AnneKetelaars
Monteveglio - Italië.
Laat in de middag begin september doet de zon een poging het heuvelachtige landschap van de Italiaanse provincie Emilia-Romagna prachtig uit te lichten. Dat lukt haar aardig. Ik blijf even genieten van het fascinerende schouwspel tussen haar en de wolken, voordat ik mijn fotoreportage voorzet door de tuin van ons onderkomen voor de komende twee nachten. We verblijven in Casa Ca’Driano. Toen ik deze casa boekte bij Airbnb, wist ik al wel dat het geen klein optrekje was in Parco Regionale Abbazia di Monteveglio. Maar de rondleiding door host Wilma liet al snel blijken dat we in een prachtige authentieke woning terecht waren gekomen, waarin we behoorlijk verrast werden door de grootte en met keuze uit zithoeken te over. Die onder het portiek buiten had onze voorkeur ;) Wij verbleven er met 4 personen, maar met 6 personen kun je hier ook prima royaal toeven (2 personen moeten dan wel genoegen nemen met een bank om op te slapen). Italianen houden van lekker eten en dat doe je in een keuken waarin alles ruim voorhanden is, hier wordt je zeker niet aan je lot overgelaten met twee armoedige pannetjes en een elektrisch kookplaatje… Nee, nee, hier heb je de beschikking over een collectie bijna gloedje nieuwe potten en pannen en een authentiek gasfornuis van formaat. Ik had even wat moeite met kiezen, aangezien de keuze ruimer was dan in mijn eigen keuken thuis… En goed om te weten dat een nostalgische gasoven beter werkt dan onze moderne ovens/combi-magnetrons, 220 graden is hier standje verbranden, dus wees zuinig met de temperatuur ;) Als de woning zelf je nog niet overtuigd heeft dat je de juiste keuze op Airbnb hebt gemaakt, dan zorgen de tuin en het idyllische uitzicht daar uiteindelijk wel voor! En uiteraard Wilma en haar man als geweldige hosts ;) Wat ons betreft is Casa Ca’Driano een topper, een echte aanrader ;)
Triesenberg -...Liech
Aangezien onze route van Zwitserland naar Italië ons praktisch langs Liechtenstein liet komen, konden we daar net zo goed even een tussenstop maken. We besloten vanuit het plaatsje Balzers naar Vaduz, de hoofdstad van Liechtenstein, te rijden, op zoek naar een mooie stop voor een drankje. Halverwege die route waren we niet echt iets tegen gekomen wat we de moeite waard vonden. Toen volgde een bord 'Malbun' met een stoeltjeslift erop. Een route naar hoger gelegen terrein, waarom ook niet. We sloegen rechtsaf richting de bergen, al snel bleek dat de juiste keuze te zijn. Een geweldige bergpas, met hier en daar een haarspeldbocht en uitzicht op mooie stukjes natuur. In het plaatsje Triesenberg reden we langs een rood gebouw, restaurant Kainer. De plek voor een drankje was gevonden. Niet vanwege de rode opvallende kleur van het restaurant, maar vanwege zijn aanlokkelijke panoramaterras ;) Met een drankje in de hand kun je daar heerlijk genieten van het uitzicht over Liechtenstein en Zwitserland (aan de andere kant van de rivier in het dal) tussen de rode geraniums en de wolken (als je geluk hebt :P)...
Berghut in Matt -...Z
Er zijn van die plekken op aarde die je niet kunt boeken bij een reisbureau of aan kunt klikken op internet om er je volgende bestemming van te maken. Nee er zijn plekken, waar je alleen naartoe kunt omdat je uitgenodigd bent die speciale plek voor eventjes te delen. Peter en ik hadden het geluk twee weken geleden mee te mogen naar de berghut in Matt van de familie van Devi en Ezra. Zij runnen samen het zeer speciale Synergy Village in Feldbach, Zwitserland waar we eind maart van dit jaar zijn geweest en waarover ik eerder al schreef. Peter’s oud-collega en vriend, Juan Carlos en zijn vriendin Devi nodigde ons toen uit nog eens terug te komen naar Synergy Village en als het begaanbaar was konden we dan ook naar de berghut. Toen ik daar zondagochtend vroeg wakker werd en met mijn camera op onderzoek uit ging, maakte ik er onder andere deze foto vanaf de kampvuur-plek van de berghut. Voor de rest van ons verhaal en meer info over deze zeer bijzondere plek, verwijs ik je naar mijn blog ;)
Maserati A6GCS -...It
Tja daar zit je dan in je droom op wielen, te huilen. Van blijdschap, van verdriet, van euforie? Van wat eigenlijk? Totaal overrompeld door mijn eigen emoties... Want dit was 'm, mijn absolute nummer 1 op mijn bucketlist! 'Een Maserati A6GCS in 'levende' lijve bewonderen', check. Op 7 september 2016 ging mijn grootste wens in vervulling in het Panini Motormuseum in Modena, Italië. Daar staat namelijk de perfecte rode versie van de Maserati A6GCS Berlinetta Pininfarina, van welk model er slechts vier gemaakt zijn sinds 1953, en er nu nog maar twee van bestaan. Het museum is gevestigd op het terrein van de biologische boerderij Hombre van de Panini familie. Een waar walhalla voor Maserati-liefhebbers, maar auto-, motor- en tractorliefhebbers in het algemeen kunnen er hun hart ophalen. Het museum is gratis toegankelijk en huist een zeer indrukwekkende privécollectie van Maserati's. Voor mij was een blik genoeg, daar stond ie, mijn droomauto, als derde in de rechterrij in het middenpad. Met mijn handen voor mijn mond en met ingehouden adem loop ik er vastberaden op af. Nee ik droom dit niet, op het bordje staat het echt, 'Maserati A6GCS Berlinetta Pininfarina'. Na een kippenvelmoment toen ik per ongeluk met mijn arm de zijkant van de auto raakte, voor een foto van ons samen, ging ik ervan uit dat het niet nog beter kon worden... Even later liep ik echter achter zoon Giovanni aan, compleet in tranen, want het werd perfect, ik mocht als kroon op mijn zoektocht in mijn droomauto zitten. Voor even was ik de gelukkigste vrouw op aarde, huilend, lachend, genietend, stralend in mijn geliefde Maserati A6GCS. Panini Motormuseum en Giovanni in het bijzonder, grazie mille! p.s. voor degene die denken is ze nu helemaal gek geworden (:P), de achtergrondinformatie kun je lezen in mijn blog over mijn nummer 1 ;)
Rosmalen - van zaadje
