Ambassadeur Bowral
Si-o-se Pol bij avond
Si-o-se Pol is een van de mooiste bruggen in Isfahan. Gebouwd rond 1600 heeft de boogbrug een lengte van 300 meter. De brug is alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers. Toen ik de brug bezocht stond er in de rivier Zayandeh geen water. Dat gebeurt wel vaker in het voorjaar. Als gevolg van droogte in andere gebieden in Iran, wordt de rivier dan tijdelijk ‘omgelegd’. Dit verklaart de wandelende man op de foto. Hij loopt als het ware over de rivierbedding. Si-o-se Pol heeft 33 bogen. Vooral ’s avonds is het hier heerlijk toeven en fotograferen
De bus
Voor het lokale en regionale vervoer in El Salvador wordt voornamelijk gebruik gemaakt van de 'chickenbus'. Deze gepimpte schoolbussen zie je overal rondrijden. Wachtend voor een stoplicht hing dit meisje wat dromerig uit het raam voor zich uit te staren
Gracieuze landing
Beide Japanse kraanvogels zijn zo-even gracieus geland op een besneeuwd eilandje in het midden van een rivier bij het dorpje Tsurui op het eiland Hokkaido. De rivier wordt 'gevoed' met warm water afkomstig van enkele omliggende vulkanen. Daarom is dit voor deze zeldzame kraanvogels een ideale plek om te overwinteren
Niger • Centraal -en Noord-Niger
Niger • Centraal -en Noord-Niger
Water: het vloeibare.
Water is een schaars goed in Niger. De Wodaabe-nomaden moeten dan ook vele kilometers met hun kuddes door de zinderende woestijn afleggen om een waterpoel te bereiken. Bij aankomst wordt het kamp opgeslagen. De kinderen rijden op ezeltjes naar de poel om water te halen voor de families. Daarna mogen de dieren hun dorst lessen. Na een dag of twee trekt de ‘caravan’ weer verder naar de volgende poel.
Genieten van het...zo
Koningspinguïns leven in tegenstelling tot de - een kop grotere - keizerspinguïns niet in en rond het centrum van Antarctica. De koningspinguïn heeft zijn habitat voornamelijk op South Georgia. Ook op de Falklands en op Vuurland zijn, weliswaar kleine, kolonies te vinden. De koningspinguïn wordt maximaal 110 cm groot.
Lekker visje
Hebbes! Die vis is van mij, denkt deze 'Steller's Sea Eagle'. Als je in de wintermaanden naar het plaatsje Rausu gaat, is de kans zeer groot dat je deze en andere arenden tegenkomt. Rausu ligt in het uiterste noordoosten van het eiland Hokkaido. Kleed je wel goed aan, want het is er stervenskoud ...
Duikvlucht
Dit is de eerste en mogelijk de laatste keer in mijn Reisreporterleven dat ik een zwartwitfoto plaats. Eigenlijk houd ik niet zo van zw/w-foto’s, maar bij deze foto kon ik niet anders … Het tegenlicht was zo fel dat er nog maar heel weinig kleur in de foto zat. Vandaar … Wat je hier ziet is een duik van een van de ‘landdivers’ op het eiland Pentecost in Vanuatu. In de maanden april, mei en juni wordt op elke zaterdag een soort van competitie gehouden welk dorp dat jaar de beste ‘landdivers’ heeft. De stoere mannen duiken onder luid gejoel en gezang van de dorpsgenoten van een tien meter hoge zelfgefrabiceerde bamboetoren naar beneden. Heeft de moderne bungiejumper een stuk rekbaar elastiek om zijn enkels, de mannen van Pentecost moeten het doen met beduidend minder elastische lianen! Het doel is dat ze met hun hoofd de grond ‘zachtjes’ aantikken. Mocht je ooit naar Vanuatu gaan (ik zeg: onmiddellijk doen!), zorg dan dat je er bent in de periode van de ‘landdivers’. Dit is een spektakel dat je niet snel zult vergeten …
Van wit naar blauw
Deze foto heb ik gemaakt in een gebied dat de bewoners ‘white river valley’ noemen. Het grootste deel van het jaar heeft de rivier een melkwitte kleur. In de zomermaanden wordt de rivier voorzien van grote hoeveelheden smeltwater uit de bergen. Als dit smeltwater zich vermengt met het overige water, verandert de kleur van de rivier geleidelijk van wit in bijna hemelsblauw. Deze kleurverandering is het gevolg van de aanwezigheid van bepaalde mineralen in de bodem van de rivier. De ‘white river valley’ ligt bij het Altai-gebergte in het uiterste westen van Mongolië. Het is een qua natuur bijzonder ruig gebied dat zeer dunbevolkt is.
