht aan de plaatselijke bevolking. Die eten dagelijks vis en deze is dus super vers. Als je van vis houdt, is het een aanrader om die in de buurt van het meer te gaan eten. Van jongs af aan helpen de kinderen mee. Deze broers waren duidelijk beginners en hadden de grootste moeite om de boot en elkaar in evenwicht te houden.
Devil's Bridge
Satani Kamurj of Devil’s Bridge stond hoog op ons lijstje toen we naar Armenië gingen. Dit kleurrijke natuurwonder ligt op het diepste punt van de Vorotan Canyon op kleine afstand van de H45 richting het Tatev klooster en is, als je de weg zelf niet meerekent (onverhard, smal en kronkelig), vrij makkelijk te bereiken. De natuurlijke brug is gevormd van travertin en overspant met een breedte van 60 meter de Vorotan-rivier. In de kloof onder de brug heeft zich een soort zaal gevormd, waarin naast kleine kalkstenen plateau's, meertjes te vinden zijn die gevuld zijn met water uit minerale bronnen. Met een watertemperatuur van 25 graden is het hier goed toeven en het water zelf heeft een genezende werking. Je mag hier alleen zwemmen bij laag water en dat is voornamelijk in de zomermaanden. Hier zie je de ingang van de kloof, waar je met een beetje fantasie links een slangenkop met opengesperde bek ziet. Hier heeft Devil’s Bridge onder meer zijn naam aan te danken.
Op die fiets
Op de bazar van Yazd vind je midden tussen alle keurig uitgestalde tapijten, voedsel en kruiden, een verlaten fietsenwinkel. Een dikke laag stof bedekt de fietsen. Het is een beeld wat vragen oproept, je fantasie prikkelt. Voor de één ouwe meuk, voor de ander een soort kunstwerk. Een stilleven tussen de levendigheid van de bazar. Vergane glorie, ik hou ervan.
Aan de wandel
Panauti is een klein stadje in Kathmandu valley. Een landelijk stukje Nepal, rustig ondanks de nabijheid van de drukke hoofdstad. Het is stad vol kleur, mooie tempels en heilige rivieren. Slenter door de kleine sfeervolle straatjes, vergaap je aan de prachtige herenhuizen en geniet van het straatleven. Als je dan ook nog blijft slapen in een Homestay dan is een topverblijf gegarandeerd.
De leukste thuis
De dorpen in het noorden van Ghana liggen vrij afgelegen en je moet slechte wegen en lange reistijden voor lief nemen als je ze wilt bezoeken. Juist omdat dit gebied zo geïsoleerd ligt, heeft het zijn authenticiteit behouden. Je ziet hier veel Rana huizen (hier op de achtergrond) en de mensen die er leven zijn oprecht en open. Juist dat maakt het voor mij heel aantrekkelijk. We zijn in Sunpiti en in eerste instantie was deze Dagbon-vrouw erg terughoudend. Eerst dacht ik dat ze niet op de foto wilde, maar het bleek een soort verlegenheid te zijn waar ze overigens snel overheen was. Ze maakte er een soort spelletje van. Stond ik rechtop, stond zij rechtop, ging ik door mijn knieën, dan hurkte ze vrolijk met me mee.
Zoutelande
Onderweg langs de N13 richting Nzala kom je langs veel zoutmeren. Nu nog gevuld met water (begin april), maar zodra het warmer wordt, verdampt dit en zie je overal witte vlakken in het landschap ontstaan. Mooi om tussendoor te wandelen. Door de lamsoor en zeekraal die langs de randen van de meertjes groeit, dacht ik even dat in Zeeland beland was ...
Weemoedig bij...Perse
Persepolis is één van die bijzondere plekken op de wereld die veel indruk achterlaat. Deze imposante ruïnestad is het pronkstuk van het Perzische Rijk en werd ruim 2500 jaar geleden gesticht door koning Darius. Twee weken per jaar tijdens het Iraanse nieuwjaar (Noroez) is het hier een topdrukte als duizenden Iraniërs een uitstapje maken naar de pracht en praal van 'hun' oude Perzië, een melancholische tocht langs de restanten van een verloren gegaan wereldrijk. De rest van het jaar is het vrij rustig en kun je heerlijk dwalen tussen de ruïnes van koninklijke paleizen, grootse audiëntiezalen en goed bewaard gebleven bas-reliëfs. Op de foto zie je de koninklijke deur van een Achaemenide- grafingang die wat hoger ligt tegen de helling van Mount Rahmat. Even een klimmetje maar vanaf deze hoogte heb je wel een prachtig totaalbeeld van de oude paleisstad. Persepolis is qua temperatuur het best te bezoeken in het voor-en najaar. Openbaar vervoer komt hier niet, je bent aangewezen op een huurauto, taxi of een tour. Dit is vrij eenvoudig te regelen in de nabij gelegen stad Shiraz.