Een paar jaar geleden, tijdens het eerste voorjaar in ons voormalige appartement, begon ik vol enthousiasme met het opkweken van kruidenzaadjes en een aantal bloemenzaadjes. Als ze groot en sterk genoeg waren, konden ze later het voorjaar het balkon op. Een van de zakjes bloemenzaad moesten passiebloemen voortbrengen. Als kweek-groentje had ik verwacht dat de majestueuze passiebloem te hoog was gegrepen, maar al snel bleek het één van m'n toppers te worden. Ondersteund door grote satéprikkers groeide de stekjes uit tot flinke jongens. Ze leken er helemaal klaar voor om de show te stelen op ons balkon. De beoogde bloembak was te klein en zo ontstond het idee het kweeksucces te delen. Peter's ouders kregen twee stekjes en twee stekjes mochten het bij mijn ouderlijk huis gaan proberen. Eenmaal buiten ging het snel mis met m'n passiebloementoppers, te veel wind werd ze teveel... Bij Peter thuis hielden de stekjes het tot het midden van de zomer vol, om daarna ook bloemloos ten onder te gaan... Bij mij thuis had één van de stekjes al snel het loodje gelegd, terwijl de ander zich ontwikkelde tot een soloster. Aan het eind van de zomer had ie zich heerlijk laten gaan, kronkelend door het gaashekwerk en zijn hoofdstengel was beige/bruin van de bastvorming. We hadden gedacht dat ie de winter niet zou doorstaan, maar niets bleek minder waar het volgende voorjaar. Die zomer verschenen de eerste passiebloemen en hij bleef maar groeien... Inmiddels is dat ene stekje getransformeerd in een prachtige volle struik die 3 tot 4 meter aan hekwerk beslaat en jaarlijks heel wat passiebloemen voortbrengt. De struik doet mij inmiddels altijd terug denken aan de vakantie in Fréjus (Frankrijk), waar ik deze bloemen voor het eerst zag, groeiend langs een betonnen muur tussen de camping en het paadje naar het strand. Niet gek wat zo'n zakje passiebloemzaadjes teweeg kan brengen ;)
Kerkyra - Corfu -...r
Uitzicht op het Oude Fort (Palaió Froúrio) in Kerkyra, de hoofdstad van het Griekse eiland Corfu. De stad leent zich prima voor een afwisselend dagje bezienswaardigheden afstruinen en relaxed wandelen. Wij begonnen onze dag met een bezoek aan het Oude Fort dat op een schiereiland is gelegen, welke nagenoeg omringd is met helder blauw water waar diverse bootjes en boten in dobberen. Vanaf het fort heb je een mooi uitzicht over de stad en het vaste land van Griekenland en de mozaïektentoonstelling is ook een bezoekje waard. Daarna even wat drinken langs het water en door naar het Oude Paleis (Palaiá Anáktora) voor een quick visit. Vervolgens door de knusse winkelstraatjes met zijn wit/zand/oker-kleurige pandjes en robuust straat/tegelwerk naar het Byzantijns museum gewandeld. In een oude Venetiaanse kerk kun je daar genieten van Oosters-Orthodoxe schilderkunst en diens theologische boodschap. Tegen lunchtijd liepen we langs het water terug naar ons beginpunt, maakte we een wandeling door stadspark esplanade en voerde ik de vele duiven die het park rijk is. Na de lunch wilde we een bezoek brengen aan het archeologisch museum, maar dat bleek wegens rigoureuze renovatiewerkzaamheden gesloten. Nu hadden we de dag verder winkelend en flanerend door kunnen brengen, maar wij kozen ervoor met de huurauto een stukje verder te rijden naar Analípsis. Dit schiereiland net onder Kerkyra en langs de luchthaven was in de Oudheid de woonplaats van de inheemse bevolking van Corfu. Het is er heerlijk rustig toeven. Je kunt zwemmen bij strandbad Mon Repos of een bezoekje brengen aan het kasteeltje van Mon Repos. Door het kasteelpark wandel je naar deze statige zomervilla, waarna je in het park op zoek kunt naar restanten uit de Oudheid (zoals een Romeins thermencomplex en een een tweetal tempels). Stel je van de restanten niet al teveel voor, maar de omgeving, het uitzicht en het idee van een archeologische zoektocht maken de wandeling echt de moeite waard ;) Wat ons betreft een heerlijke dag in Kerkyra, waar je ondanks een dagvullend programma toch blijft hangen in de fijne ontspannen sfeer van Corfu.
Amman - Jordanië -...
Amman, ook wel de witte stad genoemd, is de hoofdstad van Jordanië. Gelegen in het noordwesten van het land met een inwoneraantal boven de 1,5 miljoen, is het het kloppend hart van Jordanië. Voor een moderne wereldstad zijn er relatief weinig wolkenkrabbers, de crèmekleurige gebouwen van kalksteen die je op de foto ziet, regeren het straatbeeld. Amman is gebouwd op 19 heuvels. Alleen de echte stads-insiders die de heuvels weten te liggen en bij naam kennen, kunnen zich zonder problemen van A naar B begeven in Amman, voor de minder lucky weten taxichauffeurs je prima naar je locatie te loodsen ;) Ook de hardleerse fanatieke ik-kan-de-weg-zelf-wel-vinden-types (zoals ikzelf) kunnen maar beter toegeven dat deze stad in het bezit is van een heus labyrint-wegennet, amper vijf minuten in de taxi zorgen daar wel voor ;) En daarbij is een ritje in de taxi zeker geen straf, de meeste taxichauffeurs zijn erg enthousiast, sociaal en gek op Arabische muziek, welke combinatie ervoor zorgt dat je wel in een vrolijke stemming moet raken, liefhebber of niet. Om eerlijk te zijn, was ik aanvankelijk niet erg gecharmeerd van Amman, de stad kwam op mij wat eentonig en misschien zelfs wel saai over. Eerste indrukken zijn er om bijgesteld te worden en zodoende was het tijd voor een stadstour. We bezochten de ruïnes van de Herculestempel, een oosterse winkelstraat, the Dukes Diwan en stonden voor de Hoessein Moskee. We werden zeer hartelijk ontvangen en indien nodig van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid begeleidt. We dronken koffie of thee met baklava in een koffiebar en hadden ter afsluiting de eer om de eerste gasten te zijn in een Libanees restaurant (het voor mij legendarische Eida Kaman aan de Rainbowstreet). Compleet weggevaagd die foutieve eerste indrukken ;) Later ontdekte we dat we de middag en avond hadden doorgebracht in de meest geliefde woonwijk van Amman, geen slecht plek om deze geweldige stad in je hart te sluiten!
