ChristaThieme
Stad met de vele boge
Ondanks dat men zegt dat Bologna geen ‘eyecatchers’ heeft, ben ik het daar niet mee eens. Ik ben zelf gek op geschiedenis, en ik vind het heerlijk om rond te struinen in oude steden. Naast de vijf Palazzo’s en de Sint Petronius Basiliek heeft Bologna 40 km (!) aan bogengalerijen langs de straten in de oude stad.Niet voor niets wordt Bologna ook wel de "stad-met-de-vele-bogen" genoemd... Naast de mooie sfeer, zorgen de bogen ook voor de broodnodige schaduw als de zomerzon weer eens hoog boven aan de hemel staat te stralen.
Uitzicht op Bologna
Bologna, waar de oorspronkelijke wereldberoemde Bolognese saus vandaan komt, is niet zo bekend bij de toeristen. Onterecht, want deze "stad-met-de-vele-bogen" zoals het vaak genoemd wordt, is een pareltje mbt Middeleeuwse architectuur. Tijdens onze rit even op dit punt gestopt om deze mooie stad op de plaat te zetten. Gelegen in het typische Italiaans landschap met zijn glooiend landschap, olijfbomen en wijngaarden ligt de stad te baden in de zon. De stad Bologna heeft een geschiedenis waar je ‘u’ tegen zegt, aangezien de oorsprong van de stad rond het jaar 510 v. C. ligt. Het heette toen alleen nog geen Bologna, maar had het de naam Felsina. Deze stad is gesticht door de Etrusken en is 3 eeuwen lang door hen bestuurd geweest. Pas na die drie eeuwen ging de stad deel uitmaken van het Romeinse rijk. Felsina of Bologna was in die tijd een belangrijke handels- en stadscentrum voor zowel de Romeinen, de Etrusken en de Kelten. Toen het Romeinse Rijk ophield met bestaan begon de stad, net al vele andere steden in Italië, aan zijn bestaan als vrije stad. Tijdens de Middeleeuwen was Bologna de 5e stad van Europa (qua inwonersaantal dan). Door de tijd heen heeft Bologna een mooi, artistiek en cultureel stadscentrum opgebouwd, al heeft het niet echt een eyecatcher (zegt men). Mede hierdoor is Bologna niet echt een stad voor massa-toerisme. Toch heeft het een mooi, maar heel oud stadscentrum. Vooral het Piazza Maggiore, waar je de Sint-Petroniusbasiliek (de 5 na grootste ter wereld) en een aantal paleizen kunt vinden is erg mooi om te zien. Bij wie Bologna wel heel erg bekend staat zijn miljoenen studenten die daar gestudeerd hebben. De universiteit van Bologna is de oudste ter wereld, deze is opgericht in 1088. Zo zie je maar, Bologna is al eeuwenlang een universiteitsstad, iets wat maar weinig steden kunnen zeggen.
Lucca: welvarend...st
Lucca is een pittoresk stadje op ongeveer 25 km ten noordoosten van Pisa en daarom makkelijk mee te pakken tijdens een bezoek aan de beroemde scheve toren. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie. De stad is geheel ommuurd; de wallen vormen het domein van voetgangers en fietsers. Een wandeling over deze wallen geven je een mooi uitzicht over de stad. Daardoor is een giro della mura (=een rondje over de muren) zeker aan te raden. De huidige muur heeft 6 toegangspoorten. Een wandeling door de stad geeft je een mooie indruk van de stad met zijn smalle straatjes en vele schitterende kerken. Een mooi stadje met een op en top Italiaanse sfeer. De foto is genomen nadat wij net een door een van de toegangspoorten zijn gewandeld. De vestingsmuur ligt links achter de bomen.