Paal 21
Minstens één keer per jaar bezoek ik één van de Waddeneilanden. Het vakantiegevoel begint al op de boot en hoe vaak ik er ook al geweest ben, het is iedere keer weer genieten. Texel is mijn favoriet met prachtige natuurgebieden, hoge vogeldichtheid en het strand en de zee die nooit ver weg zijn. Dit keer volgen we het spoor van reisreporter Karin naar Utopia, een prachtgebied voor vogelaars (dank voor de tip!) en hierna tuffen we op onze solexen naar paal 21, waar de strandhuisjes in afwachting zijn van hogere temperaturen.
Pashupatinath
Op de oevers van de Bagmatirivier staat het grootste hindoeheiligdom van Nepal, de Pashupatinath. Een complex van prachtige tempels waartussen honderden pelgrims ronddwalen en heilige sadhu’s mediteren en wiet roken. Een geweldig mooie plek om rond te lopen. Vanaf het hoger gelegen terras heb je niet alleen een prachtig overzicht, maar kun je ook uit een ander perspectief fotograferen waardoor het beeld er nèt even anders uitziet.
Visverkoopster
De Cape Coast is een inspirerende plek om te fotograferen, van de hectische taferelen in de havens, de vissersboten op het strand tot de visverkopers die je op elke straathoek tegenkomt. Dit aardige meisje kwamen we tegen in Elmina. Ze combineerde de verkoop van gedroogde vis met het sabbelen op een waterijsje. Een kwestie van multitasken.
Feestmaal
De ‘Great Migration’ is één van de meest spectaculaire gebeurtenissen in de natuur en vooral de ‘crossing’ bij de Mara-rivier is een indrukwekkend schouwspel. De migratie is een spontane gebeurtenis en het is onvoorspelbaar wanneer de ruim 1.5 miljoen gnoes precies de rivier oversteken om richting het verse gras van de Masai Mara te trekken. Ik heb het geluk om het staartje van de migratie mee te maken. Geen duizenden, maar enkele tientallen gnoes wagen de oversteek. Helaas vallen juist bij de laatste groepen de meeste slachtoffers, een natuurlijke selectie die zich elk jaar herhaalt. De laatsten in de rij zijn vaak oudere en zwakkere dieren en veel van hen halen de overkant niet. Niet door de krokodillen, want die zijn inmiddels wel uitgesnackt, maar door ziektes en/of vermoeidheid waardoor ze niet tegen de steile rivierhelling opkomen en met het snelstromende water worden meegesleurd.. Dan komen de aaseters in actie. Op de plek waar het water wat rustiger stroomt, drijven tientallen kadavers voorbij en terwijl de maraboes in de bomen hun beurt afwachten, zijn deze gieren neergestreken op de gnoes om aan hun feestmaal te beginnen.
Aankomst in de jungle
De aankomst in de jungle van Talamanca was net zo geweldig als de reis er naar toe. We werden ontvangen door de indianen met kokosnotenmelk en nadat ik onze spullen in de cabaña had gezet, ging ik met camera op pad de omgeving te verkennen. Een paar minuten lopen van ons hutje was een rivier met kleine hangbrug waarvandaan ik zicht had op het weelderige groen van het oerwoud. Een prachtplek om te zwemmen en door de combinatie met de warme zon, rust en vogelgeluiden was ik helemaal in mijn element.
Schelpenverzamelaar
Vlak voor zonsondergang duiken de mannen van Freedom Beach te water om met een net schelpen uit zee te vissen. Het strand ligt onder de rook van de Togolese hoofdstad Lomé, waarvan je hier op de achtergrond de haven ziet. Het is druk met schelpenverzamelaars in het water. De schelpdieren zijn deels voor de verkoop en deels voor eigen gebruik. Ze worden toegevoegd aan een rijkgevulde vissoep die bij fufu (een mengsel van gekookte en gemalen yam en cassave) gegeten wordt. Dé maaltijd voor de gewone man. Deze schelpenvisser komt net uit het water en heeft de buit binnen.
In de boot genomen
De ‘Place du Marché Flottant’ (de drijvende markt) in de buurt van de stad Cotonou is een ‘lust voor de camera’. Bootjes varen af en aan om hun handel naar de markt te brengen en vervolgens leeg weer terug te keren. Een kleurrijk gebeuren en heel fotogeniek. Je kunt je hier helemaal uitleven, er is alleen één maar. Niet iedereen is even happig om gefotografeerd te worden. Bij deze foto (vanaf de steiger) krijg ik een voorzichtig ja-knikje van de voorste vrouw, maar daar is niet iedereen het mee eens ….
Bishnoi
De Indiase Bishnoi-minderheid leeft in kleine dorpen in de Tharwoestijn. Ze leven volgens de wetten van de natuur en gaan heel bewust om met het milieu. Het is indrukwekkend om te zien hoe deze mensen met een minimum aan middelen een bestaan hebben weten op te bouwen in dit onherbergzame en afgelegen gebied. De Bishnoi-dorpen zijn te bezoeken vanuit de stad Rohet. Dit kan alleen per jeep en de tocht duurt ongeveer een halve dag.
