Cobinho
Nederlandse Antillen • Willemstad
Nederlandse Antillen • Willemstad
Zwembadleguaan
In de regel geldt voor mij, als ik ergens een keertje ben geweest, hoef ik er niet meer terug te komen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, Curaçao is zo'n uitzondering. Eefje en ik hebben er een heerlijk eco-resort ontdekt en komen er dan ook graag terug... waarschijnlijk januari weer??? Er valt helaas alleen niet veel te doen en te zien op het eiland en ondertussen hebben we dat dan ook allemaal gezien en gedaan. Op onze eerst bezoek besloten we naar Lagun te gaan. Dit is een rustig dorpje, gelegen aan de westkust van Curaçao, op ongeveer 30 kilometer afstand van Willemstad. Het dorpje ligt aan een kleine baai, waar dagelijks vissers uitvaren. Behalve relaxen is dit ook een mooie plek om leguanen te spotten. Ze lopen over het strand, maar zitten ook in de bomen. Het was een leuk uitstapje en we hadden inderdaad veel leguanen gezien, vooral in de bomen. De volgende dag aan het zwembad van ons eigen eco-resort zag ik ineens een leguaan. Waarschijnlijk had ie hetzelfde idee als wij... ff relaxen en afkoelen bij het zwembad. Om leguanen te spotten hadden we dus niet eens naar het andere kant van het eiland hoeven te gaan... vanuit onze luie ligbedden had het ook gekund!
Krateravondzonnetje
Na een paar heerlijke relax-daagjes op Zanzibar, gaat het nu toch beginnen. We maken de oversteek naar Tanzania en gaan beginnen in de Ngorongoro krater. We maken de oversteek in een klein vliegtuigje, zo klein, dat ik wordt gevraagd naast de piloot te gaan zitten. Da's natuurlijk ook meer dan logisch... Co-piloot! Na een korte vlucht landen we in Arusha. Daar wacht onze gids,die ons (4 Belgen en 2 Hollanders) de aankomende dagen door de diverse National Parcs gaat gidsen. Zoals gezegd de eerste stop... Ngorongoro krater. Na toch een lange reisdag zitten Eefje en ik in onze kamer en kijken in en genieten van het avondzonnetje de krater. Goh, wat een zin in morgen hebben we...
Coconutoceanview
Gisteren stel ik u voor aan Coconut Joe. Hij zorgde dagelijks voor een verse kokosnoot. Ook vertelde ik dat we een prachtig uitzicht hadden vanuit ons huisje op het strand op de oceaan. Wanneer je beide combineert, dan krijg je...
Coconut Joe
Enige maanden geleden waren Eefje en ik in Tanzania. We begonnen met een paar daagjes op Zanzibar. Daarna zouden we naar het vaste land vliegen en game drives gaan doen in een aantal National Parcs. Om vervolgens weer terug te vliegen Zanzibar. Tot dan toe hadden we nog niet eerder een relax-start gehad... en dit beviel uitermate goed! Helemaal relaxt toen de game drives begonnen en helemaal relaxt toen we weer naar huis gingen. Bij het tweede verblijf op Zanzibar hadden een huisje op het strand pal aan de oceaan. Heerlijk... wakker worden met zicht op de oceaan. Iedere dag kwam er een mannetje langs die Eefje een boeketje met bloemen en planten gaf. Vervolgens vroeg hij of we een verse kokosnoot wilde. Hij klom dan in een palmboom om er eentje voor ons te halen. Drinkend uit de verse kokosnoot moest ik denken een nummer van Harry Nilsson en het enige wat ik mistte was een schijfje limoen... You put the lime in the coconut, you drink 'em bot'up Put the lime in the coconut, you drink 'em bot' up Put the lime in the coconut, you drink 'em bot' up Put the lime in the coconut.. Put a lime in the coconut and drink 'em bot' together Put the lime in the coconut, then you'll feel better Put the lime in the coconut, drink 'em both down Put the lime in your coconut... (Coconut – Harry Nilsson)
Vroemvroemschoenen
Regelmatig zie ik foto’s op deze site langskomen die laten zien hoe inventief en creatief men kan zijn met wat voor hun voorhanden is. Vooral kinderen zijn hier toppertjes in! Fietsenbanden voor hoepels; lege blikjes en flesjes voor speelgoedautootjes; kartonnen dozen voor poppenhuisjes. Echter de volwassen kunnen er ook wat van. Enige weken plaatste ik een tweetal foto’s van recycle-kunst. In Tanzania zagen Eefje en ik een mooi voorbeeld van deze inventiviteit. We waren in het Tarangire National Park, in het noorden van Tanzania. (De naam van het park is ontleend aan de Tatangire rivier die door het beschermde gebied loopt). Onze gids is ons aan het aanmelden en wij wachten rustig af. We slenteren wat rond en zien een Masai. Masai vallen me altijd op, vanwege hun prachtige (veelal) rode kleding, één of twee doeken (shuka), die ze over hun schouders knopen. Echter dit keer sprong het schoeisel er uit, gemaakt van autobanden. Masai houden van versieringen, ze dragen armbandjes, enkelbandjes en kettinkjes, die gemaakt zijn van kleine kraaltjes waarvan de kleur een bepaalde betekenis heeft, bijv. getrouwd of nog vrijgezel. Zelfs deze versieringen kwamen terug in het schoeisel.
