Dianadm
Cashewnoten branden
De cashewnoot is het zaad van de kasjoeboom, de Anacardium occidentale, een boom die alleen in tropische landen voorkomt. Eén van de grootste cashewnotenproducerende landen is Benin. De noot wordt geteeld door kleine boeren en hierna worden de meest ruwe noten verscheept naar India en Vietnam, waar ze verder worden verwerkt. Langzamerhand komt hier verandering in. Er zijn in Benin steeds meer kleine fabriekjes die de cashewnoten opkopen voor een eerlijke prijs (Fair Factories). De boeren krijgen training op het gebied van kwaliteit en krijgen toegang tot microkrediet. De fabriekjes zorgen voor werkgelegenheid en helpt Benin om een eigen verwerkende industrie te ontwikkelen. Toch zie je ook nog steeds veel ‘huisvlijt’. In de stad Abomey worden de noten gewoon voor het huis gebrand. In hete olie, waaraan wat casavepoeder en zout is toegevoegd èn met blote handen. Vuurvaste handen zijn dan wel een vereiste en dat had deze vrouw beslist. Tijdens het hele brandproces heb ik haar geen spier zien vertrekken en het resultaat mocht er zijn. Ze smaakten heerlijk, echt verser dan vers.
Helmbasilisk
Costa Rica, een droombestemming voor natuurliefhebbers en als je dat niet bent, dan word je het hier vanzelf wel. Het land kent een grote variatie aan wildlife en het is een aanrader om met een gids op pad te gaan. Gidsen weten dé plekjes, gaan respectvol om met de natuur om en spotten de meest kleine en bijzondere dieren. Zo ook deze helmbasilisk of Jezus Christ-lizard die we tegen kwamen in de struiken van het Cahuita NP. Omdat hij dezelfde kleur heeft als de omringende blaadjes valt ie nauwelijks op. Een dier zien is één, hem goed op de foto zetten is iets anders. Om de basilisk beter in beeld te krijgen, haalde de gids voorzichtig wat takjes en blaadjes opzij. En dan moet je wat geluk hebben want helmbasilisken zijn schuw en rennen bij de geringste beweging al weg. Deze bleef gelukkig nèt lang genoeg zitten...
Ontdek Abyaneh
In Marokko zie je dit soort dorpjes vaker, maar voor Iran is dit vrij uniek : Abyaneh, misschien wel het meest authentieke plaatsje van Iran. Pittoresk, met ezels als vervoersmiddel, lemen gestapelde huisjes en de geur van houtvuur die overal hangt. De straatjes vormen een waar labyrint, waar je trappetje op, trappetje af moet om alles te kunnen ontdekken. Dompel je onder in 1000 jaar geschiedenis en bezoek ook de Herpak-moskee met haar unieke mihrab uit de Selçuk periode. Voor wandelaars zijn er volop hiking-mogelijkheden in de groene heuvelachtige omgeving. Vanaf het Sassanid fort heb je een mooi zicht op het dorpje, dat prachtig verscholen ligt aan de voet van het Karkas-gebergte. Abyaneh ligt vrij afgelegen en er is geen regelmatige busverbinding. Een taxi vanaf Kashan of eigen vervoer zijn de beste opties om hier te komen.
Markt XXL
Kumasi is na de hoofdstad Accra de grootste stad van Ghana. In hartje stad vind je de grootste markt van West-Afrika, de Kejetia Market, waar dagelijks duizenden mensen op af komen. Shop till you drop is hier het motto en je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt hier verkocht. Een kleurrijk gebeuren waar je ogen en oren tekort komt. Voor het betere overzicht moet je het wat hogerop zoeken. Langs de markt staan winkeltjes waarboven kleine bedrijfjes liggen. Via diverse trappen kun je op de 1ste etage komen en vanaf boven kun je pas echt goed zien hoe druk het hier is. Mensen, vee, busjes (toeleveranciers), taxi’s en brommers, alles en iedereen krioelt door elkaar heen, een mierennest is er niets bij. De markt is zo groot dat je er makkelijk kunt verdwalen en dat is precies wat ons bijna overkomen is.