Herdenking
Ik heb zelf geen mogelijkheid om te vlaggen deze dagen, dus dan maar op deze manier. De Nationale Dodenherdenking, Nationale Herdenking of Dodenherdenking vindt jaarlijks in Nederland plaats op 4 mei met onder andere twee minuten (vroeger een minuut) stilte om 20.00 uur. De landelijke herdenking op de Dam in Amsterdam wordt georganiseerd door het Nationaal Comité 4 en 5 mei, terwijl honderden andere plaatselijke comités eigen herdenkingen organiseren. In eerste instantie ging het hierbij uitsluitend om de Nederlandse slachtoffers in de Tweede Wereldoorlog, maar sinds 1961 wordt officieel een ruimere definitie gehanteerd die alle oorlogsslachtoffers of omgekomenen sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog omvat. Een dag later, op 5 mei, wordt de bevrijding van de Duitse bezetting (1940-1945) gevierd. De Indische gemeenschap houdt 15 augustus aan als bevrijdingsdag, vanwege de Japanse capitulatie in Nederlands-Indië op 15 augustus 1945. ( bron: wikipedia)
Wegwaaiende blauwe...
Deze blauwe reiger was zichzelf op zijn gemakje aan het oppoetsen. De donsveertjes zie je nog plakken aan de snavel en de stormachtige wind hielp natuurlijk mee. De foto is genomen op de stormachtige dag in maart langs de waterkant in Voorburg. Sinds een paar maanden ben ik weer eens terug in de hofstad, mijn favoriete stad. Het stormachtige weer zorgde ervoor dat de regenwolken snel overtrokken en in plaats van veel regen, scheen regelmatig de zon. Dat maakte mijn dagje Den Haag natuurlijk helemaal compleet! De reiger is één van mijn favoriete vogels in Nederland. Komende vanuit Zuid-Limburg vind ik de reiger heel speciaal want in Limburg komen ze niet veel voor. In Zuid-Holland zie je echt overal en mijn Haagse vrienden vinden het dan ook er grappig als ik weer eens roep: "Oh, kijk daar! Een reiger...!"
De grote uitdaging!
De Wijngaardslak komt oorspronkelijk voor in zuidelijk en centraal Europa maar is door menselijk handelen over verschillende werelddelen verspreid. De soort komt ook in België en Nederland voor en is in beide landen de grootste landslak maar is hier erg zeldzaam. Deze slak verzamelt al zijn moed om langs het elfenbankje naar beneden te kruipen.
Mistige...ochtendwand
Als de rook om je hoofd is verdwenen... daar moest ik aan denken toen ik deze foto maakte van een wandelaarster met hond, verschijnend uit de mist. De mist is behoorlijk dicht tijdens deze ochtendwandeling door het Wijboschbroek en dat levert een verstilde sfeer op. Behalve het gedempte geluid zijn ook de kleuren minder intens door de nevel. Ik merkte dat ik genoot van het niet ver hoeven en kunnen kijken... wat een rust aan mijn ogen en in mijn hoofd. Tijdens de wandeling schoot mij het lied van Boudewijn de Groot binnen, waarvan hieronder een paar toepasselijke regels: Valt het je op dat de zon feller schijnt als de rook om je hoofd is verdwenen. Valt het je op dat de wind harder waait als je hem tegen hebt in plaats van mee...
Gerenoveerde stadstui
Na de allesvernietigende uitbarsting van de Vesuvius in het jaar 79 na Christus staan in het oude Pompeii voornamelijk de muren overeind. Een paar huizen hebben het (deels) gered. De archeologen zijn al sinds de ontdekking van Pompeii bezig om het dagelijkse leven van de inwoners steeds beter weer te geven. Daar hoort ook de binnentuin van dit huis bij, die gereconstrueerd is na grondige bestudering van oude documenten. Na al die vergrijsde kleuren is het een kleur-oase in de stenen woestijn.