Baddertijd
Ahhh… Daar was ik aan toe! Wat een nacht. Ik moest vannacht wel heel ver lopen om bij mijn favoriete grasveld te kunnen grazen. Overal waar ik liep leeuwen en nog meer leeuwen… niet normaal, zo veel leeuwen. Wat kwamen die allemaal doen? Is er een soort van leeuwentoernooi? Dat hadden ze dan wel mogen aankondigen. Het betekende wel dat daardoor veel extra omweggetjes moest maken. Volgens mij heb ik wel 12 kilometer gelopen! Zeg nu eerlijk, daar zijn we nijlpaarden niet opgebouwd met ons logge, grote lijf en die korte pootjes. Straks toch nog ff controleren of ik geen blaren heb opgelopen. Maar voor nu… lekker genieten van mijn bad. Er gaat toch niets boven lekker badderen naar zoveel loopwerk. Splish splash, I was taking a bath Long about a Saturday night, yeah A rub dub, just relaxing in the tub Thinking everything was alright
Een vleugje roze
Begin van dit jaar waren Eefje en ik in Senegal. We waren uitgeweken naar Senegal vanwege de problemen rond oud-president Jammeh, die de verkiezingen had verloren, maar weigerde op te stappen. Hoewel 9 dagen luieren heerlijk is, wil ook wel wat doen en gaan zien. We kozen voor een excursie via Dakar en het Slaveneiland Gorée om te eindigen bij Lac Rose. Natuurlijk was het op die ene dag niet zonnig. Op zich is dat best wel fijn, maar voor een bezoekje aan Lac Rose, heb je zon nodig. De roze kleur is dan goed zichtbaar… op onze excursie-dag moest je dan ook heel goed kijken en dan zie je soms een beetje roze! Het Roze Meer (Frans: Lac Rose; officieel: Lac Retba ) is een zoutmeer dat op 25 km van de hoofdstad Dakar van Senegal gelegen is. Het meer heeft een oppervlakte van 3 km². Het dankt zijn naam aan de kleur van het water, die roze-achtig tot mauve is al naar het moment van de dag. Dit is te wijten aan het feit dat de hoge zoutconcentratie het licht anders breekt en aan de aanwezigheid van rode plankton en microbacteriën. Door de hoge zoutconcentratie is vrijwel geen leven in het water mogelijk en blijven baders in het water drijven als in de Dode Zee. Sinds de jaren zeventig wordt hier door de bevolking aan zoutwinning gedaan. Ieder individu mag er vrij komen werken op voorwaarde dat hij zich aan bepaalde regels houdt zoals solidariteit en eerlijkheid. Het grootste deel van de arbeiders komen uit het buitenland: Mali, Benin, Niger, Guinee. (bron: Wikipedia)
Mama in de gaten...ho
Na de Ngorongoro Krater reizen we door naar de Serengeti. Ruim 11 jaar geleden waren Eefje en ik al eens in de buurt, iets noordelijker in de Masai Mara. Ik hoop op het spotten van cheeta's, in ieder geval eentje om mee te beginnen. Onze gids weet van mijn voorliefde voor cheeta's en is duidelijk bezig om cheeta's te vinden. Hij krijgt via zijn radio een signaal van een andere gids en geeft gas. We rijden ander terrein in en ik weet geen cheeta's. We stoppen bij een boom en we zien een luipaard. Even later zien we een welpje, maar in een split second! Geen tijd om er een foto van te maken... jammer! De luipaard is ondertussen bezig met haar kill. We merken dat ze deze wilt gaan verplaatsen, naar een andere, veiligere boom. Terug in ons rest camp importeer ik de opnames van die dag naar mijn ipad. Ik was zo gefocust op het luipaard dat ik niet had gezien - of kunnen zien - maar het welpje keek, net als wij, naar zijn/haar moeder!
