Cobinho
High?
Op de rondleiding door Nine Miles, een heel klein gehucht waarbij het bijbehorende parkeerveld bijna groter is dan het dorpje zelf, worden we af en toe voorgesteld aan de huidige bewoners. Één voor één allemaal kleurrijke persoonlijkheden en blijkbaar op één of andere wijze familie van Bob Marley… ah-huh! Overal waar je komt, wordt er wel gerookt (!), iedereen heeft wel iets rookbaars binnen handbereik. Toch mag er niet overal worden gerookt. In het mausoleum van Bob Marley geldt een rookverbod. Er mag hier ook niet worden gefotografeerd of worden gefilmd, echter een jointje mag wel!!!
Nine Miles uitzicht
Eerder in het jaar waren Eefje en ik op Jamaica. Natuurlijk moesten we het geboortedorp van Bob Marley bezoeken. We hadden gehoord dat het er erg druk zou kunnen worden in de loop van de dag en besloten daarom vroeg op te staan om de eerst tour te gaan doen. De weg er naartoe is spectaculair en bijna net zo de moeite waard als de eindbestemming Nine Mile, een Jamaicaans gehucht hoog in de bergen van de parish Saint Ann, nabij het dorp Alexandria. Zoals goede Nederlanders betaamt waren we veel te vroeg. Dus alle tijd om eens rustig te genieten van de prachtige omgeving...
Cheers!
Eefje en ik zijn in Nine Miles, het dorpje op Jamaica, waar Bob Marley is geboren en als kind opgroeide. Bij aankomst krijgen we een welkomstdrankje... het drankje heeft iets van een cocktail door de bekende kleuren van reggae. Groen, geel en rood zijn de kleuren van de Ethiopische vlag. Jamaica mag dan het thuisland zijn van de meeste reggaesterren, Ethiopië is hun spirituele bakermat. Groen staat symbool voor de natuur van Afrika. Geel is het goud van Afrika. Rood is het bloed dat over Afrika vloeit. Het zwart duidt op de bevolking van Afrika. (bron: roots-culture.com) Maar ondertussen: PROOST... op een mooi, nieuw ReisReporterJaar!!!
`Crazy' Tito
Eefje en ik waren op Jamaica, voor onze gebruikelijke 3 z’s, nl. zon, zee en ztrand. Behalve de 3 z’s, kijken wij ook altijd of er nog interessante excursies te doen zijn. Denk je aan Jamaica, dan denk je aan Bob Marley… We're jammin'. To think that jammin' was a thing of the past. We're jammin'. And I hope this jam is gonna last. Onze keuze is dan ook snel gemaakt om naar Nine Miles te gaan. Dit is het dorpje waar Bob Marley is geboren en als kind opgroeide. Zijn geboortehuis staat er nog altijd. Zijn mausoleum bevindt zich hier ook. We zijn vroeg vertrokken en de rit er naar toe is al een belevenis an sich, zeer zeker wanneer je, net als wij, door een lokaal mannetje je laat rijden! Wij krijgen de rondleiding van `crazy’ Tito… ah-huh! `Crazy’ Tito woont al zijn hele leven lang in Nine miles… ah-huh! Hij beweert een verre neef te zijn van Bob te zijn… ah-huh! Eefje en ik kijken elkaar aan, zijn manier van praten met telkens een duidelijke bevestiging werkt ontwapend, ook wel op de lachspieren en aanstekelijk… ah-huh!