‘La maison du...boula
‘La maison du boulanger’ staat voor ‘het huis van de bakker’. Dit, aan de buitenkant niet bijster interessante huis staat in het eeuwen oude centrum van Agadez. Maar eenmaal binnen op de bovenverdieping kijk je je ogen uit! In het begin van de vorige eeuw trok de bakker Sidi Ka uit het Senegalese Thiès naar Agadez in Niger om daar zijn beroep uit te oefenen. In zijn vrije tijd begon hij de binnenkant van zijn huis van zelfgemaakte sculpturen, zoals schelpen, vliegtuigen en arabesken van klei te voorzien. Precies honderd jaar geleden (in 1917) was hij hiermee klaar. Een waar kunstwerk van een bakker die kunstenaar werd. Het heeft mij heel wat moeite gekost het huis in een wirwar van straatjes te vinden. Er is nergens een verwijzing of zo te ontdekken. Het blijkt nog steeds eigendom te zijn van de familie. Een van de achterkleinkinderen (de man op de foto) van Sidi Ka werd opgetrommeld om het huis voor ons te openen. Dat was wel heel lang geleden dat zich bezoekers aandienden, zei hij. Niet zo vreemd natuurlijk, want Agadez ligt in een ‘problematisch gebied’ met als gevolg dat er de laatste jaren bijna geen toerist meer komt. Wie ooit de film ‘The Sheltering Sky’ van Bernardo Bertolucci heeft gezien, kan zich wellicht dit huis herinneren. Een paar scenes uit de film zijn hier opgenomen.
Parade van flamingo's
Nog niet zo lang geleden konden we het tweede deel van de BBC-serie Planet Earth op tv zien. Het waren weer prachtige beelden van over de hele wereld. Ik was bijzonder onder de indruk van de 'in polonaise lopende flamingo's' in Bolivia. Dit opmerkelijke gedrag heb ik jaren geleden zelf mogen zien. De flamingo's op de foto 'paraderen' in het zoutmeer 'Laguna Colorada'
Papoea Nieuw Guinea • Highlands
Papoea Nieuw Guinea • Highlands
Bakkebaarden
Een in zekere zin toch wel bijzonder portret van deze lieve vrouw uit Simbai. Bijzonder omdat veel vrouwen in dit dorp gezichtsbeharing hebben in de vorm van bakkebaarden en/of een snor. Nergens in Papua-Nieuw-Guinea (PNG) heb ik dit gezien. Wellicht dat de geïsoleerde ligging van Simbai ermee te maken heeft. Simbai is een dorpje van een paar honderd inwoners diep verscholen in de binnenlanden van PNG. De mensen leven er afgezonderd en ze hebben relatief weinig contact met andere bevolkingsgroepen. Je kunt Simbai alleen bereiken via de lucht met een klein chartervliegtuigje van de missie. Ja, je zou ook kunnen gaan lopen, maar naar de dichtstbijzijnde plaats van belang doe je er vijf dagen over. Een tocht door de bergen en dichte jungle. Wij bleekscheten zouden er waarschijnlijk een paar weken over doen. Als we het al ooit zouden halen …
Duinmeertjes
Als je het hebt over ‘verborgen wateren’, dan moet je aan de kust in het noordwesten van Brazilië zijn. Daar ligt het betoverende Lençóis Maranhenses National Park, een ruim 1.500 km2 golvend wit duinenlandschap. In onze zomermaanden vormen zich als gevolg van regenval honderden meertjes verstopt tussen de duinen. Alleen als je op de toppen van de duinen staat, kun je de meertjes zien liggen. Na een paar maanden verdampt het water weer. Lençóis Maranhenses is eenvoudig per openbaar vervoer te bereiken vanuit de stad Sao Luis met zijn prachtige koloniale centrum.
