In een wereld van wifi, WhatsApp en wanderlust is er één reisritueel dat verrassend veel voldoening geeft: een ansichtkaart naar jezelf sturen. Waarom? Omdat het leuk is. Punt. Nou oké, en ook nog om deze redenen.
Je kent het wel: je struint door een onbekende stad, je handen kleven van het ijs, je camera staat vol zonsondergangen en ineens zie je ze hangen: die klassieke rekken vol ansichtkaarten. Je twijfelt even: wie stuur je eigenlijk nog een kaart in deze tijd? Nou … jezelf dus!
Waarom zou je jezelf een kaart sturen?
We doen van alles voor anderen: souvenirs kopen, updates sturen in de familie-app, foto’s delen op Instagram. Maar wat doe je eigenlijk voor jezelf? Een kaart sturen is de meest laagdrempelige vorm van zelftraktatie: het kost een euro of twee, vraagt een paar minuten aandacht en je krijgt er later zomaar een glimlach in je brievenbus voor terug. Dat is een prima deal, toch? Terwijl je reist, zit je hoofd vol indrukken en nieuwe ervaringen. Door op een kaart te schrijven wat je op dat moment denkt, voelt of meemaakt, leg je iets vast wat je later nooit precies zo zult kunnen reproduceren.
De magie zit in het moment én in de vertraging
In een wereld van flitsende stories en inboxen vol notificaties is een ansichtkaart een zeldzaam analoog plezier. De trage route die je kaart aflegt – van een afgelegen postkantoor via internationale sorteercentra naar jouw brievenbus – maakt het moment van ontvangst alleen maar specialer. Zeker als je vergeten was dat je ‘m überhaupt gestuurd had. Maar dat is juist het leuke: wanneer hij dan onverwacht op je deurmat valt wanneer de vakantie allang voorbij is, de was alweer in de kast ligt en jij tot over je oren in het werk zit, is het alsof je weer even op reis bent. ‘De zon is hier fantastisch. Ik denk dat ik voorgoed blijf. PS: vergeet de aftersun niet.’ Even ben je terug op dat plein, dat strand, die berg. En je hoeft er niets voor te doen behalve even glimlachen.
Tijdcapsule light
Zo’n kaart hoeft geen literair meesterwerk te zijn. Schrijf wat je ziet, wat je eet, welke muziek er opstaat, of wat je op dat moment het allerlekkerst vindt aan je reis. ‘Zojuist mango gegeten ter grootte van een babyhoofd.’ ‘Vandaag verdwaald, niet erg.’ ‘Lief dagboek: ik ben verliefd op dit uitzicht.’ En hup, op de post ermee. Je zult verbaasd zijn hoe leuk het is om dat later terug te lezen, zélfs al heb je het zelf geschreven.
Tip: maak er een gewoonte van
Eén kaartje is leuk. Maar stel je voor: een prikbord vol post van je vroegere zelf, van plekken waar je bent geweest, dingen die je hebt meegemaakt, moods die je alweer vergeten was. Extra leuk als je je locatie en datum erbij zet; zo maak je van je post een soort analoog reisdagboek. Of je nu een wereldreiziger bent of een weekendje-weg-mens, dit is een ritueel dat je keer op keer kunt herhalen. Kies steeds een andere kaart, bewaar ze in een doos of plak ze aan je koelkast. Voor je het weet heb je een visueel en persoonlijk archief van alle plekken waar je bent geweest – inclusief de kleine, eerlijke momenten die je nooit op Instagram zette.
Kortom …
Koop die kaart. Schrijf wat onzin. Plak een postzegel. Stuur een groet naar de leukste reisgenoot die je ooit had: jijzelf. En geef de postbode wat te doen.
P.S. Nee, je hoeft er geen diepe levensles van te maken. Maar het mág natuurlijk wel.
Wat voor origineels doe jij om je vakantiegevoel langer vast te houden?
Volg Columbus Travel op Facebook, Instagram, Spotify en/of YouTube en meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief.