Kwijtgeraakt
Vanochtend had ik het nog ‘em nog. Voordat ik mijn slaapplaats verliet, heb ik nog extra gecontroleerd. Ben er van overtuigd dat ik ‘em toen nog had, anders was ik ook niet weggegaan. Vervolgens ben ik toen naar het riviertje geweest om wat te gaan drinken en toen had ik ‘em ook nog! Ik voelde het nog zitten. Ook daar ben ik zeker van! Daarna ben ik naar Truus gelopen. We hebben toen wat gebept en toen kwam ik er achter dat ik ‘em niet meer heb. *@#$%^&! Heb ik weer. Waar kan ik ‘em kwijt zijn geraakt? Dat moet natuurlijk mij weer overkomen en dan natuurlijk op een dag als vandaag. Had ik ook maar beter moeten opletten! Gelukkig dat Truus niets te doen heeft en dat ze me heeft aangeboden om te helpen met zoeken… Hé Truus, heb je het al gevonden? Het zou hier toch ergens moeten liggen...
Oogcontact
Na een paar daagjes relaxen hebben Eefje en ik de oversteek gemaakt van Zanzibar naar Tanzania. De aankomende dagen staan in het teken van game-drives... zin an! De Ngorongoro-krater wordt als eerste aangedaan. De krater is de grootste intacte caldera (ingestorte vulkaankegel) ter wereld. Bijna alle grote Afrikaanse dieren komen voor in de krater: zebra's, gnoes, zwarte neushoorns, olifanten, nijlpaarden en leeuwen. De gnoe-populatie in de krater neemt niet deel aan de grote migratie tussen de Serengeti en de Masai Mara. Een opvallende afwezige is de giraffe: door hun lange nek en lange poten kunnen zij de steile afdaling naar de bodem van de krater niet maken. Ook krokodillen, impala's en jachtluipaarden komen niet in de krater voor. (bron: Wikipedia) De game-drive begint vroeg en al snel zien we veel `oude bekenden', maar we maken ook wat `nieuwe vriendjes'. Ineens sta ik zo'n beetje oog in oog met een buffel en ik voel me in een song van Peter Frampton I'm keeping my eyes on you you,baby Sticking to me,like glue 'Cause I got my eyes on you, yeaa Do what you have to do
Tros giraffen
Ik denk dat ik goede case heb voor een aanpassing/uitbreiding van het woordenboek. De digitale `Van Dale' (bron: http://www.vandale.nl) geeft namelijk het volgende aan bij de zoekopdracht "tros" tros (de; m; meervoud: trossen), 1. (plantkunde) bloeiwijze met gesteelde bloemen langs de bloemspil; 2. bundel vruchten: een tros druiven; 3. kabel, uit drie of vier strengen in elkaar gedraaid. Volgens mij kan het volgende bijschrijving worden toegevoegd 4. (dierkunde) nieuwsgierig, bij elkaar gestoken koppen: een tros giraffen
Onderweg
Het is begin februari en Eefje maakt zich gereed om met een vriendin naar Zuid-Afrika te gaan. Ze gaan wat rondreizen en dingetjes doen, zien en ervaren, maar ook een aantal weken vrijwilligerswerk. Na 4 weken vertrekt zij dan richting Zanzibar, waar we elkaar weer zullen treffen voor een combinatie van relax (Zanzibar) en gamedrive (Tanzania)vakantie. Het is begin maart en begin langzaamaan klaar te maken voor mijn reis. Nu pas blijkt het hoe je na al die jaren op elkaar bent ingespeeld. Saampies een reis uitkiezen; Cobus doet de boeking en de betaling; Eefje zorgt dat de reispapieren meegaan; de kleren worden klaar gelegd; Eefje zorgt dat medicijnen en spulletjes voor de persoonlijke verzorging worden klaargelegd en ik pak de boel tenslotte in. Dit gaat al jaren (redelijk stressvrij) zo. Ineens moet ik al die dingen gaan regelen… ik krijg vanuit Zuid-Afrika nog de laatste instructies en dingen die extra moet inpakken. Na een veel te korte nachtrust… heb ik alles wel uitgeprint; heb ik alle papieren bij me; heb ik genoeg en de juiste medicijnen meegenomen en ook de juiste dingen voor de persoonlijke verzorging. Ik check in… dat is had ik dus in ieder geval goed… ik board… dat is ook goed gegaan! Ik zit op mijn stoel en nog steeds ben ik aan het checken. De rateltjes in de bovenkamer maken overuren. Tja, ineens bedenk ik me… ik kan er nu niets mee aan doen. Laat het los! Belangrijker nog… over een paar uurtjes zie Eefje weer! Ik begin te ontspannen en kijk naar buiten. We zijn net München gepasseerd en ik zie een prachtig berglandschap uit een heel ander perspectief. Eindelijk zakt het vakantiegevoel in…
500!