Voor eeuwig versteend
Op 24 augustus in het jaar 79 na Christus vond de allesvernietigende uitbarsting van de Vesuvius plaats, die Pompeii en zijn inwoners letterlijk voor eeuwen bedolven heeft onder puin en as. Als je een excursie naar de resten van de stad wilt boeken, zorg er dan voor dat je vroeg gaat. De lucht is dan nog koel en het je wordt dan nog niet bedolven onder de toeristen. Er zijn weinig plekken in Pompeii waar die huiveringwekkende geschiedenis zo dichtbij komt als de Orto dei fuggiaschi. De 'tuin der vluchtelingen', officieel door de Romeinen geregistreerd als reg. I, insula 21, bevindt zich in het gebied ten zuidoosten van Pompeii en is in gebruik als wijngaard. Het werd vernoemd naar een bijzondere vondst die midden in de wijngaarden werd gedaan: gedurende de opgraving van 1961 trof men hier de versteende overblijfselen van dertien personen, waaronder 3 kinderen, die hun toevlucht hadden gezocht toen de Vesuvius uitbarstte. Ze moeten in paniek de stad uit zijn gerend, zich bewegend in de richting van de stadsmuren, in een poging te ontkomen aan de regen van puimsteen (al snel 4 meter hoog!) die de eerste fase van de beroemd geworden uitbarsting kenmerkte. Meteen daarna volgden echter de asregens die hen fataal werden. Waarom liggen ze allemaal voor die muur? Konden ze de stadspoort niet vinden? Ze waren er bijna en ze kenden de stad waarschijnlijk op hun duimpje. We zullen het nooit weten... bron: http://orpheuskijktom.com
Muurhagedis tussen de
In Pompeii zijn veel ru�nes. En waar ru�nes zijn, zijn veel muren. Een ideale woonplek voor de muurhagedis dus. Deze hagedis was in het vroege ochtendzonnetje zich aan het opwarmen. Doordat wij de toeristenmeute voor waren, konden we op ons gemak door de vrijwel lege ru�nes wandelen. Voordat de hitte en de grote drukte toesloeg waren wij al bijna klaar met onze ronde. Behalve de heerlijke rust krijg je ook nog eens de kans om een muurhagedis te spotten!
Winterstal
Je ziet het niet meer zo vaak, een boer die zijn koe melkt. Tijdens onze wintersportvakantie in Serfaus hebben we figuurlijk de koe bij de horens gepakt en aan Frau Inge van Haus Olympia gevraagd of wij tijdens het dagelijks melken met boer Alfred hun stal mochten bezoeken. In de herfst worden de koeien van de hooggelegen alpenweiden naar de stal geleid, waar zij de hele winter doorbrengen. De enige manier waarop je als skiër weet dat er koeien in de stal staan is het zachte geklingel dat je op straat hoort als je langs de stal richting de pistes loopt. Het zijn de traditionele koebellen die de dieren om hun nek hebben hangen. Het aantal Grauvieh koeien in Tirol wordt helaas steeds minder. Net als in Nederland hebben de boeren het moeilijk om het hoofd boven water te houden. Veel boeren besluiten daarom om te stoppen met het vee en hun boerenbedrijf om te bouwen tot hotel of pension. Soms heeft een boerenfamilie het geluk dat ze beiden kunnen exploiteren, zowel de boerderij als een vakantiewoning. Het inkomen hiervan wordt dan meestal verdeeld over de verschillende familieleden. Ook zijn er veel Oostenrijkse boeren die in het verleden als skileraar bij verdienden. Helaas zijn er voor hen steeds meer (Nederlandse) studenten die graag voor weinig geld een paar weken als skileraar willen optreden. En door de verplichte hoge verzekeringskosten dient er tegenwoordig geld bijgelegd te worden, wil je als Oostenrijker in de winter nog skileraar zijn. Op de foto is Alfred bezig om de uiers van zijn koe te masseren, vlak voordat deze gemolken wordt. De koeien zijn rustig, de kalveren onrustig. De mama's hebben net eten gekregen en zitten dat nu lekker op te smikkelen. De jeugd wacht ongeduldig op hun emmer met net gemolken warme melk. Maar als het houden van vee zo weinig oplevert, waarom er dan mee doorgaan? "Traditie", zegt Alfred. "En om de natuur in stand te houden. Als de boeren stoppen met het maaien van de steile weiden en geen koeien meer laten grazen, groeit alles dicht. Het landschap zou veranderen en het alpine landschap, dat door de toeristen zo gewaardeerd wordt, gaat dan verloren.” "Want", zo legt hij uit, “op de almen groeien vele, vaak zeldzame, soorten bloemen en grassen.”