Nederlandse Antillen • Curacao
Nederlandse Antillen • Curacao
Groentje
Leguanen hebben iets fascinerend voor mij en zeer fotogeniek. Het is een overblijfsel van de prehistorie. Ze zien er best wel angstaanjagend uit, maar dat is schijn. Op mijn reizen heb ik op 2 plekken veel leguanen bij elkaar gezien. Iguana Bridge in El Muelle, Costa Rica, en op Curaçao. Op Curacao tref je ze overal aan, maar voornamelijk bij het dorpje Lagun, aan de westkant van het eiland. Leguanen zijn een familie van hagedissen die vertegenwoordigd wordt door ongeveer 40 soorten in 8 geslachten. De bekendste soorten zijn de groene leguaan en de zeeleguaan. De groene leguaan is een bekend exotisch huisdier en wordt wereldwijd gehouden. Leguanen komen voornamelijk voor in Noord- en Zuid-Amerika. De leguanen worden wat groter dan de meeste hagedissen en bereiken een lichaamslengte van ongeveer een meter inclusief staart. De meeste soorten hebben een verhoudingsgewijs lange staart. Op het midden van de rug is een rugkam aanwezig die het sterkst geprononceerd is in de nek. De kam loopt door over de staart Veel leguanen eten insecten als ze jong zijn, maar gaan steeds meer plantendelen eten naarmate ze ouder worden. Leguanen zijn meestal volledig vegetarisch als ze volwassen zijn. (bron: Wikipedia)
Gespot
Het is de vierde dag dat we in het Krugerpark zijn. Vandaag gaan we op wandelsafari. Jaren geleden hadden we al eens een wandelsafari gedaan in Hell’s Gate (Naivasha), Kenia . Er was ons destijds verzekerd dat we geen roofdieren zouden tegenkomen... uhuh! Maar, helaas, inderdaad geen enkel roofdier gespot. Nu zouden we gaan wandelen door de Zuid-Afrikaanse natuur. Vroeg uit de veren en onder begeleiding van twee ervaren en goed opgeleide rangers, worden we meegenomen en leren we allerlei facetten van de Zuid-Afrikaanse bush zoals, insecten, planten, het herkennen van voetstappen of het bekend raken met de geluiden die je hoort. Plots zien we op een metertje of twintig, twee hyena's. Adrenaline schiet omhoog. Hoe gaaf! We worden verzocht om dichtbij elkaar bij te blijven... strenght of numbers. Zolang wij als grotere groep overkomen zullen ze (waarschijnlijk) niets doen. Het is fascinerend om te zien hoe de hyena's ons scherp in de gaten houden en de rangers toch een ietwat gespannen de hyena's, maar ook de groep in de gaten houdt. Binnen de groep zie je dat sommigen het toch wel spannend en ietwat ongemakkelijk vinden, terwijl anderen het super vinden!
Flashy sisters
Hé… kijk daar! Da’s toch die gozer van gisteravond? Met dat geföhnde haar, die vreselijke neplach en die ontzettend gebleekte, witte tanden. Ik vond hem gisteren al zo gladjes, zo overdressed, maar zie hem nou eens flaneren in z’n gele zwembroekie. Geen gezicht… op een bepaalde leeftijd zou dat toch verboden moeten worden. Er komt een moment dat je niet alles meer, zo maar kan dragen! Laat het over aan de jongere generatie en kleed je naar je leeftijd!
Heimelijk
Normaal als Eefje en ik een rondreis gaan uitzoeken, hebben we vetorecht. Voor Eefje geldt dat zij naar een prettig klimaat wilt en ik `waar mijn kop op dat moment naar staat’. We hebben een uitzondering… wanneer één van beide 50 wordt, mag hij/zij een reis uitzoeken en het vetorecht vervalt. Twee jaar – dat hebben jullie niet van mij - geleden mocht Eefje haar reis uitzoeken… het werd Suriname. Ik ben volgend jaar aan de beurt en ben er nog niet uit… Suriname is een prachtig land, heerlijk klimaat (!) en hele aardige mensen. We veel gezien, met als absoluut hoogtepunt ei-leggende zeeschildpadden. We zijn ook de binnenlanden in geweest, naar het Anaula Nature Resort Suriname. Het resort is gevestigd in het Boven Surinamegebied op een eilandje in de Ferulasi stroomversnelling. Het grootste deel van het eiland bestaat uit tropisch regenwoud. Vanaf het eilandje kan je de Amazone gaan ontdekken, boswandelingen maken, het spotten van kaaimannen tijdens een nachtelijke vaartocht, korte omgevingstripjes. Ik verken het eilandje en spot een aantal wasvrouwen. Zij zien mij ook en houden mij scherp in de gaten. Ik krijg het idee dat ze niet graag (zo maar) op de foto gaan. Tijd voor plan B…
Paardenmiddel
Je weet dat je in het buitenland op vakantie bent, wanneer je in de hoofdstad van een land een paard en wagen ziet. Eefje en ik zijn in Dakar, waar we door Dakar worden gereden. Neen, niet door paard en wagen, maar door een mini-coach. Het is een boeiend gezicht. De mannen op de kar lijken uitermate relaxt, net als het paard. Jaren geleden, eigenlijk decennia, reden we met een groep met een huifkar in de buurt van Havelte. Nix relaxt, alleen maar spanning. Wat een tegenstelling met deze mannen! Het verkeer rondom de wagen lijkt zich, verrassenderwijs, aan te passen. Er gebeuren geen plotselinge (inhaal-)acties. Het paard en wagen krijgen alle ruimte en voorrang.
