Ambassadeur Corriedewinter
Vogeltrek?
Wij waren in een droge periode in Etosha. Het water in de drinkpoelen stond laag, of er was alleen maar modder. Het ziet er letterlijk zwart van de vogels, want in die modder is veel eetbaars te vinden.
Het land van de San
De San,of bosjesmannen, hebben het moeilijk, omdat ze steeds minder middelen van bestaan hebben. Daarom trekken ze naar de gebieden waar iets te verdienen valt, bijvoorbeeld in de buurt van rotstekeningen die eeuwen geleden door hun voorouders gemaakt zijn. Deze tekeningen werden gebruikt voor rituelen, maar ook om de kinderen diersporen te leren herkennen. Op deze foto zie je een Sanfamilie, die hier net is komen wonen: vader, moeder en drie kinderen. Het is de eerste keer dat deze familie opgezocht wordt, want de weg naar hun woning is zeer slecht begaanbaar. De hele familie komt ons halen. Vader demonstreert het vuurmaken, hij laat zijn eigengemaakte verf zien en hij rookt een pijpje met eigen tabak. We kijken naar de in gif gedoopte pijlpunten en in een mum van tijd schiet vader een vogel.
Liever geen groot...o
Wij waren in de droge periode in Etosha, dus weinig water te vinden. Gelukkig was er deze lekkende kraan, zodat er geen water verloren hoefde te gaan.
Vaderdag
De mannen in Bhutan zijn trots hun kinderen. Zij sjouwen ze minstens zo vaak rond als de vrouwen en bij de verzorging werken ze even hard mee. Papa is in functie. Hij draagt de traditionele gho, de jas met witte omslagen aan de mouwen, die verwisseld kunnen worden, zodat je niet de hele jas moet wassen.
Individueel reizen i
Over het algemeen reis je in Bhutan in een groep van minimaal 3 personen. Je betaalt dan 200 of 250 dollar per persoon per dag, afhankelijk van het seizoen. Febr-mei en aug-dec 250 dollar, juni, juli en jan, 200 dollar. Als je individueel wilt reizen komt er voor 1 persoon 40 dollar, en voor 2 personen 30 dollar per dag bij. Het lijkt er duur, maar je hoeft nauwelijks extra zakgeld mee te nemen. De accomodatie, alle maaltijden, drankjes (niet alcoholisch), transport, gids (wel verplicht), entrees, trekking uitrusting, campings,dragers en pony's zijn inclusief, evenals de vliegreis terug van Paro. Je krijgt nog net geen polsbandje om te bewijzen dat je betaald hebt. De opbrengsten gaan naar de staatskas. Zij betalen de hotels, de medische voorzieningen, het onderwijs en andere soorten van ondersteuning aan de bevolking.
Studeren
Middenin de drukke overdekte markt van Thimpu bestudeert deze man nog maar eens de oude mantra's. Naast het draaien aan de grote gebedsmolens probeert hij zo bij te dragen aan het Nationaal Geluk van Bhutan. Zijn manchetten kunnen wel een sopje gebruiken. Ze zijn aan de mouwen vastgespeld, dus verwisselen is makkelijk.
Overbekend?
Fes, de oudste van de vier koningssteden, is al in de negende eeuw gesticht door Moulay (sultan) Idriss II. Het uitzicht over de stad is fantastisch. Je kunt het heiligdom van Moulay Idriss, de universiteit en de Karouinemoskee herkennen aan het groene dak. Groen is de kleur van de islam.
Blij jongetje
We zijn nog steeds in Tcharé, het kleine dorp waar iedereen uitloopt om ons te verwelkomen (zie foto "Wat leuk.") Dit jongetje wacht even af, maar als we duidelijk maken dat we met hem willen overgooien, verschijnt er een big smile.
Rosalila
Vanuit Copan les ruinas, een klein stadje, is het ongeveer een klilometer lopen naar de beroemde Mayanederzetting van Copan. We hebben een goede gids, die niet alleen over Copan vertelt, maar ook over de bomen en planten die hier groeien, zoals de Ceiba, die zijn stekels verliest, hoe ouder hij wordt. Het balspel (in Tikal door een hoepel gooien) is hier anders. Men moet een stenen papegaaienkop zien te raken met een vier kilo zware rubber bal, die alleen met het lichaam gespeeld mag worden. Degene die wint wordt geofferd op een grote stenen bal. Een twijfelachtige eer. Het museum van Copan is fantastisch. Het is open aan de bovenkant. Je komt door een tunnel in de vorm van een slang binnen en daar doemt opeens een rozerode tempel op. Een replica van de tempel, die onder nr 16 op de site is gevonden. Men graaft hem dus niet op, door een gangenstelsel is hij voor archeologen bereikbaar. Men heeft de tempel Rosalila genoemd. De tempel was zo heilig, dat hij is begraven! (normaal werden nieuwe tempels boven op de oude gebouwd).