Perfecte...avondwande
Behalve skiën en snowboarden is er in het winterse Serfaus nog zo veel meer te beleven. Na een heerlijke zonnige dag op de latten te hebben gestaan, bergen we de ski's en snowboards op om daarna nog ��n maal met de Alpkopf-gondel de berg op te gaan. Bij het nieuwe middenstation (gebouwd in 2014) stappen we uit om laat te lunchen of vroeg te dineren in een klein restaurant genaamd de H�g Alm. Doordat het een bergrestaurant is sluit de keuken om 16.00 uur, dus echt 's-avonds laat daar gaan eten is niet mogelijk. De H�g Alm is geen groot massaal toeristisch zelfbedieningsrestaurant, maar een klein en gemoedelijk etablissement met ge�nteresseerd en glimlachende bediening en een kok die weet hoe je traditioneel Oostenrijks eten dient klaar te maken. Na een heerlijk maaltijd en de beste Kaiserschmarrn ooit gegeten, wandelen we via het "Six Senses" wandelpad, waarvan de route langs de H�g Alm loopt, weer naar beneden. Op de foto zie je de laatste zonnestralen de bergtoppen achter de H�g Alm verlichten. Een enkele ster is aan de hemel al zichtbaar. Het restaurant zelf is vrijwel verlaten. E�n enkele slee staat bij de ski-rekken klaar om het laatste personeelslid naar huis te brengen. De kok en de bediening gaan namelijk elke avond met de slee via het vlakbij liggende rodelpad naar beneden om daar de auto naar huis te pakken. Toch een aparte manier om je werkdag af te sluiten nietwaar!? Tijdens onze avondwandeling genoten we van het mooie uitzicht op Serfaus en omliggende dorpen, waar de lichtjes van de huizen ��n voor ��n aangingen. Een perfecte wandeling om een perfecte dag mee af te sluiten...
Stairway to heaven
Dit keer geen silhouet foto aan het strand maar midden in het land. En niet met een ondergaande zon maar met een felblauwe lucht. Onderweg in Flevoland komen we langs dit trappenkunstwerk, genaamd "Passages" van Gusta Kullberg, dat vlak bij Lelystad Airport staat op de hoek van Larserdreef en Eendendreef. Zichtbaar vanaf de A6, waren we nieuwsgierig waarom er "in the middle of nowhere" ineens een trap de hemel ingaat. Via afslag nummer 10 komen we bij het kunstwerk, dat bestaat uit twee trappen. Eén onregelmatig stijgende trap die zich om een tweede regelmatig stijgende wenteltrap heen kronkelt en daar uiteindelijk bovenuit stijgt. Beide trappen eindigen in een klein uitzichtsplatform, de hoogste van de twee is 13m hoog. Door de open plaats in het landschap kun je van hieraf naar alle windrichtingen ver de polder inkijken. Het lijkt mij ideaal voor vliegtuigspotters. Je moet alleen geen last van hoogtevrees hebben, want zelfs bij het kleinste zuchtje wind sta je boven alle kanten op te wiebelen.
Zon breekt even door
Net verhuisd naar het Brabantse land, dan ga je de mooie omgeving verkennen. Deze foto is genomen op de Schijndelse Heide tussen Schijndel en Sint Oedenrode. Het dreigde die dag te gaan regenen, maar gelukkig voor mij brak de zon toch een paar minuten door tussen alle regenbuien en kon ik dit tafereeltje vastleggen op een mooie herfstochtend. De dreigende lucht en de lange schaduwen geven het een aparte sfeer.
Zonsopgang in Brabant
Zoals elke ochtend ga ik met mijn viervoeter ongeveer een uurtje op reis. Op reis door het buitengebied van de Meierij waar ik sinds enkele maanden woon. Het is elke keer weer een ontdekking. Gaan we richting Noord, Zuid of West? Gaan we op de fiets op nemen we de benenwagen? Wat voor moois zullen we vandaag tegenkomen? Deze koude ochtend vertrokken we in het donker richting het natuurgebied De Bodem van Elde. Het is een uit landbouwgrond en bossen bestaand gebied dat zich bevindt tussen de plaatsen Schijndel, Boxtel, Sint-Oedenrode en Sint-Michielsgestel in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Dit keer boffen we ontzettend met de zonsopgang. Het koude natte weer van de laatste tijd zorgt voor een hoge waterstand in de sloten waar de lucht prachtig in gereflecteerd wordt. Het lijken haast regenboog kleuren!