Ik denk dat ik in de ReisReporter-community diegene die ben, die het langst erover heeft gedaan om de mijlpaal van 500 uploads te bereiken. Mijn RR-start, was - way, way, way back - op 23-jan 2008, en begon zoals zo velen voor mij en ook na mij hadden gedaan, met het plaatsen van een hele trits van foto's. Al snel kreeg ik - van Zeester - de tip, iets in de trant van ' Wil je dat je foto's goed bekeken worden, dan adviseer ik je om er een stuk of 3, verdeeld over een dag, te plaatsen anders krijgen ze niet de waardering die ze verdienen en dat zou jammer zijn'. Ik ben nu 9 jaar, 109 maanden, 476 weken of 3333 (!) dagen verder. Dat betekent dat ik per jaar gemiddeld 55,5, per maand gemiddeld 4,6 of per week gemiddeld 1,1 foto's plaats. Een kleine 8700 reacties kreeg ik op mijn foto's en een ruime 8400 waarderingen (RR oude stijl) / likes (RR nieuwe stijl), van ruim 400 mede-ReisReporters. Van die ruim 400 zijn er 3 geweest wiens accounts ondertussen verwijderd zijn, waarbij van eentje toch een wederopstanding heeft gemaakt! "Een stramme knieval" is mijn meest populaire foto geweest in al die jaren. Drie foto's hebben een ster gekregen van de redactie, waarbij eentje zelfs in het Columbus magazine is geplaatst. Apetrots... euh olifantentrots! ("Achteraan aansluiten") Nog steeds heb ik dat exemplaar van Columbus magazine! In al die jaren maar liefst tweemaal zelfs RRvdW geweest... in de tijd dat je nog "De favoriete reisherinneringen van..." had voor de RRvdW. Ik kreeg destijds veel reacties over mijn opmerking over mijn afritsbroek. Om mijn jubileum te vieren, vlieg ik dadelijk naar Zanzibar voor een reis Zanzibar - Tanzania - Zanzibar. Na 4 weken zal ik mijn Eefje weer zien. Ze was de afgelopen tijd met Nancy (vriendin van inactieve RR'er PaulHoo) in Zuid-Afrika, om o.a. vrijwilligerswerk te doen! Ik kijk er erg naar uit! Stond de Fiat 500 vooral bekend als de ideale stadsauto, tegenwoordig staat deze kleine legende voor van alles en nog wat. Van leuk en hip tot verleidelijk en stoer. Van mooi en kordaat tot uniek en gedurfd. En van fantasierijk en vrolijk tot modern en innovatief. Deze kleine auto wordt er bijna verlegen van. En dat ligt niet in z’n aard. Omdat ie ondeugend is, dankzij z’n vrolijke gezicht. Brutaal met zijn nieuwe front. En het mooie is; de Fiat 500 blijft zichzelf voortdurend ontwikkelen. Met nieuwe details, nieuwe techniek, nieuwe accessoires, nieuwe looks, nieuwe typen en nieuwe modellen. Schitterend! Maar wat er ook wordt vernieuwd; het is en blijft een Fiat 500; de beste kleine auto die je je kunt bedenken. (bron: www.fiat.nl)
Schilderijstraatje
De afgelopen dagen heb ik een paar voorbeelden laten zien van recycle-kunst... heel speels en vindingrijk. Zeg maar `creatief met kurk' voor gevorderden! Om bij de recycle-kunst te komen liepen we over een klein en smal weggetje, waarbij aan weerszijde van het weggetje allerlei tekeningen en schilderijtjes waren gestald. Let op de afwezigheid van de kunstenaars... nog steeds vind ik die afwezigheid bijzonder verbazingwekkend.