Antwerpen -...Middagv
Onlangs was het weer eens tijd voor een bezoekje aan mijn favoriete stad, Antwerpen. Persoonlijk ben ik niet zo'n fan van drukke winkelstraten met de alom bekende merken, de Meir wordt wat mij betreft dan ook overgeslagen;) Zelf wandel ik graag rond bij de Groenplaats en omgeving. Na de Nationalestraat uitgelopen te hebben, was het tijd voor een nieuw, voor mij nog onbekend stukje Antwerpen. Een collega tipte de Kloosterstraat en daar wilde ik wel eens een kijkje nemen. Wat een geweldige straat is dat! Je vindt er erg veel winkels op het gebied van antiek, brocante en de industrial look voor in huis. Daarnaast zijn er ook een aantal leuke stops voor een drankje en een hapje. Kun je er terecht voor een nieuwe (aparte) outfit, sieraden en kunst. En mocht je een theeleut zijn, zoals ik, dan heeft Qualitea Time een vele-gele-grote-blikken-tellende-heerlijk-geurende-collectie tot zijn beschikking. Na je neus een definitieve keuze te hebben laten maken uit de oorstrelende smaakcombinaties, krijg je de thee mee in fancy goudkleurige zakjes (in het kader van het oog wil ook wat...) Je kunt er overigens ook gewoon 'n kopje thee drinken hoor ;) Peter en ik waren het meest weg van een stukje straat waarbij je zigzaggend van de ene naar de andere nostalgische woonshop kon hoppen. Biazastore was onze favoriet, met zijn stoere hout/metalen meubels. Al snel stond de halve inboedel op ons wensenlijstje, het was dat het budget ontoereikend was... We kochten een '2' (zijnde ons huisnummer) gemaakt van een oud olievat en dan blijkt een kinderhand toch snel gevuld te zijn ;) Tot slot nog een foto, want het pand zelf ik ook een plaatje wat mij betreft ;) Kortom een middag vol vertier in de Kloosterstraat, wat ons betreft!
Rosmalen - Krekels,..
Van de week maakte ik in onze tuin bovenstaande foto van deze rozen waarin zich twee krekels verstopt hadden. In mijn beleving was het nog licht genoeg, maar de camera dacht er anders over... Zodoende moest ik de flitser gebruiken (waar ik eigenlijk niet zo'n fan van ben), wat me deze bijzondere foto opleverde ;) Dat de beestjes op de foto een paar dagen later voor een wel erg speciale nacht zouden bezorgen, wist ik toen nog niet... Afgelopen nacht gingen Peter en ik namelijk op zoek naar vallende sterren, want ik had ergens gelezen dat er ongeveer 20 per uur te zien zouden zijn. We lopen richting het kanaal, door het Kanaalpark, waarbij ik overvallen werd door het geluid van misschien wel vijftig krekels in het gras en de struiken langs het pad. Ik stop, doe mijn ogen dicht, voel de wind en sluit me af voor overige omgevingsgeluiden. Genietmomentje één, dankzij de krekels. Terwijl we verder lopen en geregeld het hoofd in de nek leggen om een glimp op te vangen van stukjes ruimtesteen die de confrontatie met onze dampkring aangaan, die ze vervolgens tot stoppen dwingt en verbrand, hetgeen wij waarnemen als een wegschietend lichtpuntje, bedenk ik me dat we dit zo niet lang vol zullen houden. Een houten robuuste bank zonder leuningen biedt uitkomst, ik check 'm even en ga er dan op liggen. Peter volgt mijn voorbeeld, en daar liggen we dan, hoofden bij elkaar, wachtend op wat ruimtespektakel. Aanvankelijk is het nog wat bewolkt, maar beetje bij beetje trekken de wolken weg en zien we steeds meer sterren tevoorschijn komen. Dat proces op zich in combinatie met de krekels op de achtergrond, levert genietmomentje twee op. En dan... spotten we de eerste vallende ster, gelijktijdig wijzend en fluisterend roepend 'Jaaa, daar'. Als kinderen zo blij, met nog steeds de krekels als achtergrondkoor is genietmomentje drie een feit. Na een tijdje lopen we verder op zoek naar een nog beter plekje, die vinden we niet en zodoende keren we uiteindelijk weer terug bij de bank. We spotten uiteindelijk drie vallende sterren, zien diverse vliegtuigen, helikopters en waarschijnlijk een paar satellieten voorbij komen. Daarnaast meen ik nog wat minder duidelijke vallende sterren gezien te hebben en plukjes van de meteorenzwermen, maar het kan ook zijn dat mijn verbeelding een loopje met mij nam of het feit dat het inmiddels wel bedtijd geworden was ;) Mocht je ook vallende sterren willen spotten, als het vannacht helder is, heb je een kans op 21 stukjes ruimtesteen per uur. Maar 12 augustus biedt de meteorenregen van de Perseïden met 72 stuks per uur je de beste kansen op een ruimtelichtshow! Veel plezier en een fijn weekend voor nu ;)
Rheinfall -...Zwitser
Toen we eind maart vanaf Feldbach aan de Zürichsee in Zwitserland naar huis reden, besloten we even een tussenstop te maken bij Europa's grootste waterval, de Rheinfall. Een geweldige tussenstop kan ik je vertellen, waarbij we eigenlijk niet van onze route hoefde af te wijken, aangezien de snelweg zo goed als langs de Rijn is aangelegd. We parkeerden onze auto op het parkeerterrein en liepen via een dalend bospad naar de entree, tussen de bomen kon je het begin van de waterval al goed zien. Bij de entree bleek een tweede (redelijk vol) parkeerterrein te zijn, ondanks dat het een doordeweekse-niet-vakantiedag was, bleken er toeristen genoeg op pad te zijn... Na entree (een zeer schappelijke € 5,- p.p.) betaald te hebben, volgde we het goed aangelegde wandelpad naar beneden. Hier kun je de waterval vanaf wisselende niveaus bekijken. Mijn favoriet was de uit de rotsen gehakte doorgang die je naar een houten uitkijkpost leidt. Je staat hier min of meer vlak voor het valpunt van het water, en krijgt een goed beeld van de kracht van deze 150 meter brede en 23 meter hoge waterval. Aan de