BenRTravellers
Parinacota
Eén van de mooiste landschappen, die ik ooit heb gezien is zonder twijfel Lauca Nationaal Park, in het uiterste noordoostelijke puntje van Chili. Dit gebied bevindt zich op grote hoogte (rond de 5.000 meter) en herbergt verschillende vulkanen, zoals de Parinacota op de foto, meren en idyllische verlaten dorpjes. Ook struikel je hier over de vicuna’s en alpaca’s. Lauca heeft echter één minpuntje. De doorgaande weg dwars door het park is tevens de belangrijkste verbinding vanuit Bolivia naar de dichtstbijzijnde haven in Arica, hemelsbreed 130 kilometer verderop aan de Chileense kust. Maar als je eenmaal van de hoofdweg af bent en bijvoorbeeld Las Vicunas National Reserve inrijdt, dan kom je nagenoeg niemand meer tegen en heb je de magnifieke landschappen en al haar wildlife nagenoeg voor jezelf.
Goodmorning Ahu...Ton
Twee jaar geleden kwam mijn ultieme reisdroom uit. Na een drieweekse rondreis door het noorden van Argentinië en Chili, was Paaseiland hét sluitstuk van onze trip. Er komt dagelijks maar één vliegtuig uit Santiago aan, waardoor je hier geen grote toeristenmassa’s aantreft. Ondanks dat er natuurlijk wel andere toeristen zijn, kun je je hier nog steeds een ontdekkingsreiziger wanen. Eén van de indrukwekkendste momenten tijdens ons verblijf was het krieken van de dag bij Ahu Tongariki. De rit vanuit het hoofdplaatsje Hanga Roa duurt ongeveer 40 minuten en voert over aardedonkere weggetjes. In alle vroegte en stilte nestelen we ons aan de voet van de vijftien Moai, die hier met hun rug naar de zee richting het eiland kijken. Het ademloos genieten kan beginnen als de zon langzaam aan de horizon verschijnt, de Moai als schimmen uit de nacht opdoemen en de dreigende wolken worden gekleurd door de vroege ochtendzon. Mooier wordt het niet.
Lippenstiftdiplomatie
Je hebt ze misschien zien zitten. De 230 Noord-Koreaanse cheerleaders die het gemengde Koreaanse vrouwen-ijshockeyteam enthousiast aanmoedigde bij de Olympische Spelen. Gedisciplineerd en volledig synchroon zwaaiden en zongen ze de ploeg met een grote glimlach toe. Maar zoals bij alles in Noord-Korea gaat achter deze façade een bizarre werkelijkheid schuil. Vandaag was op NRC.nl te lezen dat deze 'vreugdebrigade' louter bestaat uit knappe, jonge meisjes tussen de 1.60 en 1.65m. Ze worden geselecteerd door artsen die heel Noord-Korea afstruinen op zoek naar meisjes van rond de veertien jaar die voldoen aan het schoonheidsideaal. Weigeren is geen optie. De ouders worden financieel ondersteund, maar feitelijk ben je wel je dochter kwijt. Niet zelden eindigen de meisjes als partner van één van de hoge partijfunctionarissen. De vrouw van Kim Jong Un schijnt zelf ook uit deze brigade te komen. Het op deze manier inzetten van de mooie vrouwen bij bv. de Olympische Spelen wordt door de auteur Suki Kim ook wel de 'lippenstiftdiplomatie' genoemd. Op de foto een scene uit de Mass Games, die tot voor kort jaarlijks in Pyongyang plaatsvonden en waaraan ruim 100.000 mensen meewerken. Ook hier weer de typisch Noord-Koreaanse perfectie die tot in detail is uitgevoerd. Als westerling kun je getuige zijn van dit absoluut bizarste spektakel op aarde voor het 'luttele' bedrag van € 150,-. Dan zit je wel naast de Noord-Koreaanse elite, die je overigens geen blik waardig gunt en omgerekend € 1,50 entreegeld heeft betaald!