Hangdag
Gisteren is toch weer veel te laat geworden. Eerlijk gezegd… ik kan er ook niet zo goed meer tegen… tja, ik word dan ook al weer een jaartje ouder. Die laatste had ik deze beter kunnen afslaan. Eigenlijk wist ik het ook wel dat ik dit vandaag zou gaan bezuren, maar ja, het dan ook weer eens ouderwets gezellig en dan laat je toch niet kennen! Vandaag dan maar niets doen, het is immers toch een zondag en maak ik er maar een echte hangdag van…
Groentje
Eefje en ik gaan regelmatig in de winter de zon opzoeken. Tot onze favorieten behoren Curaçao en Gambia. Momenteel zijn we weer aan het zoeken, echter we weten nog niet waar we heen willen. Bij Gambia had ik een beeld van alleen maar zon & zee, en van alleenstaande, oudere vrouwen... Ik heb ondertussen dit beeld wat moeten bijstellen. Er komen toch verrassend veel dieren voor, zoals gieren, lepelaars, kraanvogels en grondneushoornvogels, maar ook (reuzen-)hagedissen en kameleons. Verschillende kleine apensoorten, zoals de huzaaraap en de vervetaap zie je ook overal en al deze dieren ook nog eens vaak in de buurt van het resort waar je verblijft. De vervetaap of groene meerkat is groenig met een zwart gezicht, een witte keel en witte snorharen. Groene meerkatten leven in groepen van minimaal 6 en maximaal 20, maar gemiddeld 12 dieren. Elke groep heeft een territorium gecentreerd rond een centrum van bomen of hoge struiken. Solitaire individuen komen bij groene meerkatten niet voor, hoewel sommigen wel aan de rand van een groep enigszins afgezonderd leven. In een groep zijn alle leeftijdsgroepen en beide seksen vertegenwoordigd. (bron: Wikipedia)
Senegal • Dakar regio en Cap Vert
Senegal • Dakar regio en Cap Vert
Een beetje roze
Bijna een jaar geleden waren Eefje en ik in Senegal. Het was voor ons de eerst keer, want normaal gingen we naar het buurland Gambia, maar vanwege de onrust met de toenmalige president Yahya Jammeh weken we uit naar Senegal. Behalve genieten van de 3 z’s (zon, zee en ztrand) hadden we ook een tripjes in gedacht. Op een lijstje stond het Roze Meer. Echter wij hadden de pech dat het een bewolkte dag was. Het roze was daardoor niet heel duidelijk te zien… Het Roze Meer (Frans: Lac Rose; officieel: Lac Retba ) is een zoutmeer dat op 25 km van de hoofdstad Dakar van Senegal gelegen is in de gemeente Sangalkam. Het is door duinen gescheiden van de Atlantische Oceaan. Het dankt zijn naam aan de kleur van het water, die rose-achtig tot mauve is al naar het moment van de dag. Dit is te wijten aan het feit dat de hoge zoutconcentratie het licht anders breekt en aan de aanwezigheid van rode plankton en microbacteriën. Door de hoge zoutconcentratie (300-480 g/l) is vrijwel geen leven in het water mogelijk en blijven baders in het water drijven als in de Dode Zee. Het meer is drie meter diep, waarvan anderhalve meter uit zout bestaat en anderhalve meter uit water. Het water komt ondergronds vanuit de oceaan onder de duinen door zodat het gezuiverd wordt. Het zout wordt gewoon uit het meer geschept en in hoopjes op het strand opgestapeld. Ieder heeft zijn eigen zoutberg met daarop een bordje met zijn naam. De mannen halen het zout uit het water. In de eerste plaats maken ze het los door met puntige stokken in de bodem te steken, dan binden ze een mand tussen hun enkels die ze vervolgens met het losgekomen zout vullen. Ze begeven zich tot aan hun borst in het water, goed ingesmeerd met een vetachtige substantie om zich te beschermen tegen de corrosieve werking van het zout. In één bootje kan één ton zout. Het vullen neemt drie uur in beslag. De boot legen gebeurt door de vrouwen, die daarvoor met kilo's zout betaald worden. Daarna wordt het zout aan handelaren verkocht, waarna het grootste deel naar het buitenland gaat. Er zijn drie kwaliteiten: de beste kan als keukenzout dienen, de tweede voor het inzouten van vis en de laatste wordt in Europa gebruikt om de sneeuw te doen smelten. (bron: Wikipedia)
Vakantieplannen?