zijkant van de uitzichtpost kun je zelfs even ervaren hoe dat ongeveer voelt ;) Ik maakte er deze foto, waarop ook goed het heerlijk doordrenkte hout van de uitkijkpost te zien is ;) Persoonlijk kan ik je van harte aanbevelen een kijkje te gaan nemen bij dit fantastische waterspektakel. Ondanks dat het toeristisch is, hebben wij er weinig 'last' van gehad, omdat de Zwitsers het ruim opgezet hebben en veel toeristen met de boot op pad willen. Ook als je eigenlijk onderweg bent naar Italië, kun je hier een prima tussenstop maken. Laten we zeggen dat je van Utrecht naar Rome reist per auto. Als je dit op je TomTom intypt, zal hij je geheid via de grensovergang bij het Zwitserse Basel sturen. Tijd om je TomTom om de tuin te leiden… ;) Kies namelijk ‘Rheinfall’ of ‘Dachsen’ als tussenbestemming en ga bij het Duitse Singen de grens over. Vervolg je weg over de E41/54 en daarna A4/E41 en neem afslag 7 Uhwiesen/Dachsen (de Rheinfall staat hier ook op aangegeven). Direct na de afslag zie je al de bordjes van het 1e en 2e parkeerterrein ;) Voor degene die denken hiermee een enorme omweg op hun hals gehaald te hebben, geen paniek… Aangezien je anders door Duitsland rijdt scheelt het slechts 24 km op je reis van Utrecht naar Rome (1613 km via Basel en 1637 via de Rheinfall). Mocht je nu denken dat ik wel erg goed met ’n TomTom overweg kan, dan moet ik je teleurstellen. Ik heb een persoonlijke afkeer tegen TomToms en plan mijn route standaard via Googlemaps. Maar het liefste maak ik onze autoreis op de old fashioned manier, met een kaart op schoot, aanvankelijk is je reisgezelschap dan wat sceptisch dat je het beter denkt te weten dan de TomTom, maar als ze doorhebben dat je ze ook prima van A naar B weet te krijgen en ook nog om files heen weet te leiden, mag de TomTom voortaan thuis blijven ;)
Engelermeer - Den...B
Vorige week vrijdag heb ik mijn Nachtduiker specialty afgerond en daarmee mijn tweede duikbrevet mogen afvinken ;) Na mijn Open water cursus, was het al snel een wens geworden nog eens een nachtduik te maken. Tijdens onze opfrisduik in april kwam dit dan ook ter sprake en gesteund daar enthousiaste duikinstructeurs zag ik het helemaal zitten. Peter dacht daar heel anders over, no way dat hij die nachtduik met mij ging maken... Dus was de vraag wilde ik het zo graag dat ik het prima vond dat alleen te gaan doen? Dat werd een 'ja', en omdat ik er het nut niet van inzag een en ander nog langer uit te stellen, was mijn aanmelding de volgende dag een feit! Zaterdag 4 juni was het dan zover, na een theoriebespreking en het ophalen van mijn gehuurde set bij Herman Lieven, parkeerde ik 's avonds onze auto bij het Engelermeer. Mijn medecursisten volgde allemaal een Advanced Open water cursus en hadden er al een hele duikdag op zitten. Snel even wat foto's maken en dan de duikset opbouwen... Na zonsondergang ging ik fanatiek en verwachtingsvol te water met mijn buddy en onze duiklampen. Zenuwachtig? Nee, daar had ik geen last van, ik was zo bloedje nieuwsgierig naar dat prachtige onderwaterleven in het donker... Ik zal eerlijk zijn, die eerste duik verliep chaotisch, het zicht was super slecht, nauwelijks onderwaterleven gezien en ergens had ik het gevoel dat mijn lijf zich verzette tegen wat ik me nu weer in hoofd had gehaald... Die onderwaterplanten die tegen het licht van mijn duiklamp prachtig groen oplichtte tegen een zwarte achtergrond, waren prachtig, maar gingen deze duik niet redden... Bij duik 2 in de Groene Heuvels bij Ewijk was ik dan ook een stuk minder enthousiast en nu wel aardig zenuwachtig... Gelukkig was het zicht hier goed en was er best wat onderwaterleven te zien, alleen lukte het mij niet mijn drijfvermogen neutraal te krijgen. Het was een beter geslaagde duik, maar niet de duik waar ik bij mijn aanmelding op gehoopt had. Nachtduiken had het voor mij nog niet gewonnen van overdag duiken...hoewel ik die duiklamp wel erg interessant en stoer vond ;) Laatste kans, duik 3 wederom in de Groene Heuvels, na wat opstartproblemen met het klaren van mijn oren, zwommen mijn buddy op 8 tot 9 meter diepte naar de rest van de groep bij een soort van onderwatervlot waar de duiklamp 'uit' moest door die tegen onze borst te houden. En toen gebeurde het... Ik liet het los, geen verwachtingen meer, even genieten van het feit dat ik hier toch maar zat op 8 meter diepte in het bijna pikkedonker en dit avontuur aangedurfd had, dadelijk nog even een toertje maken en tot zover de nachtduiksessies... Alsof het onderwaterleven mijn interne afwegingen gehoord had, kwamen ze tijdens ons toertje allemaal te voorschijn, om mij te bewijzen dat nachtduiken wel degelijk magisch kan zijn! Kleine vissen, grote vissen, jonkies, volwassen dieren, rivierkreeftjes en minescule diertjes lichtten waanzinnig mooi op in het schijnsel van mijn duiklamp! Dat mijn masker zich vulde met wat water en luchtbubbels door mijn duikpak trokken deed niet ter zake, het waren mijn duiklamp, de ademhalingsautomaat en ik geworden tijdens dit prachtige duikavontuur op een serene, fabelachtige en toch ook wel romantische plek! Wauw, ja dit was dé duik waar ik op hoopte, dit dekte de lading van de verhalen die ik gehoord had ;) Als je na het lezen van mijn verhaal dit ook zou willen ervaren, dan zou ik je als tips mee willen geven, ga zonder verwachtingen op pad en mocht het na één keer niet lukken, geef jezelf en het mystieke nachtonderwaterleven nog een kans (of twee)... ;)
Ondersteboven -...Van