Kabye
Als je in Benin bent moet je zeker de Atakora-mountains bezoeken. Dit gebied ligt in het noorden van het land en je vindt hier nog veel traditionele dorpen en bevolkingsgroepen. Het is onontbeerlijk om een lokale gids mee te hebben, hij weet veel van de verschillende culturen en spreekt ook de taal. Vaak is hij uit één van de dorpen afkomstig en kun je kennismaken met zijn familie. Kabye is één van de meest ongerepte dorpen in dit gebied. Het dorpje bestaat uit lemen huizen met strooien daken en het ontbreekt hier aan alles. Er is geen stromend water, geen sanitair en geen elektriciteit. De huisjes zul je van een afstandje moeten bekijken want de inwoners hebben het niet zo op pottenkijkers met grote camera's. Ze zijn tevreden met hun traditionele levensstijl en tradities. Als je hier rondloopt, voelt de moderne wereld wel heel ver weg.
Heilige rijst
Het prachtige landschap van Bali bestaat voor een groot deel uit rijstvelden of sawa’s en deze zijn allemaal volgens hetzelfde principe aangelegd. De terrassen hebben verschillende niveaus (trappen) en door een uitgekiende manier van irrigatie worden deze allemaal van water voorzien, zodat de rijst goed kan kiemen. Rijst is voor de Balinezen meer dan alleen voedsel, het is middelpunt van hun bestaan. Rijst is heilig en vormt de band tussen de mens en de goden. Vaak zie je een klein tempeltje op de terrassen staan ter verering van de rijstgodin Dewi Sri, een godin die al in pre-hindoeïstische tijd in de Indonesische cultuur voorkwam. Deze sawa vind je bij de tempel van Gunung Kawi, op een uur scooteren van Ubud. Misschien niet het mooiste rijstveld dat je op Bali kunt zien, maar de jungleachtige setting waarin hij ligt, maakt dat meer dan goed.
Wandelen op hoogte
De Simien Mountains zijn letterlijk en figuurlijk hèt hoogtepunt van Ethiopië. Spectaculair om te zien en nog spectaculairder om doorheen te trekken. Het gebied ligt vrijwel in zijn geheel boven de 1900 meter en heeft bergen die ver boven de 4000 meter uitkomen. Miljoenen jaren erosie heeft voor een bijzonder woest berglandschap gezorgd met opvallend gekartelde toppen en extreem diepe dalen. Door de combinatie van de ligging (dicht bij de evenaar) èn de hoogte komt hier unieke flora en fauna voor, waarvan de Gelada baviaan het meest tot de verbeelding spreekt. Simien is bekend vanwege zijn vele wandelmogelijkheden en vooral trektochten over de bergruggen zijn erg populair. Je kunt hier enkele uren op pad maar ook een trektocht van meerdere dagen maken. Bij het kleine bezoekerscentrum in het stadje Debark kun je informatie over routes en gidsen krijgen. Ook is het mogelijk om het gebied met een 4WD te verkennen. Dan zie je pas goed hoe enorm uitgestrekt dit gebied is. Tours en trekkings zijn te boeken bij “National Park Headquarters” in Debark.
Roadblock
Vanuit Dassa reizen we naar de Atakora mountains. Een lange rit, maar gelukkig er valt er onderweg genoeg te zien en te beleven. Daarbij hebben we een geweldige chauffeur die bij alles wat maar een beetje speciaal is, het busje langs de kant zet. Zo ook bij deze wegblokkade, alhoewel het in dit geval meer een noodstop is. Er is niet veel verkeer in Benin en de weinige wegen die er zijn, moeten met iedereen gedeeld worden. Op één van de wegen richting het noorden stuiten we op herders die met hun kudde runderen breeduit over de weg lopen. Het duurt wel even voordat de laatste koe aan de kant is gedirigeerd en we er langzaam voorbij kunnen. Niet dat we haast hebben ….
De zon gaat onder in.