Het levenswiel
In alle kloosters in Bhutan vind je het levenswiel op de muren geschilderd. Onze gids gaf er een goede uitleg bij, maar het is aan te raden het levenswiel van tevoren te bestuderen ( zie mijn tip. daar lees je een langere uitleg) De afbeeldingen zijn overal anders. Dit is dus de Bhutanese versie, De gids is in functie, dat zie je aan zijn kleding. Hij draagt een gho,de officiele dracht als je in functie bent..
Het levenswiel
Sidpai Khorlo, het levenswiel Als je naar Bhutan en Sikkim gaat kan het niet anders, of je komt in boeddhistische kloosters afbeeldingen van het levenswiel tegen. In Bhutan heb je wel een (verplichte) gids die goed uitleg geeft, maar ik raad iedereen aan het levenswiel van tevoren te bestuderen. Het heeft de functie van onze glas-in-lood ramen, het wil iets duidelijk maken. Voor een foto van het levenswiel: zie de fotosite. Het ‘wiel’ is eigenlijk een spiegel, die ons wordt voorgehouden door de heer des doods: Yama.Hij herinnert ons eraan dat we tijdelijk hier zijn en dat niemand aan de dood kan ontsnappen.In de ‘spiegel’ zie je alles wat een mens kan doen in zijn leven, van geboorte tot dood. Buddha’s staan buiten het levenswiel, omdat ze de Verlichting bereikt hebben. De spiegel van binnen naar buiten: Centrum: De drie emoties die ons leven vergiftigen: haat (slang), onwetendheid (varken) en haan (hebzucht) Tweede cirkel: Rechts zwart, links wit. Dit is het pad dat men na de dood kan volgen voor goed of slecht karma. Naar een hoger gebied, of naar een lager gebied van bewustwording. Derde cirkel: De zes werelden. Met de klok mee: De wereld van de goden, de halfgoden, de hongerige geesten, de hel, de dierenwereld (omdat deze alleen instinctief handelen), de mensenwereld (voortdurende afwisseling van vreugde en verdriet). Vierde cirkel: Hoe men het lijden in stand houdt. De cyclus van oorzaak en gevolg, leven en dood wordt hier uitgebeeld in 12 schakels: een blinde man, een pottenbakker, een aap, een boot met passagier, een huis met ramen die de zes zintuigen voorstellen, twee mensen die elkaar omhelzen, een man met een pijl in zijn oog, een paartje, een aap die vruchten plukt, een liefdespaar, een geboorte en ouderdom. De cirkel is rond . .
Vandaag in de...aanbi
Het is het leukst om rond te kijken op een markt, waar de lokale bevolking koopt. We genieten van kleine dingen, zoals een kind in een box midden in het looppad, of van grote goudvissen die te koop worden aangeboden. we zien een lingeriestand met vooral bh's en pal daarnaast de kippenboer. Je hoeft niet te vragen wat een kip of een haan is, want dat is duidelijk te zien. Met de hygiëne zit het ook wel goed; dit meisje jaagt effectief de vliegen weg.
Op zoek naar water
Langs de eindeloze Etoshapan, een enorme zoutvlakte, trekken kuddes zebra's en antilopen naar het zuiden. Daar is misschien nog water in de poelen te vinden.
Zover je kunt kijken:
We zijn op weg naar het gebied Cordillera de Guanacaste, in het noordwesten van Costa Rica. Onderweg stoppen we voor een geweldig uitzicht op het nationaal Park Arenal (90 km ten NW van San José), waar nog steeds vulkanen actief zijn. Wat is het daar mooi! Het is wel aan te raden daar met een gids wandelingen te maken, want er gebeuren regelmatig ongelukken. Locatie: 10°44?54?N 85°9?10?W
Zwavel helpt.
Op weg van het Tobameer naar Padang, stoppen we bij de zwalvelbronnen van Sipoholon. Wat je ziet is geen water, maar gekristalliseerdde zwavel. Je kunt in de poelen zwemmen. het schijnt heel heilzaam te zijn. Het landschap is mooi (zie mijn foto Schoolplaat, die op weg naar de bronnen is genomen) maar het is jammer dat er naast de bronnen een hele woonwijk is gebouwd.