Saluutschoten op...Pr
Vandaag maar weer eens een foto van mijn favoriete stad Den Haag, dit keer tijdens Prinsjesdag. Het werkjaar van de Tweede en Eerste Kamer wordt dan officieel geopend op deze 3e dinsdag in september. De Koning spreekt in de Ridderzaal de Troonrede uit. Daarna gaat de minister van Financiën met het koffertje naar de Tweede Kamer om de Miljoenennota en de Rijksbegroting aan te bieden. De meeste bezoekers trekken die dag het centrum in in de hoop een glimp van de koning(in) op te vangen. Koning Willem-Alexander en Koningin Maxima maken de tocht naar het Binnenhof in de Gouden Koets. Om klokslag 13.00 uur vertrekt de Gouden Koets vanaf Paleis Noordeinde richting het Binnenhof. Wat de meeste mensen echter niet weten is dar er ook een ander vast ritueel op Prinsjesdag plaatsvindt. Dat zijn de saluutschoten door een batterij Gele Rijders. Vanaf het vertrek van de koning vanaf Paleis Noordeinde tot aan zijn terugkeer, vuren de artilleristen elke minuut een schot af. Dat gebeurt op het Haagse Malieveld. Hier wordt net één van die saluutschoten afgevuurd.
Oude brug in het...av
De Ponte Vecchio (Italiaans: oude brug), is een beroemde middeleeuwse brug over de rivier de Arno in Florence, Italië. De boogbrug is vooral bekend door de winkeltjes en de Corridoio Vasariano, de gang die zich boven in de brug bevindt, zodat de adel kon oversteken zonder zich met het normale publiek te mengen. De brug is gebouwd op de plek waar de Etrusken reeds een oversteekplaats hadden gemaakt, aangezien de Arno hier op zijn smalst is. De ontwerper is niet bekend. Eerst was de brug het terrein van slagers en leerlooiers, die hun afval direct in de Arno dumpten. Dat zorgde voor zo'n allesoverheersende stank dat Ferdinand I, wonend in Palazzo Pitti vlakbij, in de zestiende eeuw de slagers verordonneerde te vertrekken. Hij besliste dat zich voortaan alleen nog maar zilver- en goudsmeden op de brug mochten vestigen. Tijdens de WWII werd de Ponte Vecchio als enige brug in Florence niet vernietigd door de Duitse bezetters die zich begonnen terug te trekken in 1944. Ment zegt dat de brug gespaard bleef op bevel van Hitler. De toegang tot de Ponte Vecchio was gesloten door de vernielde gebouwen aan beide zijden van de brug.
Oh sole mio!
Een erg typische foto van een Venetiaanse gondel, maar ik blijf het een mooi gezicht vinden. Zeker als ze ook nog eens uit volle borst zingen!
Contrast in vervoer
De tegenstellingen van groot-klein en oud-nieuw in de vervoermiddelen over de wateren van Venetië. Deze foto is genomen vanaf de kade bij het San Marco plein. Regelmatig varen de grote cruise-schepen door het kanaal vanuit de moderne haven. Het is dan aapjes kijken vanaf het cruiseschip naar Venetië, maar ook aapjes kijken vanaf de kade naar de boot! :) Wil je trouwens ook gebruik maken van origineel watervervoer tijdens je bezoek aan Venetië? Kijk dan ook eens naar mijn tip "Een gondeltripje voor 2 euro pp" die je vertelt over het gebruik van de Traghetto (veerboot).
