Cobinho
Schipper mag ik...ove
Met een buggy langs stranden en door duinen crossen. Het maakt het jongetje in mij los, of is het de eerste aankondiging van een midlife crisis? De wind door de haren, zeewater opspattend, slippend van de duinen. En ineens... een open stuk water en geen brug in de buurt. Geen nood want we zijn blijkbaar in het Giethoorn van Brazilië. De buggy wordt op een vlot gereden/geduwd en we worden naar de overkant gepunteerd. Ik kijk om me heen en merk op dat we niet de enigen zijn. Niet alleen buggy's maar ook personenauto's worden op deze wijze naar de overkant gebracht. Zou ik mijn eigen auto op deze manier laten vervoeren, of toch maar een stukje omrijden...
Vergankelijke...schoo
Ik ben enigszins gefascineerd door de pauwkalkoen. Van afstand zijn het prachtige (hun veren hebben een mix van brons en groen, met blauwgrijze staartveren) vogels. Hun kop is blauw met een rode kring rond de ogen. Nader je een pauwkalkoen dan krijg je bijna (met de nadruk op bijna) flashbacks naar je tienerjaren door de oranje uitwassen op zijn nek en kop. Is dit een gevalletje van mooi door lelijkheid of een lelijke knapperd?
Elke 10e van de maand
Elke maand zit ik toch wel een beetje in spanning... de 10e, een nieuwe trekking van de Staatsloterij. Mijn ontslagbrief zit al in mijn hoofd, de ontslagbrief van mijn Eefje is al jaren geleden getypten en de datum wordt elke maand aangepast. Als puntje bij paaltje komt, wat zal ik doen? Mijn baan opzeggen? Ik zou sowieso een seizoenskaart voor de NY Knicks (basketbal) en de NY Yankees (honkbal) aanschaffen. En een vakantiehuisje... maar waar, Brazilië, Seychellen, Malediven... ik blijf dromen...
Kikkerjeans
Mijn eerste ontmoeting met een gifkikker was met een aardbeikikker. Deze gifkikker is meestal te herkennen aan de rode voorzijde (die ongeveer 2/3 uitmaakt) en donkerblauwe achterzijde (hetgeen me altijd onbedoeld aan een jeans doet denken). Veel groter dan 3 cm worden ze niet. Ik liep dus, op mijn slippers (en waarschijnlijk met afritsbroek (!)), het bos in. eigenlijk niet goed wetend waar ik op zoek was tot dat ik in eens die aardbeikikker spotte en nog eentje. Helemaal blij... camera in de hand, door de knietjes en zo dicht mogelijk er naar toe. En klik, klik. Terug op de hotelcamera laat ik mijn Eefje het resultaat zien. "En" vroeg zij, "zijn dat nou gifkikkers", terwijl ze naar mijn slippers keek?
Een verborgen reis
De ruïnes van Aguateca, die bijna helemaal in de jungle verscholen liggen worden niet vaak bezocht omdat deze alleen bereikbaar is per boot. De tocht is meer dan de moeite waard, want onderweg zie je prachtige natuur, de diverse soorten watervogels, leguanen en krokodillen. Toegeven er zijn veel mooiere ruïnes, maar het boottochtje en de ruïnes maken het een onvergetelijk ervaring!
Kamelenman
De dag erna (zie foto van gisteren) was ik toch nog bezig met `mijn' kamelenman. Over het eerdere camerastandpunt was ik wel te spreken, maar ik mistte de details en de kleurtjes. 's Ochtend had ik hem wederom gemist, maar in de middag - eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat Eefje hem spotte - zag ik hem tijdig. Dit keer had ik meer tijd. Hij leek daarentegen te denken "gisteren heb ik voor je geposeerd" en op het moment van de opname leek hij weg te willen duiken...
Dag in, dag uit
Elke dag kwam hij met z'n kudde kamelen langs, maar nooit op hetzelfde tijdstip. Soms lag ik nog niet aan het strand en de volgende keer was ik veel te druk met snorkelen, of bezig m'n gedachten te ordenen. ;-) Wat hij elke dag ging doen en waar hij heen ging is me een raadsel gebleven... iets voor de toeristen misschien of toch iets meer praktisch? Misschien dat RR RR (Rieneke) het weet, want zij zat toevallig in dezelfde periode in hetzelfde hotelletje. Bijna op de laatste dag zag ik hem in de verte aankomen. Snel in actie. Digitaal cameraatje uit de tas, nog sneller positie kiezen en klik... hebbes. Wat ik niet door had, was dat hij in een split second zijn kudde stopte en poseerde. Terwijl ik checkte of de opname was gelukt, vervolgde hij z'n (strand-)weg.