Lai Nair
De regio Graubünden, en dan met name de gebieden Ober- en Unter Engadin, zijn in een oktober een lust voor het oog. De combinatie van goudkleurende lariksen, eerste sneeuwval op de bergtoppen, strakblauwe hemels en een heerlijk najaarszonnetje maken dit tot de ideale bestemming voor de herfstvakantie. Toegegeven, Zwitserland is nogal prijzig, maar omdat je hier altijd dichtbij Italië bent, kun je veel dagtochten combineren met een uitgebreide lunch of vroeg diner net over de grens in het betaalbare buurland.
10 seconden
Na vierenhalve week elke dag onder een strak blauwe hemel van Darwin naar Perth te zijn gereden, komt uitgerekend vandaag de regen werkelijk met bakken tegelijk uit de hemel. Op het programma staan The Pinnacles in Nambung National Park, één van de fotografische hoogtepunten van West-Australië. Het zal toch niet dat we die alleen in de regen gaan zien? De avond ervoor bestuderen we uitvoerig yr.no (de website van de Noorse KNMI, die altijd akelig punctueel voorspelt) om de beste kans te maken op een verdwaalde zonnestraal. De vooruitzichten zijn somber. Dat beeld wordt bevestigd als we 's ochtends vol goede moed om 6 uur opstaan en de regen nog harder naar beneden klettert dan de avond ervoor. 'Gaan we wel of niet?', kijken we elkaar vragend aan. Terwijl de kinderen blijven slapen, stappen we de auto in en rijden als enige toeristen door het park. En dan .... heel even, hooguit 10 seconden, piept de zon tussen de gitzwarte regenwolken door en zorgt voor een magische lichtval op The Pinnacles. Yes! Toch blij dat we in de auto zijn gestapt.
Tunnel Creek
Midden in de outback van de woeste Kimberley in West-Australië vind je het fantastische Tunnel Creek National Park. Een bijna 1 kilometer lange natuurlijke tunnel, die je te voet kunt verkennen. Verdwalen is niet mogelijk, maar neem wel een zaklamp mee en trek waterschoenen aan. Je moet namelijk verschillende keren tot je knieën door de rivier waden om verder te wandelen. Als je met je zaklamp de aardedonkere muren beschijnt, kun je met een beetje geluk de twinkelende ogen van zoetwaterkrokodillen zien. Geen nood, ze zijn niet groot en banger voor jou, dan andersom. Om hier te komen neem je bij Fitzroy Crossing vanaf de Highway 1 de afslag. Daarna hobbel je zo'n drie uur over een onverharde weg (dus alleen toegankelijk met een 4WD) en verschillende rivercrossings. Gegarandeerd dus het échte Outback-gevoel!
Valley of Castles
Nee, dit is niet de Grand Canyon, maar zijn iets kleinere en vooral veel onbekendere broertje in het zuidoosten van Kazachstan: de Charyn Canyon. Dit fotogenieke nationaal park ligt op een steenworp afstand van de grens met zowel Kirgizië als China. Zo zie je vaag op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen van het machtige Tian Shan-gebergte. Eén van de mooiste plekken in het park is zonder twijfel de Valley of Castles. Een bijna 3 kilometer lange kronkelweg, waar aan weerskanten 100 meter hoge rotsformaties omhoog rijzen. Omdat het park relatief gezien dichtbij Almaty ligt (ca. 200 kilometer), is het mogelijk om dit als dagtocht vanuit deze stad te doen.