Recycle file
Recycle-kunst is behoorlijk creatief. Gisteren liet ik een bizar en tikkeltje morbide tafereel zien. Echter het kan ook heel speels en kleurrijk zijn. Wat me wel opviel is, dat de kunstenaars niet in de buurt van hun kunstwerken aanwezig waren. Bij sommige werkjes had ik best wel wat toelichting willen hebben... niemand in de buurt! Best wel verbazingwekkend want normaal waren de verkoop(st)ers niet bij ons weg te slaan!
Recycle-kunst
Afgelopen januari waren Eefje en ik in Senegal... voor een zonvakantie. 9 dagen, alleen met alleen maar de 3 l's (liggen, luieren en lezen) is het toch niet helemaal voor deze jongen. Ik wil toch minimaal 1 excursie doen en dan maar kijken of ik Eefje mee krijg? Een excursie Dakar - het slaveneiland Goree - Lac Rose leek me boeiend genoeg. Na een ritje door Dakar gingen we naar het slaveneiland. We begonnen met een wandeling. We liepen een heuveltje op, met aan beide kanten van het pad alleen maar schilderijtjes en tekeningen. Meestal kopen we een schilderijtje, dat ons aanspreekt, maar we zagen er niets bij. Bovenaan het heuveltje zagen we andere kunst... gemaakt van afval en afgedankte spullen. Heel bijzonder om te zien, maar niet bijzonder genoeg om aan te schaffen. Kunststukje van oude mobieltjes, oude speelgoed, je kon het niet gek bedenken of het lag er wel. Eentje sprong er wel heel erg uit... het zag er bizar en wel wat morbide uit, maar iedereen was er toch behoorlijk door gefascineerd! Helaas was er niemand in de buurt om een toelichting te geven, want ik was benieuwd wat het precies zou moeten voorstellen. Eenmaal thuisgekomen ben ik wat gaan googelen en het blijkt een een heuse kunststroming te zijn... Recycle-kunst. De kunst van het recyclen is om opnieuw naar dat afval kijken. De schoonheid zien in alledaagse gebruiksartikelen. Wat wij doen is het afval als grondstof op een creatieve manier hergebruiken. Het enige wat je hier voor nodig hebt is een open blik en het vermogen om buiten de kaders te denken. (bron: Stichting `De Kunst van Kringloop')
Natural selection
Afgelopen september waren Eefje in ik in Zuid-Afrika, het grootste deel van de tijd in het Krugerpark. Enige weken ervoor was mijn schoonzus er, met één van haar dochters (een cadeau voor het behalen van haar einddiploma). We hadden al gelezen dat het behoorlijk droog zou zijn, droger dan normaal. Mijn schoonzus gaf dan ook aan, dat er heel veel magere dieren waren. Normaal gesproken zijn de zomermaanden, oktober tot maart, de natste maanden. Echter afgelopen jaar viel er bijna niets. De oorzaak is El Niño, een sterke opwarming van normaal koel zeewater, dat het klimaat op de hele wereld verstoort. Vorig jaar was het effect sterker dan anders. Het resultaat was dat de dammen in Zuid-Afrika zo goed als leeg zijn en de rivieren langzaam opdrogen. Het ergste getroffen leek het Kruger Park te zijn. Vooral nijlpaarden en grazers zoals buffels hadden het erg moeilijk. Echter er is ook een keerzijde, roofdieren en aaseters hebben volop te eten. Hun populatie zal daardoor flink toe kunnen nemen. Een bijkomend effect is dat zieke en zwakke dieren als eerste zullen sterven en alleen de sterkste dieren zullen overleven. De droogte zorgt als het ware voor een natuurlijke selectie!
Tegenstrijdigheidje?