Alles draait om de vis in Anomabo, een klein dorp aan de Cape Coast van Ghana. De vissers vissen voornamelijk voor de kust en de gevangen vis wordt onderling verdeeld. Een dagtaak, van het uitvaren vroeg in de ochtend tot het boeten van de netten tegen de avond. Het levert de hele dag door een boeiend schouwspel op, heel leuk om dit proces van dichtbij te volgen. Ook 's avonds blijft het strand trekken en is het tijd voor ontspanning na een dag hard werken. Er heerst een totaal andere sfeer dan overdag, echt relaxed. In Anomabo is het armoe troef. Gelukkig zijn er ook nog momenten dat de inwoners kunnen genieten van zee, zand en een gouden zon.
Mona toetjes
Je kunt maar beter geen aap zijn in Ghana, want je wordt òf in de pan gehakt òf verhandeld. Tenzij je een Mona aapje bent en het geluk hebt om in het natuurpark Baobeng- Fiema sanctuary te wonen. De bewoners van deze dorpen beschouwen de apen als heilige wezens omdat volgens hen de geest van overleden slaven in de Mona apen voortleeft. En die verering gaat heel ver. Als één van de apen overlijdt, is er een echte eredienst en worden ze in een klein kistje begraven op een apenkerkhof. De Mona apen zijn totaal niet mensenschuw en het is erg leuk om door het bos te lopen en ze allerlei capriolen en kattenkwaad uit te zien halen. Wij waren er eind januari net na een geboortegolf. Overal zag je kleine aapjes, die hoe klein ze ook waren, hun naam brutale aapjes al eer aandeden. Dit pasgeboren baby’tje was nog een beetje nat en zat in de veiligheid van zijn moeders armen.
Back-to-her-roots
Het jaarlijkse Voodoofestival in Benin heeft naast een serieuze ondertoon ook een hoog feestgehalte. Van heinde en verre komen mensen naar Ouidah om het festival mee te vieren Vooral het grote aantal Brazilianen valt op. Tijdens de slavenperiode werden vanuit het Portugese Fort van São João Baptista de Ajudá slaven verscheept naar Brazilië (de toenmalige kolonie van Portugal). Al met al een paar miljoen Beniners en dit is nog steeds zichtbaar in de bevolkingsopbouw in Brazilië. Ongeveer 50% van alle inwoners is van Afrikaanse afkomst en daarvan is verreweg de grootste groep mulat, een mengelmoes van Europees-Afrikaans-Indiaans bloed. Deze groep valt op door hun mooie ‘koffiekleurtje’. Deze Braziliaanse schone komen we al vroeg op de ochtend tegen bij de ‘Temple des Pythons’ waar het Voodoofestival jaarlijks van start gaat. We raken aan de praat en net als voor veel andere slaven-nakomelingen is dit festival voor haar een ‘back-to-my-roots-ervaring'. Maar wel één met een feestelijk tintje, dat kun je wel aan Brazilianen overlaten.
Groot-Brittannië • Noord Ierland
Groot-Brittannië • Noord Ierland
Cushendun
Langs de beroemde Causeway Coastway rijd je van de ene prachtplek naar de andere. Glooiende heuvels worden afgewisseld met een ruige kust, pittoreske dorpen, verweerde kasteelruïnes en de spectaculaire Giant’s Causeway. Het ruisen van de golven hoor je overal, maar voor een strandvakantie is deze kust niet echt geschikt. Niet alleen door het vaak slechte weer maar vooral ook door de kliffen, rotsen en enorme kiezels, waarmee de kust bezaaid is. Zandstranden zijn op één hand te tellen. Eén daarvan vind je bij het stadje Cushendun, waar de schoenen uit kunnen en je kilometers lang op je blote voeten door het zand kunt lopen.