Singing in the rain?
Costa Rica is geweldig voor natuurliefhebbers. Zelfs als het regent valt er veel te genieten. Zoals van deze kolibri, die zich heerlijk zit uit te schudden. Met zijn razendsnelle vleugeltjes maakt hij er een echt waterballet van.
Waterdans
De meeste toeristen gaan naar het paaldorp Ganvié. Wij gingen naar het paaldorp Aguèges, waar het veel rustiger is. We werden ontzettend leuk ontvangen door een dansgroep op een pirogue. Wat een vrolijkheid straalt daarvan af!
Danskunst op het wate
Dit is geen sportwedstrijd. In Aguegue, een vissersdorpje aan het Lac Ahéme', waar men ook zijn brood probeert te verdienen met zandverwerking (zie mijn foto), worden we ontvangen door een varende dansgroep. De roeiers halen de moeilijkste toeren uit met hun peddels, terwijl anderen zingen en dansen bij het geluid van trommels en andere slaginstrumenten. Een prachtig gezicht. Voor een foto van de hele groep: zie foto Waterdans.
Wegwezen!
We varen in de walvisbaai. Die kou komt van de Humboldtstroom, regelrecht van de Zuidpool. Er zit ontzettend veel vis in dit voedselrijke water, daarom zijn er veel zeehonden en zeevogels. Op een kunstmatig eiland (vroeger een rots) zitten duizenden aalscholvers. De pelikanen zijn uit op de jongen, die ze zo te zien al in hun krop hebben zitten. Eenmaal per jaar wordt het eiland schoongemaakt. Opbrengst: 1000 ton mest (guano)
Het Cheetah...Conserv
Als je toch op weg bent naar Etosha, sla dan in Otjiwarongo rechtsaf naar het CCF (ongeveer 44 km over D2440) Je kunt daar heel veel te weten komen over cheetah's in het education centre. Er wordt gedragsonderzoek gedaan, o.a. gesteund door het Smithsonian, en er wordt voorlichting gegeven. Er komen veel schoolklassen, dus probeer in de vakantietijd te gaan. Je kunt een korte rondleiding krijgen in het centrum, waarbij je uitgebreide voorlichting krijgt, of je kunt, als fotograaf/filmer je hart ophalen met the Little Serengeti tour. Wel van tevoren boeken! Nuevas-ideas-service@mweb.com.na. Om de cheetah's te verjagen, is er ook een hondenfok- en trainingsprogramma opgezet. Deze honden lopen tussen de kuddes en denken dat ze een schaap zijn. Zij verdedigen dan ook hun "soortgenoten", de schapen, tegen cheetah's. Ze worden gratis aan de boeren verstrekt. Het programma is een groot succes. De boeren die honden tussen hun schapen hebben, raken nauwelijks schapen kwijt.
Beschermd
We zijn in Bukit Lawang, befaamd om het Orang Oetan rehabilitatiecentrum (rehabilitasie op zijn Indonesisch) Bij Bohorok begint een nationaal park, waar ook nog 3000 orang oetans leven. Een aantal is opgevangen in het centrum, want ooit door mensen gevangen, en nu weer uitgezet om voor zichzelf te zorgen. We kwamen ze tegen op onze trekking. Geweldig om oog in oog te staan met zo'n groot dier en dan nog wel met kind.
Goed voorbereid
We gaan naar de marktdag in Chichicastenango aan het lago de Atitlan. Wat een kleuren! Er komen meer dan 20000 indianen in klederdracht naar de markt. Ieder dorp heeft zijn/haar eigen motieven. In de kerk zien we rituelen met kaarsen, wierook en het sprenkelen van rozenwater (of is het rum?) Deze dame is goed voorbereid op de markt. Ze draagt haar koopwaar op het hoofd.
Wat een werk!
Bij Pelling ligt het op één na oudste klooster van Sikkim: het Sango Choling klooster. De klim ernaartoe is erg steil. Ik heb er dan ook moeite mee. Halverwege komen we deze man tegen die met zijn zware vracht (gratis voedsel voor de dieren) nog bijna harder loopt dan ik. Bewonderenswaardig, wat een energie heeft deze man!
Daar komt een klant!
Gezeten achter de stapels zelfgehaakte hoedjes kun je potentiële klanten gemakkelijk in de gaten houden. Deze dames hebben een goed plekje gereserveerd op een pleintje vlakbij de beroemde Djemaa el Fna, het grote marktplein in het oude centrum van Marrakech.