Het is kwestie waar alle reisreporters/fotografen op een bepaald moment mee geconfronteerd wordt. Je bent op reis en je ziet iemand en denkt... knip ik zet je op de foto. Echter die persoon geeft aan... no way. Of pay up! Wat doe je? Afgelopen maand waren Eefje en ik in Senegal. We bezochten het voormalige slaveneiland Gorée. Ik zie veel fotogenieke mensen, waaronder een bepaalde dame die haar kitsch probeert te verkopen. Ik denk, ik maak een foto. Ze geeft aan... no way, ze is er niet van gediend. Ik laat het. Ze gaat verder met haar verkoopstrategie. Ze benaderd iemand en redelijk 'agressief' en bijzonder direct. Diegene geeft aan niet geïnteresseerd te zijn. Nu blijkt een no way van iemand anders niet te gelden... ze blijft doorgaan, ondanks een herhaaldelijk NO. Wat zal ik doen... dan toch maar!
Teruggenomen
Oude gebouwen, complexen maar ook boten die in verval zijn geraakt kunnen me mateloos boeien. Al vele malen heb ik foto's met jullie gedeeld van in verval geraakte gebouwen, complexen en boten. Ik vind het boeiend om te zien hoe het verval intreed... zijn er delen die het verval bespaart blijven? Het is ook een stukje rechtmatigheid... Moedertje Natuur pakt weer een stukje van haar eigen grond terug! Tevens is het ook een momentje dat mijn fantasie (weer) met me aan de haal gaat. Allerlei scenario's spelen zich af in mijn hoofd. Waarom heeft men dit achtergelaten... was men er helemaal klaar mee; of waren ze ergens bang voor en zijn op de vlucht geslagen; of heeft één van de bewoners een buitenechtelijke relatie gehad en is dat uitgekomen, waardoor de ander is vertrokken en de overgebleven de kosten niet meer kon betalen; of is het gewoon verwaarloosd omdat er geen onderhoud is geweest... Hoe kan het zijn dat dit bootje op het land is terecht gekomen. Extreem hoog water; of een dronken stuurman; of het oud-Schots Hoogland spelletje bootgooien? Wie zal het zeggen, maar ondertussen ligt het er prachtig bij... genietend van haar oude dag!
Third time's a charm
Ik weet nog heel goed toen ik voor het eerst op safari ging… bijna een decennium geleden. Eefje en ik gingen naar Kenia en een lang gekoesterde droom ging in vervulling! Tja, wat hoop je te gaan zien? The Big Five, The Little Five (neushoornkever, olifantspitsmuis, mierenleeuw, roodsnavelbuffelwever en panterschildpad) of The Ugly Five (hyena, gnoe, gier, wrattenzwijn en Maraboe) of The Shy Five (meerkat, aardvarken, stekelvarken, aardwolf en grootoorvos), of toch The Impossible Five (aardvarken, Kaapse luipaard, manis, hottentothaas en witte leeuw (in het wild))? Nooit geweten dat er zoveel verschillende Five’s zijn en dan vergeet ik wellicht er ook nog een aantal. En dan heb ik het niet eens over De Vijf waar Enid Blyton over schreef. Maar goed, ik dwaal af! Gebeurt wel vaker… Voor mij geldt dat ik het meest geïnteresseerd ben in de katachtige. En neen, ik kom niet weer met een lijst van Five! In het bijzonder naar de cheeta en het luipaard. In Kenia zagen we veel dieren maar geen cheeta’s of luipaarden. Althans cheeta’s zagen we wel, maar dan in een opvangcentrum. Een luipaard bleek een keertje heel dichtbij truck te hebben geslopen… volgens onze gids dan. Hij maakte dit op, aan de reacties van de dieren in de buurt. Op de luipaard na had ik in Kenia The Big Five gezien. Een paar jaar geleden gingen Eefje en ik naar Sri Lanka. Een hernieuwde poging om de The Big Five te `voltooien’, want we zouden Yala NP aandoen. In dit National Parc leven namelijk ook luipaarden. Al snel kregen we een melding dat er een luipaard was gespot… dus zo snel mogelijk naar de spotplaats om daar uiteindelijk achteraan aan te sluiten. Ineens… in een flits schoot er een luipaard achter een prooi aan. Eefje zag het gebeuren, maar ik niet. Ik zat er niet goed voor! *@#$%^&! Heb ik weer. Afgelopen jaar gingen we naar Zuid-Afrika en driemaal is toch ….? Op de tweede dag in Krugerpark kregen we een melding dat er een luipaard was gespot, in een boom. Wederom een gevalletje van achteraan aansluiten! Maar warempel… een luipaard! Eentje die ik ook dit keer zag. Deze was wel heel ver weg en z’n kop zagen we niet, alleen z’n lijf en z’n kill. Drie dagen later was het weer raak en nu veel dichterbij, maar wel goed verstopt in de bosjes! In maart gaan Eefje en ik nu Tanzania (o.a. de Serengeti en de Ngorongoro-krater). Wellicht een hernieuwde kennismaking met het luipaard en ik hoop dit keer mijn absoluut favoriet te gaan zien… de cheeta. De cheeta heb ik wel gezien, maar of in een opvangcentrum of heel in de verte! Dus: fingers crossed!