Glas-in-loodraam
Toegegeven, de rijstterrassen van Ping ‘An zijn prachtig, maar wil je ze nog iets spectaculairder zien, reis dan even 1.200 km verder naar het westen voor de rijstterrassen van Laohuzui in de provincie Yunnan. Laohuzui ligt zo’n 23 km van het dorpje Xinjie. De vormen en lijnen van de terrassen vormen een waar grafisch spektakel. De mooiste periode om deze terrassen te bezoeken is in de maanden december tot en met maart. Dan staan ze onder water en lijkt het net een groot glas-in-loodraam.
Moeder en kind...visc
Tijdens ons bezoek aan het Nationaal Park Lauca in het uiterste noorden van Chili maakten we op een hoogte van 4.300 meter een wandeling door een gebied met grotten die zo’n 9.000 jaar geleden werden bewoond door mensen. Wie er vandaag de dag nog steeds in die grotten wonen, zijn de viscacha’s. De viscacha is een knaagdier dat lijkt op een uit de kluiten gewassen konijn. Het grappige beestje wordt 45 (vrouwtjes) tot 65 (mannetjes) cm lang. De staart is 15 tot 20 cm lang. De viscacha komt in grote delen van Zuid-Amerika voor.
Niger • Centraal -en Noord-Niger
Niger • Centraal -en Noord-Niger
Het melkmeisje
Nog voor zonsopkomst was deze Wodaabe-vrouw de koeien en de geiten aan het melken. Enkele uren later zag ik haar met een gevulde kalebas op het hoofd door het provisorisch opgezette tentenkamp rondlopen. De melk verkocht ze aan haar mede-stamleden. Tussendoor nam ze telkens een korte pauze. Opvallend zijn haar gezichtstatoeages op het voorhoofd en op haar jukbeenderen.
Viva la revolución!
De (recente) geschiedenis van Nicaragua blijft voortleven in Leon, de bakermat van de revolutie en van het Sandinisme. Gigantische muurschilderingen verwijzen naar de donkere jaren 70 en 80 van de vorige eeuw waarin de bevolking veel heeft geleden onder het burgeroorlogsgeweld. Deze jongen op zijn skateboard heeft deze donkere periode gelukkig niet mee hoeven maken. Hij groeit nu op in een redelijk stabiel land dat vooruitkijkt. Dat was voor zijn (groot)ouders in hun jeugdjaren wel anders. Opdat wij niet vergeten …
Strijden om een vis
Twee ‘white-tailed sea eagles’ gaan in de sneeuw de strijd met elkaar aan. De inzet is een dikke vis. Samen met de ’steller’s sea eagles’ heersen de ‘white-tailed sea eagles’ in het luchtruim boven de Kunashirskiystraat. Deze zeestraat ligt tussen het noordoosten van Hokkaido en de eilandengroep de Koerilen.