Vandaag precies tien jaar geleden stond mijn wereld op zijn kop, zoals deze foto letterlijk laat zien. Want vandaag precies tien jaar geleden werd ik rond vijf uur ’s nachts wakker gemaakt, door ons mam, om te vertellen dat jij er niet meer was, pap. Na een kort en heftig ziekbed, helaas de strijd verloren aan kanker… Dat waren de bikkelharde feiten, daar zouden emoties en herinneringen geregeld een loopje mee gaan nemen. De enige avond waarvan ik zeker wist dat je er de volgende ochtend nog zou zijn en ik niet in gedachten afscheid van je nam voor het slapen gaan, toch werd het die nacht (tot zover ook mijn voorspellende gave :P)… Als ik erop terug kijk, vind ik dat ik daarna een half jaar niet mezelf was, en toen ik mezelf hervonden had, begon het eigenlijk pas echt, dat gemis… Maar je wilde niet dat we bij de pakken neer zouden gaan zitten, en dus gingen we door, je zou trots zijn ;) Een wijze levensles gaf je ons mee, een ‘cadeautje’ zoals iemand het laatst voor mij verwoordde, dat je moet proberen te genieten van elke dag dat je hier mag zijn, je niks uit moet stellen als dat niet hoeft en je je dromen moet proberen te verwezenlijken. Het duurde even voor ik ernaar ging handelen als dromertje zijnde, maar ik probeer iedere dag intens te genieten van iets, en als er een dagje bij zit dat ik te eigenwijs ben om dat voor mezelf te doen, dan doe ik het voor jou ;) Want uiteindelijk zijn we hier allemaal voor die machtig mooie reis, die soms (tijdelijk) verandert in een barre tocht, en het leven heet! Wat had ik je graag nog wat langer om me heen gehad en je deelgenoot gemaakt van mijn plannen, belevenissen en avonturen ;) Toch weet ik dat er ooit een dag komt dat ik je weer zal zien en bereid je dan maar voor, want dan hebben we heel wat tijd in te halen! Maar vandaag is vandaag, je zou niet willen dat ik me teveel bezig zou houden met wat er eventueel na dit leven komt, waar dat zou zijn en hoe het daar dan is, dat was volgens jou grote onzin, gewoon hier en nu, beide beentjes op de grond. Goed, terug naar je tienjarig jubileum… nee dat klinkt toch wel erg vreemd. Hoewel je waarschijnlijk liever gehad zou hebben dat we vandaag je leven zouden vieren, dan zouden rouwen dat je niet meer bij ons bent en we daar precies vandaag pijnlijk aan herinnert worden, is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Ik kies voor de middenweg zoals de jaren hiervoor, ik zal je gedenken om de geweldige vader die je was en voor mij altijd blijft, niet meer bij ons, maar voor altijd met ons! Daar gaan we dan, dadelijk op mijn fietsje naar het werk, met een lach en een traan zien en beleven wat deze bijzondere dag in petto heeft ;) Wens jullie een fijne dag met hopelijk voor jullie allemaal minstens één genietmomentje ;)
Lissabon - Cristo...R
Tijdens ons weekendje weg naar Lissabon (februari 2015) heeft het aardig wat geregend, maar gelukkig kwam na regen ook vaak zonneschijn. Dat levert soms prachtige plaatjes op, welke ik hier heb proberen vast te leggen. Op de foto zie je links Cristo Rei en rechts Ponte 25 de Abril met rivier De Taag op de voorgrond. Gezien de gelijkenissen deed het mij denken aan een Cristo Redentor meets the Golden Gate Bridge. Cristo Rei werd gebouwd in opdracht van de Portugese dictator António de Oliveira Salazar naar zijn beroemde evenbeeld in Rio de Janeiro. De bouw werd in 1940 goedgekeurd en was bedoeld als een smeekbede aan God om Portugal buiten de Tweede Wereldoorlog te houden. Ondanks dat het Portugal lukte zijn neutraliteit te behouden, begon de bouw toch pas in 1950, welke men in 1959 heeft afgerond. Aan de voet van het beeld biedt een platform een panoramisch uitzicht over de stad. Wij zijn de Taag uiteindelijk niet overgestoken, dus daar kan ik niet over meepraten ;) Hangbrug Ponte 25 de Abril, oftewel de 25 aprilbrug werd op 6 augustus 1966 geopend voor publiek en heette oorspronkelijk Ponte Salazar naar bovengenoemde dictator. In 1974 op de dag van de Anjerrevolutie werd de naam van de brug demonstratief met verf omgedoopt in '25 aprilbrug'. De brug is gebouwd door de American Bridge Company die ook de bouw van de San Francisco-Oakland Bay Bridge op hun naam hebben staan. Toch wordt de brug vaker vergeleken met the Golden Gate Bridge in San Francisco, gezien de gelijke kleuren en waarschijnlijk ook omdat de Golden Gate Bridge bekender is.
Paleokastritsa - Corf
Op onze eerste avond in Corfu (september 2013) besloten we een stukje te gaan wandelen om het dorp Paleokastritsa een beetje te verkennen. Al snel zien we vanaf een brug een idyllisch stuk wat ruiger rotsstrand (we besluiten dat we daar de volgende dag maar eens moesten proberen een kijkje te gaan nemen). Een stukje verderop stuitten we op een trap naar beneden, naar dat bewuste strand, en tussen de bomen zien we een terras en een houten overkapping. Het blijkt om een loungebar te gaan, namelijk 'La Grotta lounge and pub'. We horen prettige loungemuziek en met de indruk van dat strand erbij, zijn we om en besluiten we de trap af te lopen... Onze verwachtingen werden compleet overtroffen, wat een prachtplek, erg sfeervol ingericht met meerdere plateaus tussen de rotsen, lampjes, palmen, de hele mikmak! En dan een in mijn ogen grandioos uitzicht, die cocktail kon dan ook niet uitblijven... ;) De volgende dag gingen we terug, met zwemspullen, toch een beetje bang dat het bij daglicht minder mooi zou zijn dan 's avonds. Gelukkig was dat niet het geval en maakte ik deze foto. Gezwommen hebben we er uiteindelijk niet, daar was het toch een beetje te ruig voor, maar de diverse cocktails en broodjes die we er genuttigd hebben waren meer dan prima ;) Een aanrader wat mij betreft!