1983
Geloof het of niet, maar Purnululu National park (op de grens van Western Australia en Northern Terrority) werd pas in 1983 per toeval ontdekt, toen een filmploeg op zoek was een geschikte filmlocatie in de outback. Het park bestaat voor een groot gedeelte uit rood-bruine bijenkorf-vormige bergen, die plots vanuit de vlakte oprijzen. De beste periode om dit gedeelte van Australië te bezoeken is de winter (dus onze zomer), omdat dan de temperaturen van ca. 30-35 graden nog enigszins te doen zijn. Ga je in de Australische zomer, dan schiet de thermometer met regelmaat over de 40 graden en zijn de wegen nagenoeg onbegaanbaar. Zelfs in de winter is het overigens een uitdaging om er te komen. Vanaf de Highway 1 is het nog bijna 3 uur over een hobbelige gravelweg vol stenen en kuilen. Maar de echte uitdaging zijn 6 rivieren die je moet doorkruisen. Een goede 4WD is dan ook een absolute must. Maar als je eenmaal in het park bent beland, dan kan het grote genieten beginnen. De natuur op deze afgelegen en desolate plek is fenomenaal.
Art of Nature
Een roadtrip door de outback van Noord-West Australië is een aaneenschakeling van wonderschone landschappelijke hoogtepunten. De één nog mooier dan de ander. Van sommige plekken is het nauwelijks voor te stellen dat ze gevormd zijn door de grilligheid van Moeder Natuur. De Hamersley Gorge in Karijini National Park is zo'n plek. Alhoewel het gehele park bestaat uit verschillende prachtige kloven, die je al wadend door ijskoude beekjes en watervallen en klimmend en klauterend kunt verkennen, is Hamersley Gorge de onbetwiste parel. Het kost je een omweg van 50 kilometer (waarvan de helft onverhard) om er te komen, maar eenmaal daar wordt je beloond met deze wonderschone creatie van Moeder Natuur. Wat mij betreft Kunst met een grote K.
Verdronken bos
Op zoek naar een bestemming, die nog nauwelijks ontdekt is door toeristen en waar je uren alleen kunt wandelen in de meest prachtige Nationale Parken en natuurreservaten? Kies dan voor een rondreis door Kazachstan, en dan in het bijzonder de provincie van Almaty, in het uiterste zuidoosten van het land. Eén van die unieke plekjes hier is het Kaindy-meer in het Kolsaiskie Lakes National Park. In 1911 stond een enorme aardverschuiving aan de basis van het ontstaan van dit meer. Het leverde uiteindelijk een even bijzonder als bizar natuurverschijnsel op. Het dennenbos verdronk daarbij in smaragdgroen gletsjerwater. De kale boomtoppen die boven het water uitsteken zijn nu nog slechts de stille getuigen van deze speling van moeder natuur. Het bijzondere is dat ónder water de takken gewoon nog intact zijn. Je kunt hier duikexcursies maken, waardoor je letterlijk door een bos kunt duiken. Overigens moet je hiervoor wel een goede wetsuit aan. In de zomer, als de watertemperatuur op z'n 'warmst' is, wordt maar net de 5 graden celsius aangetikt.
Sunset @ Cuyabeno
Bij een magische zonsondergang een verfrissende duik nemen op steenworp afstand van hongerige kaaimannen? In het Cuyabeno-reservaat in noorden van Ecaudor kan het! Volgens de gids is het volstrekt veilig en met enige angst in de zwembroek duiken we het warme water is. Heelhuids kruipen we daarna weer aan boord en genieten na van de laatste zonnestralen die achter de bomen van het regenwoud verdwijnen. In dit gebied tref je heel veel wildlife aan en verblijf je hier meerdere dagen in één van de lodges, dan kun je o.a. luiaards, tientallen apensoorten, roze rivierdolfijnen, stinkvogels, vogelspinnen en anaconda's van dichtbij. Van de één na de laatste konden wij intens genieten, omdat deze ons 's nachts gezelschap hield boven het bed.