Niger • Centraal -en Noord-Niger
Niger • Centraal -en Noord-Niger
Zwaarbewapend escorte
Tijdens mijn bezoek aan het Gerewolfestival in Niger anderhalf jaar geleden werden we (vijf buitenlanders) gedurende een week geëscorteerd door zeven zwaarbewapende militairen in een pick-uptruck. Dit escorte was verplicht ‘om onze veiligheid te kunnen garanderen’, aldus de commandant. Uiteraard moest hiervoor een fiks bedrag in keiharde dollars worden betaald … Het Gerewolfestival wordt op verschillende, vooraf niet bekende plaatsen gehouden. Daar waar de nomaden van de Wodaabe-stam met hun vee naartoe trokken, volgden wij en uiteraard ook de militairen. Op de foto zie je hun ‘kampement’ op een van die plekken. Het ‘gestripte’ geitje in de boom dartelde de avond ervoor nog vrolijk rond. De militairen verveelden zich dood. Hun enige taak was die vijf buitenlanders in de gaten houden. Dat ging zelfs zover, dat ik slechts onder gewapende begeleiding een (schaarse) boom mocht zoeken om mijn blaas te legen … Een ‘potentiële vijand’ zijn we tijdens onze tour niet tegengekomen. Wel uitermate vriendelijke nomadenfamilies waarmee we mochten optrekken. Het was een hele eer om getuige te mogen zijn van hun Gerewol. Op de achtergrond zie je het vee van de nomaden.
De Yangikala-kloof
In het noordwesten van Turkmenistan ligt de Yangikala-kloof. Het is een grillig landschap gelegen midden in de woestijn. De kloof bevindt zich op ruim honderd kilometer van de bewoonde wereld. Je kunt er alleen rondreizen met een Turkmeense chauffeur. Individueel rondreizen door Turkmenistan wordt door de autoriteiten niet gewaardeerd. Gelet op de afstanden zul je bij de kloof moeten overnachten. Dat kan in Gozli Ata (een pelgrimsplek) op ongeveer anderhalf uur rijden van de kloof. Het alternatief is wildkamperen, maar ook dat lukt niet altijd. Het kan er namelijk zo hard waaien dat een tent opzetten een haast onmogelijke missie is.
Pastoraal landschap
Het was in dit fraaie landschap heerlijk toeven. De koeien genieten nog van de laatste zonlicht. Op de achtergrond ligt het Lago Suchitlan er vredig bij. Het is een in 1976 kunstmatig gecreëerd meer. Het meer produceert veel elektriciteit. Vanuit het prachtige koloniale stadje Suchitoto is het eenvoudig te bereiken.
Een bijzonder...Mayar
Het dorpje Chichicastenango is vooral bekend om zijn kleurrijke, druk bezochte zondag- en donderdagmarkt. Toegegeven, de markt is ook een walhalla voor de zintuigen en de camera. Maar er is meer te beleven! Het plaatselijke kerkhof heeft een bonte verzameling grafhuisjes en -stenen. Het is tevens een plek waar regelmatig sjamanen seances houden voor de nabestaanden van overledenen. Het is een eeuwenoud Mayaritueel. Tijdens de seance die wij meemaakten, werden offers (voedsel en drank) gebracht. De sjamanen zongen en dansten rond de offerplek. Op een gegeven moment begonnen alle aanwezigen enorme, zelf gefabriceerde sigaren te roken. Aan het eind van de bijeenkomst werden de offergaven in brand gestoken.
Mist in Duoyishu
Duoyishu is een klein dorpje dat idyllisch midden in de rijstterrassen ligt. Door de ligging van de terrassen in een vallei zijn ze grote delen van het jaar gehuld in mist. Het lijkt alsof ik de foto heb omgezet in sepia, maar dat is niet zo. De kleuren zijn het gevolg van de zonsopkomst in combinatie met de binnentrekkende mist. Had ik de foto twee minuten later gemaakt, dan waren er geen huizen meer te zien. Binnen een kwartier was het heldere zicht in de vallei getransformeerd in een dikke grijze deken
Relaxen in Sal Rei
Qua kleurstelling harmonieert deze man in Sal Rei mooi met zijn omgeving. De kleur ‘beige/bruin’ zie je terug in het beton, de aarde, de takjes, zijn blouse en zijn huidskleur. De kleur groen is te zien in de muur, de blaadjes aan de takken, zijn korte broek en zijn hoed. Zeg maar een soort tweekleurenfoto … ;-). Heb overigens geen idee wat hij met zijn slipper doet …
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