Nostalgisch doorkijkj
Tijdens mijn studententijd was ik lid van de studentenvereniging AEGEE (`Association des Etats Généraux des Etudiants de l'Europe', een overkoepelend orgaan van lokale Europese studentengezelligheidsverenigingen. Onafhankelijke lokale groepen dragen het Europese gedachtegoed uit door het organiseren van congressen, exchanges, vakanties, netwerkevenementen en borrels). Één van uitstapjes was naar Perugia, een prachtig oud stadje. Overal waar we kwamen ademde het nostalgie uit. Perugia is een stad in de regio Umbrië in centraal Italië, dicht bij de rivier de Tiber. De stad ligt ten zuidoosten van Florence en ten noordoosten van Rome, ongeveer tussen deze twee steden in, en is de hoofdstad van de provincie Perugia De Universiteit voor buitenlanders Perugia (Italiaans: Università per Stranieri di Perugia) is een universiteit in Perugia. De culturele instelling is de oudste van de universiteiten in Italië die zich speciaal richt op buitenlanders. De universiteit is gespecialiseerd in het onderwijs in en het verspreiden van de Italiaanse taal en de Italiaanse cultuur in al haar vormen. (met dank aan Wikipedia)
El Salvador • Noord El Salvador
El Salvador • Noord El Salvador
Zonsopkomst
Bij mijn huidige werkgever zochten ze, toen ik solliciteerde, dwarsliggers en dus hierbij niet een zonsondergang, maar een zonsopkomst: Suchitoto staat bekend als de koloniale parel en culturele hoofdstad van El Salvador. Geplaveide straatjes, historische wijken, panoramische vergezichten, verschillende natuurattracties zoals Lago Suchitlán. Het stuwmeer van Cerro Grande - beter bekend als het Lago Suchitlán , wat 'Bloemenmeer' betekent - grenst aan vier departementen. Suchitoto is de stad is die het dichtst bij het kunstmatige meer ligt. Lago Suchitlán werd aangelegd in 1976 en behelst ongeveer een lengte van 135 km. Uit het kunstmatige meer wordt elektriciteit opgewekt voor ruim een half miljoen Salvadorianen. Het uitzicht op het meer mag gerust tot de hoogtepunten van Suchitoto gerekend worden. (met dank aan www.spaanstaligewereld.nl)
A last glimpse
Nog aan het bijkomen van de ervaring van passerende elandantilopen (zie foto van gisteren) begon het wachten. Wachtend om een foto te gaan maken van een ondergaande zon. Niet wetende dat ik deze ooit nog eens zou gaan gebruiken bij een maandthema van ReisReporter. Sterker nog... ik kende ReisReporter nog helemaal niet!
De avond gaat vallen
Op weg van Nairobi naar Namanga overnachten we in een bushcamp. Je leeft daar in een heel ander ritme... veel vroeger opstaan, maar ook veel vroeger naar bed, althans wat door zou moeten doorgaan als slaapplaats. Het einde van een dag en tijd om enkele foto's te maken. Ik ben druk bezig met de komende zonsondergang dat ik bijna niet in de gaten heb dat ik niet de enige ben... op enkele meters passeren een aantal elandantilopen (?!?). Ze negeren mij of ze hebben mij niet in de gaten...
Avondrood
Op onze rondreis langs de Pan-American Highway was onze eerst echte stop/overnachting in Nicaragua op Isla de Ometepe. Vanuit Costa Rica hadden we niet al te best weer, zelfs enige lichte regen. Op zich geen probleem, want het grootste deel van de dag zatten we in de bus. Eenmaal op het eiland sloeg het weer om en uiteindelijk eindigden we dag met een prachtige zonsondergang. Ometepe is een eilandje van zo'n 275 vierkante kilometer, gelegen in het Meer van Nicaragua. Ometepe wordt gevormd door twee vulkanen: de Concepción en de Maderas. Deze vulkanen zijn op alle plaatsen van het eiland zichtbaar, en het leven op Ometepe cirkelt er letterlijk omheen. Op mij maakte het leven een zeer relaxte indruk en ik genot ook van mijn dagen op het eilandje!
De laatste...zonnestr
De eerste kennismaking met de Mayaruïnes van Tikal was tijdens een schemertocht. Zo'n avondwandeling geeft een heel andere beeld van de ruïnes en het Nationale Park, veel sfeervoller. Je kunt rustig rondwandelen, andere toeristen kom je niet bijna niet tegen. Om je heen begint het tropische regenwoud langzaam tot leven te komen...