Maskerdans
In ‘het land van de 41 heuvels’ vinden in december en januari Yoruba-maskerdansen plaats. Waar en wanneer is niet bekend, maar gelukkig krijgt onze gids een tip en kunnen we dit bijzondere spektakel meemaken in het dorpje Miniffi, een uur rijden vanaf de stad Dassa. Maskerdansen worden al eeuwenlang opgevoerd en leidraad is het verhaal van Agago Eyo, waarbij de wensen van de mens worden overgebracht naar de goden. De dansers vormen hierbij de schakel tussen de echte en bovennatuurlijke wereld. De kostuums die worden gedragen lijken op dieren en tijdens de dans bewegen de dansers als het dier dat ze voorstellen. Door het gebruik van geestverruimende middelen raken de dansers volledig in trance en tijdens het ritueel worden zij ook nog eens opgezweept door trommelaars. Deze ‘olifant’ tolde en stampte in het rond, soms zo wild dat hij in het publiek terecht kwam en gecorrigeerd moest worden. Maskerdansen zijn meegekomen met de slaven naar de 'Nieuwe Wereld' en worden beschouwd als de voorloper van het moderne carnaval in Brazilië.
Toiletbezoek
In het Tirimbina Rainforest Reserve hing deze slaapkop bijna recht boven onze tent. Hij was al slaapwandelend op weg naar beneden om zijn wekelijkse behoefte te doen. Dit gebeurt op een afgesproken plek waar alle luiaards uit de buurt komen poepen. Best handig, want met zo’n ontmoetingsplek vergroten ze hun kans om een partner vinden. Een soort speeddaten (of in zijn geval slowdaten), maar dan wel op de wc.
Wandelen door een...s
Gunung Api Purba Nglanggeran. Geen gemakkelijke naam maar wel eentje om te onthouden. Het is één van de oudere vulkanen op Java en hij ligt in een prachtige omgeving in de buurt van Jogjakarta. Onderaan de vulkaan staan 2 routes aangegeven, een eenvoudige en een meer avontuurlijke waarbij je door nauwe kloven komt en hoogtes moet overbruggen via houten trappetjes. Als je goed doorstapt kun je in ruim een uur boven zijn, wij namen onze tijd en deden er een stuk langer over. Onderweg zie je het ene mooie uitzicht na het andere en vroeg op de ochtend doet het landschap sprookjesachtig aan door de laaghangende wolken. Grote kans dat je deze plek helemaal voor jezelf hebt, de vulkaan is weinig bezocht en wij zijn onderweg niemand anders tegengekomen. Geweldig om helemaal alleen bovenop de top te staan.
Nieuwsgierig aagje
Anomabo, Cape Coast. Terwijl het halve dorp druk in de weer was met het binnenhalen van de visnetten en de boten, verloor dit aagje me geen moment uit het oog. Hij volgde iedere beweging van mijn camera, in eerste instantie op een afstandje, maar even later kon hij zijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en ging ie pontificaal in beeld zitten. Hij vond het allemaal maar wat interessant...
Spiegelmeer
Ongeveer 60 km ten noorden van de stad Shahrekord ligt Cheghakhor, een gletsjermeer dat op 2000 meter ligt en daarmee het hoogst gelegen meer van Iran is. Het meer maakt onderdeel uit van een groot wetland-gebied en je vindt hier een enorme rijkdom aan planten en dieren. Door de overvloed aan voedsel komen hier twee keer per jaar 150.000 vogels foerageren, een 'tussenstop' op hun lange trektocht, maar de rest van de tijd overheerst de rust en ligt het meer er als een spiegel bij. Op de achtergrond zie je de eerste toppen van het Zagrosgebergte en als je de (onverharde) weg vanaf het meer richting het noorden volgt, rijd je zo de bergen in. Een landschap van ongekende schoonheid, met besneeuwde bergen, groene dalen, rivieren, gletsjers en watervallen. Onderweg heb je prachtige vergezichten en ervaar je de weidsheid en de leegte. Wij zijn hier met de tent rondgetrokken en natuurlijk was het af en toe best afzien (slechte wegen en het ontbreken van voorzieningen), maar het was vooral ook heel veel genieten.
Mariadag in Debarq
We overnachten in Debarq en als we 's ochtends ons hotel verlaten, zien we honderden in het wit geklede gelovigen. Zij zijn op weg naar de St.Maria-kerk, waar ze zich verzamelen bij de poort van de kerk om een kruisje van de priester te ontvangen. Er wordt gezongen, gebeden en ook de trommels ontbreken niet. De orthodox-christelijke kerk in Ethiopië bestaat al sinds de 4de eeuw en is sterk verankerd in de Ethiopische samenleving. Naast gebruiken (besnijdenis bij jongens en het vasten op woensdag en vrijdag) is verering ook een belangrijk onderdeel van het geloof. Maria is één van de belangrijke heiligen in Ethiopië. Iedere 22ste van de maand is het Maria-dag en wordt zij extra vereerd. Het is een hele bijzondere ervaring om tussen de gelovigen richting de kerk te lopen, vooral ook door de sfeer die er hangt. Een prachtig begin van 22 oktober.