Een gondeltripje voor
Neem eens de Traghetto ipv de Vaporetto! Naast de Vaporetto, een soort waterbusdienst en het typische openbaar vervoertransport in Venetië, kun je ook gebruik maken van een klein maar origineel vervoersmiddel dat je naar de overkant van de Canal Grande brengt. In stijl, namelijk met de gondel! Het is een goedkope manier om toch een gondeltripje te maken. Als toerist wordt er van je verwacht dat je rond de 2 euro per persoon betaalt (bijna 3x zoveel als een inwoner van Venetië), maar het is beduidend minder dan het huren van de toeristische gondel. "Traghetto" betekent veerboot in het Italiaans. De meeste Traghetto's worden al generaties bemand door dezelfde families. In het verleden (rond 1950) waren het er 30, maar er zijn er nu 7 van overgebleven. Van "Fondamente S. Lucia" (voor het treinstation) naar "Fondamenta San Simeón Piccolo" Van "San Marcuola" naar "Fóndaco dei Turchi" (bij het Natuur historisch Museum) Van "Santa Sofia" (vlakbij Ca' D'Oro)" naar "Pescaria" (vismarkt) Van "Riva del Carbòn" naar Fondamente del Vin" Van "Sant' Angelo" naar "San Tomà" Van "San Samuele" naar "Ca' Rezzónico" Van "Campo del Traghetto" naar "Calle Lanza" De routes staan ook meestal aangegeven op een goede kaart van Venetië. Zoek dan naar de rechte lijnen die de Canal Grande oversteken. Daarnaast wordt het in de nabijgelegen steegjes ook aangegeven met gele borden. Zoek naar een kleine houten pier, vaak met een simpel bordje waarop staat hoeveel de overtocht kost. De boten varen bijna continue op en neer, dus je hoeft meestal niet lang te wachten. Na de overtocht betaal je de veerman contant(!) uit. Zorg dus dat je genoeg kleingeld op zak hebt.
Haags zomerbos
Een stralende middag in het Haagse Bos waar de schaduwen van de hoge bomen wat verkoeling brengen op deze warme zomerdag in juni 2013.
Heilig licht
In Rome is er genoeg te zien! Zo komen we langs een heleboel bekende plekken; onder andere de Trevifontein die helaas in de steigers stond, De Spaanse trappen en de duurste winkelstraat Via dei Condotti met merken als Cartier, Damiani en Dior. Als lunch eten we een ijsje bij Vitte op het Piazza San Lorenzo in Lucina, volgens locals ‘the place to be for the best gelato’. Toch zijn er, als je niet oppast, zo een aantal bezienswaardigheden die je zomaar voorbij loopt. Zoals deze engel op de engelenbrug (Ponte Sant'Angelo) die wij van een eigen aureool hebben voorzien...
November ochtend in..
Zoals elke ochtend ga ik met mijn viervoeter ongeveer een uurtje op reis. Op reis door het buitengebied van de Meierij waar ik sinds enkele maanden woon. Het is elke keer weer een ontdekking. Gaan we richting Noord, Zuid of West? Gaan we op de fiets op nemen we de benenwagen? Wat voor moois zullen we vandaag tegenkomen? Deze november ochtend in het Wijboschbroek was het voor het eerst weer wat kouder. Door het vroege uur lag de rijp nog op de bladeren en de zon deed zijn uiterste best om de koude lucht te verwarmen. En na een heerlijke fietstocht stond de warme koffie al thuis te wachten... N.B. Geen idee of de rennende hond op deze foto zo mag voorkomen. Ik ben nog vrij nieuw op deze site en weet niet precies wat de regels zijn. Ja het is een huisdier, maar aan de andere kant geeft hij wel het uitbundige enthousiasme weer wat ik ervaar als ik door het mooie landschap fiets. Laten jullie het mij weten of het kan/mag?
Oorverdovend gechirp
Overal in Griekenland hoor je ze... chirp, chirp, chirp! In de stad én op het platteland. Soms zijn ze oorverdovend. Horen ja, maar zien is een ander verhaal! Eindelijk na lang zoeken en op het geluid afgaand heb ik er een gevonden, een boomkrekel! N.B. Ik noem het gemakshalve een krekel, zoals zovelen. Maar reisreporter Geervannesmeed maakte mij er op attent dat het eigenlijk een zangcicade is. Ik heb het even op internet opgezocht. Het misverstand lijkt een foutje van een Griekse vertaling, ooit gemaakt in andere delen van Europa, waar ze de zangcicade, la Cigarra of Chicharra, toen nog niet kenden.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
