AnikaRedhed
Blauwe hand
'Ik heb maar twee handen!' Bijna iedereen denkt het wel eens, als de kinderen jengelen en de rijst overkookt, of als er op je werk nieuwe taken bijkomen, terwijl de oude nog niet af zijn en je volgende week vertrekt voor drie weken backpacken door Azië. Je bent niet alleen. Zelfs heiligen hebben dat gevoel. Zo moet het ongeveer gegaan zijn, denk ik, bij de Heilige Maria in Madaba. Op een dag in 1976 deden te veel mensen in hun gebeden een beroep op Maria. Of ze besloot dat te veel Madabanen in nood waren en meer hulp nodig hadden. Het schietgebedje dat ze deed had gelijk effect. Het was nog niet eerder gedaan, maar op dat moment, tijdens de mis, groeide er een derde hand aan haar. Een blauwe. Zit je op een punt in je leven waar je wel wat extra handen kan gebruiken? Boek een reis naar Jordanië, een land vol wonderen. Je weet maar nooit...
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Ontdekkingsreis in...
We kregen kleren te leen om te wintersporten, want we willen het langlaufen eens uitproberen. Het weer zit echter niet mee. Met 12 graden overdag is er geen sneeuw meer te bekennen. We gaan midden in het ski-seizoen naar Sauerland, wandelden in het bos, over een dam in een meer en over een skywalk met weids uitzicht. Maar we ontdekken nog meer en dat zou niet zijn gebeurd als het weer kouder was geweest. Ontdekkingsreizen lonen altijd, zelfs op een paar honderd kilometer van huis. We bezoeken een kasteel vol gebruiksvoorwerpen van vroeger: een hertenzwaard met daarop een pistooltje, jam-makers en een 19e eeuws treinenspel. De toekomst in de vorm van Alexa: een speaker die je niet alleen commando's geeft, maar waarmee je een gesprek kan voeren. En een dorpje vol vakwerkhuisjes, waar mensen bij de geboorte van een baby geen ooievaar in de tuin zetten, maar babykleren aan de lijn hangen. Ze krijgen daar bij gezinsuitbreiding letterlijk de kleren.
Gradaties van Gratis.
In Chicago gaat voor niets de zon op, maar daarom is het nog niet warm. En er zijn veel dingen gratis, maar daarom zijn ze nog niet voor niks. Elke stad heeft tegenwoordig free tours. Als je Googled bij Chicago schreeuwen de free tours by foot om het hardst. Maar als je je hebt opgegeven wordt de roep om betaling steeds groter. Je mag alleen zelf het bedrag bepalen. (Wij vonden de tour zeer teleurstellend en zijn afgehaakt.) Dan zijn er nog rondleidingen waar een fooi wordt gewaardeerd en er zijn tours waar zelfs dat niet mag: Chicago Greeter. Je kiest zelf een onderwerp of een wijk en een dag. Iemand die jouw land of je taal een beetje kent leidt jou of je groepje uren rond. Bij het afscheid krijg je een hand en een glimlach, want je bent een beetje vrienden geworden. Warmer kan een stad niet zijn.
Opgeruimd staat netje
Opgeruimd staat niet alleen netjes, het is netjes. De straten, de kade, zelfs de goten. Er liggen geen prikkertjes van een blokje hooikaas, geen chocoladepaashaascellofaantjes en geen horlogebandjes. Hooguit struikel je een keer over een didgeridoospeler of een Ferrari. De gevels zijn pas geverfd en de folders up-to-date. Als je je plattegrond uitvouwt staat er gelijk iemand naast je die vraagt of hij kan helpen. Als je niks vraagt, dan glimlachen ze. Zelfs de mensen zijn opgeruimd.
ChocolaDA
De beste biefstuk vind je in Argentinië, aardappelcreativiteit is er in Litouwen en Polen en voor chocolade moet je in Oekraïne zijn. Natuurlijk hebben ze in België lekkere pralinekes en werken je speekselklieren in Zwitserland zó hard dat je constant een doekje bij je moet hebben als je alleen al langs een chocoladewinkel loopt, maar voor de overtreffende trap van chocolaliefde ga je naar Lviv. Je kan het krijgen in de vorm van een kwast of een pistool, maar ook vloeibaar. In een kopje. Met een lepeltje erbij. Zo schep je het vloeibare goud, in wit, melk, puur of een combinatie, naar binnen. Je tong en je vingers gebruik je om de laatste restjes naar binnen te werken. Dat kan je hier open en bloot doen. Uit onderzoek blijkt dat slechts 4,3% van de bezoekers bestand is tegen de leeg-lik-lust. Je bent dus volkomen normaal als je rondloopt met een bruine veeg op je neus. Lviv Chocolate Factory; zet het op je emmerlijst. Maar ga er pas heen als je leven bijna voltooid is, want beter wordt het nooit meer.
You can call me El
Wat het Vrijheidsbeeld is voor New York, wat de Golden Gate is voor San Francisco, is de El voor Chicago. Als je in een film de verhoogde rails ziet, dan weten alle Amerikaanse kijkers: we zijn in The Windy City. El is de afkorting van Elevated: verhoogd. De metro loopt deels bovengronds en dat is ideaal voor toeristen. De stad is enorm en enorm verschillend. Pak de rode lijn en rij een stuk mee naar het noorden, voor aangeharkte tuintjes en het Wrigley Field honkbalstadion. Stap over en rij dezelfde lijn terug. Je komt langs de Loop, het zakelijke gedeelte met wolkenkrabbers, om daarna het grote contrast daarmee te zien: autowrakken en afval in het zuiden. Ga niet de wijken in, maar bekijk ze vanuit de El. Goedkoop en warm met gratis beschutting tegen de wind.