Het jaar is bijna ten einde. Het was een mooi reisjaar voor Eefje en mezelf. We begonnen in januari met een winterzon in Senegal. Heerlijk om die koude grauw hier te missen. Eefje reisde vervolgens in februari, met een vriendin, naar Zuid-Afrika om o.a. vrijwilligerswerk te gaan doen. We hadden afgesproken dat we elkaar weer zouden zien in maart, maar dan op Zanzibar. Vanuit Zanzibar zouden we op safari gaan in Tanzania. Op de vlaktes van de Serengeti kwam een lang gedroomde wens uit… eindelijk zag ik cheeta’s, in het wild! In juni zochten we opnieuw de zon op, in Turkije (Alanya). Dit was echter niet ons dingetje en we waren blij dat we weer thuis waren. We sloten ons vakantiejaar af, op Aruba… alleen nog de B van het ABC’tje. Het afgelopen jaar hebben we dus een bijzonder reisluchtig jaar gehad. Het aankomende jaar zal waarschijnlijk een stukje minder worden, maar we zijn al bezig om bestemming (winterzon) te zoeken voor februari… Ik hoop dat een ieder ook een prachtig reisjaar heeft gehad en dat 2018 een bijzonder jaar gaat worden!
Halszaak
Op onze laatste dag in het Krugerpark zien een grote groep gieren. De vogels zitten zowel in de bomen als op de grond. Net zoals alle gieren, is de Kaapse gier een vleesetende vogel. Het zijn voornamelijk aaseters, en spotten en ruiken kadavers van ver. Het zijn dan ook vaak de eerste aaseters, op jakhalzen na, die bij een dood dier terechtkomen. Een aaseter leeft van dierlijke resten en jaagt daarvoor zelf niet op voedsel. Met name de zachtere delen worden gegeten, zoals de spieren en de ingewanden. Door zijn lange nek zonder veren kan de gier zijn kop relatief ver in een kadaver steken zonder dat de veren blijven haken Ze hadden zich verzameld rond een dood nijlpaard. Vorig jaar was een uitzonderlijk droog jaar. De oorzaak was El Niño, een sterke opwarming van normaal koel zeewater. Het resultaat was dat de dammen in Zuid-Afrika zo goed als leeg waren en de rivieren langzaam opdroogden. Het ergste getroffen leek het Kruger Park te zijn. Vooral nijlpaarden en grazers zoals buffels hadden het erg moeilijk. Om nog betere plaatjes te kunnen schieten deden we het raampje van onze auto naar beneden. Slecht idee… de rottingsgeur was ondragelijk en ik kan me nog steeds die geur herinneren. Dus was het raampje sneller dicht, dan dat het geopend was!
Vandaag toch wat kleu
Helaas (alweer (?!?)) geen witte kerst, maar een grijze en miezerige kerst. Om deze dagen een een beetje kleur te geven… een beetje graffiti. Graffiti is een verzamelnaam voor afbeeldingen of teksten die op straat of op een andere min of meer openbare plaats met verf, verfstift (paintmarker), inkt of krassen zijn aangebracht. (bron: Wikipedia). Ik zag deze afbeelding toen ik rond liep op het Carubbian Festival, een mini-carnaval (2 straatjes die uitkomen op een pleintje) in het plaatsje San Nicolas, in het zuiden van Aruba. Een straatje kent alleen maar eet- en dranktentjes. In het andere straatje vind je allerlei standjes waar kunstenaars hun werkjes hebben tentoongespreid. Beide straatje komen uit op een pleintje. Op dit pleintje is een podium gebouwd en er wordt een uur lang een dansshow gegeven door een lokale dansgroep. Elke week door een andere dansgroep, met dansers en danseressen in spectaculaire outfits. Ook het publiek wordt uitgenodigd/aangemoedigd om te komen dansen. Het festival wordt beëindigd met een optocht door de straatjes met een brassband, gevolgd door een zee aan bonte veren van de dansers en danseressen met hun outfits. Ik hoop dat jullie fijne kerstdagen zullen hebben en ik bedankt voor de reacties en likes van het afgelopen jaar!