Der Ampelmann -...Ber
Om eerlijk te zijn had ik tot mijn bezoek aan Berlijn nog nooit gelet op stoplichtmannetjes, alleen de kleur was immers van belang om over te kunnen steken ;) In Berlijn kun je eigenlijk niet om hun stoplichtmannetje, oftewel der Ampelmann, heen. Hij duikt overal op (en dus niet alleen bij stoplichten), waarbij zijn groene gedaante het meest populair is ;) In de Hackeschen Höfen maakte ik deze foto in de stoplichtmannetjeswinkel van stoplichtmannetjeslampen ;) Zelf kocht ik er een ansichtkaart met stoplichtmannetjes wereldwijd, dan ga je de Nederlandse versie toch met andere ogen bekijken... Inmiddels heeft der Ampelmann zes winkels verspreid door Berlijn, één restaurant en een strandbar op zijn naam staan. Daarnaast is er ook nog een webshop, zodat je niet eens de deur uit hoeft voor een kennismaking ;) Je kunt je afvragen of ze er misschien een klein beetje in zijn doorgeslagen... Enige tijd terug vond ik mijn ansichtkaart in een verhuisdoos, welke ik vervolgens ingelijst heb omdat ie na al die jaren nog steeds zorgt voor een lach op mijn gezicht bij het zien van het vrolijke groen/rode tafereel ;)
De Rüppells gier -...
Ondanks dat mijn foto tot de 'verboden' foto's behoort, aangezien deze gemaakt is in Avifauna plaats ik hem toch, om hiermee dit prachtige dier eventjes in de spotlight te zetten... De Rüppellsgier is vernoemd naar Eduard Rüppell (een Duitse ontdekkingsreiziger en zoöloog) en leeft oorspronkelijk in Afrika. Deze gier is een echte hoogvlieger en heeft het hoogterecord van vliegen op 11 km hoogte op zijn naam staan. Gemiddeld zijn de volwassen dieren 1 meter lang met een spanwijdte tussen de 2,25 en 2,5 meter. Helaas neemt de populatie Rüppellsgieren snel af. Zijn leefgebied wordt namelijk aangetast door intensievere veeteelt en landbouw, vergiftiging door het gebruik van landbouwgif en daarnaast de jacht en handel in deze dieren. Hierdoor zijn deze gieren op de lijst van bedreigde soorten terecht gekomen. Hopelijk hoeft het niet zover te komen dat deze gierensoort straks alleen nog in dierentuinen te bewonderen is. Ik zou hem toch ook graag eens in het wild willen ontmoeten. De Rüppellsgier op de foto was zijn verenpak aan het poetsen, toen ik probeerde mijn lens zo tussen het gaas te plaatsen dat ik hem er zonder hekwerk op kon krijgen. De gier keek uiteindelijk op, je zag hem bijna denken: denkt dat mens nu echt dat ze die camera tussen dat gaas door kan krijgen... succes daarmee... Maar de aanhouder wint zullen we maar zeggen ;) Nog even een positief nieuwsfeitje, de roestbruine soortgenoot van bovengenoemde, de vale gier, wordt steeds vaker gespot in Nederland. Laten we hopen dat hij zich hier op ten duur thuis gaat voelen ;) Ik heb nog een paar tips over mijn ontmoetingen met vogels, maar die zal ik netjes in een blog plaatsen...
Synergy Village -...Z
Eind maart 2016 zijn we op bezoek geweest bij een oud-collega en vriend van mijn vriend Peter in Feldbach in Zwitserland. We mochten gebruik maken van de studio van Synergy Village, het authentieke terrein waar de vriendin (Devi) van Peter's oud-collega samen met haar broer (Ezra) een zeer speciaal concept heeft opgezet om verblijven in het buitenland, innovatie en duurzaamheid samen te brengen. Het terrein bestaat uit een tweetal traditionele Zwitserse huizen daterend uit 1626 en 1754, een enorme en prachtige houten schuur en verspreid over het terrein diverse knusse zitjes en andere kleinere houten schuurtjes. Het ene huis wordt per kamer verhuurd aan mensen die op zoek zijn naar tijdelijke woonruimte in Zwitserland, waar dan ook vaak een bont gezelschap aan diverse nationaliteiten, culturen en met diverse beroepen of studies verblijft. Erg leuk om kennis te maken met de meeste van hen (op dat moment) en erachter te komen wat hen bewogen heeft om naar Zwitserland te komen. In het andere huis bevindt zich op de zolder de charmante studio waar wij mochten verblijven. Het bovengedeelte van de prachtige schuur wordt gebruikt voor bijeenkomsten, workshop's en muzikale voorstellingen van de lokale Zwitserse bevolking. Tot slot zijn in de zomermaanden vrijwilligers van harte welkom om hun steentje bij te dragen aan de diverse projecten die Devi en Ezra op hebben gezet en onderhoudswerkzaamheden aan het terrein. Wij kwamen later op de avond aan, toen het allang donker was, zodoende was maar een deel van de schoonheid van het terrein zichtbaar. Dat het idyllisch gelegen was met een prachtig uitzicht over de Zürichsee en het berglandschap erachter, dat was meteen duidelijk. Zodoende gingen we de volgende ochtend op onderzoek uit om te zien waar we nu precies terecht waren gekomen... En dat werd een ontdekkingstocht van jewelste ;) De tuin beschikt over een heuse grotto met watervallen, een mooie vijver met waterrad... Ik denk dat we alles bij elkaar wel een uur rond hebben gelopen over het terrein, door de schuur en langs de diverse kleinere schuurtjes en ons daarbij van de ene verbazing in de andere hebben laten vallen. Daarna was het tijd om te genieten van een heerlijke mok thee bij een van de knusse zitjes en daarbij de rust, creativiteit en intensiteit van deze geweldige plek in je op te nemen. Een prachtige ochtend, waarvan ik een foto heb gekozen die wat van het terrein prijs geeft, maar lang niet alles, zodat je je eigen ontdekkingstocht kunt beleven, mocht je dat willen... https://www.synergy-village.org/en/home
De wonderlijke klim -