Tea for two
Op Java wordt de meeste thee van Indonesië geproduceerd. Dit gebeurt voornamelijk in het westen van het eiland, maar ook hier tussen Yogyakarta en Solo wordt veel thee verbouwd. Een theestruik kan wel 17 meter hoog worden, maar wordt laag gehouden om het plukken van de blaadjes te vergemakkelijken. Hierdoor ontstaat het karakteristieke 'theelandschap', een prachtig zacht glooiend landschap, dat kenmerkend is voor dit gebied. Er zijn verschillende theeplantages te bezoeken, dit kan als georganiseerde excursie, maar je kunt het ook op eigen houtje doen. Wij zijn meer van het zelf ontdekken, dus regelden we een Grab (de groene versie van Uber) die ook op ons bleef wachten. Ga op tijden dat er geen groepen gaan, dus vroeg of laat en je hebt de velden helemaal voor jezelf of in ons geval ' for two'.
Heel tribel
De medicijnman van Boukombu Otamarie woont in het Atacora-gebergte in het noordwesten van Benin. Een medicijnman is één van de belangrijkste mensen binnen een gemeenschap. Niet alleen geneest hij zieken, hij staat ook in contact met de geesten van overleden stamleden. Ons bezoek vraagt om een offer en hiervoor moet hij eerst de geesten raadplegen. Gelukkig zijn die ons goed gezind en mag onze meegebrachte offerkip zijn kop houden, maar zijn veren is ie kwijt. Met handen tegelijk wordt hij geplukt, veren vliegen in het rond. Als de kip weer met beide poten op de grond staat, kijkt ie verdwaasd om zich heen en je ziet hem denken: 'wat gebeurt hier!'
Ballonvaren boven het
Tijdens een luchtballontocht hadden we vanuit onze ballon een prachtig overzicht over het Karstgebergte en nog een andere luchtballon. Een fantastische tocht van ruim een uur, waarbij je het landschap langzaam ziet ontwaken. Deze tripjes lopen niet altijd goed af. Bij de landing kwamen we midden in een rijstveld terecht in plaats van in het weiland. Gelukkig bleef de schade beperkt tot wat natte voeten.
Camouflage
Sadhu's zijn een veelvoorkomend verschijnsel in India. In heilige plaatsen zoals Varanasi kom je deze mannen wat vaker tegen dan in de rest van het land. Heel fotogeniek en je ziet ze in allerlei soorten en maten: verheven, stoned, kleurrijk, half naakt of soms zoals hier geheel opgaand in de omgeving. In een nauw achterafstraatje viel deze man totaal niet op. Pas toen ik bijna over hem struikelde, zag ik hem in een nis zitten, goed gecamoufleerd, bijna één met de achtergrond. Toen ik hem voorbij was, draaide ik me om en nam heel snel deze foto. Zelfs 'kleurloos' zijn de sadhu's onweerstaanbaar voor de camera!
Tamberma Valley
In het noorden van Togo ligt de Tamberma-vallei met zijn iconische kasteelachtige huizen, de tata's. Deze typische lemen huizen zijn uit pure noodzaak ontstaan om aan de slavenjacht (vanaf de 16de eeuw) te ontkomen. We maken een stop bij één van de dorpen en krijgen een rondleiding door een stamlid. Bij zijn moeder mogen we in de tata rondkijken, een ingenieus gebouwd huis, dat goed te barricaderen is en een´geheime´ slaapplaats op het dak heeft, een laag koepeltje zonder ramen waar de bewoners onzichtbaar en dus onvindbaar waren voor slavenhandelaren. Moeder zelf is niet aanwezig. Ik zie haar even later zitten in het veld achter de tata. Als ik dichterbij kom zie ik dat ze slaapt.
Scooteren over het...
Niets is zo leuk als op onderzoek te gaan in een gebied dat je nog niet kent. We zijn op Java, niet bepaald buiten de gebaande paden, maar het platteland wordt gelukkig nog niet overspoeld door toeristen. We huren een scooter in Jogjakarta en laten al snel de drukte van de stad achter ons. Gewapend met een kaart rijden we kris kras over kleine weggetjes, langs traditionele dorpjes. rijstvelden, akkers en riviertjes. Overal heb je zicht op de bergen en regelmatig stoppen we om een stukje omhoog te klimmen vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de omgeving. Als je in bent voor avontuur en niet bang bent om te verdwalen ( zoals wij 2 x) is dit zeker een aanrader. Een tocht over het platteland staat garant voor de 3 R's: Rust, Ruimte en Regelmatig leuke ontmoetingen!