In trance
September, oktober en november zijn perfecte maanden om in Rass Al Jinz met eigen ogen het nestelen van de groene zeeschildpad te zien. Niet alleen zie je hier grote volwassenen vrouwtjes zich het strand ophijsen om eieren te leggen (ze doen dit op het strand waar ze zelf ook geboren zijn), ook ben je getuige van tientallen kleine schildpadjes die moederziel alleen uit hun ei komen gekropen en de helse tocht richting de zee wagen. Door de volop aanwezige vogels, krabben en vossen overleven weinigen dit en slechts één op 100 bereikt uiteindelijk de volwassenheid. Het nestelproces is fascinerend om te zien. Het vrouwtje graaft met haar achterpoten een nest en legt daar ca. 100 kogelronde eieren in. Tijdens het afzetten van de eieren verkeert ze in trance, waardoor je dit proces van zeer dichtbij kun zien. Daarna schuift ze naar voren en begraaft ze de eieren met haar voor- en achterpoten. Dit hele proces neemt ca. 2 uur in beslag en is voor de schildpadden een zeer inspannende gebeurtenis. Met haar laatste krachten slepen ze zich uiteindelijk weer terug naar zee. Dit exemplaar deed dit bij de eerste zonnestralen in de vroege morgen. Op haar rug zie je nog zandresten van het dichtgooien van het nest.
Betoverd
Alhoewel een week toeren door Oman veel te kort is, was het ook lang genoeg om volledig betoverd te worden door dit wonderschone land met de meeste gastvrije en vriendelijke bevolking, die we ooit zijn tegengekomen. Dwalen door Oman en dan met name het gebied rond Nizwa, met haar prachtige eeuwenoude kastelen en smaragdgroene wadi's, geven je soms het gevoel beland te zijn in het sprookje van duizend-en-één-nacht. Het dorpje Birakt Al-Mawz is bij uitstek zo'n plek waar je volledig betoverd wordt. Het pittoreske deel van het dorp bestaat uit verlaten lemen huisjes tussen hoge dadelpalmen en bananenplantages. Een lust voor het oog (en de camera)!
RR-ers opgelet!
Gletsjerwandeling in Noorwegen
Nek van de maan
Met z'n 5.897 meter is de Cotopaxi de op één na hoogste piek van Ecuador. Volgens de overlevering betekent Cotopaxi in een inheemse taal 'Nek van de Maan'. Omdat de top (en vaak het grootste gedeelte daaronder ook) nagenoeg altijd in de wolken ligt, is het een kwestie van geluk hebben om hem in vol ornaat te zien. Als we aankomen in de Chilcabamba Lodge, een fantastische uitvalsbasis op 3.800 meter om te paard of wandelend het park te ontdekken, hangt een loodgrijs wolkendek boven ons hoofd. Van de Cotopaxi geen spoor. Onze hoop is gevestigd op de volgende ochtend en nog voor de zon opkomt, zien we vanuit ons slaapkamerraam de contouren opdoemen van deze majestueuze vulkaan. Als een half uur later de eerste zonnestralen het topje beschijnen, volgt een euforisch gevoel. Wat een magnifiek schouwspel. Overigens is 'topje' hier wel wat misplaatst. Op de top meet de krater maar liefst 800 bij 550 meter met een totale diepte van 250 meter.
Saquisili? Otavalo...
Ik zal zeker niet adviseren Otavalo links te laten liggen tijdens een rondreis door Ecuador. De veemarkt is absoluut één van de hoogtepunten en mag je eigenlijk niet missen (tenzij je fervent aanhanger van de Partij voor de Dieren bent). Je kijkt je ogen uit: een heerlijke chaos waarin koeien, paarden en varkens handjeklap van eigenaar verwisselen en kleine vrouwtjes met enorme bewegende zakken op hun rug (vol met piepende cavia's) hun waar komen verkopen. De rest van de markt van Otavalo is nogal toeristisch, met veel textiel en typisch Ecuadoraanse souvenirs. Ook is de markt niet zo kleurrijk als je zou verwachten. Wil je daarentegen een echte authentieke én kleurrijke markt bezoeken, ga dan op donderdag naar Saquisili, een klein plaatsje ten westen van de Cotapaxi. Hier loop je als enige westerling tussen de locals die hun waren kopen en verkopen. Een lust voor de zintuigen!