Vorige week vrijdag had het notariskantoor waar ik werk het jaarlijkse personeelsuitje. Mijn collega en ik hebben dit jaar de taken van de feestcommissie op ons genomen en daar hoort ook de organisatie van het personeelsuitje bij. Vanwege de 500ste sterfdatum van Jheronimus Bosch wordt in 2016 op zeg maar gerust immense wijze zijn leven en werk gevierd en verwelkomd in en rond Den Bosch. Zo wordt ook de eenmalige en unieke kans geboden om door de dakgoten van de Sint-Jan te wandelen en te genieten van het prachtige uitzicht en de 96 luchtboogbeeldjes die de kathedraal rijk is. De beslissing was dan ook snel genomen, dat we in ieder geval de Sint-Jan wilde 'beklimmen' tijdens ons personeelsuitje. Ondanks dat mijn weerapp tot het laatst toe vol bleef houden dat het ging regenen, hadden we geluk en bleef het bij bewolking. Aan de zijkant van de Sint-Jan (aan de kant van Parade) staat voor de gelegenheid een enorme steiger uitgestald waar je via een trappenconstructie boven komt. Een van de enthousiastelingen van Kring Vrienden (een Bossche vereniging die nauw betrokken is bij Den Bosch en wiens vrijwilligers onder andere het varen op de Binnendieze begeleiden) geeft ons als gids wat leuke en mooie informatie en dan kunnen we zelf op ontdekkingstocht ;) Via houten vlonders kun je vervolgens genieten van een prachtig rondje door de dakgoten. Op de linkerhoek van de Noordzijde bleef ik even staan en besloot ik 'n bietje te gluren naar de mensen beneden lopend door de Torenstraat, zoals je ziet was ik niet alleen, deze luchtboogbeeldjes en duif gingen mij namelijk al voor ;) Wij hebben genoten! Mocht je ook 'n bietje willen gluren, dan kan dat nog tot eind oktober via http://www.eenwonderlijkeklim.nl/
Knokke - België -...w
In augustus 2015 zijn we twee dagen naar Knokke aan de Belgische kust geweest. Mijn oom en tante verbleven daar en aangezien we dat jaar vanwege de aankoop van ons huis in september niet op vakantie zouden gaan, leek het ons wel leuk er toch even tussenuit te zijn. Het was topdrukte vanwege het mooie weer en de vakantieperiode! Normaal zou me dat irriteren, maar met al dat prachtige Vlaams om me heen was het prima te doen (wat hou ik toch van dat taaltje, als men een voorstel zou doen om het als wereldtaal in te voeren, zou ik zonder twijfel voor stemmen...kan ik er mooi elke dag van genieten ;)) Na 's avonds wat gegeten te hebben, nog even over de boulevard en langs de markt gelopen (in het zuidelijkste deel van Knokke), welke in de zomermaanden extra lang geopend is. 's Ochtends na het ontbijt was het tijd voor een heerlijke strandwandeling, in goed gezelschap wat filosoferen over het leven, ontspannen pootje baden door de branding en zo nu en dan een kiekje maken (waaronder deze). Genoten van een heerlijk weekend! Fijn weekend allemaal ;)
Lissabon - zeemeeuw..
In februari 2015 heb ik Lissabon bezocht, op dag 1 werden we welkom geheten met behoorlijk wat regenbuien.. Hierdoor hebben we heel wat winkeltjes bezocht, waar we anders waarschijnlijk niet eens naar binnen waren gegaan, uitgebreid de tijd gehad om souvenirtjes te shoppen ;) Tussen de buien door konden we de bezienswaardigheden in het centrum bekijken. Een daarvan was de Elevador Santa Justa, deze 45 meter hoge lift biedt toegang tot het hoger gelegen Carmoplein. Hier kun je onder andere de Carmokerk bezoeken, het dak van deze kerk is in 1755 door een aardbeving verwoest en nimmer herbouwd, de kerk herbergt nu het Museu Arqueológico do Carmo gevestigd. Vanwege verbouwingswerkzaamheden was het museum tijdens ons bezoek gesloten. Sowieso een bijzonder plekje om te bezoeken! Het was er heerlijk rustig met een fraai uitzicht over de stad. Waarschijnlijk hadden we ook geluk met het weer, want bij mooi weer zal het hier vast drukker zijn met toeristen ;) Op de foto zie je een nieuwsgierige zeemeeuw met op de achtergrond uitzicht op het Pedro IV-plein (ookwel Rossio genoemd). Tot slot is ook de lift zelf een plaatje, volledig opgebouwd uit ijzer en rijkelijk versierd.
Suppen - Den Bosch -.
Afgelopen zondag ging ik samen met mijn moeder en zusje suppen met de toppers van SUP Herman Lieven door en langs de Bossche binnenstad. Het was mijn eerste suptocht en ik had er al even naar uitgekeken... Ik heb via Herman Lieven in Den Bosch leren duiken en toen ik in de winkel was, zag ik een flyer van suppen. Bij het zien van de foto's was ik al verkocht, mijn verwachting was namelijk dat het suppen plaats zou vinden in één van de wateren rondom Den Bosch, maar je kon gewoon door de Bossche binnenstad peddelen...;) Moeder en zusje overgehaald en een datum geprikt. Met prachtige weer en vol goede moed gingen we op pad. Eerst de sup opblazen... dat was best een karwei (maar dan heb je ook wat zullen we maar zeggen ;)) Nadat de sups in het water lagen, eerst rustig op de knietjes beginnen en oefenen met sturen etc. (m'n kano-moves kwamen goed van pas). Al snel konden we gaan staan en dat ging een stuk makkelijker dan verwacht. Natuurlijk was het aanvankelijk wat onwennig, maar met tips en tricks van gids Jeroen begon het ergens op te lijken ;) Mijn oude camera had ik ook meegenomen, in een waterdicht zakje (welke goedgekeurd is... zie verderop). De foto is genomen bij de Citadel, vanwege de tegenwind en wat sterke stroming was staand peddelen voor beginners hier net teveel van het goede. Maar als ik op mijn knietjes op het board zat, voelde ik me net Pocahontas. ‘Hey ya hey ya jambiejee hey ya jambiejee hey hey hey ya’ (steady as the beating drum). Het was Gezellig Zaken in Den Bosch, en bij het nieuwe Sint-Jans bolwerk bij de Wilhelminabrug was het erg druk... Ik ben druk in gesprek met gids Jeroen en bewonder ondertussen ook het schilderij van Jheronimus Bosch langs de waterkant en blijven peddelen natuurlijk.. Niet teveel tegelijkertijd willen doen, Anne! Want voor ik 't weet steek ik de peddel wat ongelukkig het water in, begint het board te wiebelen en lukt het me niet meer om op mijn knieën te gaan zitten... En schuif ik achterover het board af...ten overstaan van al die mensen ;) en natuurlijk was het op de terugweg nog drukker dan op de heenweg... Gelukkig niet kopje onder gegaan, maar het water was niet echt aangenaam warm... Snel dat board weer op, ging mezelf niet laten kennen, gewoon weer opstaan... Een beetje bibberig, maar gelukt! Applaus (dat had ik niet gekregen als ik gewoon langs was komen varen...) lach op mijn gezicht, maar toch maar niet de kant van mijn publiek opgekeken, dat zou geheid een tweede dobberpartijtje worden... Sommige mensen hebben nu eenmaal een sterke aantrekkingskracht tot het water, toch ben ik blij dat ik tot één van die gelukkige waterratten hoor;) Zeker niet mijn laatste suptocht, echt een aanrader!