Achter het net vissen
Soms moet je een beetje geluk hebben… Op weg naar het steltdorp Ganvié steken we in onze pirogue het Nokoué-meer over. Overal om ons heen zien we vissers. Het is de droge tijd, het ideale seizoen om te vissen omdat het meer in deze tijd een stuk kleiner, minder diep en zilter is. Het water van het Nokoué-meer is brak en tijdens de regenperiode wordt het een stuk zoeter, hierdoor vindt er ieder jaar een explosieve groei van waterhyacinten plaats waardoor er veel minder ruimte is om de netten uit te gooien. Het is geen kunst om hier een nettenwerpende visser vanaf de zijkant te fotograferen, maar ik heb mijn zinnen gezet op een frontale foto, met de visser achter zijn net. Terwijl onze schipper tussen de vissersbootjes door manoeuvreert, zie ik vanuit mijn ooghoek het beeld wat ik voor ogen heb. Ik richt mijn camera, stel in en klik, een seconde later is het moment alweer voorbij. Wat je noemt een lucky shot!
Woon eens een...begra
Er is geen groter feest in Ghana dan een begrafenis. Drie dagen lang zijn dorpen en steden ontregeld, rouwprocessies trekken zingend door de straten, wegen en kruispunten worden afgezet om plaats te bieden aan honderden genodigden. Er wordt gegeten, gedronken, gedanst. Natuurlijk wordt er ook gerouwd, maar de nadruk ligt op het vieren van het leven van de overledene. In de stad Kumasi zijn we uitgenodigd bij een begrafenis van een 94-oude dame. Het klinkt misschien vreemd dat wij daarbij mogen zijn, maar het aantal aanwezigen op een begrafenis is bepalend voor de status en prestige van de familie en zegt veel over het succes van de dode. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Enige vereiste is een kleine bijdrage en de dresscode, in dit geval zwart/wit omdat ze op hoge leeftijd gestorven is. Begrafenissen zijn een hele organisatie. Vanuit de hele wereld komen er gasten over, het duurt daarom soms maanden voor het zover is en tussentijds ligt de overledene in een vriescel. Het is een kostbare aangelegenheid en daar wordt het hele leven voor gespaard. Van de gasten wordt een gift verwacht en deze bedragen worden stuk voor stuk genoemd tijdens de ‘ceremonie’ (vrouw met microfoon). Onze overledene was van goede komaf en kon rekenen op gulle gaven (2000 dollar van de familie uit de VS), maar minder mag ook, elke cedi telt. Deze vrouw deelde onder luid gezang geldbriefjes uit aan de familie. Op de achtergrond zie je de dj (geel shirt) al klaar staan en het is dat het in de open lucht is, anders was het dak er beslist af gegaan.
Tropisch genoeg
Toen wij besloten om naar Vietnam te gaan, had mijn dochter maar één wens: jarig zijn op een tropisch eiland (ze was tijdens de reis jarig). En zo belandden wij op Cat Ba, het grootste eiland van Halong Bay. Cat Ba is niet echt tropisch in de zin van wuivende palmen en/of hagelwitte stranden, maar je vindt hier wel veel jungle, mangrove, meren en de beroemde kalkstenen rotsen. Een prachtig gebied om activiteiten te ondernemen, zoals kajakken, snorkelen en hiken en wat het belangrijkste was, het voldeed helemaal aan haar verwachtingen. Wie jarig is mag kiezen, dus stapten we op dé dag op de mountainbike en maakten een rondje over het eiland. Er is hier slechts één autoweg dus je bent voornamelijk aangewezen op grint- en zandpaden en die gaan heuveltje op, heuveltje af. Voor ons 'polderfietsers' af en toe best pittig, maar wel super om te doen. Gelukkig zijn er ook veel vlakke stukken, zoals hier tussen te rijstvelden. En toen ze 's avonds ook nog eens Vietnamese taart en een (alcoholvrije) cocktail kreeg, was het feest compleet.