Winterresten
Alhoewel sneeuwbuien uitbleven, was de Noorse zomer in juli geen echte zomer te noemen. Temperaturen van rond de 10 graden en bijna dagelijks fikse regenperiodes waren helaas meer regel dan uitzondering. Eén van onze gidsen wist het treffend te typeren: 'De Noorse zomers zijn prachtig .... alleen jammer dat ze maar twee dagen duren'. En laten wij die twee dagen nou precies hebben mogen meemaken om om de overweldigende natuur van Jotunheimen Nasjonalpark te ontdekken. Grillige bergen, ijskoude gletsjermeertjes en de laatste winterresten die smelten in het spaarzame zonlicht. Zoals ze bij TempoTeam zouden zeggen: het waren twee fantastische dagen ....!
Stormmeeuwtjes
Alhoewel ik als geboren en getogen Hagenees toch aardig wat meeuwen van dichtbij heb mogen aanschouwen, had ik eigenlijk nog nooit een meeuwenkuiken gezien. Groot was dan ook mijn vreugde toen ik langs de Atlantische kustroute deze onlangs uit het ei gekropen stormmeeuwdrieling zag. Nog wankel op de beentjes wachten ze geduldig op het eten dat door hun ouders op een presenteerblaadje wordt aangeboden.
Aurlandsfjellet in...
Noorwegen kent 18 nationale toeristische autoroutes, waarvan het merendeel zich bevindt in het zuidwesten van het land. Op een rondreis door dat gebied kun je er dus aardig wat mee pakken. Dat deze wegen uitblinken in natuurlijke schoonheid behoeft geen verdere uitleg. Wat de wegen echter nog bijzonderder maakt is dat de meeste uitkijkpunten en highlights door kunstenaars en architecten van een extra kunstzinnig tintje zijn voorzien. Zo vindt je halverwege de Aurlandsfjellet het uitkijkplatform Stegastein; een 30 meter lang houten platform dat uit de bossen steekt en lijkt te bungelen 650 meter hoog boven het Aurlandsfjord. Toch kunnen deze kunstwerken wat mij betreft niet op tegen de schoonheid die Moeder Natuur zelf weet te produceren. Hoog bovenop de Aurlandsfjellet vindt je verstilde bergmeren met ronddrijvende ijsschotsen en klaterende watervallen. Bij de overgang van de avond naar de nacht en het laatste zonlicht levert dit magische plaatjes op. Meer info over de nationale toeristische wegen in Noorwegen: http://www.nasjonaleturistveger.no/en
Op weg naar niks
We hadden er zo lang naar uitgekeken, hiken op een gletsjer. Plaatjes van helderblauwe ijsgrotten lokten al jaren. Maar toen eindelijk dé dag was aangebroken, gutste de regen onophoudelijk uit een loodgrijs wolkendek. De Noorse zomer ten voeten uit ... Gelukkig hield de regen op aan de voet van de Folgefonna-gletsjer, maar de laaghangende bewolking en mist trokken helaas niet weg. Resultaat? Een wandeling van 4 uur in een (letterlijk) oogverblindend wit landschap. Voor je 'wit', achter, boven en opzij 'wit', overal 'wit'. De gids omschreef het treffend: we lopen vandaag in een pingpongbal. Als laatste in de rij had ik wel de ultieme gelegenheid om deze witte en mysterieuze wereld vast te leggen.