DAK(ar)
Vorige week gaf ik al aan dat ik mijn ogen uitkeek, toen we in Dakar, de file inreden. Tussen de auto's door liepen verkopers (en sters). Van alles en nog werd werd aan geboden... loten, drank, kranten, etc. Ook de manier van het meerijden was opmerkelijk. Natuurlijk zat men in de auto's en de busjes, net zoals wij dat doen. Echter, er werd ook aan de achterkant van busjes gehangen. Een enkeling vond dit blijkbaar niet avontuurlijk genoeg en namen plaats op het dak! Tja... alles om van A naar B(eter?) te komen!
Cool de file in
Of is ie toch een beetje bevreesd? Van de week gaf ik al aan dat Eefje en ik in Senegal zaten... en oh zo blij niet in Gambia te zijn, wat we eigenlijk in eerste instantie wel wilden. Afgelopen woensdag gingen we op excursie en we begonnen in/door Dakar. Normaal baal ik als een stekker wanneer ik een file in rijd, maar toen was het anders. Elk busje had extra oassagiers buiten de normale zitplaatsen. En als ik zeg buiten, dan bedoel ik ook buiten! Het was jammer dat na verloop van tijd we weer met normale snelheid verder konden rijden, want ik had nog we ff mijn ogen de file-kost willen geven.
Filerijdenervaring
Afgelopen weekend zijn Eefje en ik in Senegal aangekomen. We besloten om niet naar Gambia te gaan vanwege de problemen met de huidige niet-herkozen president. Vandaag bleek dat wij toch een hele goede beslissing hadden genomen! Het is een relax-vakantie, maar dat betekent niet dat we er niet op uit gaan. Gisteren was een excursie-dag. We zouden via Dakar naar het slaveneiland Gorée gaan. Net als thuis, in ons koude kikkerlandje, kwamen we in een file terecht. Echter, hier keken we onze ogen uit. Aan de busjes hingen jongeren om een lift gratis te pikken, of ze zaten op het dak. Tussen de wagens door liepen verkopers... van kranten, tot loten, tot snoep en andere versnaperingen, tot aan koffie en frisdrank toe... van alles en nog wat werd verkocht.
Natural looks
Hoezo vind je mij lelijk. Heb je de zuidelijke hoornraaf niet gezien. Hij loopt hier ergens rond. Ik kan me nog herinneren dat RR’er Cobinho een paar weken geleden een nummer van DJ Madman aan deze lelijkerd besteedde. Het nummer ligt eigenlijk best wel lekker in het gehoor: Mannetje, je bent zo lelijk als de nacht Je bent toch niet zo'n sweety als ik had verwacht. Want mannetje, je laat me schrikken als je lacht Je tanden zijn zo geel, ik heb me toch nog bedacht. Want mannetje, je bent zo lelijk als de nacht Je bent toch niet zo'n sweety als ik had verwacht. Want Mannetje , je laat me schrikken als je lacht Je tanden zijn zo geel als een kanarievacht. Dit nummer beschrijft mij helemaal niet! Dus wie noem jij nou lelijk? Jij trekt volle zalen! De Afrikaanse maraboe heeft een vrijwel kale, vuilroze kop met een hangende krop, een grote gelige snavel, zwarte vleugels en staart en een grijszwart en wit lijf. In tegenstelling tot andere ooievaars vliegen zij met ingetrokken hals. De naakte halszak is met lucht gevuld en verbonden met de neusholte. Ze zijn grotendeels aaseters en worden vaak in gezelschap van gieren aangetroffen. (bron: Wikipedia)
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