Je beste beentje voor
Bij het project Meninos Capoeiristas de Natal (MCN) krijgen iedere dag zo'n 60 (straat)kinderen les in Capoeira. Om aan de Capoeira-activiteiten deel te mogen nemen, dienen de kinderen naar school te gaan. Zodoende worden de kinderen gestimuleerd naar school te gaan en niet in de wijk rond te zwerven. Door deze aanpak krijgen de kinderen een andere start in het leven en een grotere kans op een betere toekomst. Het project geeft `s avonds ook shows waarbij getracht wordt om de toeschouwers actief te laten deelnemen. Hierbij kan men `zijn beste beentje voorzetten'. Een kans om `de dans te ontspringen' is er eigenlijk niet. Door `op de been te blijven' en met `met vallen en opstaan' zal `de tijd het wel leren' of je aanleg hebt voor Capoeira. Herinner dat `je bent nooit te oud om te leren' en het nog veel belangrijker om `je plezier wel op te kunnen'!
Heet onder de voeten
Rincon de la Vieja ofwel 'Rincon' is een Nationaal Park met een grote verscheidenheid in natuur: smalle bospaadjes, enorme woudreuzen, maar ook dichte jungle, begroeide vlaktes in/met verschillende kleuren, riviertjes, watervallen en vulkanische bronnen met borrelende modderputten. Je hebt het idee dat je dwars door de natuur loopt, over smalle, soms net zichtbare paden. Je klimt over de wortels van de enorme woudreuzen, loopt langs riviertjes en ruikt (!) vulkanische modderpoelen. Bij deze vulkanische modderpoelen hoef je niet `iemand ergens voor warm voor te maken'. Het is eerder dat je `er warmpjes bijzit'. Let wel goed op waar je gaat zitten want anders kan het zo maar zijn dat je `een modderfiguur slaat'.
Geen chocolade kunnen
Geen `Sjakie en de Chocoladefabriek', maar El Castillo del Cacao. Het is een echte Chocoladefabriek, met de mogelijkheid om er een kijkje te nemen. De fabriek is opgericht en gerund door Nederlanders en een Chileen. Zij houden het hele proces in de gaten: van cacaoboon tot chocola. Doel is om eerlijke handel te verspreiden en zodoende extra inkomsten te genereren voor de lokale bevolking, door zoveel mogelijk maatschappelijk verantwoord ondernemen. Tevens licht El Castillo de boeren voor over bijvoorbeeld betere teeltmethodes. De lokale vrouwen die bij El Castillo werken, krijgen een contract voor onbepaalde tijd en een zorgverzekering! Dit is vrij uniek, maar andere lokale ondernemingen nemen dit ook steeds meer over!
Zo dood als een pier
Voor een goede foto, is het geoorloofd om `over lijken te gaan'. Want `de een z'n dood is een ander z'n brood'. Ik zou zeggen `om de dooie dood niet', want anders zou het kunnen zijn dat je `iemand doodpraat'. We zagen deze wildebeest liggen en we vroegen ons af of hij `ergens een broertje aan dood had'. Of was het een gevalletje van `hardlopers zijn doodlopers'. Onze gids vertelde dat hij waarschijnlijk was opgejaagd door een roofdier en dat deze `de dood op zijn lijf had gejaagd'. Waarschijnlijk was ie `als de dood voor dit roofdier'. Hoe dan ook hij was 'zo dood als een pier'... `as dead as a door-nail' ( from "A Christmas Carol" by Charles Dickens)
Beter één vogel in...
Dit riekt naar discriminatie. Als je ook nog in het achterhoofd houdt dat er wel eens beweerd wordt dat `een vliegende vogel altijd wat vangt'. Hoe zit het dan met watervogels? Vangt een watervogel dan meestal bot? Of is het spreekwoord niet volledig: beter één vogel in de hand dan tien in de lucht of twintig in het water... Het Nakuru meer is bekend om zijn grote populatie van flamingo's. Afhankelijk van de waterstand in het meer, kunnen hier meer dan één miljoen flamingo's langs de oevers te zien zijn, als een lang, roze lint. Het meer loopt vol in de regentijd, en verdampt de rest van het jaar.Het meer kent geen (natuurlijke)'uitgang', waardoor het meer steeds zouter wordt, zeg maar een sodameer. Dit een ideale voedingsbron voor de flamingo's. Naast 400 vogelsoorten zijn er ook veel zoogdieren.
Niet in het diepe...g
Wat Arun is een boeddhistisch tempelcomplex in Bangkok in Thailand, vernoemd naar de god Aruna (god van de dageraad). Wat Arun heeft een centrale grote pagode (prang) die 79 meter hoog is, gebouwd volgens de Khmer-architectuur. Daar omheen staan nog vier kleinere pagodes en vier mondops. De pagode is rijkelijk versierd onder andere met miljoenen stukjes Chinees porselein. Het is de hoogste pagode van Thailand. (met dank aan Wikipedia) De pagode is te beklimmen, maar dit is niet aan te raden voor mensen met hoogtevrees. Op de top hoop je zeker niet `in het diepe gegooid te worden'. Bovendien is het niet aan te raden om `te diep in het glaasje kijken', want je dient ook nog (weer) naar beneden te gaan!