Wadi Rum - Jordanië -
Bij aankomst bij het Rahayeb Desert Camp kregen we eerst een rondleiding door het kamp. Zo ook langs ons onderkomen voor de nacht... Er heerste teleurstelling in onze groep,want dit was duidelijk niet het soort tent uit de reisbrochure...Ik zelf had de reisbrochure niet eens aangevraagd, we gingen immers naar Jordanië (!) en zouden al die fantastische plekken in het echt gaan zien en beleven, waar we zouden slapen maakte mij eigenlijk niks uit ;) Zonder enige verwachting was ik juist dol enthousiast bij het zien van onze eigen bedoeinentent. Ze hadden de moeite genomen om elke tent te voorzien van een houten twee- en éénpersoonsbed. Daarnaast lagen er allerlei schattige kleden op de grond. Toen viel mijn oog op het nachtkastje (we hadden zelfs een nachtkastje!) en ik liep er naar toe. Er stond een schaal op gevuld met zand waar kleine kaarsjes in gestoken waren... meteen verliefd, het schattigste kaarsentafereel dat ik ooit had gezien... ik kon niet wachten tot ik ze eindelijk aan zou mogen steken ;) Uiteindelijk liepen we ook langs de tenten uit de reisbrochure en mochten er één van binnen zien. Voor mezelf maakte ik in gedachten een vreugdedansje, dat we niet daar de nacht door gingen brengen... Deze 'tent' had zijn eigen badkamer, er lag een tegelvloer in en maar één zo'n snoezig kleedje en het belangrijkste er was geen schaal met kaarsjes maar gewoon een lamp... Terug in onze tent wilde ik onze klamboe ophangen, die ik speciaal via Columbus had gekocht en die de hele reis al ongebruikt in de koffer had gezeten. Mijn vriend stond me hoofdschuddend en lachend aan te kijken, want eigenlijk was de klamboe helemaal niet nodig... Na een fantastische middag en begin van de avond met een heerlijke maaltijd, was het tijd voor de kaarsjes! Waarvan deze foto (verbeterpuntje voor de volgende keer, wel even de rest van het nachtkastje leeg maken...). Ik werd geroepen, we gingen sterren kijken buiten het kamp met onze gids (kwam er dan geen eind aan deze fantastische dag, blijkbaar nog niet ;))... Kaarsjes uit geblazen en terwijl ik de tent achter me dicht doe en een blik werp op het nachtkastje denk ik, ha mooi kan ik ze straks nog een keer aansteken... ;)
Wadi Rum - Jordanië -
Een bezoek en overnachting in de Wadi Rum mocht natuurlijk niet ontbreken aan onze reis door Jordanië. Van tevoren dacht ik een beetje een beeld te hebben van hoe een woestijn eruit zou moeten zien, maar wat heb ik mijn visie daarop rigoureus bij moeten stellen! Wat een magnifiek landschap is dat! Naast zand in allerlei tinten wat in diverse glooiende vormen over het gebied is neergestreken, doemen imposante rotspartijen op en dat beleef je dan turend vanaf de open 'achter'bank van een jeep of te voet (of per kameel mocht je dat willen). Als absoluut hoogtepunt mag je de zonsondergang ervaren vanaf een rotspartij. Sublieme ervaring, daar werd je echt stil van! Terwijl ik rond wandelende in een landschap dat me erg deed denken aan een Western film, zag ik de hooibaaltjes al voorbij rollen en roofvogels rond cirkelen boven de overblijfselen van een bizon of iets dergelijks. En nog geen twee minuten laten hoor ik iemand van de groep roepen dat ze een skeletje hebben gevonden. Sneu voor het beestje, maar het leverde me deze foto op om het Wild Wild Middle East gevoel compleet te maken...
Petra - Jordanië -...
In Jordanië mag een bezoek aan Petra uiteraard niet ontbreken. Het zou een hete septemberdag worden en we waren er op voorbereid dat we die dag aardige afstanden zouden moeten overbruggen. Al snel bleek dat dat absoluut geen straf zou worden... De tocht naar Petra begint bij de Siq, een hoge en smalle kloof, welke de 1 tot 1,5 km lange toegangsweg vormt van dit wereldwonder. En wat voor een toegangsweg, prachtig en zeer indrukwekkend, wat een kleuren, en wat voel je je soms een mini-mensje... Het heeft ook wel wat, dat je er moeite voor moet doen en niet meteen op de site bent. Aanvankelijk was ik geneigd nieuwsgierig om het hoekje van elke bocht te kijken in de kloof in de hoop alvast een glimp op te vangen van de Khazneh, de schatkamer. Net op het moment dat ik daar mee opgehouden was, omdat ik dacht dat het nog wel eventjes zou duren, is hij daar. De eerste glimp, een stukje van de Khazneh afgestoken tussen de kloof. Toch nog totaal verrast... Hoewel de Khazneh zeer indrukwekkend is, valt er nog veel meer te zien in en rondom Petra. Zelf was ik erg onder de indruk van de prachtige kleuren van de gesteenten en de vormen hierop. De kleuren en vormen zijn ontstaan door een perfecte mix van mineralen, regenwater en de poreusheid van het gesteente. Een tocht naar Ad Deir, het klooster, is ook zeker de moeite waard. Het was een heuse beklimming, de 700 à 800 (ik heb ze niet geteld, sorry) trappen rond het middag uur in de brandende zon. Ik heb mezelf een paar keer voor gek verklaard dat ik door bleef lopen. Maar goed, soms moet je niet teveel nadenken en gewoon doen! Ik was immers bewapend tegen de zon met flesjes water, zonnebrand en niet te vergeten mijn hoed à la Indiana Jones ;) Wat ben ik blij dat ik niet omgedraaid ben, het was de tocht meer dan waard! Een prachtig bouwwerk en vervolgens heerlijk bijkomen op het overdekte terras in de schaduw ;)
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