Paradijs op aarde
Na drie weken trekken door de tropische jungle van Borneo en de highlights van West-Maleisië, is Pangkor Laut Resort - op het gelijknamige privé-eilandje voor de kust - onze laatste stop. De naam van het eiland komt voor uit het Thaise 'Pang Ko', dat prachtig eiland betekent. En daar is niets teveel aan gezegd. Het resort heeft fantastische suites, waarvan de midden in zee gelegen watervilla's uiteraard de fraaiste in de wijde omgeving zijn. En dat heeft ook een keerzijde: Pangkor Laut trekt door zijn bounty-uitstraling ook dagjesmensen aan die vanaf het grotere buureiland met kleine bootjes komen gluren. Dit is verder dan ook het enige minpunt. Het resort heeft 7 fantastische restaurants, waarvan die van Uncle Lim (een 80-jarige kok, die nog elke avond in de keuken staat) de absolute topper is. De duckrolls zijn niet te versmaden. Overdag is het goed toeven aan het privé-strand van Emerald Bay, al vaak uitgeroepen tot mooiste strand van Maleisië. Qua wildlife kom je hier ook aan je trekken: heel veel neushoornvogels, vliegende vossen en varanen kun je hier van zeer dichtbij fotograferen. En oh ja, de zonsondergangen hier bezorgen je echt het gevoel in het paradijs op aarde te zijn.
Begroetingsritueel
Nog een half uur en de poorten van Kruger Park sluiten. Zul je net zien dat je dan precies stuit op een roedel hyena's met pups langs de kant van de weg. Dilemma: kijken of doorrijden? Kijken dus! De roedel bestaat uit ca. 12 hyena's en vier pups en trekken zich niets aan van onze auto op nog twee meter afstand. Ook al hebben ze elkaar vandaag al tig keer gezien, bij het zien van elk lid van de groep wordt telkens een bijzonder begroetingsritueel uitgevoerd. De dieren likken uitgebreid elkaars geslachtsdeel. De clitoris van het vrouwtje lijkt echter zoveel op een penis, dat op dit aspect geen onderscheid kan worden gemaakt tussen een mannetje en een vrouwtje. Gelukkig dat de pups wel het vrouwtje (en hun moeder) weten te vinden, want die drinken onverstoorbaar door.
Groot-Brittannië • Noord Ierland
Groot-Brittannië • Noord Ierland
Shortbreak...Noord-Ie
Inmiddels genoeg van Londen, Parijs en Barcelona? Overweeg dan eens een weekendje weg naar Noord-Ierland en haar fascinerende hoofdstad Belfast. Voor een habbekrats vlieg je er met Easyjet in 5 kwartier naar toe. Boek er bij Sunny Cars voor slechts € 114,- voor 3 dagen een Opel Insignia (zonder eigen risico, maar mét navigatie) bij en je shortbreak Noord-Ierland kan beginnen. Bekijk in Belfast zeker de straten rondom Shankill Road en Falls Road, waar je talloze muurschilderingen vindt van de protestanten en katholieken, die nog steeds op gespannen voet met elkaar leven. Ook de Crumlin Road Goal, een oude en roemruchte gevangenis, in deze buurt is een bezoek meer dan waard. En uiteraard mag het in 2012 geopende Titanic Museum niet op de to-do-list ontbreken. Pak daarna de auto en rijdt langs de Causeway Coastal Route naar Bushmills, dé uitvalsbasis voor de Giant's Causeway. Sta de volgende dag vroeg op en boek vanuit Ballycastle een ticket naar Rathlin Island. Op dit eiland bevinden zich enorme kolonies papegaaiduikers, alken en zeekoeten. Op de weg terug naar Belfast kom je langs The Dark Hedges (foto), een idyllisch landweggetje dat zo lijkt gekopieerd uit een sprookjesboek en als decor is gebruikt in de serie Game of Thrones.
Ochtendritueel
Als de zon net opkomt boven Etosha, komen van links en rechts kuddes zebra's op precies hetzelfde moment samen bij de drinkplaats van Okaukuejo. De compactheid van de groep geeft ze de relatieve bescherming die nodig is om zich te wapenen tegen de grotere roofdieren. Even snel als dat ze kwamen, trekken de kuddes weer de vlaktes van Etosha op. Een nieuwe dag breekt aan.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