Slaapgroepje
Ik had altijd het idee dat leeuwen, als ze niet aan het jagen zijn, de meest luie dieren in het dierenrijk waren. Waar ik ze ook zag op safari, altijd liggend, luierend en vooral niets aan het doen. Ik heb dit beeld moeten bijstellen, toen we in Ngorongoro-krater waren. Veel luier en gemoedelijker dan deze groep hippo’s heb ik dieren niet gezien. Het was een wirwar van hippo’s, zelfs best wel lastig om te tellen hoeveel er waren.
Grijs & wit, witter,.
Afgelopen weekend is Eefje, met een vriendin, naar de zon gevlogen. Een grotere tegenstelling kan je niet verwachten... wij hebben een winterwonderland. Eefje is blij dat ze deze "witte ellende" mist. Ik vind het wel wat hebben... de net gevallen, maagdelijke sneeuw. Samen met Mats (onze hond) maak ik dan ook graag wandelingen genietend van al dat wit en Mats z'n energie. Zijn snuit gaat in de sneeuw, begint te rennen en doet dan een sneeuwschuiver na.
Voettattoo
Dit is de laatste keer dat ik die crocs aan heb gehad. De hele dag in de weer geweest en ze lopen ook nog eens niet heel lekker. Bovendien… kijk wat je krijgt na een hele dag in de zon te hebben gelopen. Zeg nou zelf… ziet er toch niet uit! De voet wordt steeds populairder voor het plaatsen van een tatoeage. Vooral voor de wat kleinere tattoo en wordt daarom veel gekozen door vrouwen. Een tattoo op de voet is goed te verbergen, en voor veel werkgevers daardoor geen enkel (!)probleem. Let er wel op dat tatoeages op de voet sneller kunnen vervagen of uitlopen. Een tatoeage is nooit pijnloos. Logisch, want de inkt wordt in je huid gebracht met een naald. Een tattoo op je voet staat er echter extra om bekend dat het behoorlijk pijnlijk kan zijn. Dit geldt met name voor de tenen, de wreef en de knobbel aan de zijkant. Omdat het bot hier vrij dicht onder de huid zit, is het erg gevoelig om een tattoo te laten zetten op je voet. (bron: https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/lifestyle/149041-tattoo-op-je-voet.html)
Overwoekerd
Tijdens onze rondreis door Suriname kon een bezoek aan Jodensavanne niet achterweg blijven. Jodensavanne staat al sinds 1999 op de tentatieve lijst voor Werelderfgoed van de UNESCO. De site heeft een bijzondere universele waarde voor de mensheid. Het is de enige plaats in de Amerika's waar 17e-eeuwse Joden een autonome nederzetting hebben gehad, waarin vrijheid van godsdienst, rechtspraak en zelfs een eigen militie aanwezig waren. Daarnaast zijn de begraafplaatsen gelegen in het regenwoud van Suriname van ongeëvenaarde klasse en goed geconserveerd. (bron: Wikipedia) Vanuit Overbridge River Resort – een recreatieoord met een rivierstrand omgeven door het Amazone Oerwoud - gaan Eefje en ik, met een boottocht, een excursie gaan maken naar Jodensavanne. We beide zijn dol op boottochtjes en als het even kan proberen we zo’n tochtje te maken/boeken. Het geeft weer net een ander blik op de omgeving. We passeren een overwoekert wrak. De natuur heeft teruggenomen wat oorspronkelijk van haar was. Het blijken zelfs twee wraken te zijn! Ik vraag de schipper of het mogelijk is om dichterbij te komen. Hij geeft helaas geen gehoor aan mijn verzoek omdat het, volgens hem, te gevaarlijk is. Hij geeft aan dat spinnen, slangen en andere (gevaarlijke) dieren leven. Mijn interesse is daardoor natuurlijk nog meer gepiekt en baal dus als een stekker dat we verder, richting Jodensavanne, gaan!