Je hoofd erbij houden
Copán is bekend door zijn prachtige Maya ruïnes. Minder bekend is dat je er een "achter de schermen van Copan" rondleiding kan doen. Deze rondleiding wordt gegeven door Geert, Belg, eigenaar van een plaatselijke bar/restaurant/(back-packers-)hotel. Hij vertelt over Copán en Honduras; over de economie, corruptie, drugs(routes), misdaad, analfabetisme, migratie naar de Verenigde Staten etc. Voor de Rondleiding vraagt hij 8 dollar per persoon, waarvan 4 dollar naar een lokaal, goed doel gaan. Met de misdaad en corruptie werden we tijdens de rondleiding geconfronteerd. Al heel snel werd Geert gebeld en hij bleef maar gebeld worden. Het bleek dat de gouverneur vlak voor Geert's bar was neergeschoten, evenals één van zijn kinderen en een bodyguard. Alleen de bodyguard overleefde dit. Op het moment van de schietpartij liepen wij aan de andere kant van het stadje. Daarentegen had Eefje net een minuutje of 10 eerder het barretje verlaten, na een paardrijdtoer, en was teruggekeerd naar ons hotel. Ons hotel bevond zich aan de andere kant van diezelfde straat!
Guatemala • Oostkust Guatemala
Guatemala • Oostkust Guatemala
Wie in het schuitje..
Een boottochtje over de Rio Dulce werd afgesloten met een bezoekje aan het plaatsje Livingston. Dit is een klein plaatsje, zo goed als afgesloten van de buitenwereld, gelegen in het departement Izabal, in het oosten van Guatemala. Het was jarenlang de voornaamste havenstad van het departement. Wat opvalt is het groot aantal boten dat er ligt en welke nu niet meer gebruikt wordt... althans door mensen! Wie in het schuitje zit moet meevaren (=wie ergens mee begonnen is moet dit ook afmaken).
De dans ontspringen
De Masaï dragen als kleding één tot twee doeken (shuka), die ze over hun schouders knopen, en meestal een riem. Over hun schouders dragen ze een grote doek die ze een kanga noemen en die hen overdag beschermt tegen de zon en 's ochtends en 's avonds tegen de kou. De Masaï dragen over het algemeen rode kleding, omdat die kleur voor hen het leven en bloed symboliseert. Bovendien zou rood wilde dieren afschrikken Een bijzondere tradities is het moment waarop een jonge Masaï krijger de initiatie ondergaat tot volwassen man. Zijn lange lokken worden dan door zijn moeder afgeschoren. Het hoofd wordt ingesmeerd met vet en oker. Het springritueel werd overigens gebruikt in reclamespot voor ontbijtkoek (Peijnenburg) en dit werd nog door een delegatieleider van de Masaï sterk veroordeeld bij een bezoek aan Den Haag!
Planet of the Apes?
Op weg naar de eerste van drie duik/snorkelplaatsen, door de Golf van Aqaba, geniet ik van het landschap. De erosie heeft duidelijk het landschap gevormd. Er knaagt iets in mijn achterhoofd, want ik heb het idee dat ik dit eerder heb gezien. Ik moet heel diep graven en dan weet ik. Het lijkt op het landschap uit de originele `Planet of the Apes (1968)' - wellicht een opmaat voor het volgende maandthema `Filmtitels'? Het landschap uit het begin van de film, nadat de astronauten zijn gecrasht. Het is begrijpelijk dat niet een ieder deze film heeft gezien, maar het slot is toch een klassieker en zal bij de meesten wel bekend zijn door de verbijstering van Charlton Heston: http://www.youtube.com/watch?v=muEnLlycOn4.
Het is een vreemde...
Caño Negro is een waar paradijs voor vogelliefhebbers. Je vindt er `vogels van diverse pluimage’. We maken een boottochtje en plotseling worden wij gespot. Aan z’n gelaatsuitdrukking is ‘ie niet `een al te slimme vogel’. Hij kijkt ons aan en denkt vast wat `een vreemde vogels’. Ik kijk eens wat beter en ik denk ` men kent een vogel aan zijn veren’, maar ik heb geen idee wat voor soort vogel het is. In ieder geval is het niet `zo lustig zijn als een vogeltje dat koe heet’. Is het een loopvogel wat blijft hij zich voortbewegen op de grond en lijkt niet ` zo vrij als een vogeltje in de lucht’ te zijn. Voor zijn doen hoop ik niet dat het een loopvogel is wat ik heb van horen zeggen dat `een vliegende vogel altijd wel wat vangt’. In al mijn overpeinzingen heb mijn vogel uit het oog verloren en ` de vogel is gevlogen’. `Een echte gladde vogel’ dus, maar ondertussen heb ik nog steeds geen idee wat voor een vogel ik heb gezien.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