Fire in the sky
Ik plaats niet snel een foto van een zonsondergang, maar deze was wel heel speciaal en ook nog eens op een speciale plek. We staan hier bij het uitzichtpunt van Bosque Eterno de los Niños en wachten samen met een ranger tot het donker wordt om aan onze nachtwandeling te beginnen. De lucht is fantastisch, alsof een schilder met zijn kwast gekleurde banen heeft getrokken. In korte tijd zwellen de kleuren aan en vervaagt het landschap. Echt supermooi om te zien. El Bosque Eterno de los Niños, vertaald 'Het Eeuwige Woud der Kinderen', is het grootste privéreservaat van CR, gekocht door kinderen uit meer dan 40 landen. Een initiatief dat gestart is in 1986 met als doel het tropisch regenwoud en de bijbehorende fauna te behouden. Dat is gelukt. Het reservaat is inmiddels 20.000 ha groot en je vindt hier 50% van alle voorkomende diersoorten van CR, waaronder jaguars, tapirs en 700 verschillende vlindersoorten. Tijdens onze 2 uur durende nachtwandeling moeten wij het doen met het kleinere spul zoals kikkertjes, slangen en vogelspinnen. Het echte 'vuurwerk' wordt pas zichtbaar als we we onze hoofdlampjes uitdoen en er duizenden vuurvliegjes zichtbaar worden. Al die dansende lichtjes, een geweldig gezicht!
Een sprong in het...d
Als je in Pokhara bent en je hebt tijd om te gaan paragliden... zeker doen! In een tandemsprong met een ervaren ‘piloot’ hoef je zelf niets te doen en kun je vooral genieten van het vliegen door de lucht en de geweldige uitzichten. Van te voren had ik nog wel even de kriebels, maar als je eenmaal 'los' bent is het fantastisch. Het allermooiste moment was toen 3 adelaars zich bij ons voegden. Gebruik makend van de thermiek, kwamen zij opeens omhoog en bleven zeker een minuut bij ons in de buurt ‘hangen’. Echt een once-in-a-lifetime moment. Deze foto is een dag later genomen toen we vanaf Sarangot langs het 'afspringpunt' wandelden en ik nog steeds een beetje in de wolken was.
Littekens
Soms zie je tijdens je reis bizarre en extreme gebruiken. In Togo (en de omringende landen) krijgen kinderen al op jonge leeftijd littekenversieringen. Het is een onderdeel van hun sociale identiteit, zo kan de omgeving zien bij welke stam ze horen. De littekens zorgen voor geluk en bescherming tegen kwade geesten en alleen al de pijn bij het aanbrengen zorgt voor onderlinge verbinding. In de steden neemt dit gebruik af (het is verboden) maar daarbuiten komt het nog volop voor. Je ziet dit vooral bij de stammen als de Fon, Somba en Peul. Deze man behoort tot de Taberma-stam en leidt ons rond in zijn dorp. Bijzonder is dat op de muren van de tata’s (lemen kasteelachtige huizen) van het dorp hetzelfde patroon is aangebracht als in zijn gezicht. Deze versieringen worden ikerii of ‘het litteken van het huis’ genoemd en zijn er ter verering van Butan, de godin van de aarde en de vruchtbaarheid. Zij zorgt voor de bescherming van de tata en deze huislittekens zijn in ieder geval een stuk minder pijnlijk dan in je gezicht.
Community-updates
De mooiste foto's uit 15 jaar Columbus Community!
08-12-2022 Om de allermooiste foto's uit deze decennia in het zonnetje te zetten, organiseerden we een allerlaatste community-fotowedstrijd: De Grootste Hits aller Tijden. Dit zijn onze favorieten!
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
Onze wedstrijden
WIN EEN VAKANTIE IN KROATIË
Kroatië is een enorm afwisselende bestemming, met tal van eilanden, levendige steden, een rijke historie en een verrassend binnenland. Een land dat je als reiziger absoluut zelf wilt verkennen. En dat kan! Test je kennis met onze Kroatië-kennisquiz en maak kans op een accommodatievoucher ter waarde van €500. Doe mee >