Warme herinnering
Op dit soort natte, druilige, miezerige en grijze dagen, dwaalt mijn gedachten altijd af naar onze eerdere vakanties. De dagen dat Eefje en ik konden genieten van de 3 z’s (zon, zee en ztrand). Het kon dan zijn dat Eefje en ik toe waren aan een zonvakantie, of dat we eindigden met een paar daagjes strand na een rondreis. Ik kijk naar buiten. Wat een natte treurigheid en ik denk terug aan Senegal, Gambia, Zanzibar, Sri Lanka… ach was ik maar daar. Ik kan niet wachten op februari dan hebben we weer plannen, alleen zijn deze nog niet concreet. Ondertussen dan maar wegdromen bij warme herinneringen….
Black Friday moe
Al dagen lang wordt je geconfronteerd met Black Friday… in mijn ogen een (commerciële) overkill, die ineens is komen overwaaien. Black Friday is in de Verenigde Staten de dag na Thanksgiving Day. Die vrijdag hebben de meeste werknemers vrij. Black Friday wordt beschouwd als het begin van het seizoen voor kerstaankopen. Om de mensen naar de winkels te trekken, adverteren veel winkels met speciale aanbiedingen. (bron: Wikipedia) Ik heb nu al genoeg van al deze duisterheid en daarom op deze donkere dag… kleurtjes! Een tegenhanger lijkt Holi-Phagwa te zijn. Dit is een hindoeïstisch feest dat jaarlijks rond de maand maart gevierd wordt en in feite een combinatie is van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade en een Nieuwjaarsfeest. Het wordt gevierd met dans, zang, versnaperingen, het strooien met gekleurd poeder, parfum (Goellaal) en het sprenkelen van gekleurd water (Abier). Men wenst elkaar bij dit feest "Subh Holi!" toe, wat zoveel wil zeggen als 'Gelukkig Nieuwjaar!'. (bron: Wikipedia)
Human birdcage
Vorig jaar was het Eefje die de keuze mocht maken voor een reis. Ze koos voor Suriname, het was een keuze met een vleugje sentiment. In haar tienerjaren kwam ze veel bij een Surinaamse familie over de vloer. Op onze eerste dag in Suriname begonnen we met een city tour door Paramaribo. De hoofdstad van Suriname is door de UNESCO uitgeroepen tot Werelderfgoed. Je merkt dat het een Caribische stad is maar het heeft wel iets zijn vroegere grandeur verloren. Toch kijk je je ogen uit! In de buurt van de Centrale Markt, de grootste overdekte markt in het Caribisch gebied, viel mij een bovenwoning op. Na jah,,, bovenwoning is wellicht een groot woord. Ik moest aan vogelkooi denken, die overigens niet weg te denken zijn uit het Surinaamse straatbeeld. Vrouwen hebben een handtas, mannen dragen een vogelkooi…
Ont-snoozen
Dat snoozen heeft me echt goed gedaan! Ik kan er wel tegen aan... voel me weer helemaal fris en fruitig. Speaking of fruitig, ik heb er honger van gekregen. En kijk, wat zie ik daar grazen? Een lekker zebraatje!!! Tijd om op te staan en actie te gaan ondernemen.
Snoozen
Maandagmorgen! Het weekend was natuurlijk weer veel te kort! Misschien maar maar eens gaan na denken over een 4-daagse werkweek, of in ieder geval een 36-urige werkweek. Dan kan heb ik om de week een langer weekend. Nu nog maar ff lekker snoozen. Kan me nix schelen dat er wordt gezegd dat snoozen slecht voor je is. Ik heb er behoefte aan want het was wel mijn weekendje wel. Ik draai me dus nog maar een keertje om...
Community-updates
De mooiste foto's uit 15 jaar Columbus Community!
08-12-2022 Om de allermooiste foto's uit deze decennia in het zonnetje te zetten, organiseerden we een allerlaatste community-fotowedstrijd: De Grootste Hits aller Tijden. Dit zijn onze favorieten!
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
Onze wedstrijden
WIN EEN VAKANTIE IN KROATIË
Kroatië is een enorm afwisselende bestemming, met tal van eilanden, levendige steden, een rijke historie en een verrassend binnenland. Een land dat je als reiziger absoluut zelf wilt verkennen. En dat kan! Test je kennis met onze Kroatië-kennisquiz en maak kans op een accommodatievoucher ter waarde van €500. Doe mee >